آیه 62 سوره آل عمران: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِ...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←نزول) |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | + | قصص: قصّه گويى و قصّه. مصدر و اسم هر دو آمده است، اصل آن پى جويى و تعقيب است، على هذا قصص مفرد است ولى گويى راغب آن را جمع دانسته است. | |
+ | |||
+ | اله: معبود. (بقره/ 133). | ||
+ | |||
+ | عزير: عزّت، توانايى مقابل ذلّت. عزيز: توانا (قاموس قرآن). | ||
+ | |||
+ | حكيم: محكم كار، حكمت كردار. كسى كه كار را از روى تشخيص و مصلحت انجام دهد (قاموس قرآن).<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | ||
+ | |||
==نزول== | ==نزول== | ||
'''محل نزول:''' | '''محل نزول:''' | ||
− | اين آيه | + | اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref> |
− | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 120.</ref> | + | '''شأن نزول:''' |
+ | |||
+ | در دنباله موضوع مباهله كه در آيات قبل ذكر شده، پيامبر فرمود: [[سوگند]] به ذات پروردگار كه جان و تن من در دست قدرت اوست. عذاب خداوند براى اهل نجران نزديك بود و اگر مباهله انجام مى گرفت و مسيحيان نفرين ميشدند، هر آينه به صورتهاى گوناگون مسخ ميشدند و به استيصال و بيچارگى عجيبى گرفتار مى گرديدند و حتى تا يك سال نيز دوام نكرده و همه نابود ميشده و به هلاكت ميرسيدند سپس اين آيه نازل گرديد<ref> تفاسير برهان و ثعلبى.</ref>.<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 120.</ref> | ||
− | |||
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
سطر ۶۱: | سطر ۶۹: | ||
به راستى، داستانِ درستِ (زندگى مسيح) همين است و هيچ معبودى جز خداوند نيست وهمانا خداست مقتدر حكيم. | به راستى، داستانِ درستِ (زندگى مسيح) همين است و هيچ معبودى جز خداوند نيست وهمانا خداست مقتدر حكيم. | ||
+ | |||
+ | «63» فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ | ||
+ | |||
+ | پس اگر از حقّ روى گردان شدند، همانا خداوند به (كار و حال) مفسدان آگاه است. | ||
+ | |||
+ | ===نکته ها=== | ||
+ | |||
+ | قصه و داستان، بر سه گونه است: | ||
+ | |||
+ | 1. رمانها، افسانهها و اساطيرى كه بر پايه خيال و غير واقعى هستند. | ||
+ | |||
+ | 2. داستانهاى تاريخى كه گاهى راست ومستند وگاهى آميخته با دروغ وامور نادرست هستند. | ||
+ | |||
+ | جلد 1 - صفحه 531 | ||
+ | |||
+ | 3. رويدادهايى كه از زبان وحى به ما رسيدهاند، براساس حقّ هستند. داستانهاى قرآنى، همه از اين نوع هستند ودر آنها وهم، خيال، دروغ و نادرستى راه ندارد. | ||
+ | |||
+ | ===پیام ها=== | ||
+ | |||
+ | 1- اگر قرآن نبود، چهرهى واقعى حضرت مسيح، ناشناخته و آلوده با خرافات باقى مىماند. «إِنَّ هذا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ» | ||
+ | |||
+ | 2- تكرار شعار توحيد و پايدارى در برابر خرافات، لازم است. «ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ» | ||
+ | |||
+ | 3- هر داستانى درباره پيامبران كه با توحيد منافات داشته باشد، ساختگى و باطل است. «لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ» | ||
+ | |||
+ | 4- پذيرفتن يا نپذيرفتن كلام حق، نشانهى اختيار انسان است. «فَإِنْ تَوَلَّوْا» | ||
+ | |||
+ | 5- روىگردانى از حق، نمونهاى از فساد است و سرپيچى كننده، مفسد مىباشد. «تَوَلَّوْا ... المفسدين» | ||
+ | |||
+ | 6- علم خداوند به كارهاى مفسدان، بزرگترين هشدار است. «عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ» | ||
+ | |||
+ | |||
}} | }} | ||
سطر ۶۹: | سطر ۱۰۹: | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
− | |||
إِنَّ هذا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ اللَّهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (62) | إِنَّ هذا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ اللَّهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (62) |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۵۵
<<61 | آیه 62 سوره آل عمران | 63>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
این داستان به حقیقت سخن حق است، و جز آن خدای یکتا خدایی نیست، و همانا خداست که (بر همه کار) توانا و (به حقایق) داناست.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
قصص: قصّه گويى و قصّه. مصدر و اسم هر دو آمده است، اصل آن پى جويى و تعقيب است، على هذا قصص مفرد است ولى گويى راغب آن را جمع دانسته است.
اله: معبود. (بقره/ 133).
عزير: عزّت، توانايى مقابل ذلّت. عزيز: توانا (قاموس قرآن).
حكيم: محكم كار، حكمت كردار. كسى كه كار را از روى تشخيص و مصلحت انجام دهد (قاموس قرآن).[۱]
نزول
محل نزول:
اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲]
شأن نزول:
در دنباله موضوع مباهله كه در آيات قبل ذكر شده، پيامبر فرمود: سوگند به ذات پروردگار كه جان و تن من در دست قدرت اوست. عذاب خداوند براى اهل نجران نزديك بود و اگر مباهله انجام مى گرفت و مسيحيان نفرين ميشدند، هر آينه به صورتهاى گوناگون مسخ ميشدند و به استيصال و بيچارگى عجيبى گرفتار مى گرديدند و حتى تا يك سال نيز دوام نكرده و همه نابود ميشده و به هلاكت ميرسيدند سپس اين آيه نازل گرديد[۳].[۴]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«62» إِنَّ هذا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
به راستى، داستانِ درستِ (زندگى مسيح) همين است و هيچ معبودى جز خداوند نيست وهمانا خداست مقتدر حكيم.
«63» فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ
پس اگر از حقّ روى گردان شدند، همانا خداوند به (كار و حال) مفسدان آگاه است.
نکته ها
قصه و داستان، بر سه گونه است:
1. رمانها، افسانهها و اساطيرى كه بر پايه خيال و غير واقعى هستند.
2. داستانهاى تاريخى كه گاهى راست ومستند وگاهى آميخته با دروغ وامور نادرست هستند.
جلد 1 - صفحه 531
3. رويدادهايى كه از زبان وحى به ما رسيدهاند، براساس حقّ هستند. داستانهاى قرآنى، همه از اين نوع هستند ودر آنها وهم، خيال، دروغ و نادرستى راه ندارد.
پیام ها
1- اگر قرآن نبود، چهرهى واقعى حضرت مسيح، ناشناخته و آلوده با خرافات باقى مىماند. «إِنَّ هذا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ»
2- تكرار شعار توحيد و پايدارى در برابر خرافات، لازم است. «ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ»
3- هر داستانى درباره پيامبران كه با توحيد منافات داشته باشد، ساختگى و باطل است. «لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ»
4- پذيرفتن يا نپذيرفتن كلام حق، نشانهى اختيار انسان است. «فَإِنْ تَوَلَّوْا»
5- روىگردانى از حق، نمونهاى از فساد است و سرپيچى كننده، مفسد مىباشد. «تَوَلَّوْا ... المفسدين»
6- علم خداوند به كارهاى مفسدان، بزرگترين هشدار است. «عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- پرش به بالا ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.
- پرش به بالا ↑ تفاسير برهان و ثعلبى.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 120.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.