شناسه ناقص است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

سید علی موسوی بهبهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(←‏منابع)
 
(۱۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
آیت الله حاج سید علی موسوی بهبهانی از علما و مراجع تقلید و فقیهان قرن چهاردهم است.
+
{{خوب}}
  
−
==ولادت آيت الله بهبهانی==
+
'''«آیت‌الله سید علی موسوی بهبهانی»''' (۱۳۰۲-۱۳۹۵ ق)، از مراجع تقلید و فقهای مجاهد [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] بود. خدمات و فعالیتهای علمی، اجتماعی و سیاسی متعدد، از ایشان شخصیتی ماندگار به یادگار گذاشته است.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = سید علی موسوی بهبهانی
 +
||تصویر= [[پرونده:علی بهبهانی.jpg|230px]]
 +
||زادروز =  ۱۳۰۲ قمری
 +
|زادگاه = بهبهان
 +
|وفات =  ۱۳۹۵ قمری
 +
|مدفن = اهواز
 +
|اساتید =  [[آخوند خراسانی]]، [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]]، [[سید محمد ناظم‌الشریعه بهبهانی]]، سید محسن کوه کمری،...
 +
|شاگردان = سید محمدرضا شفیعی دزفولی، سید عباس حسینی کاشانی، شیخ ناصر حمادی، شیخ محمدحسن مظاهری،...
 +
|آثار = مصباح الهدایه فی اثبات الولایه، القواعد الکلیه فیما یبتنی علیه کثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول، اساس النحو، حاشیه [[عروة الوثقی]]،...
 +
}}
 +
==ولادت و خاندان==
  
−
آیت الله حاج سید علی موسوی بهبهانی كه از فقیهان برجسته بشمار می‌رود، در سال 1302 یا 1303 هـ.ق در شهر بهبهان قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش، آقا سید محمد بن سید علی از نوادگان سید عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. پدرش آقا سید محمد به کشاورزی اشتغال داشت و پدربزرگش آقا سید علی معروف به مقدس از معاریف شهرستان بهبهان بود.
+
سید علی موسوی بهبهانی، در سال ۱۳۰۲ یا ۱۳۰۳ هـ.ق در شهر بهبهان قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش، آقا سید محمد از نوادگان سید عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. جدش آقا سید علی معروف به مقدس، از معاریف شهرستان بهبهان بود.
  
−
==خاندان آيت الله بهبهانی==
+
==تحصیل و استادان==
  
−
نیای بزرگ آیت الله سید علی موسوی بهبهانی از كشور [[بحرین]] بود. چگونگی مهاجرت این خاندان به بهبهان را چنین نوشته‌اند: زمانی در منطقه بلاد (از روستاهای بحرین) گوهری از سلاله پاك رسول گرامی درخشید و فرزندی از نسل امام موسی بن جعفر علیه السلام دیده به جهان گشود و سید عبدالله نام گرفت. وی از خاندان «آل غریف» بشمار می‌رفت و نزد استادان عالی مقام حوزه علمیه بحرین بهره فراوان برد.<ref> سیمای بهبهان، سید سیف الله نحوی، ص 79، با اندكی تصرف.</ref>
+
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی دروس مقدماتی را در بهبهان، تا ۱۸ سالگی نزد آقا میرزا محمدحسن بهبهانی، آقا شیخ عبدالرسول بهبهانی، آیت الله [[سید محمد ناظم‌الشریعه بهبهانی]] و علمای دیگر بهبهان فراگرفت. از آغاز تحصیل، آثار نبوغ و استعداد در سیمای وی آشکار بود، به طوری که بارها استادانش این موضوع را یادآور شدند.
  
−
[[خوارج]] در قرن 11 ه.ق بر بحرین مسلط شدند. حاكمیت مستبدانه آنان موجب اذیت و آزار علمای آن دیار شد. از این رو، عده بسیاری از استوانه‌های عظیم حوزه علمیه بحرین به كشورهای [[ایران]] و [[عراق]] مهاجرت كردند.  
+
وی اواخر سال ۱۳۲۲ ه.ق برای ادامه تحصیل، از بهبهان عازم [[نجف]] اشرف شد؛ در آن هنگام مجتهدی متجزّی بود. بهبهانی ۶ سال در درس [[آخوند خراسانی]] و آیت الله [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]] شرکت کرد و سطح عالی [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] را فراگرفت. بیشترین استفاده علمی او از محضر آیت الله سید محسن کوه کمری بود.
  
