منابع و پی نوشتهای متوسط
مختصر نویسی متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آداب تغذیه در اسلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نیازمند ویرایش فنی}} تغذیه یا طعام یا خوراک از نیازهای اساسی بشری است که در حا...' ایجاد کرد)
 
(منابع)
(۱۹ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
{{خوب}}
 +
«تغذیه» و آداب آن، یکی از مسائلی است که در [[اسلام]] مورد توجه فراوان بوده و روایات بسیاری در این باره وجود دارد، مباحثی مانند: تأثیر غذا بر روان و رفتار انسان، چگونگی صرف غذا، غذاهای مناسب و نامناسب و زمان مناسب برای غذا خوردن. در [[قرآن مجید]] نیز در ضمن حدود ۲۵۰ [[آیه]]، آداب و دستوراتی در مورد غذا مطرح شده است.
  
تغذیه یا طعام یا خوراک از نیازهای اساسی بشری است که در حالات روحی و جسمی فرد تأثیر دارد.
+
==اهمیت غذا و تغذیه==
  
== اهمیت غذا==
+
نیاز انسان به غذا، مهمترین و حیاتی ترین نیاز روزمره اوست که از تولد تا [[مرگ]] وی را همراهی می کند و حتی انبیا و اولیاء الهی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
  
نیاز انسان به غذا، مهم ترین و حیاتی ترین نیاز روزمره اوست که از تولد تا مرگ وی را همراهی می کند، و حتی انبیا و اولیاء الهی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
+
رشد، طول عمر، تندرستی، آرامش اعصاب و روان، خلق و خوی و رفتار، توانمندی و قدرت، تکثیر نسل و تولید مثل و... همه به نوعی وامدار تغذیه سالمند.  
  
رشـد، طـول عـمـر، تـنـدرسـتی ، آرامش اعصاب و روان ، خلق و خوی و رفتار، توانمندی و قدرت ، تکثیر نسل و تولید مثل و... همه به نوعی وامدار تغذیه سالمند. از این رو قریب به دویست و پنجاه آیه قرآنی و دهها روایت معصومین (علیهم السلام ) در مورد غذا و تغذیه وارد شده است . همچنین نام گذاری پنجمین سوره قرآن به مائده (سفره غذایی )، از صفات خـداوند، رزاق و معطم بودن ، سوگند خداوند به غذا (والتین والزیتون )، درخواست مائده آسـمـانـی تـوسـط حـضـرت عیسی و درخواست غذا توسط حضرت موسی (ع ) هر کدام مهر تاییدی بر اهمیت غذا و تغذیه می باشند.
+
از این رو قریب به دویست و پنجاه آیه [[قرآن]] و دهها روایت [[اهل البیت|معصومین]] علیهم السلام در مورد غذا و تغذیه وارد شده است. همچنین نامگذاری پنجمین [[سوره]] قرآن به مائده (سفره غذایی)، سوگند خداوند به غذا ({{متن قرآن|«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ»}})<ref>[https://wiki.ahlolbait.com/%D8%A2%DB%8C%D9%87_1_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D8%AA%DB%8C%D9%86 سوره تین، آیه 1.]</ref>، درخواست مائده آسمانی توسط [[حضرت عیسی]] علیه السلام و درخواست غذا توسط [[حضرت موسی]] علیه السلام، هر کدام مهر تاییدی بر اهمیت غذا و تغذیه می باشند.
  
هـمـچـنین خداوند براهل مکه به دو چیز منت می نهد: ((غذا)) و ((امنیت )) ((الذی اطعمهم من جوع و آمنهم من خوفِ)) همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و نا امنی ایمن ساخت .
+
همچنین از صفات خداوند، [[رزاق (اسم الله)|رزاق]] و معطم بودن است و خداوند بر اهل [[مکه]] به دو چیز منت می نهد: «غذا» و «امنیت»: {{متن قرآن|«الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»}}؛<ref>[https://wiki.ahlolbait.com/%D8%A2%DB%8C%D9%87_4_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%82%D8%B1%DB%8C%D8%B4 سوره قریش، آیه 4.]</ref> همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت.  
  
امـام رضـا(ع ) فـرمـود: ((فـانَّ صلاح البدن وَ قوِامَه یَکونُ بِالطَّعامِ والشَّرابِ و فَسادَهُ یَکونُ بهما.))سلامتی و پایداری بدن و همچنین بیماری آن به غذا و نوشیدنی است .
+
[[امام رضا]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«فانَّ صلاح البدن وَ قوِامَه یَکونُ بِالطَّعامِ والشَّرابِ و فَسادَهُ یَکونُ بهما»}}؛ سلامتی و پایداری بدن و همچنین بیماری آن، به غذا و نوشیدنی است».
  
== تأثیر غذا و تغذیه بر اخلاق و رفتار ==
+
==تأثیر تغذیه بر اخلاق و رفتار==
  
خـداوند بین تغذیه کافران و مومنان تفاوت قائل شده است . در مورد کافران می فرماید: ((والّذیـن کـفـروا یـتمتعون و یاکلُون کَما تاکُل می خورند. توضیح آنکه حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده ، حلال است یا حرام ؟ غصبی است یا مباح ؟ کافران نیز غـذا مـی خـورنـد بـی آن کـه بـه رجـس و پـلیـدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابه ای دارند.
+
خداوند بین تغذیه کافران و مؤمنان تفاوت قائل شده است. در مورد کافران می فرماید: {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ کفَرُوا یتَمَتَّعُونَ وَیأْکلُونَ کمَا تَأْکلُ الْأَنْعَامُ»}} ([[سوره محمد]]، 12)؛ کافران همواره سرگرم بهره گیری از [کالا و لذت های زودگذر] دنیایند و می خورند، همانگونه که چهارپایان می خورند.
  
ولی مؤ منان که به تاثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حـلال مـی بـاشـند. مردی خدمت پیامبر(ص ) گفت : دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: ((غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز.))
+
توضیح آنکه حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده، [[حلال]] است یا [[حرام]]؟ [[غصب|غصبی]] است یا [[مباح]]؟ کافران نیز غذا می خورند بی آن که به [[رجس]] و پلیدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابهی دارند.
  
لذا بـه مـؤ مـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. ((یا ایها الذین آمنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم ؛ ای مومنان ! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید.)) و در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پـاکـیزه و عمل صالح دیده می شود. ((کلوا من الطیّبات و اعملوا صالحا؛ از غذاهای پاکیزه بـخـوریـد و عـمـل صـالح انـجـام دهـیـد.)) زیـرا هـمـچـنـان کـه سـخـن پـاکـیـزه ، عـمـل صـالح را بـه آسـمـان عـروج مـی دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات مـعـنـوی و حـفـظ ارزش هـای اخـلاقـی یاری می بخشد و به مانند باران پاکیزه موجب رویش سبزه ها و گل های معطر در وجود آدمی می گردد.
+
ولی مؤمنان که به تأثیر [[اخلاق|اخلاقی]] و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حلال می باشند. مردی خدمت [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه وآله گفت: دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: «غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز».
  
اصـحـاب کـهـف که دغدغه حفظ ایمان و معنویت خود را داشتند، وقتی از خواب طولانی بیدار شدند، به دنبال غذایی بودند که پاک و پاکیزه باشد و سبب خاموش شدن نور الهی در وجـود آنـان نـگـردد. بر خلاف غذاهای خبیث و حرام که موجب تاریکی قلب ، سنگدلی ، و از بـیـن رفـتـن نـور ایمان می شود. در آیه ای از قرآن آمده است : شیطان می خواهد به وسیله شـراب (غذای پلید) و قمار در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند، و شما را از یاد خدا و در آیـه ای دیـگـر خـوردن مـال حـرام را آتـش خـوردن مـعـرفـی کـرده اسـت : ((کـسـانـی کـه امـوال یـتـیـمان را به ستم می خورند (در حقیقت ) تنها آتش می خورند.)) و این بیانگر نقش غـذای حـرام و خـبیث است که به روح و روان و ایمان فرد خسارت می زند. امام حسین (ع ) با اشـاره بـه یـکـی از عـلل رفتار پست و ناهنجار کوفیان در کربلا می فرماید: ((قد مُلئت بطونکم من الحرام ؛ شکم های شما از حرام پر شده است .))
+
لذا به مؤمنان دستور داده شده فقط از غذاهای پاکیزه و حلال استفاده کنند: {{متن قرآن|«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا کلُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا رَزَقْنَاکمْ وَاشْکرُوا لِلَّهِ إِنْ کنْتُمْ إِیاهُ تَعْبُدُونَ»}} ([[سوره بقره]]، ۱۷۲)؛ ای اهل ایمان، روزی حلال و پاکیزه‌ای که ما نصیب شما کرده‌ایم بخورید و شکر خدا به جای آرید اگر شما خالص خدا را می‌پرستید.  
  
امـام رضـا(ع ) فـرمـود: ((بـدان کـه نـیـرو و تـوان و روح و روان ، تابع مزاج بدنها می باشد.))
+
و در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پاکیزه و [[عمل صالح]] دیده می شود: {{متن قرآن|«یا أَیهَا الرُّسُلُ کلُوا مِنَ الطَّیبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا»}} ([[سوره مؤمنون]]، ۵۱)؛ از غذاهای پاکیزه بخورید و عمل صالح انجام دهید.  
  
تـوضیح روایت آن که مراد از نفوس ، روح انسان است که چون مرغی اسیر قفس تن اوست . بـه هـر انـدازه کـه مـزاج و جـسـم او سـالم بـاشـد، روح او نـیـز سـالم و کـامـل تـر خواهد بود. روح سالم در بدن سالم است . رمز سلامتی روح و جسم در یک قیاس منطقی ، چنین قابل تبیین است : سلامتی روح ، تابع سلامتی تن است ، و سلامتی تن تابع غذا و تغذیه سالم ، پس سلامتی روح ، تابع غذا و تغذیه سالم می باشد.
+
زیرا همچنان که سخن پاکیزه، عمل صالح را به آسمان عروج می دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و حفظ ارزشهای اخلاقی یاری می بخشد.
  
بـا تـوجـه بـه پـاره ای از روایـات آثار برخی غذاها بر اخلاق و رفتار آدمی به قرار زیر است :
+
[[اصحاب کهف]] که دغدغه حفظ [[ایمان]] و معنویت خود را داشتند، وقتی از خواب طولانی بیدار شدند به دنبال غذایی بودند که پاک و پاکیزه باشد و سبب خاموش شدن نور الهی در وجود آنان نگردد.
  
1. اعتدال در خوردن گوشت موجب خوش اخلاقی ، اعتماد به نفس و شجاعت می شود و افراط در آن قساوت قلب می آورد.
+
[[امام حسین]] علیه السلام با اشاره به یکی از علل رفتار پست و ناهنجار کوفیان در [[کربلا]] می فرماید: {{متن حدیث|«قد مُلئت بطونکم من الحرام»}}؛ شکمهای شما از حرام پر شده است».
  
2. شیر، موجب صبوری ، مهربانی ، آرامش و... می شود.
+
[[امام رضا]] علیه السلام فرمود: «بدان که نیرو و توان و روح و روان، تابع مزاج بدنها می باشد».
  
3. عسل ، موجب رشد حافظه ، صافی دل و شفا است .
+
توضیح روایت آن که مراد از نفوس، [[روح]] انسان است که چون مرغی اسیر قفس تن اوست. به هر اندازه که مزاج و جسم او سالم باشد، روح او نیز سالم و کاملتر خواهد بود. روح سالم در بدن سالم است.
  
4. انـگـور، غـم و انـدوه و افـسـردگـی را بـه شـادابـی تبدیل می کند.
+
رمز سلامتی روح و جسم در یک قیاس منطقی، چنین قابل تبیین است: سلامتی روح، تابع سلامتی تن است و سلامتی تن تابع غذا و تغذیه سالم. پس سلامتی روح، تابع غذا و تغذیه سالم می باشد.
  
5 . خرما، موجب صبر و حلم وبردباری می شود.
+
با توجه به پاره ای از روایات، آثار برخی غذاها بر [[اخلاق]] و رفتار آدمی به قرار زیر است:
  
6 . زیتون ، حافظه را تقویت می کند.
+
#اعتدال در خوردن گوشت موجب خوش اخلاقی، اعتماد به نفس و [[شجاعت]] می شود و افراط در آن [[قساوت قلب]] می آورد.
 +
#شیر موجب صبوری، مهربانی، آرامش و... می شود.
 +
#عسل موجب رشد حافظه، صافی دل و شفا است.
 +
#انگور، غم و اندوه و افسردگی را به شادابی تبدیل می کند.
 +
#خرما، موجب [[صبر]] و [[حلم]] و بردباری می شود.
 +
#زیتون، حافظه را تقویت می کند.
 +
#سیب، موجب تقویت اعصاب و رنگ رخسار می گردد.
 +
#هلیم، نشاط [[عبادت]] را افزون می کند.
  
7. سیب ، موجب تقویت اعصاب و رنگ رخسار می گردد.
+
==اثرپذیری روح انسان از غذا==
  
می شود.
+
[[حضرت علی]] علیه السلام می فرماید: {{متن حدیث|«مَنْ اَقَلَّ اَکْلُهُ صَفی فِکْرُهُ»}}؛ کسی که خوراکش اندک باشد، فکر و اندیشه اش پاک شود». این روایت زیبا یادآور آن است که عواطف [[انسان]] در حالت گرسنگی اندک، رقیق تر و هوش و حواس او بیدارتر است. در واقع، یکی از عواملی که رشد فکری را متوقف می کند، زیاده روی در تغذیه است.
  
9. هلیم ، نشاط عبادت را افزون می کند.
+
اگر بیش از اندازه مواد غذایی وارد معده شود، ترشحات بسیار همراه با تعداد زیادی گلبول سفید از دیواره های معده، برای هضم غذا به معده سرازیر می شوند. در نتیجه خون بیشتری در دستگاه هاضمه جریان می یابد. بدین ترتیب دستگاه کنترل خون از سهم خونرسانی به مغز می کاهد و اکسیژن و مواد غذایی کمتری به مغز می رسد و این گونه از قدرت خلاقه و حس ابتکار و درک مطالب کاسته می شود.
  
== چگونگی اثرپذیری روح و دل انسان از خوراک ==
+
بیماریهای «پسیکو سوماتیک» که در پی ناراحتی های روحی پدید می آید، با توجه به نوع مواد غذایی مصرفی ایجاد می شود. [[اسلام]] در ۱۴ قرن پیش به ارتباط [[نماز]] با غذا و بهداشت بدن و لباس و تغذیه و تمرکز قوای دماغی اشاره کرده است.
  
حضرت علی علیه السلام می فرماید: «مَنْ اَقَلَّ اَکْلُهُ صَفی فِکْرُهُ؛ کسی که خوراکش اندک باشد، فکر و اندیشه اش پاک شود.» این روایت زیبا یادآور آن است که عواطف انسان در حالت گرسنگی اندک، رقیق تر و هوش و حواس او بیدارتر است. در واقع، یکی از عواملی که رشد فکری را متوقف می کند، زیاده روی در تغذیه است. اگر بیش از اندازه مواد غذایی وارد معده شود، ترشحات بسیار همراه با تعداد زیادی گلبول سفید، از دیواره های معده، برای هضم غذا به معده سرازیر می شوند. در نتیجه، خون بیشتری در دستگاه هاضمه جریان می یابد. بدین ترتیب، دستگاه کنترل خون از سهم خون رسانی به مغز می کاهد و اکسیژن و مواد غذایی کمتری به مغز می رسد و این گونه از قدرت خلاقه و حس ابتکار و درک مطالب کاسته می شود. بیماری های «پسیکو سوماتیک» که در پی ناراحتی های روحی پدید می آید، با توجه به نوع مواد غذایی مصرفی ایجاد می شود. اسلام در 14 قرن پیش، به ارتباط نماز با غذا و بهداشت بدن و لباس و تغذیه و تمرکز قوای دماغی اشاره کرده است.
+
[[لقمان]] حکیم به پسرش فرمود: «با پرخوری، فکر به خواب می رود و زبان [[حکمت]] گنگ می شود و اعضا از انجام دادن وظیفه عبادتی خود بازمی ماند». درباره موریانه نوشته اند که چون به کمبود نفرات در یکی از قسمت ها مثل (انباردار  سرباز و نظافتچی) برمی خورد، با دادن غذای مخصوص همان نوع ویژه از نفرات مورد نظر را به وجود می آورد. امروزه نیز این فرضیه مطرح است که آیا بشر می تواند با نوع غذا، فرزندانی هشیارتر و باایمان پرورش دهد یا نه. البته در اسلام، این موضوع به اثبات رسیده است که انسان می تواند، با انتخاب غذای [[حلال]] و منزه ویژگی های شخصیتی دلخواه را در فرزندان خود ایجاد کند.
  
لقمان حکیم به پسرش فرمود: «با پرخوری، فکر به خواب می رود و زبان حکمت گنگ می شود و اعضا از انجام دادن وظیفه عبادتی خود باز می ماند.» درباره موریانه نوشته اند که چون به کمبود نفرات در یکی از قسمت ها مثل (انباردار ـ سرباز و نظافتچی) برمی خورد، با دادن غذای مخصوص، همان نوع ویژه از نفرات مورد نظر را به وجود می آورد. امروزه نیز این فرضیه مطرح است که آیا بشر می تواند با نوع غذا، فرزندانی هشیارتر و باایمان پرورش دهد یا نه. البته در اسلام، این موضوع به اثبات رسیده است که انسان می تواند، با انتخاب غذای حلال و منزه، ویژگی های شخصیتی دلخواه را در فرزندان خود ایجاد کند.
+
==گروه‌های غذایی مفید در آیات و روایات==
  
==  دعا در هنگام غذا خوردن ==
+
در این بخش به اختصار به برخی گروههای غذایی توصیه شده در [[قرآن]]، اشاره می کنیم:
  
 +
===گوشت‌ها (پروتئین‌ها)===
  
هنگامی که سفره را می گسترانند، چهار هزار ملک آن را احاطه می کنند.
+
از میان چهارپایان؛ گوشت گوسفند، گاو، شتر، آهو و برخی دیگر از حیوانات [[حلال]] است و گوشت چهارپایان درنده خو، دارای دندان تیز و چنگال و ناخن های تیز مانند شیر، پلنگ، روباه، کفتار، شغال، گربه و... حرام است همچنین گوشت چهارپایان حلال گوشتی که [[ذبح]] اسلامی نشده و یا مردار شده اند، [[حرام]] است.
  
اگر بنده، بسم اللّه بگوید، ملایکه می گویند: خدا برکت فرستد بر شما و بر طعام شما. سپس به شیطان می گویند: ای فاسق! بیرون رو. تو بر ایشان تسلطی نداری.
+
و از حیوانات دریایی، گوشت ماهی های پولک دار و میگو حلال است. گوشت پرندگان نیز حلال است، جز پرندگانی که فاقد چینه دان و سنگدان و خار عقب پا هستند و یا مانند عقاب و کرکس دارای چنگال اند.
  
بعد از پایان غذا خوردن، اگر الحمدللّه بگویند، ملایکه می گویند: اینان کسانی هستند که شکر نعمتی را که خداوند به آن ها داده است به جای آورند. اگر در اول، بسم اللّه نگفتند، ملایکه به شیطان می گوید: ای فاسق بیا! از این
+
گوشت حیوانات حلال گوشت سرشار از پروتئین است که نیاز بدن را تامین می کند و کمتر غذایی می تواند جایگزین آن شود. در آیات و روایات گوناگونی به خوردن گوشت سفارش شده است.
  
طعام ایشان بخور. اگر سفره را برداشتند و آن ها خداوند را سپاس نگفتند، ملایکه می گویند: ایشان گروهی هستند که نعمت خداوند را سپاس نگفتند و پروردگارشان را فراموش کردند.
+
{{متن قرآن|«وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَکمْ...وَمِنْهَا تَأْکلُونَ»}}؛ ([[سوره نحل]]، ۵) (خداوند) چهارپایان را برای شما آفرید... و از گوشت آنها می خورید.
  
هنگامی که سفره گسترده شد، بسم اللّه بگو. هنگام برچیدن سفره، الحمداللّه بگو.
+
در روز [[عید قربان]] که حاجیان پس از اعمال سنگین مناسک نیاز به پروتئین دارند، خداوند به خوردن گوشت قربانی دستور داده است.
  
هر کس نام خداوند را در آغاز و پایان غذا ببرد، خداوند از آن طعام سؤال نمی کند.
+
{{متن قرآن|«فَکلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ»}}؛ ([[سوره حج]]، ۲۹) و از گوشت آنها (قربانی) بخورید و بینوای فقیر را [[اطعام]] کنید.
  
هرگاه مسلمانی می خواهد غذا خورد و هنگام خوردن غذا بسم اللّه و الحمدللّه رب العالمین بگوید، خداوند قبل از رسیدن غذا به دهانش، گناهانش را می آمرزد.
+
در [[جنگ خندق]] پس از خستگی سربازان اسلام در حفر خندق، دعوت کرد. در روایت آمده که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله فرمود: «خیر الادام فی الدنیا والاخره اللحم؛ بهترین خوراکی در دنیا و آخرت گوشت است».
  
== گروه های غذایی مفید در قرآن ==
+
چرا که گوشت موجب روئیدن گوشت بر بدن، توانمندی، قدرت بخشیدن به بینایی و شنوایی و... می شود. ترک گوشت فساد بدن را در پی دارد. از این رو [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله فرمود: هر کس چهل روز گوشت نخورده باشد، پس باید پولی قرض کند و گوشت تهیه کرده و بخورد.
  
در این بخش به اختصار به برخی گروههای غذایی توصیه شده ، اشاره می کنیم .
+
نیز [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «هر کس چهل روز خوردن گوشت را ترک کند، خلق و خوی او بد و زشت می شود».
1. گوشت ها (پروتئین ها)
 
  
از مـیـان چـهـارپـایـان ، گـوشـت گـوسـفـنـد، گـاو، شـتر، آهو و برخی دیگر از حیوانات حـلال اسـت و گـوشـت چـهـارپـایـان درنـده خـو، دارای دنـدان تـیـز و چـنـگـال و نـاخـن هـای تـیـز مـانـنـد شـیـر، پـلنـگ ، روبـاه ، کـفـتـار، شـغـال ، گـربـه و... حـرام اسـت . هـمـچـنـیـن گـوشـت چـهـارپـایـان حلال گوشتی که ذبح اسلامی نشده و یا مردار شده اند حرام است .
+
لیکن باید از افراط در خوردن گوشت و اعتیاد به آن پرهیز کرد. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «هر کس چهل روز (پشت سرهم) گوشت بخورد، سنگدل می شود».
  
و از حـیـوانـات دریـایـی ، گـوشـت مـاهـی هـای پـولک دار و مـیـگـو حلال است . گوشت پرندگان نیز حلال است جز پرندگانی که فاقد چینه دان و سنگ دان و خـار عـقـب پـا هـسـتـنـد و یـا مـانـنـد عـقـاب و کـرکـس دارای چنگال اند.
+
از روایات برمی آید که خوردن گوشت هر سه روز یک بار مناسب است. ساباطی می گوید: از [[امام صادق]] علیه السلام درباره خوردن گوشت پرسیدم؟ فرمود: هر سه روز (یک بار).
  
گـوشـت حـیـوانات حلال گوشت سرشار از پروتئین است که نیاز بدن را تامین می کند و کـمـتـر غـذایـی مـی تـوانـد جایگزین آن شود. در آیات و روایات گوناگونی به خوردن گوشت سفارش شده است .
+
[[ادریس بن عبدالله اشعری قمی|ادریس بن عبدالله]] می گوید: در محضر [[امام صادق]] علیه السلام بودم، از گوشت سخن به میان آمد، فرمود: یک روز گوشت بخور، یک روز لبنیات و یک روز چیز دیگری.
  
((والانـعـام خـلقـهـا لکـم ... و مـنـها تاءکلون (نحل : 5)؛ (خداوند) چهارپایان را برای شما آفرید... و از گوشت آنها می خورید.))
+
از میان گوشت ها، به خوردن گوشت گوسفند و آبزیان و پرندگان سفارش شده است. بهترین گوشت، گوشت تازه (لحماً طریا) است و از خوردن گوشت خام و گوشت خشکیده نمک سود نهی شده است.
  
در روز عـیـد قـربـان که حاجیان پس از عمال سنگین مناسک نیاز به پروتئین دارند خداوند بـه خـوردن گوشت قربانی دستور داده است . ((فکلوا منه واطعموا البائس الفقیر (حج : 29)؛ و از گوشت آنها (قربانی ) بخورید، و بینوای فقیر را اطعام کنید.))
+
===تخم مرغ===
  
در جـنـگ خـنـدق پـس از خستگی سربازان اسلام در حفر خندق ، دعوت کرد. در روایت آمده که رسول خدا(ص ) فرمود: ((خیر الادام فی الدنیا و الاخره اللحم ؛ بهترین خوراکی در دنیا و آخـرت گـوشـت است .)) چرا که گوشت موجب روئیدن گوشت بر بدن ، توانمندی ، قدرت بـخـشیدن به بینایی و شنوایی و... می شود. ترک گوشت فساد بدن را در پی دارد. از ایـن رو رسـول خـدا(ص ) فرمود: هر کس چهل روز گوشت نخورده باشد، پس باید پولی قرض کند و گوشت تهیه کرده و بخورد.
+
حدود ۱۳ روایت در مورد تخم مرغ وارد شده است. زرده تخم مرغ سبک و سفیده آن سنگین است. اگر تخم مرغ به همراه گوشت، پیاز و روغن زیتون خورده شود، مقوی است؛ ولی خوردن آن به همراه ماهی مضر است، چنان که اعتیاد به خوردن آن نیز موجب بیمارى سِپُرز مى ‏آورد و ایجاد کننده بادهایى در سرِ معده است و سبب پیدایش کک‌مَک در صورت مى‏ شود؛ [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «تخم مرغ خوراکی سبک است. دلدادگی به گوشت را فرو می نشاند و عارضه های گوشت را هم ندارد».
 +
===نان، غلات، حبوبات و دانه‌ها===
  
نـیـز امـام صادق (ع ) فرمود: ((هر کس چهل روز خوردن گوشت را ترک کند، خلق و خوی او بد و زشت می شود.))
+
در قرآن به دانه ها و غلات تحت عنوان «زرع و حبّ» اشاره شده است. {{متن قرآن|«وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ... الزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکلُهُ»}}؛ ([[سوره انعام]]، ۱۴۱) و اوست خدایی که (برای شما) انواع زراعت را پدید آورد که با هم متفاوتند.
  
لیـکـن بـایـد از افراط در خوردن گوشت و اعتیاد به آن پرهیز کرد. پیامبر(ص ) فرمود: ((هـر کـس چـهـل روز (پـشـت سـرهـم ) گـوشـت بـخـورد سنگدل می شود.))
+
{{متن قرآن|«فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا»}}؛ ([[سوره عبس]]، ۲۷) در آن (زمین) دانه ها رویاندیم.
  
از روایـات بـرمـی آیـد کـه خـوردن گـوشت هر سه روز یک بار مناسب است . ساباطی می گوید: از امام صادق (ع ) درباره خوردن گوشت پرسیدم ؟ فرمود: هر سه روز (یک بار).
+
دانه های غذایی، مایه اصلی تغذیه انسان و انواع حیوانات است. دانه هایی که اگر یک سال بر اثر خشکسالی قطع شود، قحطی و گرسنگی تمام جهان را فراخواهد گرفت. تعبیر به «حبّا» به صورت نکره یا دلیل بر اهمیت این ماده غذایی است و یا به تنوع دانه ها اشاره دارد.
  
ادریس بن عبدالله می گوید: در محضر امام صادق (ع ) بودم ، از گوشت سخن به میان آمد، فرمود: یک روز گوشت بخور، یک روز لبنیات و یک روز چیز دیگری .
+
از میان دانه ها، گندم کاملترین و غنی ترین ماده غذایی است که جای بسیاری از غذاها را می گیرد. [[حضرت یوسف]] علیه السلام برای نجات مردم [[مصر]] از هفت سال قحطی به ذخیره سازی گندم پرداخت.
  
از مـیان گوشت ها، به خوردن گوشت گوسفند و آبزیان و پرندگان سفارش شده است . بهترین گوشت ، گوشت تازه (لحماً طریا) است . و از خوردن گوشت خام و گوشت خشکیده نمک سود نهی شده است .
+
نان بهترین خوراکی، مایه [[برکت]] و استواری تن، خوشبو کنده دهان است و بهترین نان، نان سبوس دار است که دارای فیبر می باشد.
2. تخم مرغ
 
  
حـدود 13 روایـت در مـورد تـخـم مـرغ وارد شده است . زرده تخم مرغ سبک و سفیده آن سنگین اسـت . اگـر تـخـم مرغ به همراه گوشت ، پیاز و روغن زیتون خورده شود، مقوی است ولی خـوردن آن بـه هـمـراه مـاهـی مـضـرّ است ، چنان که اعتیاد به خوردن آن نیز موجب امام صادق فرمود: ((تخم مرغ خوراکی سبک است . دل دادگی به گوشت را فرو می نشاند و عارضه های گوشت را هم ندارد.))
+
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوندا! برای ما به نان برکت بده و میان ما و آن جدایی میفکن، اگر نان نبود نه [[روزه]] گرفته بودیم، نه [[نماز]] خوانده بودیم و نه واجبات خدا را انجام داده بودیم».
3. نان ، غلات ، حبوبات و دانه ها
 
  
در قـرآن بـه دانه ها و غلات تحت عنوان ((زرع و حبّ)) اشاره شده است . ((و هوالذی انشا... الزرع مـخـتـلفـا اکـله (انـعام : 141)؛ و اوست خدایی که (برای شما) انواع زراعت را پدید آورد که با هم متفاوتند. ((فانبتنا فیها حبا (عبس : 27)؛ در آن (زمین ) دانه ها رویاندیم .))
+
[[امام رضا]] علیه السلام فرمود: «برتری نان جو بر گندم، همانند برتری ما بر دیگران است».
  
دانه های غذایی ، مایه اصلی تغذیه انسان وانواع حیوانات است . دانه هایی که اگر یک سـال بـراثـر خشکسالی قطع شود، قحطی وگرسنگی تمام جهان را فرا خواهد گرفت . تـعـبـیر به ((حبّا)) به صورت نکره یا دلیل بر اهمیت این ماده غذایی است و یا به تنوع دانه ها اشاره دارد.
+
برنج غذایی نیکو، سرد و سالم و مهترین غذاها می باشد.
  
از میان دانه ها، گندم ، کامل ترین و غنی ترین ماده غذایی است که جای بسیاری از غذاها را مـی گـیـرد. حـضـرت یـوسـف بـرای نـجـات مـردم مـصـر از هـفـت سال قحطی به ذخیره سازی گندم پرداخت .
+
===میوه‌ها و سبزی‌ها===
  
نـان بـهترین خوراکی ، مایه برکت و استواری تن ، خوشبو کنده دهان است وبهترین نان ، نـان سـبـوس دار اسـت کـه دارای فیبر می باشد. پیامبر(ص ) فرمود: ((خداوندا ! برای ما به نان برکت بده و میان ما و آن جدایی میفکن ، اگر نان نبود، نه روزه گرفته بودیم ، نه نماز خوانده بودیم ونه واجبات خدا را انجام داده بودیم .))
+
در [[سوره عبس]] آیات ۲۵ تا ۳۲ به هشت نوع مواد غذایی گیاهی و نباتی پرداخته است که حاکی از اهمیت و اولویت نبایات و میوه ها در تغذیه انسانهاست.
  
امام رضا فرمود: ((برتری نان جو برگندم ، همانند برتری ما بر دیگران است .))
+
تاکید فراوان برخی آیات روی زمین و روئیدنی ها و تقدم میوه ها بر گوشتها، دلیل دیگری بر اولویت این گروه غذایی بر گوشتها می باشد. همچنین ذکر مکرر خصوص میوه ها از میان غذاهای [[بهشت|بهشتی]]، به خاطر اهمیت میوه ها در تغذیه و نقش آنها در طراوت و شادابی و نشاط انسان و هضم و جذب آسان است که نه تنها از نظر علمی بلکه در تجربه عمومی مردم نیز به اثبات رسیده است.
  
((برنج غذایی نیکو، سرد و سالم و مهتر غذاها می باشد.))
+
میوه هایی چون: انگور، انار، خربزه، خرما، سیب، انجیر و... هر کدام از خواص زیادی برخوردارند که در روایات اسلامی به آنها اشاره شده است. مثلاً: انار، موجب نورانیت قلب و دورکننده [[شیطان]] است، معده را پالایش می دهد، مقوی و نیروبخش است، غذا را هضم می کند و سبب اعتدال طبع می شود.
4. میوه ها و سبزی ها
 
  
تـعـلق دارد. در سـوره عـبـس آیـات 25 تـا 32 بـه هـشـت نـوع مواد غذایی گیاهی و نباتی پرداخته است که حاکی از اهمیت و اولویت نبایات و میوه ها در تغذیه انسانهاست .
+
انگور از میوه های بهشتی و یک غذای کامل و داروخانه طبیعی است، انجیر استحکام بخش استخوان ها، جلا بخش چشم و دل و برطرف کننده ضعف و فزاینده عقل و آرامش است. خربزه شفای دردها، شستشودهنده مثانه و معده و دارای هزار برکت می باشد. خرما، شفابخش، قوی کننده پشت، افزایش [[حلم]] و بردباری، سیرکننده و رفع کننده خستگی و هفتاد و دو خواص شفابخش در آن است.
  
