شفیع (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ ...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ به معناى ضميمه كردن چيزى به ديگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج]مى گردد. شفيع گويند. شفاعت به معناى ضميمه كردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.<ref> الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج ص 506 - 561. </ref> اين واژه با همين صيغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تكرار شده است.
+
'''شفیع'''، از مادّه «شَفْع» ـ که زوج در عدد باشد ـ به معناى ضمیمه کردن چیزى به دیگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج] مى گردد، شفیع گویند. [[شفاعت]] به معناى ضمیمه کردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.<ref> الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج ۱، ص ۵۰۶ - ۵۶۱. </ref> این واژه با همین صیغه سه بار به صورت وصف [[الله|خدا]] در [[قرآن]] تکرار شده است.
  
...لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ... .انعام (6) 51
+
{{متن قرآن|«...لَیسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفیعٌ...»}}. ([[سوره انعام|انعام]]، ۵۱)
  
...لَيسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ... .انعام (6) 70
+
{{متن قرآن|«...لَیسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفیعٌ...»}}. (انعام، ۷۰)
  
...ما لَكُم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفيع... .سجده (32) 4
+
{{متن قرآن|«...ما لَکم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفیع...»}}. ([[سوره سجده|سجده]]، ۴)
  
== پانویس ==
+
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
==منابع==
 +
* [[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج ۱۷، ص ۳۲۱.
  
== منابع ==
 
فرهنگ قرآن، ج 17، ص 321.
 
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۵۱

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شفیع، از مادّه «شَفْع» ـ که زوج در عدد باشد ـ به معناى ضمیمه کردن چیزى به دیگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج] مى گردد، شفیع گویند. شفاعت به معناى ضمیمه کردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.[۱] این واژه با همین صیغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تکرار شده است.

«...لَیسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفیعٌ...». (انعام، ۵۱)

«...لَیسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفیعٌ...». (انعام، ۷۰)

«...ما لَکم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفیع...». (سجده، ۴)

پانویس

  1. الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج ۱، ص ۵۰۶ - ۵۶۱.

منابع