آیه ابتلاء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 6 سوره نساء/ 4 آيه ابتلاء (آزمايش) نام گرفته است.<ref> كتاب البيع، ج 2، ص 9.</ref> ...' ایجاد کرد)
 
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه ابتلاء را به آیه ابتلاء منتقل کرد)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
برخی آیه 6 [[سوره نساء]] را «آیه ابتلاء» (آزمایش) نامیده‌اند.<ref> كتاب البیع، ج 2، ص 9.</ref> بر اساس این [[آیه]]، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد [[بلوغ]] برسند و داراى رشد فكرى باشند:
 +
{{قرآن در قاب|«وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ وَمَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا»|سوره=4|آیه=6|ترجمه= و یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به حدّ ازدواج برسند، پس اگر در آنان رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید و آن را از [ترس] آنکه مبادا به سن رشد رسند [و از شما بگیرند] به اسراف وشتاب مخورید. و [از سرپرستان ایتام] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛ و هر که تهیدست است به اندازه متعارف مصرف نماید؛ وهنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید [برای آنکه در آینده اختلاف و نزاعی پیش نیاید] بر آنان گواه بگیرید؛ و خدا برای محاسبه کافی است.}}
  
آيه 6 [[سوره نساء]]/ 4 آيه ابتلاء (آزمايش) نام گرفته است.<ref> كتاب البيع، ج ص 9.</ref> بر اساس اين آيه، اولياى يتيمان هنگامى مى توانند دارايى يتيمان را در اختيارشان قرار دهند كه آنان را بيازمايند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شايسته در اموالشان تصرف كنند و نيز بايد به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:
+
در [[شأن نزول]] این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه وآله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است؛ مال او را چه هنگام به او بدهم؟ كه این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج ص 250.</ref>
  
'''''«وابتَلُوا اليَتمى  حَتّى  إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِليهِم أَمولَهُم».'''''
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
در شأن نزول اين آيه آمده است: ثابت بن رفاعه يتيمى بود كه در خانه عمويش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام|پيغمبر]] صلى الله عليه و آله پرسيد: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه اين آيه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 250.</ref>
+
==منابع==
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص366.
  
==پانویس ==
+
{{قرآن}}
<references />
 
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 366
+
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره نساء]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۰

برخی آیه 6 سوره نساء را «آیه ابتلاء» (آزمایش) نامیده‌اند.[۱] بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:

مشاهده آیه در سوره

«وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ وَمَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا»

و یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به حدّ ازدواج برسند، پس اگر در آنان رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید و آن را از [ترس] آنکه مبادا به سن رشد رسند [و از شما بگیرند] به اسراف وشتاب مخورید. و [از سرپرستان ایتام] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛ و هر که تهیدست است به اندازه متعارف مصرف نماید؛ وهنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید [برای آنکه در آینده اختلاف و نزاعی پیش نیاید] بر آنان گواه بگیرید؛ و خدا برای محاسبه کافی است.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است؛ مال او را چه هنگام به او بدهم؟ كه این آیه نازل شد.[۲]

پانویس

  1. كتاب البیع، ج 2، ص 9.
  2. روض الجنان، ج 5، ص 250.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن