مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

علامه شعرانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (علامه شعراني را به علامه شعرانی منتقل کرد)
 
(۳۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{خوب}}
−
'''منبع:''' تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد 2، صفحه 749
+
'''علامه ابوالحسن شعرانی''' (۱۳۲۰-۱۳۹۳ ق)، از دانشمندان کم‌نظیر [[شیعه]] در قرن چهارده قمری و از شاگردان [[میرزا مهدی آشتیانی]] بود. او در علوم مختلف اسلامی نظیر [[عرفان]]، [[فلسفه]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[فقه]]، [[حدیث]]، [[علم کلام|کلام]] و [[ریاضی|ریاضیات]] متبحر و صاحب تألیفات ارزشمندی بود. عالمان بزرگی چون [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن زاده آملی]] و [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] از شاگردان او هستند.
  
−
'''نویسنده:''' جمعي از پژوهشگران حوزه علميه قم
+
{{شناسنامه عالم
 +
|نام کامل = ابوالحسن شعرانی
 +
||تصویر=[[پرونده:Sharani.jpg|۲3۰px|center]]
 +
|زادروز =  ۱۳۲۰ قمری
 +
|زادگاه =  [[تهران]]
 +
|وفات =  ۱۳۹۳ قمری
 +
|مدفن =  شهر ری
 +
|اساتید =  [[میرزا مهدی آشتیانی]]، [[شیخ عبدالکریم حائری]]، [[سید ابوتراب خوانساری]]، [[شیخ عبدالنبی نوری]]،...
 +
|شاگردان =  [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن حسن زاده آملی]]، [[عبدالله جوادی آملی|عبدالله جوادى آملى]]، [[محدث ارموی|محدث اُرموی]]، علی اکبر غفاری،...
 +
|آثار = [[نثر طوبی]]، حاشیه بر مجمع البیان، ترجمه صحیفه سجادیه، شرح تجرید الاعتقاد، تجوید قرآن، راه سعادت، اصطلاحات فلسفی،...
 +
}}
  
−
'''خاندان علم و تقوا'''
+
==ولادت و خاندان==
  
−
علامه بزرگ شیخ ابوالحسن شعرانی، از شخصیت های برجسته دانشمندان كم‌نظیر اسلامی قرن چهاردهم هجری است. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و [[تقوا]] و معنویت بود. و اینك یادی از نیاكان پاك او:
+
ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ ق. در [[تهران]] و در خانواده‎ای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و [[تقوا]] و معنویت بود. برخی از نیاکان او عبارتند از:
  
−
* 1. ملا فتح‌الله كاشانی سلسله نسب میرزا ابوالحسن شعرانی، به دانشمندی بزرگ و [[قرآن]] شناسی فرزانه یعنی علامه «ملا فتح الله كاشانی» (م 988 ق) مفسر معروف عصر صفویه می‎رسد. تفسیر «منهج الصادقین» وی به زبان فارسی شهره آفاق است.
+
*[[ملا فتح الله کاشانی|ملا فتح‌الله کاشانی]] سلسله نسب میرزا ابوالحسن شعرانی، به دانشمندی بزرگ و [[قرآن]] شناسی فرزانه یعنی علامه «ملا فتح الله کاشانی» (م ۹۸۸ ق) مفسر معروف عصر [[صفویه]] می‎رسد. تفسیر «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]]» وی به زبان فارسی شهره آفاق است.
 +
*ابوالحسن مجتهد تهرانی جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی، شیخ ابوالحسن مجتهد تهرانی (۱۲۰۰ـ۱۲۷۲ ق) است. در تهران و سپس [[اصفهان]] به تحصیل پرداخت آن گاه عازم [[عراق]] شده و در حوزه‎های علمیه آن دیار نزد بزرگانی چون [[سيد علی طباطبائی|سید علی طباطبایی]] (صاحب [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض]]) ادامه تحصیل داد و با اجازه [[اجتهاد]] به تهران مراجعت کرد.
 +
*آخوند غلامحسین: پدربزرگ میرزا ابوالحسن شعرانی، آخوند غلامحسین، یکی از علمای متقی و فاضل تهران بود. آخوند در سال ۱۳۱۳ ق. در [[نجف]] اشرف به خاک سپرده شد.
 +
*حاج شیخ محمد تهرانی: پدر میرزا ابوالحسن شعرانی عالمی متقی بود و در سال ۱۳۴۶ ق از دنیا رفت.<ref> مجله نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص ۷۶.</ref>
  
−
* 2. ابوالحسن مجتهد تهرانی جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی، شیخ ابوالحسن مجتهد تهرانی (1200ـ1272 ق) است. در تهران و سپس اصفهان به تحصیل پرداخت آن گاه عازم [[عراق]] شده و در حوزه‎های علمیه آن دیار نزد بزرگانی چون سید علی طباطبایی (صاحب ریاض) ادامه تحصیل داد و با اجازه اجتهاد به تهران مراجعت كرد.
+
==تحصیلات و استادان==
  
−
* 3. آخوند غلامحسین: پدربزرگ میرزا ابوالحسن شعرانی، آخوند غلامحسین، یكی از علمای متقی و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق. در [[نجف]] اشرف به خاك سپرده شد.<ref> همان، ص 24، به نقل از نفس المهموم.</ref>
+
ابوالحسن شعرانی در کودکی [[قرآن]] را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. وی در سالهای بعد وارد مدرسه مروی [[تهران]] شد و [[ادبیات عرب]] و فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]، [[فلسفه]]، [[ریاضی]]، و... را طی آن سال‌ها آموخت.  
  
