سعیر: تفاوت بین نسخهها
(←منبع) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | یکی از نامهای [[دوزخ]] در [[قرآن|قرآن کریم]]، «سعیر» است که به معنی آتش فروزان می باشد. | |
| − | یکی از نامهای دوزخ در | ||
| − | == واژه شناسى | + | ==واژه شناسى «سعیر»== |
| − | + | این واژه در اصل به معناى افروخته شدن چیزى و بالا آمدن آن است. بدین جهت به آتشى که زبانه مى کشد و بالا مى آید، «سعیر» گفته مى شود. [[ابن فارس]] مى گوید: السین و العین و الراء أصل واحد یدلّ على اشتعال الشىء و اتّقاده و ارتفاعه. من ذلک السعیر سعیر النار.<ref>معجم مقاییس اللغة: ج۳، ص۷۵ (مادّه «سعر»).</ref> «س ع ر»، ریشه اى است که بر شعله کشیدن، آتش زدن و بالا رفتن دلالت دارد. از همین واژه است سعیر النار (شعله آتش). | |
| − | == | + | ==«سعیر» در قرآن و حدیث== |
| − | در قرآن | + | در [[قرآن]] واژه «سعیر»، شانزده بار<ref>با مشتقات آن، نوزده مرتبه مى شود: سُعُر، دو مرتبه و سُعّرت یک مرتبه و سعیر شانزده مرتبه.</ref> و فعل «سُعِّرتْ» یک بار آمده است. در قرآن، واژه «سعیر» گاهى در توصیف آتش [[دوزخ]] بکار رفته است. مانند [[آیه]]: {{متن قرآن|«... مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا}}<ref>[[آیه 97 سوره اسراء|سوره اسراء،آیه ۹۷.]]</ref> ؛... جایگاهشان دوزخ است، هر زمان آتش آن فرونشیند، شعله تازه اى بر آنان مى افزاییم!». |
| − | + | و گاهی این واژه در برابر «جنّت ([[بهشت]])» قرار گرفته است، مانند: {{متن قرآن|«... فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}<ref>[[آیه 7 سوره شوری|سوره شوری،آیه ۷.]]</ref> ؛... گروهى در بهشت و گروهى در آتش سوزان اند». | |
| − | < | + | |
| + | و تعبیر {{متن قرآن|«...أَصْحَابِ السَّعِيرِ»}}<ref>[[آیه 6 سوره فاطر| سوره فاطر،آیه ۶.]]</ref>، [[سوره ملک]]: ۱۰ـ۱۱.</ref> در چند آیه دیگر، قرینه است که «سعیر» علاوه بر معناى وصفى، یکى از نامهاى دوزخ نیز هست. | ||
| − | + | در [[حدیث|احادیث]] نیز از دوزخ با عنوان «سعیر» یاد شده است، مانند: «حرّ السعیر» و «عذاب السعیر».<ref>ر.ک: ص۲۷. (فصل یکم: نامهاى دوزخ/ سعیر «آتش پرشراره»).</ref> | |
| − | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | *محمد محمدی ری شهری، بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حدیث، ج۲، قم: دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ص۵۵، در دسترس در [http://lib.qhu.ac.ir/n2021-e25195-p55.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه]، بازیابی: ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده: واژگان قرآنی]] | [[رده: واژگان قرآنی]] | ||
| + | [[رده:جهنم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۰
یکی از نامهای دوزخ در قرآن کریم، «سعیر» است که به معنی آتش فروزان می باشد.
واژه شناسى «سعیر»
این واژه در اصل به معناى افروخته شدن چیزى و بالا آمدن آن است. بدین جهت به آتشى که زبانه مى کشد و بالا مى آید، «سعیر» گفته مى شود. ابن فارس مى گوید: السین و العین و الراء أصل واحد یدلّ على اشتعال الشىء و اتّقاده و ارتفاعه. من ذلک السعیر سعیر النار.[۱] «س ع ر»، ریشه اى است که بر شعله کشیدن، آتش زدن و بالا رفتن دلالت دارد. از همین واژه است سعیر النار (شعله آتش).
«سعیر» در قرآن و حدیث
در قرآن واژه «سعیر»، شانزده بار[۲] و فعل «سُعِّرتْ» یک بار آمده است. در قرآن، واژه «سعیر» گاهى در توصیف آتش دوزخ بکار رفته است. مانند آیه: «... مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا[۳] ؛... جایگاهشان دوزخ است، هر زمان آتش آن فرونشیند، شعله تازه اى بر آنان مى افزاییم!».
و گاهی این واژه در برابر «جنّت (بهشت)» قرار گرفته است، مانند: «... فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ[۴] ؛... گروهى در بهشت و گروهى در آتش سوزان اند».
و تعبیر «...أَصْحَابِ السَّعِيرِ»[۵]، سوره ملک: ۱۰ـ۱۱.</ref> در چند آیه دیگر، قرینه است که «سعیر» علاوه بر معناى وصفى، یکى از نامهاى دوزخ نیز هست.
در احادیث نیز از دوزخ با عنوان «سعیر» یاد شده است، مانند: «حرّ السعیر» و «عذاب السعیر».[۶]
پانویس
- ↑ معجم مقاییس اللغة: ج۳، ص۷۵ (مادّه «سعر»).
- ↑ با مشتقات آن، نوزده مرتبه مى شود: سُعُر، دو مرتبه و سُعّرت یک مرتبه و سعیر شانزده مرتبه.
- ↑ سوره اسراء،آیه ۹۷.
- ↑ سوره شوری،آیه ۷.
- ↑ سوره فاطر،آیه ۶.
- ↑ ر.ک: ص۲۷. (فصل یکم: نامهاى دوزخ/ سعیر «آتش پرشراره»).
منابع
- محمد محمدی ری شهری، بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حدیث، ج۲، قم: دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ص۵۵، در دسترس در پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، بازیابی: ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳.
