فرش: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | فرش از کلمات [[قرآن|قرآنی]]، به معنای گستردنى و زیرانداز و دشت فراخ است و همچنین کشت که برگهایش به سه برگ رسیده باشد و همچنین به معنای مرکب سوارى آمده است. | |
| − | فرش | + | ==فرش در قرآن== |
| − | + | * فرش در [[قرآن|قرآن کریم]] به معنای مرکب سواری در این [[آیه]] آمده است: {{متن قرآن|«وَمِنَ الْأَنْعَامِ حَمُولَةً وَفَرْشًا»}}؛ از چهارپایان وسیله نقلیه و مرکب سوارى شما قرار دادیم.<ref> انعام: ۱۴۲ </ref> | |
| + | * و فرش در معنای گستردن در این آیه است: {{متن قرآن|«وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ»}}؛ زمین را گستردیم، که ما نیکو آماده سازان باشیم.<ref> ذاریات:۴۸ </ref> | ||
| − | + | ==فرش در روایات== | |
| − | + | از [[امام صادق]] (ع) رسیده که [[امام سجاد علیه السلام|حضرت سجاد]] (ع) فرشهاى رنگارنگ که به عکس درخت منقوش بود در خانه داشت. ابوعباد گوید: [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا]] (ع) در تابستان روى حصیر مى نشست و در زمستان روى گلیم. | |
| − | + | از امام صادق (ع) روایت شده که فردی بر [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] (ص) وارد شد دید حضرت بر حصیرى خفته که اثر چوبهاى آن در بدن مبارکش دیده مى شد و بالشى به زیر سر داشت که اثر لیف آن در گونه هاى حضرت نمایان بود. آن مرد به زدودن گرد و خاک از رخسار پیغمبر پرداخت و در آن حال مى گفت: کسرى و قیصر بر حریر و دیبا بخسبند و تو بر این حصیر؟! حضرت فرمود: به خدا سوگند که من نزد خدا از آنها بهتر و گرامى تر مى باشم، مرا به دنیا چکار؟! آدمى در این جهان به مسافرى مى ماند که به سایه درختى غنوده باشد و چون سایه برود وى نیز از آنجا کوچ کند.<ref>مرحوم مجلسی، [[بحارالانوار]] : ۴۶ و ۷۹ و ۱۶. </ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
| − | |||
| − | == | ||
| − | |||
| − | |||
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | *سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۴۵
فرش از کلمات قرآنی، به معنای گستردنى و زیرانداز و دشت فراخ است و همچنین کشت که برگهایش به سه برگ رسیده باشد و همچنین به معنای مرکب سوارى آمده است.
محتویات
فرش در قرآن
- فرش در قرآن کریم به معنای مرکب سواری در این آیه آمده است: «وَمِنَ الْأَنْعَامِ حَمُولَةً وَفَرْشًا»؛ از چهارپایان وسیله نقلیه و مرکب سوارى شما قرار دادیم.[۱]
- و فرش در معنای گستردن در این آیه است: «وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ»؛ زمین را گستردیم، که ما نیکو آماده سازان باشیم.[۲]
فرش در روایات
از امام صادق (ع) رسیده که حضرت سجاد (ع) فرشهاى رنگارنگ که به عکس درخت منقوش بود در خانه داشت. ابوعباد گوید: حضرت رضا (ع) در تابستان روى حصیر مى نشست و در زمستان روى گلیم.
از امام صادق (ع) روایت شده که فردی بر پیغمبر (ص) وارد شد دید حضرت بر حصیرى خفته که اثر چوبهاى آن در بدن مبارکش دیده مى شد و بالشى به زیر سر داشت که اثر لیف آن در گونه هاى حضرت نمایان بود. آن مرد به زدودن گرد و خاک از رخسار پیغمبر پرداخت و در آن حال مى گفت: کسرى و قیصر بر حریر و دیبا بخسبند و تو بر این حصیر؟! حضرت فرمود: به خدا سوگند که من نزد خدا از آنها بهتر و گرامى تر مى باشم، مرا به دنیا چکار؟! آدمى در این جهان به مسافرى مى ماند که به سایه درختى غنوده باشد و چون سایه برود وى نیز از آنجا کوچ کند.[۳]
پانویس
- ↑ انعام: ۱۴۲
- ↑ ذاریات:۴۸
- ↑ مرحوم مجلسی، بحارالانوار : ۴۶ و ۷۹ و ۱۶.
منابع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