−
* 4. حاج شیخ محمد تهرانی: حاج شیخ محمد تهرانی، پدر میرزا ابوالحسن شعرانی عاملی متقی بود. در سال 1346 ق. از دنیا رفت.<ref> مجله نور علم، شماره 50ـ51، ص 76.</ref>
+
از معروفترین اساتید او در [[حوزه علمیه]] تهران، می توان از آیت الله حاج [[میرزا مهدی آشتیانی]] نام برد. همچنین حکیم محقق میرزا محمود قمی از اساتید او بود که مردی زاهد و دانشمند بود.<ref>روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۱۱/۱۳۷۱.</ref> [[حبیب الله ذوالفنون]]<ref>دهخدا، ذیل: حبیب‌الله؛ برای آشنایی با آثار او. ر.ک: الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ۴/۴۳۹۶ و ۴۰۱ و ۴۰۳؛ ۸/۲۱۹.</ref> نیز استاد ریاضی میرزا ابوالحسن شعرانی در حوزه تهران بود.
  
−
'''تولد و تحصیل'''
+
میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی که [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار کرد و در محضر اساتیدی مانند‌ [[شیخ عبدالکریم حائری]] (مؤسس حوزه) و [[شیخ عبدالنبی نوری]] به ادامه تحصیل پرداخت.
  
−
میرزا ابوالحسن شعرانی در سال 1320 ق. در [[تهران]] و در خانواده‎ای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. سواد قرآنی را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی، آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. بعدها كه كمی بزرگ شد وارد مدرسه مروی تهران گشته، به تحصیل پرداخت. ادبیات عرب، فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول]]، [[فلسفه]]، ریاض، و... را طی سال‌ها آموخت. از معروفترین اساتید او در [[حوزه علمیه]] تهران، می‎توان از آیت الله حاج میرزا مهدی آشتیانی نام برد. همچنین حكیم محقق میرزا محمود قمی از اساتید او بود كه مردی زاهد و دانشمند بود.<ref> روزنامه جمهوری اسلامی، 28/11/1371.</ref>
+
او پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس [[قم]]، به [[نجف]] اشرف رفت و مدت‌ها در آنجا موفق به بهره ‎گیری از محضر اساتید بزرگ شد. در بین اساتید حوزه علمیه نجف، [[سید ابوتراب خوانساری]] (متوفی ۱۳۴۶ ق) بیشتر از دیگران، شعرانی را مجذوب خود کرد. سید ابوتراب خوانساری در بین علماء شخصیت برجسته ای داشت و علاوه بر [[فقه]] و معارف [[شیعه]]، با فقه [[اهل سنت]] نیز آشنا بود.<ref>ر.ک: علماء معاصرین، ملا علی واعظ خیابانی، ص۱۳۹ـ۱۴۳؛ معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج۳، ص۳۱۰.</ref>
 +
==تدریس و شاگردان==
 +
شیخ ابوالحسن شعرانی پس از تکمیل تحصیلات علمی و [[سیر و سلوک|سیر و سلوک]] [[عرفان|عرفانی]] و عملی، در اوج استبداد رضاخانی به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس و تحقیق و ادامه سیر و سلوک کرد. او در مدت عمر پربرکت خویش شاگردانی فرزانه و حکیم و فقیه تربیت کرد. علامه شعرانی در تهران [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]]، [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]، [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] و [[شفا (کتاب)|شفای]] [[ابن سینا|ابوعلی سینا]] و هیئت و [[ریاضی|ریاضیات]] را تدریس می نمود.<ref>حسن زاده آملی، حسن؛ «جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی (قده)»، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱، ص ۱۰ تا ۳۲</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از:
  
−
حبیب الله ذوالفنون<ref> دهخدا، ذیل: حبیب‌الله؛ برای آشنایی با آثار او. ر.ك: الذریعه، [[آقا بزرگ تهرانی]]، 4/4396 و 401 و 403؛ 8/219.</ref> نیز استاد ریاضی میرزا ابوالحسن شعرانی در حوزه تهرانی بود. میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی كه حوزه علمیه قم تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار كرد و در محضر اساتیدی مانند‌ آیت الله حاج شیخ عبدالكریم حائری (مؤسس حوزه) حاج شیخ عبدالنبی نوری به ادامه تحصیل پرداخت. شعرانی 26 ساله بود كه پدر عالم و بزرگوارش را از دست داد. این حادثه برای او بسیار سنگین بود ولی هرگز اراده او را در راه سال‌ها كسب دانش و سیر در آفاق و انفس برای تحصیل علم و سیر و سلوك، سست نكرد.
+
*[[میرزا هاشم آملی|آیت الله میرزا هاشم آملی]] (۱۳۲۲ـ۱۴۱۳ ق): از اساتید حوزه علمیه نجف و قم و صاحب آثار متعددی در فقه و اصول.
  
−
این بود كه پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس [[قم]]، آهنگ حوزه كهن و پرخاطره [[نجف]] اشرف كرد و مدت‌ها در آن جا موفق به بهره‎گیری از محضر اساتید بزرگ شد. در بین اساتید حوزه علمیه نجف، سید ابوتراب خوانساری (متوفای 1346 ق) بیشتر از دیگران، شعرانی را مجذوب خود كرد. سید ابوتراب خوانساری در بین علماء شخصیت برجسته‎ای داشت و علاوه بر [[فقه]] و معارف شیعه، با فقه [[اهل سنت]] نیز آشنا بود.<ref> ر.ك: علماء معاصرین، ملا علی واعظ خیابانی، ص 139ـ143؛ معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج 3، ص 310.</ref>
+
*[[عبدالله جوادی آملی|آیت الله عبدالله جوادی آملی]]: از فقها، مفسران و فلاسفه بزرگ معاصر و از اساتید [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] دارای ده‌ها اثر علمی و فقهی و تفسیری است.<ref> درباره زندگی ایشان، مراجعه شود به کیهان فرهنگی، ش ۹، سال دوم.</ref>
  
−
شیخ ابوالحسن شعرانی پس از تكمیل تحصیلات علمی و [[سیر و سلوك]] عرفانی و عملی، در اوج استبداد رضاخانی، به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس و تحقیق و ادامه سیر و سلوك كرد.او در مدت عمر پربركت خویش شاگردانی فرزانه و حكیم و فقیه تربیت كرد.
+
*[[حسن حسن زاده آملی|علامه حسن حسن زاده آملی]]: عارف، حکیم و فقیه معاصر که در ادبیات، علوم غریبه، ریاضی، هیئت و [[طب]] نیز تبحر دارد. ایشان سال‌ها در تهران از محضر علامه شعرانی در زمینه [[فقه]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و ریاضی و [[حکمت]] و [[عرفان]] و... استفاده کرده و بهره های فراوان برده است و خاطراتی شیرین و شنیدنی از آن استاد الهی به یاد دارد.
  
−
'''آشنایی با زبان‌های متعدد'''
+
*شیخ محمدحسن احمد فقیه یزدی: از شاگردان موفق علامه شعرانی و از اساتید حوزه علمیه قم است.
  
−
علامه شعرانی علاوه بر مهارت كافی در [[فقه]] و [[اصول]] و [[تفسیر]] و [[حدیث]] و [[فلسفه]] و ریاضی و [[عرفان]] و كلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود:
+
*علی‌اکبر غفاری: او در زمینه تصحیح، تحقیق و طبع آثار [[حدیث|حدیثی]] شیعه خدمات ارزنده‎ای انجام داده است.<ref>ر.ک: کیهان فرهنگی، سال۱۳۶۵، ش۳.</ref>
  
−
* 1. فرانسه: شعرانی به زبان فرانسه، كاملاً تسلط داشت و بسیاری از كتب علوم اسلامی ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلی تطبیق می‎كرد و صحت و سقم ترجمه را تعیین می‎نمود.
+
*[[محدث ارموی|محدث اُرموی]] (۱۳۵۸ ش): مدرس، محقق، مصحح و ادیب که بیش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحیح یا تألیف کرده است.<ref>کیهان اندیشه، شماره۴۵، ص۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص۳۰.</ref>
  
−
* 2. تركی: زبان تركی را مثل زبان مادری می‎دانست و می‎خواند و می‎نوشت.
+
==آثار و تألیفات==
  
−
* 3. انگلیسی: وی به زبان انگلیسی نیز به قدر متعارف و لازم آشنایی داشت.
+
برای علامه شعرانی، حدود ۴۱ اثر در زمینه های مختلف علمی شمرده شده است<ref>رک: مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص ۸۱-۸۶.</ref> که غالب آنها شرح، ترجمه یا تصحیح آثار گذشتگان است:
  
−
* 4. عبری: شاید شگفت انگیز باشد كه عالمی دینی با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبری هم تسلط داشته باشد! ایشان این زبان را از یك روحانی یهودی فراگرفته بود.<ref> مجله نور علم، ش 50ـ51، ص 94.</ref>
+
'''تفسیر و علوم قرآنی'''
 +
[[پرونده:Manhal.jpg|thumb|left|المدخل إلی عذب المنهل في أصول الفقه - یکی از آثار علامه شعرانی]]
 +
#حاشیه بر [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] (در ده جلد)
 +
#تصحیح کامل [[تفسیر صافی (کتاب)|تفسیر صافی]] (در دو جلد)
 +
#مقدمه و حواشی و تصحیح کامل [[روض الجنان و روح الجنان (کتاب)|تفسیر ابوالفتوح رازی]] (در دوازده جلد)
 +
#[[نثر طوبی]]، دائرة المعارف اصطلاحات [[قرآن]]، از الف تا حرف صاد
 +
#[[تجوید]] قرآن
 +
#طبع و چاپ بیش از ۶۰ نسخه قرآن در اندازه های مختلف
  
−
'''شاگردان فرزانه'''
+
'''حدیث و درایه'''
  
−
علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در مدت عمر پربركت خویش شاگردانی فرزانه و حكیم و فقیه تربیت كرد. بسزاست به معرفی برخی از آنان بپردازیم:
+
#جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب [[الوافى (کتاب)|وافی]] اثر مرحوم [[فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (در سه جلد)
 +
#تعلیقات بر شرح [[اصول کافی|اصول کافی]] اثر [[ملا صالح مازندرانی]] (در دوازده جلد)
 +
#تعلیقات بر [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]] (از جلد ۱۶ تا ۲۰)
 +
#حاشیه بر [[ارشاد القلوب (کتاب)|ارشاد القلوب]] اثر [[حسن دیلمی|حسن بن محمد دیلمی]]
 +
#ترجمه و شرح [[دعای عرفه]] [[سیدالشهداء]] علیه السلام، ضمیمه کتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فیض الدموع]]
 +
#ترجمه و شرح مفصل [[صحیفه سجادیه]]
 +
#تحقیق و تصحیح [[جامع الرواة (کتاب)|جامع الرواة]]
 +
#رساله در [[علم درایه]]
  
−
* 1. آیت الله میرزا هاشم آملی (1322ـ1413 ق):
+
'''فقه و اصول'''
  
−
او در شهرستان آمل متولد شد و پس از گذراندن دوره ابتدایی و مقدمات، عازم تهران شد و در نزد شهید مدرس، سید محمد تنكابنی و شعرانی ادامه تحصیل داد. در سال 1345 ق. به [[قم]] رفت و دوره عالی فقه و اصول را از آیت الله شیخ عبدالكریم حائری و آیت الله سید محمد حجت كوه‌كمری فراگرفت و به درجه [[اجتهاد]] رسید. مدتی نیز در [[نجف]] در محضر میرزا حسین نایینی، آقا ضیاء عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی ادامه تحصیل داد. او سال‌ها در حوزه علمیه قم به تدریس فقه و اصول پرداخت و شاگردانی بزرگ و دانشمند تربیت كرد.<ref> روزنامه جمهوری اسلامی، 8/12/71؛ مجله نور علم، ش 52ـ53، ص 195.</ref>
+
#المدخل الی عذاب المنهل، در [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]
 +
#شرح [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]] از [[آخوند خراسانی]]
 +
#شرح تبصره [[علامه حلی]]
 +
#حاشیه کبیره بر [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد الأحکام]]
 +
#رساله در شرح شکوک صلاة در [[عروة الوثقى (کتاب)|عروة الوثقی]]
 +
#فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس
 +
#مناسک [[حج]] با حواشی ۹ نفر از مراجع تقلید
  
−
* 2. آیت الله شیخ عبدالله جوادی آملی:
+
'''فلسفه و کلام'''
  
−
از فقها، مفسران و فلاسفه بزرگ معاصر و از اساتید [[حوزه علمیه]] قم دارای ده‌ها اثر علمی و فقهی و تفسیری است.<ref> درباره زندگی ایشان، مراجعه شود به كیهان فرهنگی، ش 9، سال دوم.</ref>
+
#شرح [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید الاعتقاد]] در [[علم کلام|علم کلام]]
 +
#حاشیه بر فصل الخطاب [[محدث نوری]]
 +
#کتاب راه سعادت، در اثبات [[نبوت]] و رد شبهات [[یهود]] و [[مسیحیت|نصارا]]
 +
#ترجمه کتاب «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» با نقدِ لغزش‌های نویسنده (جرق جرداق مسیحی)
 +
#تعلیقاتی بر کتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات
 +
#اصطلاحات [[فلسفه|فلسفی]]
 +
#مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحکم [[حاج ملاهادی سبزواری|سبزواری]]
  
−
* 3. آیت الله شیخ حسن حسن زاده آملی:
+
'''هیئت و نجوم'''
  
−
حكیم الهی، فقه، ریاضیدان، ادیب، شاعر و متبحر در نجوم و هیئت، و عارف سالكِ معاصر، كه در آسمان دانش و معرفت همچون خورشید می‎درخشد. ایشان سال‌ها در تهران از محضر علامه شعرانی در زمینه فقه و تفسیر و ریاضی و [[حكمت]] و عرفان و... استفاده كرده و بهره‎های فراوان برده است و خاطراتی شیرین و شنیدنی از آن استاد الهی به یاد دارد.
+
#شرح عمل به زیج (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی می ‎برند) مبتنی بر هیئت جدید
 +
#تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید
 +
#هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه
 +
#تقاویم (تقویم‎های) شبانه روزی
  
−
* 4. استاد شیخ محمدحسن احمد فقیه یزدی: استاد شیخ محمدحسن احمدی فقیه یزدی، از شاگردان موفق علامه شعرانی و از اساتید حوزه علمیه قم است.
+
'''تاریخ'''
  
−
* 5. علی‌اكبر غفاری<ref> ر.ك: كیهان فرهنگی، سال 1365، ش 3.</ref>: استاد دانشمند علی‌اكبر غفاری از شاگردان فرزانه علامه شعرانی است كه در زمینه تصحیح، تحقیق و طبع آثار حدیثی شیعه خدمات ارزنده‎ای انجام دادند.
+
#ترجمه [[نفس المهموم (کتاب)|نفس المهموم]] اثر [[شیخ عباس قمی]]
 +
#مقدمه، تصحیح و تحقیق [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمه]]
 +
#مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ
 +
#مقدمه کتاب وقایع السنین اثر خاتون‌آبادی
 +
#مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر کتاب [[روضة الشهدا (کتاب)|روضةالشهداء]]
  
−
* 6. محدث اُرمُوی (1323 ق ـ1358 ش)<ref> كیهان اندیشه، شماره 45، ص 82؛ چهره درخشان، دكتر قوامی واعظ، ص 30.</ref>: استاد علامه مرحوم میر جلال الدین محدث ارموی از شاگردان علامه شعرانی بود. در شهر ارومیه دیده به جهان گشود و پس از عمری تحصیل و تحقیق و تألیف و تصحیح آثار علمی و دینی گذشتگان، در سال 1358 شمسی در تهران درگذشت. او بیش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحیح یا تألیف كرده است.
+
'''فنون دیگر'''
  
−
'''یادگارهای ماندگار'''
+
#تصحیح کامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم دائرةالمعارف «نفایس الفنون فی عرائس العیون» اثر محمود آملی از دانشمندان قرن هشتم.<ref> کیهان اندیشه، شماره ۴۵، ص ۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص ۳۰.</ref>
  
−
آثار قلمی علامه شعرانی، بهترین وسیله شناخت وسعت و عمق علم و دانش و تفكر اوست:
+
==آشنایی با زبان‌های متعدد==
  
−
'''<I>الف) تفسیر و علوم قرآنی:</I>'''
+
علامه شعرانی علاوه بر مهارت کافی در [[فقه]] و [[اصول]] و [[تفسیر]] و [[حدیث]] و [[فلسفه]] و ریاضی و [[عرفان]] و کلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود:
  
−
* 1. حاشیه بر مجمع البیان (در ده جلد)؛
+
*فرانسه: شعرانی به زبان فرانسه، کاملاً تسلط داشت و بسیاری از کتب [[علوم اسلامی]] ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلی تطبیق می ‎کرد و صحت و سقم ترجمه را تعیین می ‎نمود.
 +
*ترکی: زبان ترکی را مثل زبان مادری می ‎دانست و می ‎خواند و می ‎نوشت.
 +
*انگلیسی: وی به زبان انگلیسی نیز به قدر متعارف و لازم آشنایی داشت.
 +
*عبری: شاید شگفت انگیز باشد که عالمی دینی با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبری هم تسلط داشته باشد! ایشان این زبان را از یک روحانی [[یهود|یهودی]] فراگرفته بود.<ref> مجله نور علم، ش ۵۰ـ۵۱، ص ۹۴.</ref>
  
−
* 2. تصحیح كامل تفسیر صافی (در دو جلد)؛
+
==از نگاه عالمان==
 +
برخی او را [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر]] عصر، و استاد [[جلال الدین همایی]] او را [[شیخ بهایی]] عصر لقب داده‌اند.
  
−
* 3. حواشی و تعلیقات بر تفسیر منهج الصادقین (در ده جلد)؛
+
[[علامه حسن زاده آملی]] درباره تبحر و گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده هیچیک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره [[شفا (کتاب)|شفا]]، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در [[ریاضی|ریاضیات]] عالیه، در [[نجوم]]. من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم».
  
−
* 4. مقدمه و حواشی و تصحیح كامل تفسیر ابوالفتوح رازی (در دوازده جلد)؛
+
==وفات==
−
 
+
علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشک بود. وقتی بیماری اش شدت یافت برای معالجه به آلمان برده شد و در بیمارستانی در شهر هامبورگ بستری گردید. اما معالجات سودی نبخشید و ایشان دقایقی بعد از نیمه شبِ یکشنبه، هفتم [[شوال]] ۱۳۹۳ قمری (۱۲/۸/۱۳۵۲) وفات یافتند. پیکر مطهر‎ ایشان به [[تهران]] منتقل شده و در جنب حرم [[حضرت عبدالعظیم حسنی]]، در مقبره خانوادگی زمردی در بازار روبروی باغ طوطی به خاک سپرده شد.<ref>مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص۱۰۲.</ref>
−
* 5. نثر طوبی، دائره المعارف اصطلاحات قرآن، از الف تا حرف صاد؛
+
==پانویس==
−
 
+
<references />
−
* 6. تجوید قرآن؛
+
==منابع==
−
 
+
*جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، شرح حال علامه شعرانى در مجموعه گلشن ابرار، جلد۲، صفحه۷۴۹.
−
* 7. طبع و چاپ بیش از 60 نسخه [[قرآن]] در اندازه‎های مختلف.
+
*حسن حسن زاده آملی، جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱.
−
 
+
*سید ابوالحسن مطلبی، نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، فروردین ۱۳۷۲، شماره ۵۰، ص ۷۴-۱۰۶.
−
'''<I>ب) حدیث و روایت:</I>'''
 
−
 
 
−
* 1. جمع حواشی و تحقیق و تصحیح كتاب وافی اثر مرحوم فیض كاشانی (در سه جلد)؛
 
−
 
 
−
* 2. تعلیقات بر شرح اصول كافی اثر ملا صالح مازندرانی، (در دوازده جلد)؛
 
−
 
 
−
* 3. تعلیقات بر وسائل الشیعه (از جلد 16 تا 20)؛
 
−
 
 
−
* 4. حاشیه بر ارشاد القلوب دیلمی؛
 
−
 
 
−
* 5. ترجمه و شرح [[دعای عرفه]] [[سیدالشهداء]] علیه السلام، ضمیمه كتاب فیض الدموع؛
 
−
 
 
−
* 6. ترجمه و شرح مفصل [[صحیفه سجادیه]]؛
 
−
 
 
−
* 7. تحقیق و تصحیح جامع الرواه؛
 
−
 
 
−
* 8. رساله در علم درایه.
 
−
 
 
−
'''<I>ج) فقه و اصول:</I>'''
 
−
 
 
−
* 1. المدخل الی عذاب المنهل، در اصول؛
 
  
−
* 2. شرح كفایه الاصول ـ آخوند خراسانی ـ؛
+
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:شعرانی (2).jpg|از راست: محمد تقدیری، ناشناس و حسن حسن زاده آملی در آرامگاه ابوالحسن شعرانی
 +
پرونده:شعرانی (1).jpg|قبر جدید ابوالحسن شعرانی
 +
پرونده:شعرانی (3).jpg|یکی از آثار ابوالحسن شعرانی
  
−
* 3. شرح تبصره [[علامه حلی]]؛
+
</gallery>
  
−
* 4. حاشیه كبیره بر قواعد؛
+
{{سنجش کیفی
−
 
+
|سنجش=شده
−
* 5. رساله در شرح شكوك صلاه در عروه الوثقی؛
+
|شناسه= خوب
−
 
+
|عنوان بندی مناسب= خوب
−
* 6. فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس؛
+
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
−
 
+
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
−
* 7. مناسك حج با حواشی؛ 9 نفر از مراجع تقلید.
+
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
−
 
+
|جامعیت= خوب
−
'''<I>د) فلسفه و كلام:</I>'''
+
|رعایت اختصار= خوب
−
 
+
|سیر منطقی= خوب
−
* 1. شرح تجرید در علم كلام؛
+
|کیفیت پژوهش= خوب
−
 
+
|رده= دارد
−
* 2. حاشیه بر فصل الخطاب محدث نوری؛
+
}}
−
 
 
−
* 3. كتاب راه سعادت در اثبات نبوت و رد شبهات یهود و نصارا؛
 
−
 
 
−
* 4. ترجمه كتاب «الامام علی صوت العداله الانسانیه» با نقدِ لغزش‌های نویسنده (جرق جرداق)؛
 
−
 
 
−
* 5. تعلیقاتی بر كتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات؛
 
−
 
 
−
* 6. اصطلاحات فلسفی؛
 
−
 
 
−
* 7. مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحكم سبزواری.
 
−
 
 
−
'''<I>هـ) هیئت و نجوم:</I>'''
 
−
 
 
−
* 1. شرح عمل به زیج (جدولی كه از روی آن به حركات سیارات پی می‎برند) مبتنی بر هیئت جدید؛
 
−
 
 
−
* 2. تعلیقه و مستدرك تشریح الافلاك با اشاره به هیئت جدید؛
 
−
 
 
−
* 3. هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه؛
 
−
 
 
−
* 4. تقاویم (تقویم‎های) شبانه روزی.
 
−
 
 
−
'''<I>و) تاریخ:</I>'''
 
−
 
 
−
* 1. ترجمه «نفس المهموم» اثر حاج [[شیخ عباس قمی]]؛
 
−
 
 
−
* 2. مقدمه، تصحیح و تحقیق كشف الغمه؛
 
−
 
 
−
* 3. مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ؛
 
−
 
 
−
* 4. مقدمه كتاب وقایع السنین خاتون‌آبادی؛
 
−
 
 
−
* 5. مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر كتاب «روضه‌الشهداء».
 
−
 
 
−
'''<I>ز) فنون دیگر:</I>'''
 
−
 
 
−
* 1. تصحیح كامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم كتاب «نفایس الفنون فی عرابس العیون» اثر محمود آملی از دانشمندان قرن هشتم.<ref> كیهان اندیشه، شماره 45، ص 82؛ چهره درخشان، دكتر قوامی واعظ، ص 30.</ref>
 
−
 
 
−
'''وفات'''
 
−
 
 
−
علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشك بود. وقتی بیماری‎اش شدت یافت برای معالجه به آلمان برده شد و در بیمارستانی در شهر هامبورگ بستری گردید. اما معالجات سودی نبخشید و شاید تقدیر چنین بود!... سرانجام این عالم عامل و دانشمند كم‌نظیر، پس از هفتاد و سه سال زندگی پرافتخار، در شبِ یكشنبه، هفتم [[شوال]] 1393 (12/8/1352) جان به جان آفرین تسلیم كرد و دعوت حق را لبیك گفت. روز چهارشنبه، جنازه‎اش به تهران و قبل از ظهر روز پنج شنبه تشییع گردید و در جوار ملكوتی [[حضرت عبدالعظیم حسنی]]، روبروی باغ طوطی، به خاك سپرده شد.<ref> مجله نور علم، ش 50ـ51، ص 86 به بعد.</ref>
 
−
 
 
−
==پانویس ==
 
−
<references />
 
−
(10). آثار [[محدث ارموی]] در كیهان فرهنگی، آبان ماه 1364، معرفی شده است.
 
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 +
[[رده:علماء شیعه]]
 +
[[رده:فقیهان]]
 +
[[رده:مفسرین قرآن]]
 +
[[رده:ریاضیدانان]]
 +
[[رده:فیلسوفان]]
 +
[[رده:عارفان]]
 +
[[رده:مدفونین در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۶

Confirm3.jpg

علامه ابوالحسن شعرانی (۱۳۲۰-۱۳۹۳ ق)، از دانشمندان کم‌نظیر شیعه در قرن چهارده قمری و از شاگردان میرزا مهدی آشتیانی بود. او در علوم مختلف اسلامی نظیر عرفان، فلسفه، تفسیر، فقه، حدیث، کلام و ریاضیات متبحر و صاحب تألیفات ارزشمندی بود. عالمان بزرگی چون میرزا هاشم آملی، حسن زاده آملی و جوادی آملی از شاگردان او هستند.

۲3۰px
نام کامل ابوالحسن شعرانی
زادروز ۱۳۲۰ قمری
زادگاه تهران
وفات ۱۳۹۳ قمری
مدفن شهر ری

Line.png

اساتید

میرزا مهدی آشتیانی، شیخ عبدالکریم حائری، سید ابوتراب خوانساری، شیخ عبدالنبی نوری،...

شاگردان

میرزا هاشم آملی، حسن حسن زاده آملی، عبدالله جوادى آملى، محدث اُرموی، علی اکبر غفاری،...

آثار

نثر طوبی، حاشیه بر مجمع البیان، ترجمه صحیفه سجادیه، شرح تجرید الاعتقاد، تجوید قرآن، راه سعادت، اصطلاحات فلسفی،...


ولادت و خاندان

ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ ق. در تهران و در خانواده‎ای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و تقوا و معنویت بود. برخی از نیاکان او عبارتند از:

  • ملا فتح‌الله کاشانی سلسله نسب میرزا ابوالحسن شعرانی، به دانشمندی بزرگ و قرآن شناسی فرزانه یعنی علامه «ملا فتح الله کاشانی» (م ۹۸۸ ق) مفسر معروف عصر صفویه می‎رسد. تفسیر «منهج الصادقین» وی به زبان فارسی شهره آفاق است.
  • ابوالحسن مجتهد تهرانی جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی، شیخ ابوالحسن مجتهد تهرانی (۱۲۰۰ـ۱۲۷۲ ق) است. در تهران و سپس اصفهان به تحصیل پرداخت آن گاه عازم عراق شده و در حوزه‎های علمیه آن دیار نزد بزرگانی چون سید علی طباطبایی (صاحب ریاض) ادامه تحصیل داد و با اجازه اجتهاد به تهران مراجعت کرد.
  • آخوند غلامحسین: پدربزرگ میرزا ابوالحسن شعرانی، آخوند غلامحسین، یکی از علمای متقی و فاضل تهران بود. آخوند در سال ۱۳۱۳ ق. در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
  • حاج شیخ محمد تهرانی: پدر میرزا ابوالحسن شعرانی عالمی متقی بود و در سال ۱۳۴۶ ق از دنیا رفت.[۱]

تحصیلات و استادان

ابوالحسن شعرانی در کودکی قرآن را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. وی در سالهای بعد وارد مدرسه مروی تهران شد و ادبیات عرب و فارسی، منطق، فقه، اصول، فلسفه، ریاضی، و... را طی آن سال‌ها آموخت.

از معروفترین اساتید او در حوزه علمیه تهران، می توان از آیت الله حاج میرزا مهدی آشتیانی نام برد. همچنین حکیم محقق میرزا محمود قمی از اساتید او بود که مردی زاهد و دانشمند بود.[۲] حبیب الله ذوالفنون[۳] نیز استاد ریاضی میرزا ابوالحسن شعرانی در حوزه تهران بود.

میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی که حوزه علمیه قم تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار کرد و در محضر اساتیدی مانند‌ شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس حوزه) و شیخ عبدالنبی نوری به ادامه تحصیل پرداخت.

او پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس قم، به نجف اشرف رفت و مدت‌ها در آنجا موفق به بهره ‎گیری از محضر اساتید بزرگ شد. در بین اساتید حوزه علمیه نجف، سید ابوتراب خوانساری (متوفی ۱۳۴۶ ق) بیشتر از دیگران، شعرانی را مجذوب خود کرد. سید ابوتراب خوانساری در بین علماء شخصیت برجسته ای داشت و علاوه بر فقه و معارف شیعه، با فقه اهل سنت نیز آشنا بود.[۴]

تدریس و شاگردان

شیخ ابوالحسن شعرانی پس از تکمیل تحصیلات علمی و سیر و سلوک عرفانی و عملی، در اوج استبداد رضاخانی به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس و تحقیق و ادامه سیر و سلوک کرد. او در مدت عمر پربرکت خویش شاگردانی فرزانه و حکیم و فقیه تربیت کرد. علامه شعرانی در تهران کفایه، مکاسب، اسفار ملاصدرا و شفای ابوعلی سینا و هیئت و ریاضیات را تدریس می نمود.[۵] برخی از شاگردان او عبارتند از:

  • علامه حسن حسن زاده آملی: عارف، حکیم و فقیه معاصر که در ادبیات، علوم غریبه، ریاضی، هیئت و طب نیز تبحر دارد. ایشان سال‌ها در تهران از محضر علامه شعرانی در زمینه فقه و تفسیر و ریاضی و حکمت و عرفان و... استفاده کرده و بهره های فراوان برده است و خاطراتی شیرین و شنیدنی از آن استاد الهی به یاد دارد.
  • شیخ محمدحسن احمد فقیه یزدی: از شاگردان موفق علامه شعرانی و از اساتید حوزه علمیه قم است.
  • علی‌اکبر غفاری: او در زمینه تصحیح، تحقیق و طبع آثار حدیثی شیعه خدمات ارزنده‎ای انجام داده است.[۷]
  • محدث اُرموی (۱۳۵۸ ش): مدرس، محقق، مصحح و ادیب که بیش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحیح یا تألیف کرده است.[۸]

آثار و تألیفات

برای علامه شعرانی، حدود ۴۱ اثر در زمینه های مختلف علمی شمرده شده است[۹] که غالب آنها شرح، ترجمه یا تصحیح آثار گذشتگان است:

تفسیر و علوم قرآنی

المدخل إلی عذب المنهل في أصول الفقه - یکی از آثار علامه شعرانی
  1. حاشیه بر مجمع البیان (در ده جلد)
  2. تصحیح کامل تفسیر صافی (در دو جلد)
  3. مقدمه و حواشی و تصحیح کامل تفسیر ابوالفتوح رازی (در دوازده جلد)
  4. نثر طوبی، دائرة المعارف اصطلاحات قرآن، از الف تا حرف صاد
  5. تجوید قرآن
  6. طبع و چاپ بیش از ۶۰ نسخه قرآن در اندازه های مختلف

حدیث و درایه

  1. جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب وافی اثر مرحوم فیض کاشانی (در سه جلد)
  2. تعلیقات بر شرح اصول کافی اثر ملا صالح مازندرانی (در دوازده جلد)
  3. تعلیقات بر وسائل الشیعه (از جلد ۱۶ تا ۲۰)
  4. حاشیه بر ارشاد القلوب اثر حسن بن محمد دیلمی
  5. ترجمه و شرح دعای عرفه سیدالشهداء علیه السلام، ضمیمه کتاب فیض الدموع
  6. ترجمه و شرح مفصل صحیفه سجادیه
  7. تحقیق و تصحیح جامع الرواة
  8. رساله در علم درایه

