آیه 89 سوره آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإ...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←نزول) |
||
| سطر ۴۵: | سطر ۴۵: | ||
'''محل نزول:''' | '''محل نزول:''' | ||
| − | اين آيه | + | اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref> |
| − | '''شأن نزول آیات 86، 87، 88 و 89:''' | + | '''شأن نزول آیات 86، 87، 88 و 89:''' |
«[[شیخ طوسى]]» گوید: حسن بصرى گويد: اين آيات درباره اهل كتاب نازل شده كه قبل از بعثت پيامبر به خاطر صفات او كه در كتاب خود ديده بودند ايمان آورده بودند. وقتى كه خداوند او را مبعوث نمود انكار كردند.<ref> صاحب مجمع البيان آن را از جبائى و ابومسلم نيز نقل نموده است و موضوع حرث بن سويد را كه شيخ بزرگوار ما در آيه 83 عنوان نموده در اين آيات آورده است.</ref> | «[[شیخ طوسى]]» گوید: حسن بصرى گويد: اين آيات درباره اهل كتاب نازل شده كه قبل از بعثت پيامبر به خاطر صفات او كه در كتاب خود ديده بودند ايمان آورده بودند. وقتى كه خداوند او را مبعوث نمود انكار كردند.<ref> صاحب مجمع البيان آن را از جبائى و ابومسلم نيز نقل نموده است و موضوع حرث بن سويد را كه شيخ بزرگوار ما در آيه 83 عنوان نموده در اين آيات آورده است.</ref> | ||
| − | مجاهد و سدى گويند كه درباره مردى از انصار نازل شد كه به او حرث بن سويد مى گفتند: اين مرد مرتد شد سپس [[توبه]] نمود و خداوند با نزول آيه 89 «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا» توبه او را قبول كرد و ما نيز اين موضوع را از [[امام صادق]] عليه‌السلام (در آيه 83) روايت كرده ايم،<ref> نسائى و حاكم و ابن حبان از ابن عباس و نيز مسدد در مسند خود و نيز عبدالرزاق در تفسير خود از مجاهد قضيه حارث را برخى بدون ذكر نام و بعضى بدون ذكر ارتكاب قتل از ناحيه او نقل نموده اند.</ref> و نيز گويند درباره قومى نازل گرديد كه مي‌خواستند پيامبر درباره آنها به [[اسلام]] حكم نمايند در صورتى كه در قلوب آنها كفر بوده است و خداوند به وسيله نزول اين آيات پيامبر خود را از قلوب و ضماير اندرون آنان مطلع ساخت | + | مجاهد و سدى گويند كه درباره مردى از انصار نازل شد كه به او حرث بن سويد مى گفتند: اين مرد مرتد شد سپس [[توبه]] نمود و خداوند با نزول آيه 89 «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا» توبه او را قبول كرد و ما نيز اين موضوع را از [[امام صادق]] عليه‌السلام (در آيه 83) روايت كرده ايم،<ref> نسائى و حاكم و ابن حبان از ابن عباس و نيز مسدد در مسند خود و نيز عبدالرزاق در تفسير خود از مجاهد قضيه حارث را برخى بدون ذكر نام و بعضى بدون ذكر ارتكاب قتل از ناحيه او نقل نموده اند.</ref> و نيز گويند درباره قومى نازل گرديد كه مي‌خواستند پيامبر درباره آنها به [[اسلام]] حكم نمايند در صورتى كه در قلوب آنها كفر بوده است و خداوند به وسيله نزول اين آيات پيامبر خود را از قلوب و ضماير اندرون آنان مطلع ساخت<ref> صاحب روض الجنان درباره پشيمانى حرث بن سويد كه قبلا بدان اشاره گرديد، گويد كه وى نامه اى به برادرش خلاس بن سويد نوشته بود. از او خواست كه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برود و پشيمانى او را متذكّر شود، مجاهد گويد: درباره مردى از بنى‌عمر و بن عوف آمده كه كافر شده بود و دوباره به اسلام بازگشته بود.</ref>.<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 131.</ref> |
| + | |||
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۲۰
| <<88 | آیه 89 سوره آل عمران | 90>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
مگر آنهایی که بعد از عصیان و بدکاری توبه کنند و (هر بدی که کرده‌اند) اصلاح نمایند، که البته خدا بر آنها آمرزنده و مهربان است.
مگر کسانی که بعد از آن توبه کردند و [مفاسد خود را] اصلاح نمودند؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
مگر كسانى كه پس از آن توبه كردند و درستگارى [پيشه] نمودند، كه خداوند آمرزنده مهربان است.
مگر آنان كه از آن پس توبه كنند و به صلاح آيند، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است.