تـاءکـیـد فـراوان بـرخـی آیـات روی زمـیـن و روئیـدنـی هـا و تـقـدم مـیوه ها بر گوشت ها دلیـل دیـگـری بـر اولویـت ایـن گـروه غـذایـی بـر گوشت ها می باشد. همچنین ذکر مکرر خـصـوص مـیـوه هـا از مـیـان غذاهای بهشتی ، به خاطر اهمیت میوه ها در تغذیه و نقش آنها در طـراوت و شـادابـی و نـشـاط انـسـان و هـضم و جذب آسان است ، که نه تنها از نظر علمی بلکه ، در تجربه عمومی مردم نیز به اثبات رسیده است . میوه هایی چون : انگور، انار، خـربـزه ، خـرمـا، سـیـب ، انجیر و... هر کدام از خواص ‍ زیادی برخوردارند که در روایات اسلامی به آنها اشاره شده است مثلا: انار، موجب نورانیت قلب و دور کننده شیطان است ، معده را پـالایـش مـی دهـد، مـقـوی و نـیـروبـخـش اسـت ، غـذا را هـضـم مـی کـنـد و سـبـب اعتدال طبع می شود.
+
سبزی ها نیز علاوه بر زینت سفره، از خواص والایی برخوردارند. [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه وآله فرمود: «سفره هایتان را به سبزی زینت بخشید زیرا خوردن سبزی با گفتن [[آیه تسمیه|بسم الله]]، [[شیطان]] را می راند».
  
انـگـور از مـیـوه هـای بهشتی و یک غذای کامل و داروخانه طبیعی است ، انجیر استحکام بخش ‍ اسـتـخـوان هـا، جـلا بـخـش چـشـم و دل و بـرطـرف کـنـنـده ضـعـف و فـزایـنـده عـقـل و آرامـش اسـت ، خـربـزه شـفای دردها، شستشو دهنده مثانه و معده و دارای هزار برکت می بـاشـد. خـرمـا، شفابخش ، قوی کننده پشت ، افزایش حلم و بردباری ، سیر کننده و رفع کننده خستگی و هفتاد و دو خواص ‍ شفابخش در آن است .
+
===شیر و لبنیات===
  
سبزی ها نیز علاوه بر زینت سفره از خواص والایی برخوردارند.
+
شیر از غذاهای بهشتی است که در [[سوره نحل]] آیه ۶۶ و دیگر آیات به آن اشاره شده است. شیر یک غذای کامل و دارای خواص فراوانی است. شیر موجب استحکام استخوان ها، روئیدن گوشت، برطرف کننده ضعف و شفای هر دردی است که برای نوشیدن آن هیچ شرط سنی و اقلیمی وجود ندارد.
  
پـیـامـبـر(ص ) فـرمـود: ((سفره هایتان را به سبزی زینت بخشید، زیرا خوردن سبزی با گفتن بسم الله ، شیطان را می راند.))
+
[[امام علی]] علیه السلام فرمود: نوشیدن شیر، شفای هر دردی جز [[مرگ]] است.
  
فـرمـود: مـگـر نمی دانی که من از سفره ای که درآن سبزی نباشد، غذا نمی خورم ! سبزی بیاور، غلام رفت و سبزی آورد و بر سفره نهاد، پس امام (ع ) دست به سفره گشود و به خوردن غذا مشغول شد.
+
از میان شیرها به شیر گاو توصیه شده است. [[امام علی]] علیه السلام فرمود: «شیر گاو درمان است».
5 . شیر و لبنیات
 
  
شیر از غذاهای بهشتی است که در سوره نحل آیه 66 ودیگر آیات به آن اشاره شده است . شـیـر یک غذای کامل و دارای خواص فراوانی است . شیر موجب استحکام استخوان ها، روئیدن گـوشت ، برطرف کننده ضعف و شفای هر دردی است که برای نوشیدن آن هیچ شرط سنی و اقلیمی وجود ندارد.
+
از میان فراوده های شیر، خوردن پنیر به تنهایی مضر است و از آن نهی شده است. چنانکه زیاد خوردن آن موجب لاغری و بیماری است.
  
امام علی (ع ) فرمود: نوشیدن شیر، شفای هر دردی ـ جز مرگ ـ است .
+
[[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «گردو و پنیر، چون با هم جمع شوند درمان اند، اما اگر از هم جدا شوند درد می شوند».
  
از مـیـان شـیرها به شیر گاو توصیه شده است . امام علی (ع ) فرمود: ((شیر گاو درمان است .))
+
[[امام کاظم]] علیه السلام در مورد ماست فرمود: «هر کس می خواهد ماست بخورد و ماست او را زیان نرساند، با آن هضم کننده ای (مثلا نانخواه) بخورد». چون ماست طبع سرد دارد، افزودنی که طبع گرم دارد به آن اضافه کند، مانند: نعناع، گل محمدی، گلپر و... نانخواه (زنیان) در روایت به عنوان مثال آمده است.
  
از مـیـان فراوده های شیر، خوردن پنیر به تنهایی مضرّ است و از آن نهی شده است . چنان که زیاد خوردن آن موجب لاغری و بیماری است .
+
==زمان غذا خوردن==
  
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: ((گردو و پنیر، چون با هم جمع شوند درمان اند، اما اگر از هم جدا شوند درد می شوند.))
+
چه زمانی باید غذا خورد؟ و [[اسلام]] در خوردن به چند وعده غذا توصیه می کند؟ روایات مربوط به وعده غذایی را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
  
و امـام کـاظـم (ع ) در مـورد مـاست فرمود: ((هر کس می خواهد ماست بخورد و ماست او را زیان نـرسـانـد، بـا آن هـضـم کـنـنـده ای (مـثـلا نـانـخـواه ) بـخورد.)) چون ماست طبع سرد دارد، افـزودنـی کـه طـبـع گـرم دارد بـه آن اضـافـه کـنـد، مـانـنـد: نـعـنـاع ، گـل مـحـمـدی ، گـلپـر و... نـانـخـواه در روایـت بـه عـنـوان مثال آمده است .
+
*۱. برخی روایات به دو وعده اشاره دارند. [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «صبحانه و شام بخور و در فاصله میان آنها چیزی نخور، چرا که موجب تباهی تن است، مگر نشنیده ای که خداوند می فرماید: و آنان (بهشتیان) صبحگاهان و شامگاهان، روزی ویژه خویش را دارند».
  
== زمان غذا خوردن==
+
*۲. برخی بر یک وعده و آن هم صبحانه تاکید دارند، [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «مؤمن را بایسته است، تا غذا نخورده از خانه بیرون نرود، چرا که این کار به او استواری بیشتر می بخشد».
  
چه زمانی باید غذا خورد؟ و اسلام در خوردن به چند وعده غذا توصیه می کند؟
+
*۳. برخی دیگر به خوردن شام به ویژه برای افراد سالخورده سفارش می کند. [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله می فرماید: «خوردن شام را وامگذارید... من بر امت خویش از این بیمناکم که از واگذاردن شام، پیری به سراغشان آید چرا که شام، موجب نیرومندی پیر و جوان است». و برخی روایات به شام خوردن پیامبران اشاره دارد. [[امام علی]] علیه السلام فرمود: «شام خوردن پیامبران، پس از تاریکی شب بوده است». [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «شام پیامبران پس از [[نماز عشا]] می باشد».
  
روایات مربوط به وعده غذایی را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
+
*۴. [[امام رضا]] علیه السلام در روایتی هر ۸ ساعت یکبار وعده غذایی را سفارش کرده است.
  
1. بـرخی روایات به دو وعده اشاره دارند. امام صادق فرمود: ((صبحانه و شام بخور و در فـاصـله مـیان آنها چیزی نخور، چرا که موجب تباهی تن است ، مگر نشنیده ای که خداوند می فرماید: و آنان (بهشتیان ) صبحگاهان و شامگاهان ، روزی ویژه خویش را دارند.))
+
از مجموع این چند دسته روایات چنین استنباط می شود که دو وعده غذایی یعنی اول روز و آخر روز برای خوردن غذا کافی است و چنانچه در میان روز گرسنه شد از میان وعده های غذایی استفاده کند. آنچه در رساله های عملی درباره [[استحباب]] غذا خوردن در اول روز و اول شب و خودداری از غذا در بین روز و بین شب آمده، در تایید دو وعده تغذیه است. بنابر این نظریه غالب، می بایست روایت امام رضا علیه السلام را توجیه کرد.
  
2. بـرخـی بـر یک وعده و آن هم صبحانه تاءکید دارند، امام صادق (ع ) فرمود: ((مؤ من را بـایـسـتـه اسـت ، تـا غـذا نخورده ، از خانه بیرون نرود، چرا که این کار به او استواری بیشتر می بخشد.))
+
در کنار این روایات، به روایاتی برمی خوریم که بحث گرسنگی و اشتها را ملاک می دانند و سلامتی انسان را در این می دانند که تا گرسنه نشده، غذا نخورد.
  
3. بـرخـی دیـگـر بـه خـوردن شـام بـویـژه بـرای افـراد سـالخـورده سـفـارش مـی کند. رسـول خـدا(ص ) می فرماید: ((خوردن شام را وامگذارید... من بر امت خویش از این بیمناکم که از واگذاردن شام ، پیری به سراغشان آید، چرا که شام ، موجب نیرومندی پیر و جوان است .)) و برخی روایات به شام خوردن پیامبران اشاره دارد.
+
[[امام علی]] علیه السلام به [[امام حسن]] علیه السلام فرمود: «بر سر سفره نمی نشینی، مگر آن هنگام که گرسنه ای... اگر این کار را کردی از طبیب بی نیاز می شوی».
  
امام علی (ع ) فرمود: ((شام خوردن پیامبران ، پس از تاریکی شب بوده است .))
+
==میزان خوردن غذا==
  
امام صادق (ع ) فرمود: ((شام پیامبران پس از نماز عشا می باشد.))
+
افراط و تفریط در رساندن غذا به بدن، هر دو ضرر و مفسده دارد. [[امام رضا]] علیه السلام با تشبیه بدن به زمین می فرماید: بدن انسان، بسان زمین پاک و آماده برای زراعت است که اگر در آبادانی و آبدهی بدان، مراقبت شود به گونه ای که آب نه فراوانتر از نیاز بدان برسد تا آن را غرقاب و باتلاق کند و نه از اندازه کمتر باشد تا آن را به تشنگی گرفتار سازد، آبادانی اش استمرار می یابد، اما اگر از آن غفلت شود، به تباهی می گراید و علف هرز در آن می روید؛ بدن چنین حکایتی دارد و تدبیر آن در خوراک و پوشاک چنین است.
  
4. امـام رضـا(ع ) در روایـتـی هـر 8 سـاعـت یـک بار وعده غذایی را از مجموع این چند دسته روایـات چـنـیـن اسـتـنـبـاط مـی شـود کـه دو وعـده غـذایـی ، یـعـنـی اول روز و آخـر روز بـرای خـوردن غـذا کافی است ، و چنانچه در میان روز گرسنه شد از مـیان وعده های غذایی استفاده کند، آنچه در رساله های عملی درباره استحباب غذا خوردن در اول روز و اول شب و خودداری از غذا در بین روز و بین شب آمده ، در تاءیید دو وعده تغذیه است . بنابراین نظریه غالب می بایست روایت امام رضا(ع ) را توجیه کرد.
+
پرخوری و نیز خوردن پس از سیری، بدن را باتلاق تجمع میکرب ها می سازد و موجب تباهی تن، [[قساوت قلب]] و کودنی می شود. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «مؤمن در یک شکم چیز می خورد و کافر در هفت شکم چیز می خورد».
  