فقه و اصول

  1. المدخل الی عذاب المنهل، در اصول
  2. شرح کفایة الاصول از آخوند خراسانی
  3. شرح تبصره علامه حلی
  4. حاشیه کبیره بر قواعد الأحکام
  5. رساله در شرح شکوک صلاة در عروة الوثقی
  6. فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس
  7. مناسک حج با حواشی ۹ نفر از مراجع تقلید

فلسفه و کلام

  1. شرح تجرید الاعتقاد در علم کلام
  2. حاشیه بر فصل الخطاب محدث نوری
  3. کتاب راه سعادت، در اثبات نبوت و رد شبهات یهود و نصارا
  4. ترجمه کتاب «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» با نقدِ لغزش‌های نویسنده (جرق جرداق مسیحی)
  5. تعلیقاتی بر کتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات
  6. اصطلاحات فلسفی
  7. مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحکم سبزواری

هیئت و نجوم

  1. شرح عمل به زیج (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی می ‎برند) مبتنی بر هیئت جدید
  2. تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید
  3. هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه
  4. تقاویم (تقویم‎های) شبانه روزی

تاریخ

  1. ترجمه نفس المهموم اثر شیخ عباس قمی
  2. مقدمه، تصحیح و تحقیق کشف الغمه
  3. مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ
  4. مقدمه کتاب وقایع السنین اثر خاتون‌آبادی
  5. مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر کتاب روضةالشهداء

فنون دیگر

  1. تصحیح کامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم دائرةالمعارف «نفایس الفنون فی عرائس العیون» اثر محمود آملی از دانشمندان قرن هشتم.[۱۰]

آشنایی با زبان‌های متعدد

علامه شعرانی علاوه بر مهارت کافی در فقه و اصول و تفسیر و حدیث و فلسفه و ریاضی و عرفان و کلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود:

  • فرانسه: شعرانی به زبان فرانسه، کاملاً تسلط داشت و بسیاری از کتب علوم اسلامی ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلی تطبیق می ‎کرد و صحت و سقم ترجمه را تعیین می ‎نمود.
  • ترکی: زبان ترکی را مثل زبان مادری می ‎دانست و می ‎خواند و می ‎نوشت.
  • انگلیسی: وی به زبان انگلیسی نیز به قدر متعارف و لازم آشنایی داشت.
  • عبری: شاید شگفت انگیز باشد که عالمی دینی با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبری هم تسلط داشته باشد! ایشان این زبان را از یک روحانی یهودی فراگرفته بود.[۱۱]

از نگاه عالمان

برخی او را خواجه نصیر عصر، و استاد جلال الدین همایی او را شیخ بهایی عصر لقب داده‌اند.

علامه حسن زاده آملی درباره تبحر و گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده هیچیک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره شفا، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در ریاضیات عالیه، در نجوم. من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم».

وفات

علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشک بود. وقتی بیماری اش شدت یافت برای معالجه به آلمان برده شد و در بیمارستانی در شهر هامبورگ بستری گردید. اما معالجات سودی نبخشید و ایشان دقایقی بعد از نیمه شبِ یکشنبه، هفتم شوال ۱۳۹۳ قمری (۱۲/۸/۱۳۵۲) وفات یافتند. پیکر مطهر‎ ایشان به تهران منتقل شده و در جنب حرم حضرت عبدالعظیم حسنی، در مقبره خانوادگی زمردی در بازار روبروی باغ طوطی به خاک سپرده شد.[۱۲]

پانویس

  1. ↑ مجله نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص ۷۶.
  2. ↑ روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۱۱/۱۳۷۱.
  3. ↑ دهخدا، ذیل: حبیب‌الله؛ برای آشنایی با آثار او. ر.ک: الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ۴/۴۳۹۶ و ۴۰۱ و ۴۰۳؛ ۸/۲۱۹.
  4. ↑ ر.ک: علماء معاصرین، ملا علی واعظ خیابانی، ص۱۳۹ـ۱۴۳؛ معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج۳، ص۳۱۰.
  5. ↑ حسن زاده آملی، حسن؛ «جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی (قده)»، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱، ص ۱۰ تا ۳۲
  6. ↑ درباره زندگی ایشان، مراجعه شود به کیهان فرهنگی، ش ۹، سال دوم.
  7. ↑ ر.ک: کیهان فرهنگی، سال۱۳۶۵، ش۳.
  8. ↑ کیهان اندیشه، شماره۴۵، ص۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص۳۰.
  9. ↑ رک: مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص ۸۱-۸۶.
  10. ↑ کیهان اندیشه، شماره ۴۵، ص ۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص ۳۰.
  11. ↑ مجله نور علم، ش ۵۰ـ۵۱، ص ۹۴.
  12. ↑ مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص۱۰۲.

منابع

  • جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، شرح حال علامه شعرانى در مجموعه گلشن ابرار، جلد۲، صفحه۷۴۹.
  • حسن حسن زاده آملی، جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱.
  • سید ابوالحسن مطلبی، نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، فروردین ۱۳۷۲، شماره ۵۰، ص ۷۴-۱۰۶.

آرشیو عکس و تصویر

  • از راست: محمد تقدیری، ناشناس و حسن حسن زاده آملی در آرامگاه ابوالحسن شعرانی

  • قبر جدید ابوالحسن شعرانی

  • یکی از آثار ابوالحسن شعرانی


برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=علامه_شعرانی&oldid=151796»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا