|
|
| سطر ۵۰: |
سطر ۵۰: |
| | | | |
| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | | {{ نمایش فشرده تفسیر| |
| | + | وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ «4» |
| | + | |
| | + | و هيچ نشانه و آيه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان براى آنها نمى‌آمد، جز آنكه (به جاى تصديق و ايمان) از آن اعراض مى‌كردند. |
| | + | |
| | فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «5» | | فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «5» |
| | | | |
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۷
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
ترجمه های فارسی
حق را که بر آنها آمد جدّاً تکذیب کردند، پس به زودی خبر آنچه که آن را به سخریه گرفتند به آنان می‌رسد.
آنان حق را هنگامی که به سویشان آمد تکذیب کردند، پس [ظهور و تحقّق] خبرهای آنچه را همواره به آن استهزا می کردند، به آنان خواهد رسید.
آنان حق را هنگامى كه به سويشان آمد تكذيب كردند، پس به زودى، [حقيقت] خبرهاى آنچه را كه به ريشخند مى‌گرفتند به آنان خواهد رسيد.
چون سخن حق بر آنها عرضه شد، تكذيبش كردند. پس به زودى، خبر چيزهايى كه به ريشخندشان مى‌گرفتند به آنها خواهد رسيد.
آنان، حق را هنگامی که سراغشان آمد، تکذیب کردند! ولی بزودی خبر آنچه را به باد مسخره می‌گرفتند، به آنان می‌رسد؛ (و از نتایج کار خود، آگاه می‌شوند).
ترجمه های انگلیسی(English translations)
They have certainly denied the truth when it came to them, but soon there will come to them the news of what they have been deriding.
So they have indeed rejected the truth when it came to them; therefore the truth of what they mocked at will shine upon them.
And they denied the truth when it came unto them. But there will come unto them the tidings of that which they used to deride.
And now they reject the truth when it reaches them: but soon shall they learn the reality of what they used to mock at.
معانی کلمات آیه
«الْحَقِّ»: مراد قرآن و شریعت و هدایت است (نگا: نساء / مائده / و ، قصص / ). «أَنبَآءُ»: اخبار.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ «4»
و هيچ نشانه و آيه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان براى آنها نمى‌آمد، جز آنكه (به جاى تصديق و ايمان) از آن اعراض مى‌كردند.
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «5»
پس همين كه‌حقّ براى آنان آمد، آن را تكذيب كردند، پس به زودى خبرهاى مهم (و تلخى درباره‌ى كيفر) آنچه را به مسخره مى‌گرفتند، به سراغشان خواهد آمد.
نکته ها
شايد مراد از «خبرهاى بزرگ» در آيه، خبر فتح مكّه يا شكست مشركان در جنگ بدر و امثال آن باشد. «2»
پیام ها
1- براى لجبازان، نوع دليل و آيه تفاوتى ندارد، آنها همه را بدون تفكر رد مى‌كنند. «آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ»
2- هم بايد به مؤمنان دلگرمى داد كه راهشان حقّ است، «بِالْحَقِّ» و هم كافران را تهديد كرد كه خبرهاى تلخ برايتان خواهد آمد. «فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ»
«1». تفسير نورالثقلين؛ توحيد صدوق، ص 133.
«2». تفسير مراغى.
جلد 2 - صفحه 413
3- استهزا، شيوه‌ى هميشگى كفّار است. «كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»
4- سقوط انسان سه مرحله دارد: اعراض، تكذيب و استهزا. در اين دو آيه به هر سه مورد اشاره شده است. «مُعْرِضِينَ- كَذَّبُوا يَسْتَهْزِؤُنَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «5»
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ: پس به تحقيق تكذيب كردند حق را كه قرآن است وقتى كه آمد ايشان را. اين كلام به منزله امرى است كه لازم ما قبل خود باشد. گوئيا مى‌فرمايد: چون ايشان اعراض كردند از همه آيات، تكذيب قرآن
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 223
نمودند در حينى كه آمد ايشان را. و يا در حكم دليل است بر ما قبل، يعنى اعراض نمودند از قرآن و تكذيب كردند همه آن را و حال آنكه اعظم آيات است.