مگر کسانی که پس از آن، توبه کنند و اصلاح نمایند؛ (و در مقام جبران گناهان گذشته برآیند، که توبه آنها پذیرفته خواهد شد؛) زیرا خداوند، آمرزنده و بخشنده است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
نزول
محل نزول:
اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول آیات 86، 87، 88 و 89:
«شیخ طوسى» گوید: حسن بصرى گويد: اين آيات درباره اهل كتاب نازل شده كه قبل از بعثت پيامبر به خاطر صفات او كه در كتاب خود ديده بودند ايمان آورده بودند. وقتى كه خداوند او را مبعوث نمود انكار كردند.[۲]
مجاهد و سدى گويند كه درباره مردى از انصار نازل شد كه به او حرث بن سويد مى گفتند: اين مرد مرتد شد سپس توبه نمود و خداوند با نزول آيه 89 «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا» توبه او را قبول كرد و ما نيز اين موضوع را از امام صادق عليه‌السلام (در آيه 83) روايت كرده ايم،[۳] و نيز گويند درباره قومى نازل گرديد كه مي‌خواستند پيامبر درباره آنها به اسلام حكم نمايند در صورتى كه در قلوب آنها كفر بوده است و خداوند به وسيله نزول اين آيات پيامبر خود را از قلوب و ضماير اندرون آنان مطلع ساخت[۴].[۵]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«89» إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
مگر كسانى كه پس از آن، (از كفر و ارتداد) توبه كنند و (كردار و افكار خود را) اصلاح نمايند، كه همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.
نکته ها
اگر شخص كافرى مسلمان شود، قانونِ «الاسلامُ يَجُبّ ما قَبْله» تمام گذشته‌ها را پاك مى‌كند، ولى اگر مرتدّى توبه كند و بار ديگر مسلمان شود، بايد همه‌ى وظايف بجا مانده را جبران كند و افكار و اعمال خود را اصلاح كند، ونمازها و روزه‌هاى ترك شده را قضا كرده، بجاى آورد.
پیام ها
1- راه توبه و بازگشت، بر همگان حتّى از دين برگشتگان باز است. «كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ ... إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا»
2- نشانه‌ى توبه واقعى، اصلاح مفاسد است. «تابُوا ... وَ أَصْلَحُوا»
3- خداوند نه تنها توبه را مى‌پذيرد و گناهان را مى‌بخشد، بلكه توبه كننده را نيز دوست مى‌دارد و مورد رحمت قرار مى‌دهد. «غَفُورٌ رَحِيمٌ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (89)
شأن نزول: مجمع البيان- شيخ طبرسى رضوان اللّه عليه نقل نموده كه حارث بن سويد بعد از آنكه با آن يازده نفر كافر شدند، پشيمان شده كسى را از قوم خود خدمت حضرت فرستاد و سؤال نمود كه توبه او قبول شود يا نه؛ آيه
«1» امالى طوسى، جزء اوّل، نامه امام به اهل مصر.
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 172
شريفه نازل شد:
إِلَّا الَّذِينَ تابُوا: مگر آنان كه باز گردند به حضرت ربوبيت و به صدق تمام يگانگى او را معترف و نبوت پيغمبر او را تصديق كنند، مِنْ بَعْدِ ذلِكَ:
بعد از آنكه برگشته باشند از حق و اسلام، وَ أَصْلَحُوا: و اصلاح كنند عقايد خود را، يا بعد از توبه، اعمال خود را كه فاسد ساخته‌اند به اصلاح آرند از نماز و روزه و حج و ساير واجبات را؛ لكن قول اول اصحّ است، زيرا اين شرط صحت توبه نيست. فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ: پس بدرستى كه خداى تعالى بسيار بسيار آمرزنده است توبه كنندگان را، مهربان است به ايشان به اعطاء ثواب.
اين دليل است كه قبول توبه از خداى تعالى، تفضل است نسبت به بندگان.
تبصره: مطابق فتواى حجج اسلامى، نسبت به مرتد ملى بلكه فطرى، اقوى قبول توبه او است، باطنا و ظاهرا ايضا. پس قبول مى‌شود عبادات او، و طاهر مى‌شود بدن او؛ و واجب است بر او قضاى آنچه از او فوت شده در ايام ارتداد او؛ و به توبه، احكام سه گانه ساقط نشود: كشتن او، بينونت زوجه او، انتقال مال او به ورثه او. و لكن بعد از توبه، واجب نيست خود را در معرض قتل در آورد، و مالك مى‌شود مال را بعد از توبه.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (89)
ترجمه
مگر آنانكه توبه كردند بعد از اين و اصلاح نمودند پس همانا خداوند آمرزنده مهربان است..
