مختلف الشیعه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ مختلف الشيعة (کتاب) را به مختلف الشیعه (کتاب) منتقل کرد)
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 +
کتاب «'''مختلف الشیعة فى احکام الشریعه»''' از آثار مهم فقهی [[علامه حلی|علامه حلى]] (م، ۷۲۶ ق) است که به دلیل جایگاه والا و سبک خاص و محتواى عمیق آن، از زمان نگارش، مدار کتب استدلالى و از کتب اساسى فقهى بوده است. این کتاب فقهى مفصل، از کتب نادر مؤلف است که نظریات فقهاى [[امامیه]] را در تمام ابواب [[فقه]] در بر دارد. کتاب «مختلف الشیعة» صرفا به آراى فقهاى [[شیعه|شیعه]] تا عصر مؤلف نظر داشته و به تطبیق و بررسى فروعات فقهى مورد اختلاف آنان پرداخته است.
 
{{مشخصات کتاب
 
{{مشخصات کتاب
  
سطر ۱۱: سطر ۱۲:
 
|زبان=عربی
 
|زبان=عربی
  
|تعداد جلد=9
+
|تعداد جلد=۹
  
 
|عنوان افزوده1=
 
|عنوان افزوده1=
سطر ۲۱: سطر ۲۲:
 
|افزوده2=
 
|افزوده2=
  
|لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39520/مختلف-الشيعة-في-أحكام-الشريعة  مختلف الشيعة]
+
|لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39520/مختلف-الشيعة-في-أحكام-الشريعة  مختلف الشيعة فى احکام الشریعه]
  
}}  
+
}}
==مؤلف==
 
شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.
 
  
==جایگاه علمی علامه==
+
==مؤلف کتاب==
 +
شیخ جمال‌الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلى (۶۴۷-۷۲۶ ق)، مشهور به [[علامه حلی|علامه حلى]]، در سال ۶۴۷ق، در شهر [[حله]] عراق به دنیا آمد. پدرش، شیخ سدیدالدین حلى، از علماى برجسته و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی علاوه بر پدرش، می توان به [[محقق حلی|محقق حلى]] (دایى علامه)، [[ابن نما|ابن نما حلی]] و [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیرالدین طوسی]] اشاره کرد.
  
وى عالم در [[فقه]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[علم نحو|نحو]]، [[منطق]]، [[علم رجال|رجال]] و منسوب به شهر [[حله]] در [[عراق]] است. حکمت و معقول را از [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیرالدین طوسى]] و کاتبى قزوینى، [[علم کلام|کلام]] و فقه و دیگر علوم متداول را از پدرش [[محقق حلى]]، احمد بن طاووس، [[ابن ميثم بحرانی|ابن میثم]]، [[سید بن طاووس|على بن طاووس]]، شیخ نجیب الدین یحیى و دیگر فقهاى [[امامیه]] فراگرفت.
+
علامه حلی یکی از نامی ترین علمای [[شیعه]] و صاحب آثاری در فقه، اصول و کلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و [[مرجعیت]] شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. [[سلطان محمد خدابنده]] مغول، تحت تأثیر وى مذهب [[شیعه|تشیع]] را پذیرفت و دستور داد به نام [[ائمه اطهار|دوازده امام]] علیهم السلام خطبه خوانده شود و سکه بزنند و علامه نیز کتاب الفین و کتاب [[منهاج الکرامه فی معرفة الامامه (کتاب)|منهاج الکرامه]] را به نام وى تألیف کرد.  
  
شاه خدابنده، سلطان مغول تحت تأثیر وى مذهب [[شیعه|تشیع]] را پذیرفت و دستور داد به نام [[ائمه اطهار|دوازده امام]] علیهم السلام خطبه خوانده شود و سکه بزنند و علامه نیز کتاب الفین و کتاب منهاج الکرامه را به نام وى تألیف کرد. علامه نزد سلطان بسیار گرامى بود و به امر سلطان مدرسه اى سیار به وجود آورده بود و در کنار اردوى شاه، مجلس تدریس علامه هم منعقد مى شد که این خود باعث رواج تشیع در آن زمان بود.
+
برخی دیگر از آثار ایشان عبارتند از: [[مبادی الوصول الی علم الاصول (کتاب)|مبادى الوصول إلى علم الاصول]]، [[خلاصة الاقوال (کتاب)|خلاصة الاقوال فى معرفة الرجال]]، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین و تذکرة الفقهاء. علامه حلی در سال ۷۲۶ق، در حله وفات نمود و در یکى از صحن‌هاى [[حرم امیرالمؤمنین علیه السلام|حرم امیرالمؤمنین]] (ع) در [[نجف]] اشرف مدفون گردید.
  
