آیه بَعث: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} ( آيه دال ب...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | آيه 115 [[سوره مؤمنون]] را «آيه عَبَث» و نيز «آيه بَعث» مى گويند؛ وجه نامگذارى آن، به کار رفتن کلمه «عبَث» و دلالت اين [[آيه]] بر «بَعث» و [[قيامت]] است. | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ»|سوره=23|آیه=115|ترجمه=آیا پنداشته اید که شما را بیهوده و عبث آفریدیم، و اینکه به سوی ما بازگردانده نمی شوید؟}} | |
| − | آيه | + | آيه شريفه دالّ بر هدفدار بودن خلقت [[انسان]] است و بر اين دلالت دارد که افعال الهى معلّل به غرض است؛ يعنى افعال الهى از روى [[حکمت]] و مصلحتى که به بندگان بازمى گردد، صورت مى گيرد؛ زيرا ذات [[خداوند]] سبحان غنى بالذات است، به اين ترتيب که: يکى از افعال الهي، خلقت اين عالم است و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پيش مى آمد و اين عمل قبيح و صدور قبيح از حق تعالى محال است. |
| − | + | و نيز بر [[قيامت]] و [[معاد]] دلالت دارد؛ زيرا اگر معاد و بعثى در کار نباشد، زندگى دنيا عبث و بيهوده خواهد بود؛ چون زندگى اين جهان با تمام مشکلاتى که دارد و با اين همه تشکيلات و مقدماتى که خدا براى آن چيده، اگر صرفاً براى همين چند روز باشد، پوچ و بى معنا خواهد بود. | |
| − | |||
| − | آيه | + | اين آيه همچنين بر [[عدل الهی]] و تنزيه خداوند از فعل قبيح دلالت دارد. |
| − | و | + | ==منابع== |
| + | * پایگاه [[مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی]]. | ||
| − | + | {{قرآن}} | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره مومنون]] | [[رده:آیات سوره مومنون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۱
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
آيه 115 سوره مؤمنون را «آيه عَبَث» و نيز «آيه بَعث» مى گويند؛ وجه نامگذارى آن، به کار رفتن کلمه «عبَث» و دلالت اين آيه بر «بَعث» و قيامت است.
آيه شريفه دالّ بر هدفدار بودن خلقت انسان است و بر اين دلالت دارد که افعال الهى معلّل به غرض است؛ يعنى افعال الهى از روى حکمت و مصلحتى که به بندگان بازمى گردد، صورت مى گيرد؛ زيرا ذات خداوند سبحان غنى بالذات است، به اين ترتيب که: يکى از افعال الهي، خلقت اين عالم است و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پيش مى آمد و اين عمل قبيح و صدور قبيح از حق تعالى محال است.
و نيز بر قيامت و معاد دلالت دارد؛ زيرا اگر معاد و بعثى در کار نباشد، زندگى دنيا عبث و بيهوده خواهد بود؛ چون زندگى اين جهان با تمام مشکلاتى که دارد و با اين همه تشکيلات و مقدماتى که خدا براى آن چيده، اگر صرفاً براى همين چند روز باشد، پوچ و بى معنا خواهد بود.
اين آيه همچنين بر عدل الهی و تنزيه خداوند از فعل قبيح دلالت دارد.
منابع
- پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