در کنار این روایات ، به روایاتی بر می خوریم که بحث گرسنگی و اشتها را ملاک می دانند و سلامتی انسان را در این می دانند که تا گرسنه نشده غذا نخورد.
+
[[امام علی]] علیه السلام فرمود: «عادت به پرخوری انواع دردها را به همراه دارد» و همچنین فرمود: «از پرخوری پرهیز کنید، چرا که مایه تباهی تن است».
  
امـام عـلی (ع ) بـه امـام حـسـن (ع ) فـرمـود: ((بـر سر سفره نمی نشینی ، مگر آن هنگام که گرسنه ای ... اگر این کار را کردی از طبیب بی نیاز می شوی .))
+
بهترین رمز سلامتی آن است که انسان با وجود اشتها به غذا از آن دست بکشد. [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله فرمود: «کُل و انت تشتهی وامسک و انت تشتهی؛ زمانی که میل به غذا داری، غذا بخور و در حالی که هنوز میل و اشتها به خوردن داری، دست از خوردن بکش».
  
 +
[[امام علی]] علیه السلام به [[امام حسن]] علیه السلام فرمود: «اگر می خواهی سالم بمانی و از پزشک بی نیاز شوی، چهار امر را رعایت کن: اگر میل به غذا نداری نخور؛ تا زمانی که سیر نشده ای و اشتها باقی است، دست از غذا بکش؛ غذا را پس از جویدن کامل در دهان، فرو بده؛ قبل از خواب قضای حاجت کن».
  
== میزان خوردن غذا ==
+
[[امام رضا]] علیه السلام فرمود: «لو انّ الناس قصدوا فی الطعام لاعتدلت ابدانهم؛ اگر مردم در خوردن غذا میانه رو باشند، بدنهای آنان اعتدال پیدا می کند».
  
 +
مفهوم آیه شریفه {{متن قرآن|«کلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا»}} ([[سوره اعراف]]، ۳۱) که در نگاه نخست بسیار ساده به نظر می رسد، امروز در رتبه مهمترین دستورات بهداشتی (و تغذیه سالم) قرار گرفته است، زیرا طبق تحقیقات دانشمندان، سرچشمه بسیاری از بیماریها، غذاهای اضافی (داخل معده) است که به صورت جذب نشده در بدن باقی می ماند.
  
افـراط و تـفـریـط در رسـانـدن غـذا بـه بـدن هر دو ضرر و مفسده دارد. امام رضا(ع ) با تشبیه بدن به زمین می فرماید: بدن انسان ، بسان زمین پاک و آماده برای زراعت است که اگـر در آبـادانی و آبدهی بدان ، مراقبت شود، به گونه ای که آب ، نه فراوان تر از نیاز بدان برسد تا آن را غرقاب و باتلاق کند و نه از اندازه کمتر باشد تا آن را به تـشـنـگـی گـرفـتـار سازد، آبادانی اش استمرار می یابد، اما اگر از آن غفلت شود، به تباهی می گراید و علف هرز در آن می روید؛ بدن چنین حکایتی دارد و تدبیر آن در خوراک و پوشاک چنین است .
+
این مواد اضافی هم بار سنگینی است بر قلب و عروق و سایر دستگاههای بدن و هم بستر آماده ای است برای پذیرش انواع عفونت ها و بیماری ها. لذا برای درمان بسیاری از بیماری ها، نخستین گام این است که این مواد اضافی و به عبارت دیگر زباله های تن انسان بسوزند و جسم پاکسازی گردد. عامل به اصطلاح «پرخوری» است و راهی برای جلوگیری از آن جز رعایت اعتدال در (خوردن) غذا نیست.
  
پـرخـوری و نـیز خوردن پس از سیری ، بدن را باتلاق تجمع میکرب ها می سازد و موجب تباهی تن ، قساوت قلب ، کودنی ، پیامبر(ص ) فرمود: ((مؤ من در یک شکم چیز می خورد و کافر در هفت شکم چیز می خورد.))
+
==آداب خوردن و آشامیدن==
  
امام علی (ع ) فرمود: ((عادت به پرخوری انواع دردها را به همراه دارد.))
+
در روایات معصومین علیهم السلام و [[فقه]] اسلامی، تحت عنوان «آداب خوردن و آشامیدن»، به آداب چگونه خوردن غذا پرداخته شده که برخی از آنها عبارتند از:
  
و همچنین فرمود: ((از پرخوری پرهیز کنید، چرا که مایه تباهی تن است .))
+
#شستن دستها قبل از غذا و خشک نکردن با حوله؛ [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه وآله فرمود: «شستن دستها، پیش از غذا شفای تن».
 
+
#درآوردن کفش ها از پا هنگام غذا خوردن؛ [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله فرمود: «چون غذا نهاده شد، کفشهایتان را درآورید، چرا که هم رفتاری است زیبا و هم موجب آسایش بیشتر پاهایتان می شود».
بهترین رمز سلامتی آن است که انسان با وجود اشتها به غذا از آن دست بکشد.
+
#نام خدا بردن و [[آیه تسمیه|بسم الله]] گفتن، [[امام علی]] علیه السلام فرمود: «برای کسی که برای غذای خود نام [[خدا]] را ببرد، ضمانت می کنم که از آن غذا به هیچ درد و رنجی گرفتار نشود».
 
+
#بعد از گذاشتن نان در سفره منتظر چیز دیگری نماند.
امـام عـلی (ع ) بـه امـام حـسـن (ع ) فرمود: ((اگر می خواهی سالم بمانی و از پزشک بی نـیـاز شـوی ، چهار امر را رعایت کن 1. اگر میل به غذا نداری نخور 2. تا زمانی که سیر نـشـده ای و اشـتـهـا بـاقـی اسـت دسـت از غـذا بـکـش 3. غـذا را پـس از جـویـدن کامل در دهان ، فرو بده 4. قبل از خواب قضای حاجت کن .))
+
#شروع غذا با [[دعا]] و [[شکر]] الهی
 
+
#آغاز کردن غذا با نمک
رسـول خـدا(ص ) فـرمـود: ((کـل وانـت تـشـتـهـی وامـسـک وانـت تـشـتـهـی ؛ زمـانـی کـه مـیـل بـه غـذا داری ، غـذا بـخـور و در حـالی کـه هـنـوز میل و اشتها به خوردن داری ، دست از خوردن بکش .))
+
#با دست راست خوردن، با سه انگشت یا بیشتر و با دو انگشت نخورد.
 
+
#پاره نکردن نان با کارد و نگذاشتن نان زیر ظروف غذا
مـفـهوم آیه شریفه ((کلو واشربوا ولا تسرفوا)) که در نگاه نخست بسیار ساده به نظر مـی رسـد، امروز در رتبه مهم ترین دستورات بهداشتی (و تغذیه سالم ) قرار گرفته اسـت ، زیـرا طـبـق تـحـقـیقات دانشمندان ، سرچشمه بسیاری از بیماری ها، غذاهای اضافی (داخـل مـعـده ) اسـت کـه بـه صورت جذب نشده در بدن باقی می ماند. این مواد اضافی هم بـار سـنـگـیـنـی اسـت بـر قلب و عروق و سایر دستگاههای بدن ، و هم بستر آماده ای است برای پذیرش انواع عفونت ها و بیماری ها. لذا برای درمان بسیاری از بیماری ها نخستین گـام ایـن اسـت کـه ایـن مواد اضافی ، و به عبارت دیگر زباله های تن انسان بسوزند و جـسم پاکسازی گردد. عامل به اصطلاح ((پرخوری )) است و راهی برای جلوگیری از آن جز رعایت اعتدال در (خوردن ) غذا نیست .
+
#آغاز کردن از سبکترین غذاها، مانند سوپ، سالاد و...
 
+
#زیاد نشستن سر سفره و طول دادن غذا خوردن
مـرحـوم طـبـرسـی در تـفـسـیـر مـجـمـع البـیـان مـطـلب جـالبـی نقل کرده است :
+
#خوردن غذای گرم قبل از سرد شدن
 
+
#پرهیز از خوردن غذای داغ
هارون الرشید طبیبی مسیحی داشت که مهارت او در طب معروف بود. روزی این طبیب به یکی از دانـشـمـندان اسلامی گفت : من در کتاب شما چیزی از طب نمی یابم در حالی که دانش مفید بر دو گونه است : علم ادیان و علم ابدان . او در پاسخش چنین گفت : خداوند همه دستورات طـبـی را در نصف آیه از کتاب خویش آورده است . ((بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید)) و پیامبر ما نیز طب را در این دستور خویش خلاصه کرده است : ((معده ، خانه بیماری ها است و امـسـاک ، سـرآمـد هـمه داروها است و بدنت را از آنچه بدان عادت صحیح داده ای محروم مکن )) طـبیب مسیحی وقتی این سخن را شنید گفت : قرآن شما و پیامبرتان ، برای جالینوس (طبیب معروف ) سخن طبیبانه ای باقی نگذارده اند.
+
#پرهیز از فوت کردن در غذاها و نوشیدنی ها
 
+
#[[مکروه|کراهت]] پاک کردن کامل گوشت استخوان
امـام رضـا(ع ) فـرمود: ((لو ان الناس قصدوا فی الطعام لاعتدلت ابدانهم ؛ اگر مردم در خوردن غذا میانه رو باشند، بدن های آنان اعتدال پیدا می کند.))
+
#پرهیز از خوردن غذا در حال [[جنابت‌‌‌‌‌|جنابت]]
 
+
#برداشتن لقمه کوچک و جویدن کامل آن
 
+
#دست کشیدن از غذا قبل از سیر شدن کامل
== آداب غذا خوردن ==
+
#پرهیز از خوردن در حال سیری
 
+
#پایان بردن غذا با نمک
 
+
#خوردن از قسمت جلوی خود
در روایـات مـعصومین علیهم السلام و فقه اسلامی ، تحت عنوان ((آداب خوردن و آشامیدن )) به چگونه خوردن غذا پرداخته که به آنها اشاره می کنیم :
+
#نگاه نکردن به صورت دیگران در موقع غذا خوردن
 
+
#دعاکردن پس از غذا
1. شـسـتـن دسـت ها قبل از غذا و خشک نکردن با حوله . پیامبر(ص ) فرمود: ((شستن دست ها، پـیـش از غـذا شـفـای تـن و 2. در آوردن کـفـش هـااز پـا هـنـگـام غـذا خـوردن ، رسـول خـدا(ص ) فرمود: ((چون غذا نهاده شد، کفش هایتان را درآورید، چرا که هم رفتاری است زیبا و هم موجب آسایش بیشتر پاهایتان می شود.))
+
#به پشت دراز کشیدن پس از غذا و پای راست را روی پای چپ گذاشتن
 
+
#نخوابیدن بلافاصله پس از خوردن غذا
3. نـام خـدا بـردن و بـسم الله گفتن ، امام علی (ع ) فرمود: ((برای کسی که برای غذای خود نام خدا را ببرد، ضمانت می کنم که از آن غذا به هیچ درد و رنجی گرفتار نشود.))
+
#خلال یا مسواک زدن پس از غذا
 