==استادان و شاگردان==
+
== محتوای کتاب ==
 +
«مختلف الشیعة» بر خلاف سایر کتب فقهى مفصل علامه، یک دوره کامل [[فقه]] مقارنه‌اى و استدلالى از [[طهارت]] تا [[دیات|دیات]] را در بر دارد؛ زیرا بسیارى از کتب مفصل علامه در فقه کامل نیست و تمام ابواب فقهى ذکر نشده است. این کتاب دائرةالمعارف [[فتوا|فتاواى]] مختلف در فقه [[شیعه|شیعه]] مى‌باشد و علاوه بر مباحث [[علم رجال|رجالى]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصولى]] به اساسى‌ترین مبانى و نظریات فقهى مورد نیاز یک [[فقیه|فقیه]] اشاره شده است.
  
برخی از اساتید علامه حلی عبارتند از:  
+
[[علامه حلی|علامۀ حلّى]] مباحث کتاب را در ۷ قسمت کلى و ۱۸ کتاب تقسیم نموده که عبارتند از:
  
۱. کمال الدین بن میثم بحرانى
+
* قسمت اول، طهارة و صلاة
۲. على بن موسى بن طاووس حسنى
+
* قسمت دوّم، زکاة، خمس، صوم و قسمتى از حج تا مبحث طواف و سعى
۳. احمد بن موسى نجیب الدین یحیى بن احمد بن یحیى بن حسن بن سعید هذلى
+
* قسمت سوّم، بقیۀ کتاب حج و جهاد
۴. مفیدالدین محمد بن على بن جهیم اسدى
+
* قسمت چهارم، اجاره، عطایا و توابع آن و قسمتى از نکاح تا مبحث صداق
۵. حسن بن على بن سلیمان بحرانى
+
* قسمت پنجم، بقیۀ نکاح، عتق و توابع آن، ایمان و توابع آن
۶. [[ابن نما|نجم الدین جعفر بن نجیب الدین محمد بن جعفر بن نما حلى]] و... .
+
* قسمت ششم، صید و ذبائح و توابع آن، قضاء و شهادات، میراث
 +
* قسمت هفتم، حدود، قصاص و دیات
  
استادان علامه از علماى [[اهل سنت]] نیز از این قرارند:
+
== ویژگى‌های کتاب ==
 +
«مختلف الشیعة» از نظر ویژگى‌هاى متعدد و تنوع در ابداعات و ابتکارات مجموعۀ کم نظیرى است که به بعضى از این ویژگى‌ها اشاره مى‌شود.
  
۱. نجم الدین عمر بن على کاتبى قزوینى شافعى، ۲. محمد بن محمد بن احمد کشى، ۳. جمال الدین حسین بن ابان نحوى، ۴. عزالدین فاروقى واسطى، ۵. تقى الدین عبدالله  بن جعفر بن على صباغ حنفى کوفى.
+
* '''ذکر فتاواى کمیاب:''' در این کتاب بسیارى از فتاوا و نظریات فقهایى همچون [[ابن جنید اسکافی|ابن جنید]]، [[ابن ابی عقیل عمانی|ابن ابی عقیل]] و پدر [[شیخ صدوق|شیخ صدوق]] که در سایر کتب فقهى دیده نمى‌شود، وجود دارد. به همین دلیل این کتاب به عنوان یکى از منابع کمیاب دستیابى به نظریات این بزرگان مى‌باشد.
 +
* '''بیان قواعد اصولى و رجالی:''' علاوه بر طرح مباحث فقهى مفصّل، وسعت مباحث اصولى و رجالى مطرح شده در کتاب از دیگر خصوصیات کتاب مى‌باشد. بکارگیرى قواعد اصولى در نزد [[امامیه|امامیه]] همچون [[اصل استصحاب|استصحاب]]، جمع بین ادله در تعارض آنان و نظائر آن و همچنین رد قواعد اصولى [[اهل سنت|عامه]] همچون [[قیاس در فقه|قیاس]] در کتاب بسیار استفاده شده.
 +
* '''استفادۀ وسیع از منابع فقهى:''' مؤلف در سطح بسیار وسیعى به استقراء نظریات و بررسى آنها پرداخته است و علاوه بر آن به کتب فقهى متعددى نیز ارجاع داده است. وی بیش از همه از [[شیخ طوسی|شیخ طوسى]] و پس از وى [[سید مرتضی|سید مرتضى]] و [[شیخ مفید|شیخ مفید]] نظریاتى را مطرح مى‌نماید امّا مؤلف در موارد نادرى به نظریات [[شیخ کلینی|محمد بن یعقوب کلینى]] یعنى در سه مورد متعرض شده است. و اما کتاب‌هایى که در کتاب به آنها متعرض شده است عبارتند از: مصابیح الأنوار، [[المقنع (کتاب)|المقنع]]، [[التبیان (کتاب)|التبیان]]، المسائل الخلافیة [[سید مرتضی|سید مرتضى]]، [[مدارک الاحکام (کتاب)|مدارک الأحکام]]، [[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|المبسوط]]، [[النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی (کتاب)|النهایة]]، [[الانتصار (کتاب)|الإنتصار]]، المصباح، [[تهذیب الأحکام (کتاب)|التهذیب]]، الخلاف، جمل العلم و العمل، [[الاستبصار (کتاب)|استبصار]]، [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من‌ لا‌یحضره‌ الفقیه]] و... .
  