پس چگونه اعراض نكنند از غير آن و تابع احكام قرآن نشوند و تصديق آن ننمايند فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ: پس زود باشد كه ظاهر شود بر ايشان خبرهاى آنچه را كه بودند به آن استهزا مى‌كردند و به وقوع آن ايمان نداشتند، و ظهور آن در دنيا به وقت نزول عذاب بود بر آنها، يا هنگام علوّ بيرق اسلام و قدرت و شوكت ملازمان حضرت رسالت پناه صلى اللّه عليه و آله و ظهور آن در آخرت بر كافران در كمال ظهور است.
در كتاب كافى- قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله: القرآن هدى من الضّلالة و تبيان من العمى و استقالة من العثرة و نور من الظّلمة و ضياء من الاحداث و عصمة من الهلاكة و رشد من الغواية و بيان من الفتن و بلاغ من الدّنيا الى الاخرة، فيه كمال دينكم و ما عدل احد عن القرآن الّا الى النّار. «1» فرمود رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله:
قرآنهادى است از ضلالت، و بينائى است از نابينائى، و رهائى است از لغزش، و نور است از ظلمت، و ضياء است از بدعتها، و عاصم است از هلاكت، و رشد است از غوايت، و بيان است از فتن، يعنى صاحب بيان است، و بلاغ است از دنيا به سوى آخرت. در قرآن است كمال دين شما و عدول نكند احدى از قرآن مگر آنكه مرجعش به سوى آتش است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ «5»
ترجمه
پس بتحقيق تكذيب كردند حق را چون آمد ايشانرا پس زود باشد كه بيايد ايشانرا خبرهاى آنچه بودند كه بآن استهزاء مينمودند.
تفسير
حق هر چيزى است كه پيغمبر خاتم آورده است و نتيجه استهزاء گرفتارى دنيا و عذاب آخرت است كه خبر صدق آن بمشاهده بآنها خواهد رسيد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَقَد كَذَّبُوا بِالحَق‌ِّ لَمّا جاءَهُم فَسَوف‌َ يَأتِيهِم أَنباءُ ما كانُوا بِهِ يَستَهزِؤُن‌َ «5»
پس بتحقيق تكذيب كردند بآنچه از حق زماني که آمد آنها را پس زود باشد که بيايد آنها را خبرهاي آنچه را که بودند بآن استهزاء ميكردند.
حق عبارت از قرآن و احكام دين و مواعظ و نصايح و عقائد و اخلاق و ساير اموريست که خداوند توسط رسول اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم براي بندگان فرستاده.
جلد 7 - صفحه 12
فَقَد كَذَّبُوا بِالحَق‌ِّ لَمّا جاءَهُم و زير بار نرفتند و باور نكردند و العياذ پيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم را كذّاب و جادوگر و ساحر و مجنون خواندند.
فَسَوف‌َ يَأتِيهِم أَنباءُ ما كانُوا بِهِ يَستَهزِؤُن‌َ انباء خبرهاي وارده بر آنها است از عذابهاي دنيوي از قتل و ذلت و اسيري و اينکه يكي از معجزات قرآن است که خبر از آينده ميدهد که خداوند چه عزت و شوكتي بمسلمين داد و آنها را بر كفار چيره فرمود چنانچه در آيه ديگر ميفرمايد فَاصدَع بِما تُؤمَرُ وَ أَعرِض عَن‌ِ المُشرِكِين‌َ إِنّا كَفَيناك‌َ المُستَهزِئِين‌َ حجر آيه 94 و 95، و از عذابهاي آخرت که پس از مرگ ميآيد آنها را ابد الاباد مخلد در آنها هستند، و استهزاء عبارت از سخريه و متلك و تقليد و نحو آنها است که اينکه بنفسه موجب كفر و عذاب شديد است، واي بحال كساني که بدين و احكام دين و بمقدسات دين و بعلماء و صلحاء استهزاء ميكنند که كافر و نجس و مرتد ميشوند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
تفسیر های عربی
پانویس
منابع