+
#[[غسل]] نکردن با آب سرد پس از خوردن ماهی
4. بعد از گذاشتن نان در سفره منتظر چیز دیگری نماند.
+
#خوردن چند خرما یا مقداری عسل (یا چیز گرم) پس از خوردن ماهی قبل از خواب
 
+
#[[مستحب]] بودن خوردن آنچه از غذا بر روی زمین افتاده است
5 . شروع غذا با دعا و شکر الهی
+
#شستن گوشت قبل از پختن
 
+
#نخوابیدن بلافاصله پس از خوردن ماهی  
6 . آغاز کردن غذا با نمک
+
#شستن میوه با آب
 
+
#خوردن میوه در فصل خود
7. با دست راست خوردن ، با سه انگشت یا بیشتر وبا دو انگشت نخورد.
+
#خوردن میوه با پوست (برخی میوه ها)
 
+
#دور نینداختن میوه پیش از خوردن کامل آن
8 . پاره نکردن نان با کارد و نگذاشتن نان زیر ظروف غذا
+
#گفتن بسم الله پیش از آشامیدن و الحمدلله بعد از آن
 
+
#آشامیدن آب به سه نفس و مکیدن آن و سر نکشیدن یکجا
9. آغاز کردن از سبک ترین غذاها، مانند، سوپ ، سالاد و... .
+
#ایستاده آب آشامیدن در روز و نشسته آشامیدن در شب
 
+
#آشامیدن آب به صورت ولرم
10. زیاد نشستن سر سفره و طول دادن غذا خوردن
+
#ندمیدن در آب
 
+
#نیاشامیدن آب با دست چپ
11. خوردن غذای گرم قبل از سرد شدن
+
#نیاشامیدن آب در بین غذا
 
+
#نیاشامیدن آب در پی چربی و غذای چرب
12. پرهیز از خوردن غذای داغ
+
#نیاشامیدن آب از کنار دسته ظرف یا لبه شکسته آن
 
+
#نیاشامیدن آب سرد پس از خوردن چیز گرم و شیرینی
13. پرهیز از فوت کردن در غذاها و نوشیدنی ها
+
#نیاشامیدن آب فراوان
 
+
#نیاشامیدن آب سرد در حمام
14. کراهت پاک کردن کامل گوشت استخوان
+
#بستن دهانه ظرف آب
 
+
#یادکردن [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام و [[لعن]] بر قاتلان او.
15. پرهیز از خوردن غذا در حال جنابت
+
==پانویس==
 
+
<references />
16. برداشتن لقمه کوچک و جویدن کامل آن
+
==منابع==
 
+
*نشریه حصون، بهار ۱۳۸۷، شماره ۱۵، [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/3280/4986/43248 پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه]، بازیابی: ۲۵ دی ماه ۱۳۹۲.
17. دست کشیدن از غذا قبل از سیر شدن کامل .
+
*نشریه طوبی، آذر ۱۳۸۶، شماره ۲۴، [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/0/0/71321 پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه] ، بازیابی: ۲۵ دی ماه ۱۳۹۲.
 
+
*مجله گنجینه، مرداد ۱۳۸۰، شماره ۶، [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4693/5156/47160 پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه]، بازیابی: ۲۵ دی ماه ۱۳۹۲.
18. پرهیز ازخوردن در حال سیری
+
{{سنجش کیفی
 
+
|سنجش=شده
19. پایان بردن غذا با نمک
+
|شناسه= خوب
 
+
|عنوان بندی مناسب= خوب
20. خوردن از قسمت جلوی خود
+
|کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط
 
+
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
21. نگاه نکردن به صورت دیگران در موقع غذا خوردن
+
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 
+
|جامعیت= خوب
23. دعا کردن پس از غذا
+
|رعایت اختصار= متوسط
 
+
|سیر منطقی= خوب
24. به پشت دراز کشیدن پس از غذا و پای راست را روی پای چپ گذاشتن .
+
|کیفیت پژوهش= خوب
 
+
}}
25. نخوابیدن بلافاصله پس ازخوردن غذا
 
 
 
26. خلال یا مسواک زدن پس از غذا
 
 
 
27. غسل نکردن با آب سرد پس از خوردن ماهی
 
 
 
28. خـوردن چـنـد خـرمـا یـا مـقـداری عـسـل (یـا چـیـز گـرم ) پـس از خـوردن مـاهـی قبل از خواب
 
 
 
29. شستن گوشت قبل از پختن
 
 
 
30. نخوابیدن بلافاصله پس ازخوردن ماهی تازه
 
 
 
31. شستن میوه با آب
 
 
 
32. خوردن میوه در فصل خود
 
 
 
33. خوردن میوه با پوست (برخی میوه ها)
 
 
 
34. دور نیاختن میوه پیش از خوردن کامل آن .
 
 
 
== آداب بعد از غذا خوردن ==
 
 
 
هرگاه چیزی خوردی، بر پشت بخواب و پای راست را بر پای چپ گذار.
 
 
 
خوردن آنچه از غذا بر روی زمین افتاده است، شفای هر دردی است. خوردن غذاهای افتاده، فقر و درویشی را برطرف می کند و فرزندان را زیاد می گرداند.
 
 
 
روزی رسول خدا، به خانه ی عایشه آمدند.پاره ی نانی رابر زمین دیدند. آن را برداشتند و تناول فرمودند. سپس به عایشه فرمودند: ای عاشیه! نعمت های خدا را گرامی دار. زیرا نعمت الهی که از جامعه ای گریخت، دیگر به سوی ایشان بر نمی گردد. آنچه از سفره می ریزد، مهر حورالعین است.
 
 
 
نیم خورده ی مومن، شفای هفتاد درد است.
 
 
 
 
 
== آداب آشامیدن ==
 
 
 
 
 
1. گفتن بسم الله پیش از آشامیدن والحمدالله بعد از آن
 
 
 
2. آشامیدن به سه نفس و مکیدن آن و سر نکشیدن یکجا
 
 
 
3. ایستاده آب آشامیدن در روز ونشسته آشامیدن در شب
 
 
 
4. آشامیدن آب به صورت ولرم
 
 
 
5 . ندمیدن در آب
 
 
 
6 . نیاشامیدن آب با دست چپ
 
 
 
7. نیاشامیدن آب در بین غذا
 
 
 
8 . نیاشامیدن آب در پی چربی و غذای چرب
 
 
 
9. نیاشامیدن آب از کنار دسته ظرف یا لبه شکسته آن
 
 
 
10. یـاد کـردن حـضـرت ابـاعبدالله و اهل بیت او و لعن قاتلان او 11. نیاشامیدن آب سرد پس از خوردن چیز گرم و شیرینی .
 
 
 
12. نیاشامیدن آب فراوان
 
 
 
13. نیاشامیدن آب سرد در حمام
 
 
 
14. بستن دهانه ظرف آب
 
 
 
 
 
== منابع ==
 
*نشریه حصون، بهار 1387، شماره 15،[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/3280/4986/43248 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]، بازیابی:25دی ماه 1392.
 
*نشریه طوبی،آذر 1386، شماره 24،[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/0/0/71321 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]بازیابی:25دی ماه 1392.
 
*مجله گنجینه،مرداد 1380، شماره؛6،[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4693/5156/47160 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]بازیابی:25دی ماه 1392.
 
 
[[رده:آداب و سنن]]
 
[[رده:آداب و سنن]]
[[رده:واژگان قرآنی]]
+
[[رده:آداب تغذیه]]

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳

«تغذیه» و آداب آن، یکی از مسائلی است که در اسلام مورد توجه فراوان بوده و روایات بسیاری در این باره وجود دارد، مباحثی مانند: تأثیر غذا بر روان و رفتار انسان، چگونگی صرف غذا، غذاهای مناسب و نامناسب و زمان مناسب برای غذا خوردن. در قرآن مجید نیز در ضمن حدود ۲۵۰ آیه، آداب و دستوراتی در مورد غذا مطرح شده است.

اهمیت غذا و تغذیه

نیاز انسان به غذا، مهمترین و حیاتی ترین نیاز روزمره اوست که از تولد تا مرگ وی را همراهی می کند و حتی انبیا و اولیاء الهی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

رشد، طول عمر، تندرستی، آرامش اعصاب و روان، خلق و خوی و رفتار، توانمندی و قدرت، تکثیر نسل و تولید مثل و... همه به نوعی وامدار تغذیه سالمند.

از این رو قریب به دویست و پنجاه آیه قرآن و دهها روایت معصومین علیهم السلام در مورد غذا و تغذیه وارد شده است. همچنین نامگذاری پنجمین سوره قرآن به مائده (سفره غذایی)، سوگند خداوند به غذا («بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ»)[۱]، درخواست مائده آسمانی توسط حضرت عیسی علیه السلام و درخواست غذا توسط حضرت موسی علیه السلام، هر کدام مهر تاییدی بر اهمیت غذا و تغذیه می باشند.

همچنین از صفات خداوند، رزاق و معطم بودن است و خداوند بر اهل مکه به دو چیز منت می نهد: «غذا» و «امنیت»: «الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»؛[۲] همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت.

امام رضا علیه السلام فرمود: «فانَّ صلاح البدن وَ قوِامَه یَکونُ بِالطَّعامِ والشَّرابِ و فَسادَهُ یَکونُ بهما»؛ سلامتی و پایداری بدن و همچنین بیماری آن، به غذا و نوشیدنی است».

تأثیر تغذیه بر اخلاق و رفتار

خداوند بین تغذیه کافران و مؤمنان تفاوت قائل شده است. در مورد کافران می فرماید: «وَالَّذِینَ کفَرُوا یتَمَتَّعُونَ وَیأْکلُونَ کمَا تَأْکلُ الْأَنْعَامُ» (سوره محمد، 12)؛ کافران همواره سرگرم بهره گیری از [کالا و لذت های زودگذر] دنیایند و می خورند، همانگونه که چهارپایان می خورند.

توضیح آنکه حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده، حلال است یا حرام؟ غصبی است یا مباح؟ کافران نیز غذا می خورند بی آن که به رجس و پلیدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابهی دارند.

ولی مؤمنان که به تأثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حلال می باشند. مردی خدمت پیامبر صلی الله علیه وآله گفت: دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: «غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز».

لذا به مؤمنان دستور داده شده فقط از غذاهای پاکیزه و حلال استفاده کنند: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا کلُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا رَزَقْنَاکمْ وَاشْکرُوا لِلَّهِ إِنْ کنْتُمْ إِیاهُ تَعْبُدُونَ» (سوره بقره، ۱۷۲)؛ ای اهل ایمان، روزی حلال و پاکیزه‌ای که ما نصیب شما کرده‌ایم بخورید و شکر خدا به جای آرید اگر شما خالص خدا را می‌پرستید.

و در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پاکیزه و عمل صالح دیده می شود: «یا أَیهَا الرُّسُلُ کلُوا مِنَ الطَّیبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا» (سوره مؤمنون، ۵۱)؛ از غذاهای پاکیزه بخورید و عمل صالح انجام دهید.

زیرا همچنان که سخن پاکیزه، عمل صالح را به آسمان عروج می دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و حفظ ارزشهای اخلاقی یاری می بخشد.