و از جمله شاگردان ایشان می توان به این افراد اشاره نمود:
+
==حواشى و شروح کتاب==
 +
به دلیل اهمیت کتاب «مختلف الشیعة» و اسلوب و روش خاص آن، علما و فقهاى عظام به آن توجه خاصى داشته‌اند و شروح و [[حاشیه|حواشى]] متعددى بر آن نوشته‌اند که عبارتند از:
  
۱. محمد معروف به فخرالمحققین فرزند علامه
+
* حاشیۀ محقق کرکى: تألیف [[محقق ثانی|محقق کرکى]] (م ۹۴۰ ق)
۲. مجدالدین ابوالفوارس محمد بن على بن اعرج حسینى
+
* [[حاشیه معالم سلطان العلماء (کتاب)|حاشیۀ سلطان العلماء]]: تألیف [[سلطان العلماء]] (م ۱۰۶۴ ق)
۳. عمیدالدین عبدالمطلب
+
* حاشیۀ میرداماد: تألیف [[میرداماد|میرداماد]] (م ۱۰۴۰ ق).
۴. ضیاءالدین عبدالله
+
* [[حاشیه معالم ملا صالح مازندرانی (کتاب)|حاشیه معالم ملا صالح مازندرانی]]: تألیف [[ملا صالح مازندرانی|ملا محمدصالح مازندرانی]] (م ۱۰۸۱ قمرى)
۵. مهنا بن سنان بن عبدالوهاب حسینى  
+
* میر صدرالدین بن محمدباقر رضوى قمى.
۶. مدنى
+
* [[حسن بن زین الدین عاملی|شیخ حسن بن زین‌الدین شهید ثانى]]، صاحب [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم]] (م ۱۰۱۱ ق).
۷. تاج الدین محمد بن قاسم بن معیه حسنى.
+
* شیخ محمدعلى بن شیخ عباس بلاغى نجفى.
 +
* شیخ محمد بن حسن، سبط [[شهید ثانی|شهید ثانى]] (م ۱۰۳۰ ق).
 +
* [[شیخ بهایی|شیخ بهاءالدین محمد عاملى]] (م ۱۰۳۱ ق).
 +
* سید رفیع‌الدین محمد بن حیدر طباطبایى نائینى (م ۱۰۸۲ ق).
 +
* ملا مراد بن على خان تفریشى (م ۱۰۵۱ ق).
 +
* منهاج الشریعة فی شرح مختلف الشیعة، تألیف سید فیض الله بن عبدالقاهر حسینى تفریشى.
 +
* حاشیه میرزا عبدالله بن میرزا عیسى تبریزى اصفهانى (م ۱۱۳۰ ق).
  
