آیه وُدّ: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 96 [[سوره مریم]] را «آیه وُدّ» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص 180.</ref> بر اساس این [[آیه]]، كسانى كه [[ایمان]] آورده و [[عمل صالح]] انجام داده‌اند، [[خداوند]] محبت آن‌ها را در دل مردم مى‌افكند: | |
| − | آیه 96 | + | {{قرآن در قاب|«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»|سوره=19|آیه=96|ترجمه=قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد.}} |
| − | + | از [[ابن عباس]] درباره این آیه سؤال شد، در جواب گفت: این آیه درباره [[امام علی|على بن ابى‌طالب]] علیه‌السلام نازل شده، زیرا مسلمانى را نخواهید یافت که در دل او محبت و دوستى على نباشد.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب؛ غریب القرآن، عزیزى سجستانى؛ الدرّالمنثور، ج 5، ص 544؛ روح‌المعانى، ج 16، ص 209.</ref> | |
| + | |||
| + | [[ابوحمزه ثمالی|ابوحمزه ثمالى]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] خود گوید: [[امام باقر]] علیه‌السلام به من خبر داد و فرمود: [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: «بگو اللّهمّ اجعل لى عندک عهداً واجعل لى فی قلوب المؤمنین ودّاً»؛ سپس آیه فوق نازل شد. چنان که [[جابر بن عبدالله]] نیز این [[حدیث]] را نقل نموده است.<ref> مجمع البیان، طبرسى؛ تفسیر على بن ابراهیم قمی.</ref> | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص406. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص527. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره مریم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۱
آیه 96 سوره مریم را «آیه وُدّ» گفته‌اند.[۱] بر اساس این آیه، كسانى كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، خداوند محبت آن‌ها را در دل مردم مى‌افكند:
از ابن عباس درباره این آیه سؤال شد، در جواب گفت: این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده، زیرا مسلمانى را نخواهید یافت که در دل او محبت و دوستى على نباشد.[۲]
ابوحمزه ثمالى در تفسیر خود گوید: امام باقر علیه‌السلام به من خبر داد و فرمود: رسول خدا صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: «بگو اللّهمّ اجعل لى عندک عهداً واجعل لى فی قلوب المؤمنین ودّاً»؛ سپس آیه فوق نازل شد. چنان که جابر بن عبدالله نیز این حدیث را نقل نموده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص406.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص527.