تفسير
باز رحمت و اشعه الهى بجنبش آمده و وعده فرموده نسبت بكسانى كه از روى خلوص نيت بازگشت بدين حق نمودند و پشيمان از كفر و ارتداد و سركشى شدند و اصلاح حال خود نمودند كه از تقصير آنها درگذرد و مشمول رحمت خود
جلد 1 صفحه 454
گرداند در مجمع از حضرت صادق (ع) روايت نموده است كه اين آيات در باره مردى از انصار نازل شد كه نامش حارث بن سويد بن صامت بود و محذر بن زياد بلوى را بمكر كشت و فرار كرد و مرتد شد و بمشركين مكه پيوست پس پشيمان شد و فرستاد قوم خود را خدمت پيغمبر (ص) كه پرسيدند توبه‌اش قبول ميشود يا خير اين آيات نازل شد يكى از اقوامش اين آيات را نوشت و برد نزد او و او گفت من ميدانم كه تو راستگوئى و پيغمبر راستگوتر از تست و خدا اصدق از همه و برگشت بمدينه و توبه كرد و عاقبت او بخير شد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا مِن بَعدِ ذلِكَ وَ أَصلَحُوا فَإِنَّ اللّه‌َ غَفُورٌ رَحِيمٌ (89)
مگر كساني که بعد از كافر شدن توبه كنند و برگردند باسلام و خود را اصلاح كنند پس محققا خداوند آمرزنده و مهربان است.
إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِن بَعدِ ذلِكَ توبه مرتد برجوع باسلام است و آيه مطلق است شامل مرتد ملّي و فطري هر دو ميشود و لو مورد مرتد ملّي است لكن مورد مخصص و مقيد نميشود و اينکه آيه هم يكي از آياتيست که دلالت دارد بر قبولي توبه مرتد.
و اصلحوا بعض مفسرين گفتند مراد اصلاح باطن است که قلبا ايمان بياورد و عازم بر ثبات بر ايمان باشد و اينکه خلاف ظاهر است زيرا كلمه تابوا بر اينکه مطلب تام الدلاله است و بدون اينکه صدق توبه نميكند.
و بعضي گفتند مراد اصلاح عمل است که نماز و روزه و امثال آنها اينکه هم تمام نيست زيرا شرط قبولي توبه نيست آنها هم يك تكاليفي است راجع بخود بلكه
جلد 4 - صفحه 278
ظاهر اينست که اسلام مرتد با اسلام ساير كفار تفاوت دارد زيرا كفار اگر اسلام آوردند بمقتضاي
(الاسلام يجب ما قبله)
آنچه فساد در دوران كفر كردند گذشت ميشود و لكن مرتد بايد هر فسادي که در زمان ارتداد نموده تدارك كند نماز و روزه‌ها را قضاء كند، مال هر كسي را برده يا بكسي اذيت نموده رد كند، اگر محكوم بقصاص باديه يا كفارات يا ساير تكاليف بوده بايد تمكين شود و امثال اينها فَإِنَّ اللّه‌َ غَفُورٌ رَحِيمٌ تفسيرش واضح است و سابقا ذكر شده.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 89)- در این آیه راه بازگشت را به روی این افراد می‌گشاید و به آنان اجازه توبه می‌دهد چرا که هدف قرآن در همه جا اصلاح و تربیت است.
می‌فرماید: «مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و اصلاح نمایند و در مقام جبران برآیند (که توبه آنان پذیرفته می‌شود) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است» (إِلَّا الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ).
از این تعبیر استفاده می‌شود که گناه نقصی در ایمان انسان ایجاد می‌کند که بعد از توبه باید تجدید ایمان کند تا این نقص بر طرف گردد.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.
- ↑ صاحب مجمع البيان آن را از جبائى و ابومسلم نيز نقل نموده است و موضوع حرث بن سويد را كه شيخ بزرگوار ما در آيه 83 عنوان نموده در اين آيات آورده است.
- ↑ نسائى و حاكم و ابن حبان از ابن عباس و نيز مسدد در مسند خود و نيز عبدالرزاق در تفسير خود از مجاهد قضيه حارث را برخى بدون ذكر نام و بعضى بدون ذكر ارتكاب قتل از ناحيه او نقل نموده اند.
- ↑ صاحب روض الجنان درباره پشيمانى حرث بن سويد كه قبلا بدان اشاره گرديد، گويد كه وى نامه اى به برادرش خلاس بن سويد نوشته بود. از او خواست كه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برود و پشيمانى او را متذكّر شود، مجاهد گويد: درباره مردى از بنى‌عمر و بن عوف آمده كه كافر شده بود و دوباره به اسلام بازگشته بود.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 131.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