اصحاب کهف که دغدغه حفظ ایمان و معنویت خود را داشتند، وقتی از خواب طولانی بیدار شدند به دنبال غذایی بودند که پاک و پاکیزه باشد و سبب خاموش شدن نور الهی در وجود آنان نگردد.

امام حسین علیه السلام با اشاره به یکی از علل رفتار پست و ناهنجار کوفیان در کربلا می فرماید: «قد مُلئت بطونکم من الحرام»؛ شکمهای شما از حرام پر شده است».

امام رضا علیه السلام فرمود: «بدان که نیرو و توان و روح و روان، تابع مزاج بدنها می باشد».

توضیح روایت آن که مراد از نفوس، روح انسان است که چون مرغی اسیر قفس تن اوست. به هر اندازه که مزاج و جسم او سالم باشد، روح او نیز سالم و کاملتر خواهد بود. روح سالم در بدن سالم است.

رمز سلامتی روح و جسم در یک قیاس منطقی، چنین قابل تبیین است: سلامتی روح، تابع سلامتی تن است و سلامتی تن تابع غذا و تغذیه سالم. پس سلامتی روح، تابع غذا و تغذیه سالم می باشد.

با توجه به پاره ای از روایات، آثار برخی غذاها بر اخلاق و رفتار آدمی به قرار زیر است:

  1. اعتدال در خوردن گوشت موجب خوش اخلاقی، اعتماد به نفس و شجاعت می شود و افراط در آن قساوت قلب می آورد.
  2. شیر موجب صبوری، مهربانی، آرامش و... می شود.
  3. عسل موجب رشد حافظه، صافی دل و شفا است.
  4. انگور، غم و اندوه و افسردگی را به شادابی تبدیل می کند.
  5. خرما، موجب صبر و حلم و بردباری می شود.
  6. زیتون، حافظه را تقویت می کند.
  7. سیب، موجب تقویت اعصاب و رنگ رخسار می گردد.
  8. هلیم، نشاط عبادت را افزون می کند.

اثرپذیری روح انسان از غذا

حضرت علی علیه السلام می فرماید: «مَنْ اَقَلَّ اَکْلُهُ صَفی فِکْرُهُ»؛ کسی که خوراکش اندک باشد، فکر و اندیشه اش پاک شود». این روایت زیبا یادآور آن است که عواطف انسان در حالت گرسنگی اندک، رقیق تر و هوش و حواس او بیدارتر است. در واقع، یکی از عواملی که رشد فکری را متوقف می کند، زیاده روی در تغذیه است.

اگر بیش از اندازه مواد غذایی وارد معده شود، ترشحات بسیار همراه با تعداد زیادی گلبول سفید از دیواره های معده، برای هضم غذا به معده سرازیر می شوند. در نتیجه خون بیشتری در دستگاه هاضمه جریان می یابد. بدین ترتیب دستگاه کنترل خون از سهم خونرسانی به مغز می کاهد و اکسیژن و مواد غذایی کمتری به مغز می رسد و این گونه از قدرت خلاقه و حس ابتکار و درک مطالب کاسته می شود.

بیماریهای «پسیکو سوماتیک» که در پی ناراحتی های روحی پدید می آید، با توجه به نوع مواد غذایی مصرفی ایجاد می شود. اسلام در ۱۴ قرن پیش به ارتباط نماز با غذا و بهداشت بدن و لباس و تغذیه و تمرکز قوای دماغی اشاره کرده است.

لقمان حکیم به پسرش فرمود: «با پرخوری، فکر به خواب می رود و زبان حکمت گنگ می شود و اعضا از انجام دادن وظیفه عبادتی خود بازمی ماند». درباره موریانه نوشته اند که چون به کمبود نفرات در یکی از قسمت ها مثل (انباردار سرباز و نظافتچی) برمی خورد، با دادن غذای مخصوص همان نوع ویژه از نفرات مورد نظر را به وجود می آورد. امروزه نیز این فرضیه مطرح است که آیا بشر می تواند با نوع غذا، فرزندانی هشیارتر و باایمان پرورش دهد یا نه. البته در اسلام، این موضوع به اثبات رسیده است که انسان می تواند، با انتخاب غذای حلال و منزه ویژگی های شخصیتی دلخواه را در فرزندان خود ایجاد کند.

گروه‌های غذایی مفید در آیات و روایات

در این بخش به اختصار به برخی گروههای غذایی توصیه شده در قرآن، اشاره می کنیم:

گوشت‌ها (پروتئین‌ها)

از میان چهارپایان؛ گوشت گوسفند، گاو، شتر، آهو و برخی دیگر از حیوانات حلال است و گوشت چهارپایان درنده خو، دارای دندان تیز و چنگال و ناخن های تیز مانند شیر، پلنگ، روباه، کفتار، شغال، گربه و... حرام است همچنین گوشت چهارپایان حلال گوشتی که ذبح اسلامی نشده و یا مردار شده اند، حرام است.

و از حیوانات دریایی، گوشت ماهی های پولک دار و میگو حلال است. گوشت پرندگان نیز حلال است، جز پرندگانی که فاقد چینه دان و سنگدان و خار عقب پا هستند و یا مانند عقاب و کرکس دارای چنگال اند.

گوشت حیوانات حلال گوشت سرشار از پروتئین است که نیاز بدن را تامین می کند و کمتر غذایی می تواند جایگزین آن شود. در آیات و روایات گوناگونی به خوردن گوشت سفارش شده است.

«وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَکمْ...وَمِنْهَا تَأْکلُونَ»؛ (سوره نحل، ۵) (خداوند) چهارپایان را برای شما آفرید... و از گوشت آنها می خورید.

در روز عید قربان که حاجیان پس از اعمال سنگین مناسک نیاز به پروتئین دارند، خداوند به خوردن گوشت قربانی دستور داده است.

«فَکلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ»؛ (سوره حج، ۲۹) و از گوشت آنها (قربانی) بخورید و بینوای فقیر را اطعام کنید.

در جنگ خندق پس از خستگی سربازان اسلام در حفر خندق، دعوت کرد. در روایت آمده که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «خیر الادام فی الدنیا والاخره اللحم؛ بهترین خوراکی در دنیا و آخرت گوشت است».

چرا که گوشت موجب روئیدن گوشت بر بدن، توانمندی، قدرت بخشیدن به بینایی و شنوایی و... می شود. ترک گوشت فساد بدن را در پی دارد. از این رو رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: هر کس چهل روز گوشت نخورده باشد، پس باید پولی قرض کند و گوشت تهیه کرده و بخورد.

نیز امام صادق علیه السلام فرمود: «هر کس چهل روز خوردن گوشت را ترک کند، خلق و خوی او بد و زشت می شود».

لیکن باید از افراط در خوردن گوشت و اعتیاد به آن پرهیز کرد. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «هر کس چهل روز (پشت سرهم) گوشت بخورد، سنگدل می شود».

از روایات برمی آید که خوردن گوشت هر سه روز یک بار مناسب است. ساباطی می گوید: از امام صادق علیه السلام درباره خوردن گوشت پرسیدم؟ فرمود: هر سه روز (یک بار).

ادریس بن عبدالله می گوید: در محضر امام صادق علیه السلام بودم، از گوشت سخن به میان آمد، فرمود: یک روز گوشت بخور، یک روز لبنیات و یک روز چیز دیگری.

از میان گوشت ها، به خوردن گوشت گوسفند و آبزیان و پرندگان سفارش شده است. بهترین گوشت، گوشت تازه (لحماً طریا) است و از خوردن گوشت خام و گوشت خشکیده نمک سود نهی شده است.

تخم مرغ

حدود ۱۳ روایت در مورد تخم مرغ وارد شده است. زرده تخم مرغ سبک و سفیده آن سنگین است. اگر تخم مرغ به همراه گوشت، پیاز و روغن زیتون خورده شود، مقوی است؛ ولی خوردن آن به همراه ماهی مضر است، چنان که اعتیاد به خوردن آن نیز موجب بیمارى سِپُرز مى ‏آورد و ایجاد کننده بادهایى در سرِ معده است و سبب پیدایش کک‌مَک در صورت مى‏ شود؛ امام صادق علیه السلام فرمود: «تخم مرغ خوراکی سبک است. دلدادگی به گوشت را فرو می نشاند و عارضه های گوشت را هم ندارد».

نان، غلات، حبوبات و دانه‌ها

در قرآن به دانه ها و غلات تحت عنوان «زرع و حبّ» اشاره شده است. «وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ... الزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکلُهُ»؛ (سوره انعام، ۱۴۱) و اوست خدایی که (برای شما) انواع زراعت را پدید آورد که با هم متفاوتند.

«فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا»؛ (سوره عبس، ۲۷) در آن (زمین) دانه ها رویاندیم.

دانه های غذایی، مایه اصلی تغذیه انسان و انواع حیوانات است. دانه هایی که اگر یک سال بر اثر خشکسالی قطع شود، قحطی و گرسنگی تمام جهان را فراخواهد گرفت. تعبیر به «حبّا» به صورت نکره یا دلیل بر اهمیت این ماده غذایی است و یا به تنوع دانه ها اشاره دارد.

از میان دانه ها، گندم کاملترین و غنی ترین ماده غذایی است که جای بسیاری از غذاها را می گیرد. حضرت یوسف علیه السلام برای نجات مردم مصر از هفت سال قحطی به ذخیره سازی گندم پرداخت.

نان بهترین خوراکی، مایه برکت و استواری تن، خوشبو کنده دهان است و بهترین نان، نان سبوس دار است که دارای فیبر می باشد.

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوندا! برای ما به نان برکت بده و میان ما و آن جدایی میفکن، اگر نان نبود نه روزه گرفته بودیم، نه نماز خوانده بودیم و نه واجبات خدا را انجام داده بودیم».

امام رضا علیه السلام فرمود: «برتری نان جو بر گندم، همانند برتری ما بر دیگران است».

برنج غذایی نیکو، سرد و سالم و مهترین غذاها می باشد.

میوه‌ها و سبزی‌ها

در سوره عبس آیات ۲۵ تا ۳۲ به هشت نوع مواد غذایی گیاهی و نباتی پرداخته است که حاکی از اهمیت و اولویت نبایات و میوه ها در تغذیه انسانهاست.

تاکید فراوان برخی آیات روی زمین و روئیدنی ها و تقدم میوه ها بر گوشتها، دلیل دیگری بر اولویت این گروه غذایی بر گوشتها می باشد. همچنین ذکر مکرر خصوص میوه ها از میان غذاهای بهشتی، به خاطر اهمیت میوه ها در تغذیه و نقش آنها در طراوت و شادابی و نشاط انسان و هضم و جذب آسان است که نه تنها از نظر علمی بلکه در تجربه عمومی مردم نیز به اثبات رسیده است.

میوه هایی چون: انگور، انار، خربزه، خرما، سیب، انجیر و... هر کدام از خواص زیادی برخوردارند که در روایات اسلامی به آنها اشاره شده است. مثلاً: انار، موجب نورانیت قلب و دورکننده شیطان است، معده را پالایش می دهد، مقوی و نیروبخش است، غذا را هضم می کند و سبب اعتدال طبع می شود.

انگور از میوه های بهشتی و یک غذای کامل و داروخانه طبیعی است، انجیر استحکام بخش استخوان ها، جلا بخش چشم و دل و برطرف کننده ضعف و فزاینده عقل و آرامش است. خربزه شفای دردها، شستشودهنده مثانه و معده و دارای هزار برکت می باشد. خرما، شفابخش، قوی کننده پشت، افزایش حلم و بردباری، سیرکننده و رفع کننده خستگی و هفتاد و دو خواص شفابخش در آن است.

