مشتاق اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''مشتاق اصفهانی''' | '''مشتاق اصفهانی''' | ||
| − | قرن: 12 | + | قرن: 12 (1171-1101 ق) |
| − | + | میر سید على حسینى اصفهانى شاعر، [[تخلص|متخلص]] به مشتاق. او از [[سادات]] حسینى و از شعراى مشهور عهد نادرشاه [[افشاریه|افشار]] بود. وى در [[اصفهان]] به دنیا آمد و نشو و نما یافت و از جوانى به سرودن [[شعر]] پرداخت. از معاصرین او آذر بیگدلى، [[هاتف اصفهانی|هاتف اصفهانى]] و صهباى قمى و غیره بودند كه مشتاق را استاد خود مى‌دانستند و در محضر او فنون شاعرى را آموختند. | |
| − | + | او از بنیان گذاران دوره‌ى بازگشت بود و از [[سبک عراقی|سبک عراقى]] پیروى مى‌نمود. وى ابتدا به سبك متأخران شعر مى‌گفت سپس در حلقه احیاكنندگان سبك شعراى متقدم درآمد. وى آنگاه كه وضع آشفته‌ى شعر و ادب را مشاهده كرد با جمعى از دوستانش در اصفهان انجمنى تشكیل داد كه به انجمن مشتاق معروف گشت و شعراى بسیارى را در آن انجمن جمع كرده بود. وى براى بازگشت [[سبک هندی|سبک هندى]] به سبك عراقى تلاش بسیار كرد. | |
| − | + | مشتاق در زادگاهش درگذشت و در [[تخت فولاد]] اصفهان به خاك سپرده شد. صاحب «نگارستان دارا» به اشتباه تاریخ وفات او را 1106 ق آورده است. | |
| − | + | از آثار وى: «دیوان» شعرى است كه نزدیك به شش هزار [[بیت (شعر)|بیت]] مى‌باشد و بعد از فوتش هاتف و آذر و صهبا آن را جمع‌آورى و تدوین نمودند. اشعارش داراى مضامین تازه، نغز و مشحون از صنایع لفظى و معنویست. | |
| − | == | + | ==منبع== |
| − | + | [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص240. | |
| − | + | <br />{{شعر فارسی}} | |
| − | {{شعر فارسی}} | ||
[[رده:شعرای پارسی گو]] | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن دوازدهم]] | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن دوازدهم]] | ||
| + | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۰
مشتاق اصفهانی
قرن: 12 (1171-1101 ق)
میر سید على حسینى اصفهانى شاعر، متخلص به مشتاق. او از سادات حسینى و از شعراى مشهور عهد نادرشاه افشار بود. وى در اصفهان به دنیا آمد و نشو و نما یافت و از جوانى به سرودن شعر پرداخت. از معاصرین او آذر بیگدلى، هاتف اصفهانى و صهباى قمى و غیره بودند كه مشتاق را استاد خود مى‌دانستند و در محضر او فنون شاعرى را آموختند.
او از بنیان گذاران دوره‌ى بازگشت بود و از سبک عراقى پیروى مى‌نمود. وى ابتدا به سبك متأخران شعر مى‌گفت سپس در حلقه احیاكنندگان سبك شعراى متقدم درآمد. وى آنگاه كه وضع آشفته‌ى شعر و ادب را مشاهده كرد با جمعى از دوستانش در اصفهان انجمنى تشكیل داد كه به انجمن مشتاق معروف گشت و شعراى بسیارى را در آن انجمن جمع كرده بود. وى براى بازگشت سبک هندى به سبك عراقى تلاش بسیار كرد.
مشتاق در زادگاهش درگذشت و در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد. صاحب «نگارستان دارا» به اشتباه تاریخ وفات او را 1106 ق آورده است.
از آثار وى: «دیوان» شعرى است كه نزدیك به شش هزار بیت مى‌باشد و بعد از فوتش هاتف و آذر و صهبا آن را جمع‌آورى و تدوین نمودند. اشعارش داراى مضامین تازه، نغز و مشحون از صنایع لفظى و معنویست.
منبع
انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص240.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