==تألیفات دیگر علامه==
+
== منابع ==
  
*تذکرة الفقهاء
+
* [[نرم افزار جامع فقه اهلبیت (علیهم السلام) ۲|نرم افزار جامع فقه اهل البیت]]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
*ارشاد الأذهان إلى أحکام الایمان
+
* کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، نویسنده: محمدرضا ضمیری.
*نهایة الاحکام فى معرفة الاحکام
 
*مختلف الشیعة فى احکام الشریعه
 
*[[مبادی الوصول الی علم الاصول (کتاب)|مبادى الوصول إلى علم الاصول]]
 
*کشف الیقین فى فضائل امیرالمؤمنین
 
*نهج الایمان فى تفسیر القرآن
 
*نهایة المرام فى علم الکلام
 
*[[خلاصة الاقوال (کتاب)|خلاصة الاقوال فى معرفة الرجال]] و...
 
  
==معرفى اجمالى کتاب مختلف الشیعه==
+
== متن کتاب ==
 
+
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39520/مختلف-الشيعة-في-أحكام-الشريعة '''مختلف الشيعة فى الاحكام الشریعة''']
این کتاب از کتب مطول علامه مى باشد که در آن، علامه موارد اختلاف بین اقوال علماى [[شیعه]] و ادله هر کدام را بیان داشته است. علامه در این باره مى گوید: «مختلف الشیعة فى الاحکام الشریعة، ذکرنا فیه خلاف علمائنا خاصة و حجة کل شخص و الترجیح لما نصیر الیه».<ref> خلاصه، ص ۴۵ به نقل از مقدمه مختلف الشیعة.</ref>
 
 
 
کتاب مختلف داراى چند ویژگى است:
 
 
 
*۱. این کتاب یک دوره [[فقه]] کامل از طهارت تا دیات مى باشد؛ زیرا بسیارى از کتب مطول علامه در فقه کامل نیست و تمام ابواب فقهى ذکر نشده است.
 
 
 
*۲. این کتاب حاوى فتاوى [[ابن جنيد اسکافی|ابن جنید]] و [[ابن ابی عقیل عمانی|ابن ابی عقیل]] با ذکر ادله آن‌ها است. این فتاوى فقط در این کتاب ذکر شده اند و کسانى که بعد از علامه فتاوى آن دو را بیان داشتند، از مختلف نقل کرده اند و همچنین فتاوى بعد از [[شیخ صدوق|صدوق]] و فتاوى برخى از علماى شیعه منحصر در این کتاب است.
 
 
 
*۳. ویژگى دیگر این کتاب این است که علامه آن را بعد از فراغ از تألیف کتب دیگر نوشته است.
 
 
 
==وضعیت نشر مختلف الشیعه==
 
 
 
این کتاب به وسیله انتشارات مؤسسة نشر الاسلامى در قم به سال ۱۴۱۷ ق چاپ و منتشر شده است.
 
 
 
==پانویس==
 
<references />
 
 
 
==متن کتاب==
 
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39520/مختلف-الشيعة-في-أحكام-الشريعة مختلف الشيعة فى الاحكام الشریعة]
 
 
 
==منبع==
 
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، نویسنده: محمدرضا ضمیری
 
  
 
[[رده:منابع فقهی]]  
 
[[رده:منابع فقهی]]  
 
[[رده:آثار علامه حلی]]
 
[[رده:آثار علامه حلی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳

کتاب «مختلف الشیعة فى احکام الشریعه» از آثار مهم فقهی علامه حلى (م، ۷۲۶ ق) است که به دلیل جایگاه والا و سبک خاص و محتواى عمیق آن، از زمان نگارش، مدار کتب استدلالى و از کتب اساسى فقهى بوده است. این کتاب فقهى مفصل، از کتب نادر مؤلف است که نظریات فقهاى امامیه را در تمام ابواب فقه در بر دارد. کتاب «مختلف الشیعة» صرفا به آراى فقهاى شیعه تا عصر مؤلف نظر داشته و به تطبیق و بررسى فروعات فقهى مورد اختلاف آنان پرداخته است.

مختلف الشیعه.jpg
نویسنده علامه حلی
موضوع فقه شیعه
زبان عربی
تعداد جلد ۹

مختلف الشيعة فى احکام الشریعه

مؤلف کتاب

شیخ جمال‌الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلى (۶۴۷-۷۲۶ ق)، مشهور به علامه حلى، در سال ۶۴۷ق، در شهر حله عراق به دنیا آمد. پدرش، شیخ سدیدالدین حلى، از علماى برجسته و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی علاوه بر پدرش، می توان به محقق حلى (دایى علامه)، ابن نما حلی و خواجه نصیرالدین طوسی اشاره کرد.