سبزی ها نیز علاوه بر زینت سفره، از خواص والایی برخوردارند. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «سفره هایتان را به سبزی زینت بخشید زیرا خوردن سبزی با گفتن بسم الله، شیطان را می راند».

شیر و لبنیات

شیر از غذاهای بهشتی است که در سوره نحل آیه ۶۶ و دیگر آیات به آن اشاره شده است. شیر یک غذای کامل و دارای خواص فراوانی است. شیر موجب استحکام استخوان ها، روئیدن گوشت، برطرف کننده ضعف و شفای هر دردی است که برای نوشیدن آن هیچ شرط سنی و اقلیمی وجود ندارد.

امام علی علیه السلام فرمود: نوشیدن شیر، شفای هر دردی جز مرگ است.

از میان شیرها به شیر گاو توصیه شده است. امام علی علیه السلام فرمود: «شیر گاو درمان است».

از میان فراوده های شیر، خوردن پنیر به تنهایی مضر است و از آن نهی شده است. چنانکه زیاد خوردن آن موجب لاغری و بیماری است.

امام صادق علیه السلام فرمود: «گردو و پنیر، چون با هم جمع شوند درمان اند، اما اگر از هم جدا شوند درد می شوند».

امام کاظم علیه السلام در مورد ماست فرمود: «هر کس می خواهد ماست بخورد و ماست او را زیان نرساند، با آن هضم کننده ای (مثلا نانخواه) بخورد». چون ماست طبع سرد دارد، افزودنی که طبع گرم دارد به آن اضافه کند، مانند: نعناع، گل محمدی، گلپر و... نانخواه (زنیان) در روایت به عنوان مثال آمده است.

زمان غذا خوردن

چه زمانی باید غذا خورد؟ و اسلام در خوردن به چند وعده غذا توصیه می کند؟ روایات مربوط به وعده غذایی را می توان به چند دسته تقسیم کرد:

  • ۱. برخی روایات به دو وعده اشاره دارند. امام صادق علیه السلام فرمود: «صبحانه و شام بخور و در فاصله میان آنها چیزی نخور، چرا که موجب تباهی تن است، مگر نشنیده ای که خداوند می فرماید: و آنان (بهشتیان) صبحگاهان و شامگاهان، روزی ویژه خویش را دارند».
  • ۲. برخی بر یک وعده و آن هم صبحانه تاکید دارند، امام صادق علیه السلام فرمود: «مؤمن را بایسته است، تا غذا نخورده از خانه بیرون نرود، چرا که این کار به او استواری بیشتر می بخشد».
  • ۳. برخی دیگر به خوردن شام به ویژه برای افراد سالخورده سفارش می کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «خوردن شام را وامگذارید... من بر امت خویش از این بیمناکم که از واگذاردن شام، پیری به سراغشان آید چرا که شام، موجب نیرومندی پیر و جوان است». و برخی روایات به شام خوردن پیامبران اشاره دارد. امام علی علیه السلام فرمود: «شام خوردن پیامبران، پس از تاریکی شب بوده است». امام صادق علیه السلام فرمود: «شام پیامبران پس از نماز عشا می باشد».
  • ۴. امام رضا علیه السلام در روایتی هر ۸ ساعت یکبار وعده غذایی را سفارش کرده است.

از مجموع این چند دسته روایات چنین استنباط می شود که دو وعده غذایی یعنی اول روز و آخر روز برای خوردن غذا کافی است و چنانچه در میان روز گرسنه شد از میان وعده های غذایی استفاده کند. آنچه در رساله های عملی درباره استحباب غذا خوردن در اول روز و اول شب و خودداری از غذا در بین روز و بین شب آمده، در تایید دو وعده تغذیه است. بنابر این نظریه غالب، می بایست روایت امام رضا علیه السلام را توجیه کرد.

در کنار این روایات، به روایاتی برمی خوریم که بحث گرسنگی و اشتها را ملاک می دانند و سلامتی انسان را در این می دانند که تا گرسنه نشده، غذا نخورد.

امام علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام فرمود: «بر سر سفره نمی نشینی، مگر آن هنگام که گرسنه ای... اگر این کار را کردی از طبیب بی نیاز می شوی».

میزان خوردن غذا

افراط و تفریط در رساندن غذا به بدن، هر دو ضرر و مفسده دارد. امام رضا علیه السلام با تشبیه بدن به زمین می فرماید: بدن انسان، بسان زمین پاک و آماده برای زراعت است که اگر در آبادانی و آبدهی بدان، مراقبت شود به گونه ای که آب نه فراوانتر از نیاز بدان برسد تا آن را غرقاب و باتلاق کند و نه از اندازه کمتر باشد تا آن را به تشنگی گرفتار سازد، آبادانی اش استمرار می یابد، اما اگر از آن غفلت شود، به تباهی می گراید و علف هرز در آن می روید؛ بدن چنین حکایتی دارد و تدبیر آن در خوراک و پوشاک چنین است.

پرخوری و نیز خوردن پس از سیری، بدن را باتلاق تجمع میکرب ها می سازد و موجب تباهی تن، قساوت قلب و کودنی می شود. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «مؤمن در یک شکم چیز می خورد و کافر در هفت شکم چیز می خورد».

امام علی علیه السلام فرمود: «عادت به پرخوری انواع دردها را به همراه دارد» و همچنین فرمود: «از پرخوری پرهیز کنید، چرا که مایه تباهی تن است».

بهترین رمز سلامتی آن است که انسان با وجود اشتها به غذا از آن دست بکشد. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «کُل و انت تشتهی وامسک و انت تشتهی؛ زمانی که میل به غذا داری، غذا بخور و در حالی که هنوز میل و اشتها به خوردن داری، دست از خوردن بکش».

امام علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام فرمود: «اگر می خواهی سالم بمانی و از پزشک بی نیاز شوی، چهار امر را رعایت کن: اگر میل به غذا نداری نخور؛ تا زمانی که سیر نشده ای و اشتها باقی است، دست از غذا بکش؛ غذا را پس از جویدن کامل در دهان، فرو بده؛ قبل از خواب قضای حاجت کن».

امام رضا علیه السلام فرمود: «لو انّ الناس قصدوا فی الطعام لاعتدلت ابدانهم؛ اگر مردم در خوردن غذا میانه رو باشند، بدنهای آنان اعتدال پیدا می کند».

مفهوم آیه شریفه «کلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا» (سوره اعراف، ۳۱) که در نگاه نخست بسیار ساده به نظر می رسد، امروز در رتبه مهمترین دستورات بهداشتی (و تغذیه سالم) قرار گرفته است، زیرا طبق تحقیقات دانشمندان، سرچشمه بسیاری از بیماریها، غذاهای اضافی (داخل معده) است که به صورت جذب نشده در بدن باقی می ماند.

این مواد اضافی هم بار سنگینی است بر قلب و عروق و سایر دستگاههای بدن و هم بستر آماده ای است برای پذیرش انواع عفونت ها و بیماری ها. لذا برای درمان بسیاری از بیماری ها، نخستین گام این است که این مواد اضافی و به عبارت دیگر زباله های تن انسان بسوزند و جسم پاکسازی گردد. عامل به اصطلاح «پرخوری» است و راهی برای جلوگیری از آن جز رعایت اعتدال در (خوردن) غذا نیست.

آداب خوردن و آشامیدن

در روایات معصومین علیهم السلام و فقه اسلامی، تحت عنوان «آداب خوردن و آشامیدن»، به آداب چگونه خوردن غذا پرداخته شده که برخی از آنها عبارتند از:

  1. شستن دستها قبل از غذا و خشک نکردن با حوله؛ پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «شستن دستها، پیش از غذا شفای تن».
  2. درآوردن کفش ها از پا هنگام غذا خوردن؛ رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «چون غذا نهاده شد، کفشهایتان را درآورید، چرا که هم رفتاری است زیبا و هم موجب آسایش بیشتر پاهایتان می شود».
  3. نام خدا بردن و بسم الله گفتن، امام علی علیه السلام فرمود: «برای کسی که برای غذای خود نام خدا را ببرد، ضمانت می کنم که از آن غذا به هیچ درد و رنجی گرفتار نشود».
  4. بعد از گذاشتن نان در سفره منتظر چیز دیگری نماند.
  5. شروع غذا با دعا و شکر الهی
  6. آغاز کردن غذا با نمک
  7. با دست راست خوردن، با سه انگشت یا بیشتر و با دو انگشت نخورد.
  8. پاره نکردن نان با کارد و نگذاشتن نان زیر ظروف غذا
  9. آغاز کردن از سبکترین غذاها، مانند سوپ، سالاد و...
  10. زیاد نشستن سر سفره و طول دادن غذا خوردن
  11. خوردن غذای گرم قبل از سرد شدن
  12. پرهیز از خوردن غذای داغ
  13. پرهیز از فوت کردن در غذاها و نوشیدنی ها
  14. کراهت پاک کردن کامل گوشت استخوان
  15. پرهیز از خوردن غذا در حال جنابت
  16. برداشتن لقمه کوچک و جویدن کامل آن
  17. دست کشیدن از غذا قبل از سیر شدن کامل
  18. پرهیز از خوردن در حال سیری
  19. پایان بردن غذا با نمک
  20. خوردن از قسمت جلوی خود
  21. نگاه نکردن به صورت دیگران در موقع غذا خوردن
  22. دعاکردن پس از غذا
  23. به پشت دراز کشیدن پس از غذا و پای راست را روی پای چپ گذاشتن
  24. نخوابیدن بلافاصله پس از خوردن غذا
  25. خلال یا مسواک زدن پس از غذا
  26. غسل نکردن با آب سرد پس از خوردن ماهی
  27. خوردن چند خرما یا مقداری عسل (یا چیز گرم) پس از خوردن ماهی قبل از خواب
  28. مستحب بودن خوردن آنچه از غذا بر روی زمین افتاده است
  29. شستن گوشت قبل از پختن
  30. نخوابیدن بلافاصله پس از خوردن ماهی
  31. شستن میوه با آب
  32. خوردن میوه در فصل خود
  33. خوردن میوه با پوست (برخی میوه ها)
  34. دور نینداختن میوه پیش از خوردن کامل آن
  35. گفتن بسم الله پیش از آشامیدن و الحمدلله بعد از آن
  36. آشامیدن آب به سه نفس و مکیدن آن و سر نکشیدن یکجا
  37. ایستاده آب آشامیدن در روز و نشسته آشامیدن در شب
  38. آشامیدن آب به صورت ولرم
  39. ندمیدن در آب
  40. نیاشامیدن آب با دست چپ
  41. نیاشامیدن آب در بین غذا
  42. نیاشامیدن آب در پی چربی و غذای چرب
  43. نیاشامیدن آب از کنار دسته ظرف یا لبه شکسته آن
  44. نیاشامیدن آب سرد پس از خوردن چیز گرم و شیرینی
  45. نیاشامیدن آب فراوان
  46. نیاشامیدن آب سرد در حمام
  47. بستن دهانه ظرف آب
  48. یادکردن امام حسین علیه السلام و لعن بر قاتلان او.

پانویس

منابع