عبدالله مامقانی: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی '{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>} آیت الله ش...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«شیخ عبدالله مامقانی»''' (۱۲۹۰-۱۳۵۱ ق) فرزند [[محمدحسن مامقانی]]، فقیه، محدث و رجالی برجسته [[شیعه]] در قرن چهاردهم قمری بود. وی در علوم مختلف اسلامی صاحب آثار متعددی است که معروفترین آنها کتاب «[[تنقيح المقال فى علم الرجال (کتاب)|تنقیح المقال فی علم الرجال]]» میباشد. | |
| − | + | {{شناسنامه عالم | |
| + | ||نام کامل = عبدالله مامقانی | ||
| + | ||تصویر= [[پرونده:Mamaghni.jpg|230px]] | ||
| + | ||زادروز = ۱۲۹۰ قمری | ||
| + | |زادگاه = [[نجف]] | ||
| + | |وفات = ۱۳۵۱ قمری | ||
| + | |مدفن = نجف، العماره | ||
| + | |اساتید = [[محمدحسن مامقانی]]، غلامحسین دربندی، حسن خراسانی، شیخ هاشم تبریزى،... | ||
| + | |شاگردان = [[سید محمدهادی میلانی|آیتالله میلانی]]، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیتالله نجفی مرعشی]]، [[سید عبدالاعلی سبزواری]]، [[سید علی اکبر خویی]]،... | ||
| + | |آثار = [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[مقباس الهدایة فی علم الدرایة (کتاب)|مقباس الهدایة فی علم الدرایة]]، مرآة الرشاد، ارشاد المستبصرین، سراج الشیعة فی آداب الشریعه،... | ||
| + | }} | ||
| − | + | ==ولادت== | |
| − | عبدالله مامقانی در تاریخ | + | عبدالله مامقانی<ref>مامقان، بخش کوچکى از توابع شهر تبریز و در هشت فرسخى آن قرار دارد. </ref> در تاریخ ۱۵ [[ربیع الاول]] ۱۲۹۰ هـ.ق در [[نجف|نجف اشرف]] دیده به جهان گشود. |
| − | + | ==تحصیلات و استادان== | |
| + | عبدالله مامقانی در پنج سالگی خواندن و نوشتن [[قرآن]] را آموخت و پس از اینکه آثار هوش فراوان در وی نمایان شد، پدرش -[[محمدحسن مامقانی|شیخ محمدحسن مامقانی]]- تعلیم وی را به عهده گرفت. سپس نزد سایر اساتید [[علوم اسلامی]] را آموخت. | ||
| − | + | شیخ عبدالله مامقانی در [[ماه ربیع الاول|ربیعالأول]] سال ۱۳۰۸ هـ.ق به درس خارج [[اصول فقه|اصول]] و در [[ماه محرم|محرم]] سال ۱۳۰۹ هـ.ق به درس [[فقه]] پدر حاضر شد و تقریرات آنها را نگاشت و تا زمان فوت پدرش (سال ۱۳۲۳ هـ.ق) این کار ادامه داشت. | |
| − | از | + | ایشان موفق شد اجازه [[اجتهاد]] را از پدر بزرگوارش، با اینکه وی در سختگیری اعطای [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] به شاگردانش معروف بود، دریافت کند. او علاوه بر پدرش، نزد عالمان و فقیهان از جمله: شیخ هاشم فرزند زینالعابدین تبریزى ارونقى، شیخ غلام حسین دربندى ترکى، و شیخ حسن خراسانى، مراحل سطح را در مدت کوتاهى با موفقیت کامل به پایان برد. پشتکار فراوان، دقت در فهم مطالب و استمرار و تکرار معلومات، از ویژگىهاى تحصیلى شیخ عبدالله مامقانى است. |
| − | + | مامقانی از سال ۱۳۰۹ هـ.ق به دستور شیخ حسن میرزا تألیف را آغاز کرد و تا پایان عمر بدین کار مشغول بود. دوران سطوح ایشان دو سال و نیم به طول انجامید؛ چون تمامی روزهای سال را به تحصیل اشتغال داشت و تنها روز [[روز عاشورا|عاشورا]] را تعطیل میکرد. | |
| − | + | عبدالله مامقانی در سال ۱۳۲۲ هـ.ق به [[مشهد|مشهد مقدس]] سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ هـ.ق به [[حج]] مشرف شد که مایه عزت [[شیعه]] را فراهم کرد. وی در این سفر به اقامۀ [[نماز جماعت]] بر طبق مذهب شیعه در برابر علمای مذاهب [[عامه]] پرداخت و هر شب افراد زیادی به او اقتدا میکردند. | |
| − | + | او به سال ۱۳۴۶ هـ.ق به [[قم]] سفر کرد و [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] مکان به جا آوردن نمازش را در صحن به ایشان تفویض کرد و طلاب و مردم قم از هر سو گرد او حلقه میزدند و برای پرسیدن از وی ساعتها در نوبت میایستادند. | |
| − | + | ==تدریس و شاگردان== | |
| − | + | آیتالله مامقانی در طول سال های، متمادی شاگردان زیادی را تربیت نمود که برخی از آنها عبارتند از: | |
| − | + | * [[سید محمدهادی میلانی]]، صاحب «محاضرات فی الفقه الإمامیه» و «قادتُنا کیف نعرفُهم» | |
| − | + | * [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، صاحب «کتاب القصاص» و «غایة القصوی» | |
| − | + | * [[سید عبدالاعلی سبزواری|سید عبدالأعلی موسوی سبزواری]]، صاحب «مهذّب الأحکام» | |
| − | + | * آیتالله میرزا باقر زنجانی، صاحب [[حاشیه]] بر «[[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]» و «[[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]» و «[[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]]» | |
| − | + | * شیخ عبدالحسین حلی، صاحب «ترجمه [[سید رضی|الشریف الرضی]]» | |
| − | + | * شیخ محمدرضا فرجالله نجفی، نویسندۀ «الغدیر فی الإسلام» | |
| − | + | * شیخ محمد حرزالدین نجفی، نویسندۀ «معارف الرجال» و «مراقد المعارف» | |
| − | + | * سید محمدصادق طباطبایی بحرالعلوم، صاحب «دلیل القضاء الشرعی» | |
| − | + | * [[سید محمدحسن میرجهانی|سید محمدحسن میرجهانی اصفهانی]]، صاحب «نوائب الدهور فی علائم الظهور» | |
| − | + | * سید عبدالرزاق موسوی مقرم، صاحب «[[مقتل الحسين(عليه السلام) (مقرم) (کتاب)|مقتل الحسین]]» | |
| − | + | * سید ضیاءالدین تویسرکانی نجفی | |
| − | + | * سید محمدطاهر موسوی بحرانی حائری | |
| − | + | * شیخ محمد خطیب حائری | |
| − | + | * شیخ محمدعلی غروی اردوبادی، نویسندۀ «علی ولید الکعبه» | |
| − | + | * شیخ صادق تنکابنی نجفی، نویسندۀ «أحکام الخلل فی الصلاة» | |
| − | + | * سید عبدالمطلب حیدری کاظمی، نویسندۀ «الإمام موسی الکاظم» | |
| − | + | *[[سید علی اکبر خویی]]، پدر [[سید ابوالقاسم خویی]] | |
| − | + | *شیخ محمدحسین خیابانى تبریزى | |
| + | *شیخ محمد حقانى | ||
| + | *شیخ موسى اسدى کاظمى | ||
| + | *شیخ یوسف باقرى بنابى. | ||
| − | تألیفات | + | ==آثار و تألیفات== |
| + | [[پرونده:Seraaj.jpg|thumb|left|240px|سراج الشيعة فی آداب الشريعة، از آثار آيتالله عبدالله مامقانى]] | ||
| − | در کنار تحصیلات علمی از امر تألیف غافل نماند و در این راستا کوشش های فراوانی کرد | + | شیخ مامقانی در کنار تحصیلات علمی از امر تألیف غافل نماند و در این راستا کوشش های فراوانی کرد. برخی از آثار این عالم بزرگوار عبارتند از: |
| − | + | * [[التنقیح المقال فی علم الرجال|تنقیح المقال فی علم الرجال]]؛ [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] این کتاب را مفصل ترین و جامع ترین کتب [[علم رجال|رجالی]] شیعه می داند. | |
| − | + | * [[مقباس الهدایة فی علم الدرایة (کتاب)|مقباس الهدایة فی علم الدرایة]] | |