علامه حلی یکی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و کلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. سلطان محمد خدابنده مغول، تحت تأثیر وى مذهب تشیع را پذیرفت و دستور داد به نام دوازده امام علیهم السلام خطبه خوانده شود و سکه بزنند و علامه نیز کتاب الفین و کتاب منهاج الکرامه را به نام وى تألیف کرد.

برخی دیگر از آثار ایشان عبارتند از: مبادى الوصول إلى علم الاصول، خلاصة الاقوال فى معرفة الرجال، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین و تذکرة الفقهاء. علامه حلی در سال ۷۲۶ق، در حله وفات نمود و در یکى از صحن‌هاى حرم امیرالمؤمنین (ع) در نجف اشرف مدفون گردید.

محتوای کتاب

«مختلف الشیعة» بر خلاف سایر کتب فقهى مفصل علامه، یک دوره کامل فقه مقارنه‌اى و استدلالى از طهارت تا دیات را در بر دارد؛ زیرا بسیارى از کتب مفصل علامه در فقه کامل نیست و تمام ابواب فقهى ذکر نشده است. این کتاب دائرةالمعارف فتاواى مختلف در فقه شیعه مى‌باشد و علاوه بر مباحث رجالى و اصولى به اساسى‌ترین مبانى و نظریات فقهى مورد نیاز یک فقیه اشاره شده است.

علامۀ حلّى مباحث کتاب را در ۷ قسمت کلى و ۱۸ کتاب تقسیم نموده که عبارتند از:

  • قسمت اول، طهارة و صلاة
  • قسمت دوّم، زکاة، خمس، صوم و قسمتى از حج تا مبحث طواف و سعى
  • قسمت سوّم، بقیۀ کتاب حج و جهاد
  • قسمت چهارم، اجاره، عطایا و توابع آن و قسمتى از نکاح تا مبحث صداق
  • قسمت پنجم، بقیۀ نکاح، عتق و توابع آن، ایمان و توابع آن
  • قسمت ششم، صید و ذبائح و توابع آن، قضاء و شهادات، میراث
  • قسمت هفتم، حدود، قصاص و دیات

ویژگى‌های کتاب

«مختلف الشیعة» از نظر ویژگى‌هاى متعدد و تنوع در ابداعات و ابتکارات مجموعۀ کم نظیرى است که به بعضى از این ویژگى‌ها اشاره مى‌شود.

  • ذکر فتاواى کمیاب: در این کتاب بسیارى از فتاوا و نظریات فقهایى همچون ابن جنید، ابن ابی عقیل و پدر شیخ صدوق که در سایر کتب فقهى دیده نمى‌شود، وجود دارد. به همین دلیل این کتاب به عنوان یکى از منابع کمیاب دستیابى به نظریات این بزرگان مى‌باشد.
  • بیان قواعد اصولى و رجالی: علاوه بر طرح مباحث فقهى مفصّل، وسعت مباحث اصولى و رجالى مطرح شده در کتاب از دیگر خصوصیات کتاب مى‌باشد. بکارگیرى قواعد اصولى در نزد امامیه همچون استصحاب، جمع بین ادله در تعارض آنان و نظائر آن و همچنین رد قواعد اصولى عامه همچون قیاس در کتاب بسیار استفاده شده.
  • استفادۀ وسیع از منابع فقهى: مؤلف در سطح بسیار وسیعى به استقراء نظریات و بررسى آنها پرداخته است و علاوه بر آن به کتب فقهى متعددى نیز ارجاع داده است. وی بیش از همه از شیخ طوسى و پس از وى سید مرتضى و شیخ مفید نظریاتى را مطرح مى‌نماید امّا مؤلف در موارد نادرى به نظریات محمد بن یعقوب کلینى یعنى در سه مورد متعرض شده است. و اما کتاب‌هایى که در کتاب به آنها متعرض شده است عبارتند از: مصابیح الأنوار، المقنع، التبیان، المسائل الخلافیة سید مرتضى، مدارک الأحکام، المبسوط، النهایة، الإنتصار، المصباح، التهذیب، الخلاف، جمل العلم و العمل، استبصار، من‌ لا‌یحضره‌ الفقیه و... .

حواشى و شروح کتاب

به دلیل اهمیت کتاب «مختلف الشیعة» و اسلوب و روش خاص آن، علما و فقهاى عظام به آن توجه خاصى داشته‌اند و شروح و حواشى متعددى بر آن نوشته‌اند که عبارتند از:

منابع

متن کتاب

مختلف الشيعة فى الاحكام الشریعة