| − | + | * مناسک الحج | |
| − | + | * مرآة الرشاد (پرسش و پاسخ در مسائل عبادی) | |
| − | + | * الاثنی عشریه، که دوازده رسالۀ فقهی و تقدیمی به [[ائمه اطهار]] علیهم السلام است. | |
| − | غایة | + | * نهایة المقال فی تکملة غایة الآمال ([[حاشیه]] بر مبحث خیارات "[[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]" [[شیخ انصاری]]) |
| − | + | * الفوائد الرجالیة من تنقیح المقال في علم الرجال | |
| − | + | * مخزن اللئالی فی فروع العلم الإجمالی | |
| − | + | * سراج الشیعة فی آداب الشریعه | |
| − | + | * الفوائد الطبیة | |
| − | + | * القلائد الثمنیة علی الرسائل الستة السنیه (حاشیه بر رسالههای ششگانه ملحق به مکاسب) | |
| − | + | *مطارح الافهام فى مبانى الاحکام | |
| − | + | *ارشاد المستبصرین إلی فروع الدین | |
| − | + | [[پرونده:مامقانی (3).jpg|thumb|left|240px|مخزن المعانى، از آثار آيتالله عبدالله مامقانى]] | |
| − | + | *مخزن المعانى، در شرح حال والد بزرگوارش [[محمدحسن مامقانی]] | |
| − | + | *مرآة الکمال لمن رام درک مصالح الاعمال | |
| − | + | *الدر المنضود فى صیغ الایقاعات و العقود | |
| − | + | *تحفة الصفوه فى احکام الحبوة | |
| − | + | *منتهى مقاصد الانام فى نکت [[شرایع الاسلام]] | |
| − | + | *تحفة الخیرة فى احکام الحج و العمره | |
| − | + | *هدایة الأنام فى اموال الامام | |
| − | + | *مناهج المتقین فى فقه ائمة الحق و الیقین | |
| − | + | * حاشیه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]] | |
| − | + | *حاشیه بر «جامع عباسى» [[شیخ بهایى]] | |
| − | + | *تقریرات فقه و اصول پدرش [[محمدحسن مامقانی]]. | |
| − | + | ==ویژگیهای اخلاقی== | |
| − | + | علاوه بر صفات علمی، ویژگیهای متعالی [[اخلاق|اخلاقی]] آیتالله مامقانی نیز مورد توجه دیگران واقع میشد؛ چنانکه درباره ایشان نوشتهاند که دارای «اخلاقی نیک و رفتاری پسندیده بود. [[زهد]]، [[ورع]]، [[تواضع]]، دوری از تمام مظاهر [[کبر]]، [[ریا]] و اخلاق ناپسند، از ویژگیهای نمایان وی بود.» | |
| − | شیخ مامقانی، | + | در کتاب «مرآةالرشاد» ضمن اشاره به اصول دینی و باورهای اسلامی، با شمار زیادی از اعمال و بایدهای روزانه نیز مواجهایم که شیخ عبدالله مامقانی آنها را به فرزندش گوشزد و عمل بدانها را به او تأکید کرده است. وی درباره شماری از دستورات دینی، به تجربیات شخصی خود در عمل به آنها و مشاهده تأثیرات آنها اشاره کرده است. یکی از این موارد، تشکیل و برپاداری عزای سیدالشهداء [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) و احیای شعائر حسینی است. شیخ مامقانی، خود عامل به این دستور بوده؛ چنانکه در این باره نوشتهاند: «آن فقیه بزرگوار به اقامه سوگواری سالار شهیدان علاقه بسیار داشت و شبهای جمعه در منزل خویش اقامه عزا میکرد. وی هر روز پیش از درس خود، حدیثی اخلاقی را عنوان میکرد و درباره آن گفتوگو میکرد و پس از آن مصیبت امام حسین(ع) را تذکر میداد.» |
| − | + | شیخ عبدالله مامقانی توصیههای خود را درباره برپاداری عزاداری حسینی، در این کتاب، پس از توصیه به [[توسّل|توسل]] به [[اهل البیت|اهل بیت]](ع) ذکر کرده است. توصیههای وی در حقیقت چکیدهای دقیق از دستورات دینی فراوانی است که درباره این موضوع به مؤمنان ابلاغ شده است. ترجمه بخشی از این کتاب چنین است: | |
| − | + | «... ای فرزندم! بر تو باد برپاداری عزا و سوگ اباعبدالله (ع) در هر روز و شب یک بار تا آنجا که بتوانی. در صورتی که نتوانستی هزینه این کار را تأمین کنی و جز خواندن کتاب عزاداری<ref>منظور کتابهای مقتل و شهادتنامههای امام حسین (ع) است.</ref> برای خانوادهات برایت ممکن نشد، چنین کن (حداقل این کتابها را برای خانوادهات بخوان.)؛ [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) در نزد خداوند عزیز و گرامی است؛ از آن رو که به صورت منحصر به فردی امر خداوند را اطاعت کرد و جان و مال و خانوادهاش را به طور کامل در راه خدای بزرگ بخشش کرد. (پس بدان) که در توسل به امام حسین(ع) خیر دو جهان و رستگاری دنیا و آخرت مهیاست... و ای فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یکبار [[زیارت]] امام حسین(ع) را بخوان و در هر ماه یکبار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در یکی از درنگگاههای هفتگانه<ref>منظور زیارت امام حسین (ع) در شب عاشورا و روز عاشورا، روز اربعین، اولین روز از ماه رجب، نیمه رجب، نیمه شعبان، شب عید فطر و روز عرفه است.</ref> امام حسین(ع) را زیارت کن! و اگر در شهری دور از مزار امام حسین(ع) ساکن هستی، پس (حداقل) در سال یکبار به زیارت امام حسین(ع) برو! زیرا هر کس که روایات (درباره زیارت امام حسین(ع)) را ببیند و بر آنچه گفتم مواظبت و مداومت کند و آنچه من از مواظبت و مداومت بر این زیارات دیدم را ببیند، آنچه به تو گفتم را ترک نخواهد کرد و من از زیارت امام حسین(ع) و برگزاری (مجالس) عزاداری بر او کراماتی دیدهام که عقلها را شگفتزده میکند و کمترین چیزی که من از انجام این امور دیدم آن بود که هر بار پس از زیارت امام حسین(ع) گشایشی در امور زندگیم و افزایشی در زندگی اقتصادیام مشاهده کردم و آنچه در نزد خداوند است، بهتر و بادوامتر است.» | |
| − | + | ==وفات== | |
| − | + | مرحوم عبدالله مامقانی، در ۱۶ [[ماه شوال|شوال]] سال ۱۳۵۱ قمری (۱۳۱۱ شمسی) در ۶۱ سالگی، درگذشت و پیکر مطهرش را در مقبره پدرش [[محمدحسن مامقانی]] واقع در محله العماره [[نجف]]، به خاک سپردند. | |
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | *"مامقانی، عبدالله"، ویکی نور. | ||
| + | *کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضميری، صص ۴۴۵-۴۴۴. | ||
| + | *"عبدالله مامقانی"، سایت تبیان. | ||
| − | + | ==آرشیو عکس و تصویر== | |
| + | <gallery mode="packed" heights="170"> | ||
| + | پرونده:مامقانی (1).jpg|عبدالله مامقانی در جوانی | ||
| + | پرونده:مامقانی (4).jpg|alt=آیت الله مامقانی به همراه پسر مجتهدش|[[محمدحسن مامقانی]] و عبدالله مامقانی | ||
| + | پرونده:مامقانی (2).jpg|قبر عبدالله مامقانی در [[نجف]] | ||
| + | </gallery> | ||
| − | + | [[رده:علمای قرن چهاردهم|مامقانی،عبدالله]][[رده:علماء شیعه]][[رده:رجالیون]][[رده:محدثان]][[رده:فقیهان]][[رده:مدفونین در نجف]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۷
«شیخ عبدالله مامقانی» (۱۲۹۰-۱۳۵۱ ق) فرزند محمدحسن مامقانی، فقیه، محدث و رجالی برجسته شیعه در قرن چهاردهم قمری بود. وی در علوم مختلف اسلامی صاحب آثار متعددی است که معروفترین آنها کتاب «تنقیح المقال فی علم الرجال» میباشد.
| |
| نام کامل | عبدالله مامقانی |
| زادروز | ۱۲۹۰ قمری |
| زادگاه | نجف |
| وفات | ۱۳۵۱ قمری |
| مدفن | نجف، العماره |
|
| |
| اساتید |
محمدحسن مامقانی، غلامحسین دربندی، حسن خراسانی، شیخ هاشم تبریزى،... |
| شاگردان |
آیتالله میلانی، آیتالله نجفی مرعشی، سید عبدالاعلی سبزواری، سید علی اکبر خویی،... |
| آثار |
تنقیح المقال فی علم الرجال، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، مرآة الرشاد، ارشاد المستبصرین، سراج الشیعة فی آداب الشریعه،... |
محتویات
ولادت
عبدالله مامقانی[۱] در تاریخ ۱۵ ربیع الاول ۱۲۹۰ هـ.ق در نجف اشرف دیده به جهان گشود.
تحصیلات و استادان
عبدالله مامقانی در پنج سالگی خواندن و نوشتن قرآن را آموخت و پس از اینکه آثار هوش فراوان در وی نمایان شد، پدرش -شیخ محمدحسن مامقانی- تعلیم وی را به عهده گرفت. سپس نزد سایر اساتید علوم اسلامی را آموخت.
شیخ عبدالله مامقانی در ربیعالأول سال ۱۳۰۸ هـ.ق به درس خارج اصول و در محرم سال ۱۳۰۹ هـ.ق به درس فقه پدر حاضر شد و تقریرات آنها را نگاشت و تا زمان فوت پدرش (سال ۱۳۲۳ هـ.ق) این کار ادامه داشت.
ایشان موفق شد اجازه اجتهاد را از پدر بزرگوارش، با اینکه وی در سختگیری اعطای اجازه به شاگردانش معروف بود، دریافت کند. او علاوه بر پدرش، نزد عالمان و فقیهان از جمله: شیخ هاشم فرزند زینالعابدین تبریزى ارونقى، شیخ غلام حسین دربندى ترکى، و شیخ حسن خراسانى، مراحل سطح را در مدت کوتاهى با موفقیت کامل به پایان برد. پشتکار فراوان، دقت در فهم مطالب و استمرار و تکرار معلومات، از ویژگىهاى تحصیلى شیخ عبدالله مامقانى است.
مامقانی از سال ۱۳۰۹ هـ.ق به دستور شیخ حسن میرزا تألیف را آغاز کرد و تا پایان عمر بدین کار مشغول بود. دوران سطوح ایشان دو سال و نیم به طول انجامید؛ چون تمامی روزهای سال را به تحصیل اشتغال داشت و تنها روز عاشورا را تعطیل میکرد.
عبدالله مامقانی در سال ۱۳۲۲ هـ.ق به مشهد مقدس سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ هـ.ق به حج مشرف شد که مایه عزت شیعه را فراهم کرد. وی در این سفر به اقامۀ نماز جماعت بر طبق مذهب شیعه در برابر علمای مذاهب عامه پرداخت و هر شب افراد زیادی به او اقتدا میکردند.
او به سال ۱۳۴۶ هـ.ق به قم سفر کرد و شیخ عبدالکریم حائری یزدی مکان به جا آوردن نمازش را در صحن به ایشان تفویض کرد و طلاب و مردم قم از هر سو گرد او حلقه میزدند و برای پرسیدن از وی ساعتها در نوبت میایستادند.
تدریس و شاگردان
آیتالله مامقانی در طول سال های، متمادی شاگردان زیادی را تربیت نمود که برخی از آنها عبارتند از:
- سید محمدهادی میلانی، صاحب «محاضرات فی الفقه الإمامیه» و «قادتُنا کیف نعرفُهم»
- سید شهاب الدین مرعشی نجفی، صاحب «کتاب القصاص» و «غایة القصوی»
- سید عبدالأعلی موسوی سبزواری، صاحب «مهذّب الأحکام»
- شیخ عبدالحسین حلی، صاحب «ترجمه الشریف الرضی»
- شیخ محمدرضا فرجالله نجفی، نویسندۀ «الغدیر فی الإسلام»
- شیخ محمد حرزالدین نجفی، نویسندۀ «معارف الرجال» و «مراقد المعارف»
- سید محمدصادق طباطبایی بحرالعلوم، صاحب «دلیل القضاء الشرعی»
- سید محمدحسن میرجهانی اصفهانی، صاحب «نوائب الدهور فی علائم الظهور»
- سید عبدالرزاق موسوی مقرم، صاحب «مقتل الحسین»
- سید ضیاءالدین تویسرکانی نجفی
- سید محمدطاهر موسوی بحرانی حائری
- شیخ محمد خطیب حائری
- شیخ محمدعلی غروی اردوبادی، نویسندۀ «علی ولید الکعبه»
- شیخ صادق تنکابنی نجفی، نویسندۀ «أحکام الخلل فی الصلاة»
- سید عبدالمطلب حیدری کاظمی، نویسندۀ «الإمام موسی الکاظم»
- شیخ محمدحسین خیابانى تبریزى
- شیخ محمد حقانى
- شیخ موسى اسدى کاظمى
- شیخ یوسف باقرى بنابى.
آثار و تألیفات
شیخ مامقانی در کنار تحصیلات علمی از امر تألیف غافل نماند و در این راستا کوشش های فراوانی کرد. برخی از آثار این عالم بزرگوار عبارتند از:
- تنقیح المقال فی علم الرجال؛ آقا بزرگ تهرانی این کتاب را مفصل ترین و جامع ترین کتب رجالی شیعه می داند.
- مناسک الحج
- مرآة الرشاد (پرسش و پاسخ در مسائل عبادی)
- الاثنی عشریه، که دوازده رسالۀ فقهی و تقدیمی به ائمه اطهار علیهم السلام است.
- نهایة المقال فی تکملة غایة الآمال (حاشیه بر مبحث خیارات "مکاسب" شیخ انصاری)
- الفوائد الرجالیة من تنقیح المقال في علم الرجال
- مخزن اللئالی فی فروع العلم الإجمالی
- سراج الشیعة فی آداب الشریعه
- الفوائد الطبیة
- القلائد الثمنیة علی الرسائل الستة السنیه (حاشیه بر رسالههای ششگانه ملحق به مکاسب)
- مطارح الافهام فى مبانى الاحکام
- ارشاد المستبصرین إلی فروع الدین
.jpg)
- مخزن المعانى، در شرح حال والد بزرگوارش محمدحسن مامقانی
- مرآة الکمال لمن رام درک مصالح الاعمال
- الدر المنضود فى صیغ الایقاعات و العقود
- تحفة الصفوه فى احکام الحبوة
- منتهى مقاصد الانام فى نکت شرایع الاسلام
- تحفة الخیرة فى احکام الحج و العمره
- هدایة الأنام فى اموال الامام
- مناهج المتقین فى فقه ائمة الحق و الیقین
- حاشیه بر فرائد الأصول
- حاشیه بر «جامع عباسى» شیخ بهایى
- تقریرات فقه و اصول پدرش محمدحسن مامقانی.
ویژگیهای اخلاقی
علاوه بر صفات علمی، ویژگیهای متعالی اخلاقی آیتالله مامقانی نیز مورد توجه دیگران واقع میشد؛ چنانکه درباره ایشان نوشتهاند که دارای «اخلاقی نیک و رفتاری پسندیده بود. زهد، ورع، تواضع، دوری از تمام مظاهر کبر، ریا و اخلاق ناپسند، از ویژگیهای نمایان وی بود.»
در کتاب «مرآةالرشاد» ضمن اشاره به اصول دینی و باورهای اسلامی، با شمار زیادی از اعمال و بایدهای روزانه نیز مواجهایم که شیخ عبدالله مامقانی آنها را به فرزندش گوشزد و عمل بدانها را به او تأکید کرده است. وی درباره شماری از دستورات دینی، به تجربیات شخصی خود در عمل به آنها و مشاهده تأثیرات آنها اشاره کرده است. یکی از این موارد، تشکیل و برپاداری عزای سیدالشهداء امام حسین(ع) و احیای شعائر حسینی است. شیخ مامقانی، خود عامل به این دستور بوده؛ چنانکه در این باره نوشتهاند: «آن فقیه بزرگوار به اقامه سوگواری سالار شهیدان علاقه بسیار داشت و شبهای جمعه در منزل خویش اقامه عزا میکرد. وی هر روز پیش از درس خود، حدیثی اخلاقی را عنوان میکرد و درباره آن گفتوگو میکرد و پس از آن مصیبت امام حسین(ع) را تذکر میداد.»
شیخ عبدالله مامقانی توصیههای خود را درباره برپاداری عزاداری حسینی، در این کتاب، پس از توصیه به توسل به اهل بیت(ع) ذکر کرده است. توصیههای وی در حقیقت چکیدهای دقیق از دستورات دینی فراوانی است که درباره این موضوع به مؤمنان ابلاغ شده است. ترجمه بخشی از این کتاب چنین است:
«... ای فرزندم! بر تو باد برپاداری عزا و سوگ اباعبدالله (ع) در هر روز و شب یک بار تا آنجا که بتوانی. در صورتی که نتوانستی هزینه این کار را تأمین کنی و جز خواندن کتاب عزاداری[۲] برای خانوادهات برایت ممکن نشد، چنین کن (حداقل این کتابها را برای خانوادهات بخوان.)؛ امام حسین(ع) در نزد خداوند عزیز و گرامی است؛ از آن رو که به صورت منحصر به فردی امر خداوند را اطاعت کرد و جان و مال و خانوادهاش را به طور کامل در راه خدای بزرگ بخشش کرد. (پس بدان) که در توسل به امام حسین(ع) خیر دو جهان و رستگاری دنیا و آخرت مهیاست... و ای فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یکبار زیارت امام حسین(ع) را بخوان و در هر ماه یکبار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در یکی از درنگگاههای هفتگانه[۳] امام حسین(ع) را زیارت کن! و اگر در شهری دور از مزار امام حسین(ع) ساکن هستی، پس (حداقل) در سال یکبار به زیارت امام حسین(ع) برو! زیرا هر کس که روایات (درباره زیارت امام حسین(ع)) را ببیند و بر آنچه گفتم مواظبت و مداومت کند و آنچه من از مواظبت و مداومت بر این زیارات دیدم را ببیند، آنچه به تو گفتم را ترک نخواهد کرد و من از زیارت امام حسین(ع) و برگزاری (مجالس) عزاداری بر او کراماتی دیدهام که عقلها را شگفتزده میکند و کمترین چیزی که من از انجام این امور دیدم آن بود که هر بار پس از زیارت امام حسین(ع) گشایشی در امور زندگیم و افزایشی در زندگی اقتصادیام مشاهده کردم و آنچه در نزد خداوند است، بهتر و بادوامتر است.»
وفات
مرحوم عبدالله مامقانی، در ۱۶ شوال سال ۱۳۵۱ قمری (۱۳۱۱ شمسی) در ۶۱ سالگی، درگذشت و پیکر مطهرش را در مقبره پدرش محمدحسن مامقانی واقع در محله العماره نجف، به خاک سپردند.
پانویس
منابع
- "مامقانی، عبدالله"، ویکی نور.
- کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضميری، صص ۴۴۵-۴۴۴.
- "عبدالله مامقانی"، سایت تبیان.
آرشیو عکس و تصویر
عبدالله مامقانی در جوانی
محمدحسن مامقانی و عبدالله مامقانی
قبر عبدالله مامقانی در نجف
.jpg)
.jpg)
.jpg)