−
سید عبدالله نیز همراه استادش، شیخ عبدالله بحرانی به سوی بهبهان مهاجرت كرد. او در حالی قدم به بهبهان نهاد كه عالمی پرهیزكار و فقهی گرانمایه بود. شیخ یوسف بحرانی كه از شاگردان این مرد بزرگ بود، درباره‌اش می‌نویسد: «وی دانشمندی پرهیزگار، متقی، زاهد،‌ عابد و یگانه مردی است كه در عصر خویش، همتایی در [[تقوا]] نداشت و پس از وفات استادش ـ شیخ عبدالله بحرانی ـ عهده‌دار امامت جمعه و جماعت شهر بهبهان گردید».<ref> همان.</ref>
+
==تدریس و شاگردان==
 +
بهبهانی در سال ۱۳۲۸ ه.ق از نجف به بهبهان برگشت و در این شهر [[ازدواج]] کرد و به تدریس [[علوم اسلامی]] پرداخت و سال بعد عازم [[عتبات عالیات]] شد. بیماری باعث شد که بهبهانی یک سال بیشتر در [[عراق]] نماند و مجددا به شهر بهبهان برگردد. وی ۷ سال در [[حوزه علمیه|حوزه علمیه]] بهبهان، به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۳۸ ه.ق به درخواست گروهی از شاگردان ممتاز آیت الله سید محسن کوه کمری، برای سومین بار عازم [[نجف]] اشرف شد. بهبهانی پس از تهیه منزل، به [[ایران]] بازمی‌گردد تا خانواده خود را نیز به نجف ببرد.
  
−
==تحصیل و تدریس آيت الله بهبهانی==
+
بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حرکت می‌کند، اما بیماری همسرش در رامهرمز که در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، ‌سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت کند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات [[استخاره]] کرد که خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی ۲۳ سال (۱۳۳۹ ـ ۱۳۶۲ ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی [[تقلید]] می‌کردند.
  
−
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی دروس مقدماتی را در بهبهان، تا 18 سالگی نزد آقا میرزا محمدحسن بهبهانی، آقا شیخ عبدالرسول بهبهانی، آیت الله آقا سید محمد ناظم الشریعه بهبهانی و علمای دیگر بهبهان فراگرفت. از آغاز تحصیل، آثار نبوغ و استعداد در سیمای وی آشكار بود، به طوری كه بارها استادانش این موضوع را یادآور شدند.
+
آیت الله بهبهانی در سال ۱۳۶۲ ه.ق برای چهارمین بار به قصد [[زیارت]] [[ائمه اطهار]] علیهم السلام به عتبات عالیات مشرف می‌شود و بنا به درخواست آیت الله [[سید حسین طباطبائی قمی|سید حسین طباطبایی قمی]] ـ که [[مرجعیت|مرجع]] تقلید و رئیس حوزه علمیه [[کربلا]] بود ـ در کربلا اقامت گزید. او دو سال در حوزه علمیه کربلا، به تدریس خارج [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] پرداخت و بعد از آن، به [[نجف]] رفت. در همان آغاز ورود او به نجف، جمعی از فضلا و دانشمندان از وی درخواست نمودند تا تدریس را آغاز نماید، او نیز به تدریس خارج فقه پرداخت. توانایی علمی او چنان بود که یکی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شرکت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی که آقای... (یکی از فقیهان بزرگ نجف اشرف که استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل کرد».  
  
−
===هجرت===
+
آیت الله بهبهانی در سال ۱۳۸۶ هـ.ق برای تغییر آب و هوا به [[اصفهان]] می‌رود. علما و مردم متدین اصفهان به او پیشنهاد نمودند که در اصفهان اقامت گزیند. از آنجا که خوزستان به وی احتیاج داشت و سرمای اصفهان در پاییز و زمستان برای وضعیت جسمانی او مناسب نبود، ناگزیر بنا می‌گذارد که بهار و تابستان را در اصفهان بماند و پاییز و زمستان را در خوزستان. این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.<ref>شرح حال،‌ آثار و افکار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص۹۰.</ref>
  
−
وی اواخر سال 1322 ه.ق برای ادامه تحصیل، از بهبهان عازم [[نجف]] اشرف شد؛ در آن هنگام مجتهدی متجزی بود. بهبهانی 6 سال در درس آخوند خراسانی و آیت الله سید محمدكاظم یزدی شركت كرد و سطح عالی [[فقه]] و [[اصول]] را فراگرفت. بیشترین استفاده علمی او از محضر آیت الله سید محسن كوه كمری بود.
+
مبنا و مکتب علمی آیت الله بهبهانی بر اساس مکتب آقا شیخ هادی تهرانی استوار بود، که آن را ـ که عبارت بود از «قاعده مقتضی و مانع»<ref> یکی از قواعد علم اصول است که برای استنباط احکام شرعی بکار برده می‌شود.</ref> ـ از استاد علامه‌اش مرحوم آقا سید محسن کوه کمری تبریزی به ارث برده بود. او در علم [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[علم معانی|معانی]] و [[علم بیان|بیان]] چنان مسلط بود که انسان را به یاد «[[ابن هشام انصاری|ابن هشام]]» و «تفتازانی» می‌انداخت و در این علوم کتاب‌ها و مقالاتی به یادگار نهاده است. او در [[حدیث]]، [[تفسیر]]، [[رجال]] و [[درایه]] نیز استادی توانا بود.
  
−
بهبهانی در سال 1328 ه.ق به بهبهان برگشت و در این شهر [[ازدواج]] كرد و به تدریس علوم اسلامی پرداخت و سال بعد عازم عتبات عالیات شد. بیماری باعث شد كه بهبهانی یك سال بیشتر در [[عراق]] نماند و به شهر بهبهان برگردد.
+
آیت الله بهبهانی در مدت حضور در اهواز به عنوان یکی از مراجع تقلید مطرح شد و وقتی جهت [[زیارت]] به [[قم]] مشرف شد، آیات عظام: امام خمینی و شریعتمداری، از او دیدن کردند که نشان از جایگاه علمی وی دارد. امام خمینی که دقت علمی او را می‌دانست، از وی به عنوان «سید العلما» یاد کردند.
  
−
===تدریس در حوزه علمیه بهبهان===
+
'''شاگردان:'''
  
−
وی 7 سال در حوزه علمیه بهبهان، به تدریس پرداخت و در سال 1338 ه.ق به درخواست گروهی از شاگردان ممتاز آیت الله سید محسن كوه كمری، برای سومین بار عازم [[نجف]] اشرف شد. بهبهانی پس از تهیه منزل، به ایران بازمی‌گردد تا خانواده خود را نیز به نجف ببرد.
+
آیت الله بهبهانی بیش از نیم قرن تدریس کردند و شاگردان فراوانی در [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]] بهبهان، رامهرمز، [[کربلا]]، [[نجف]]، اهواز و [[اصفهان]] تربیت کردند که به برخی از آنان اشاره می‌کنیم:
  
−
بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حركت می‌كند، اما بیماری همسرش در رامهرمز كه در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، ‌سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت كند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات [[استخاره]] كرد كه خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی 23 سال (1339 ـ 1362 ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی [[تقلید]] می‌كردند.
+
#حجت الاسلام سید محمدرضا شفیعی دزفولی: نویسنده مصباح الهدایه، اتمام الحجه، تنزیه سید الانبیاء و فضایح الصوفیه
 +
#علامه سید عباس حسینی کاشانی: نویسنده حدائق الانس، منهاج الجنان و احسن الجزاء
 +
#جواد تارا: استاد دانشگاه تهران و نویسنده خداشناسی یا رشد حکمت در اسلام
 +
#حجت الاسلام شیخ ناصر حمادی: نویسنده صفایا العقول فی علم الاصول و مرآت الواقع
 +
#حاج شیخ محمدحسن مظاهری کرونی فرزند آقا شیخ علی، که آیت الله بهبهانی به دعوت وی به اصفهان آمد.
 +
#حاج شیخ علی محمد ابن العلم: نویسنده منتخبات ابن العلم
 +
#حجت الاسلام حاج سید محمدکاظم آل طیب
 +
#حاج سید محمد بن سید نعمت الله جزائری: نویسنده کتاب نابغه فقه و حدیث (شرح حال سید نعمت الله الجزایری) و تذکره شوشتر و شجریه نوریه.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص ۵۶.</ref>
  
−
===تدریس در كربلا و نجف===
+
'''اجازه روایی:'''
  
−
وی در سال 1362 ه.ق برای چهارمین بار به قصد [[زیارت]] [[ائمه اطهار]] علیهم السلام به عتبات عالیات مشرف می‌شود و بنا به درخواست آیت الله حسین طباطبایی قمی ـ كه مرجع تقلید و رئیس حوزه علمیه [[كربلا]] بود ـ در كربلا اقامت گزید.
+
عده‌ای که از ایشان [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایی دارند، عبارتند از:
  
−
او 2 سال در [[حوزه علمیه]] كربلا، به تدریس خارج [[فقه]] و [[اصول]] پرداخت و بعد از آن، به [[نجف]] رفت. در همان آغاز ورود او به نجف، جمعی از فضلا و دانشمندان از وی درخواست نمودند تا تدریس را آغاز نماید، او نیز به تدریس خارج فقه پرداخت.  
+
#سید محمدعلی روضاتی
 +
#سید عباس حسینی کاشانی
 +
#سید علی شفیعی
 +
#علی دوانی
 +
#ابوالحسن انصاری دزفولی
 +
#سید محمدرضا شفیعی.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص ۵۶.</ref>
  
−
توانایی علمی او چنان بود كه یكی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شركت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی كه آقای... (یكی از فقیهان بزرگ نجف اشرف كه استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل كرد».
+
==آثار و تألیفات==
 +
[[پرونده:Behbahny.jpg|thumb|left|مصباح الهدایه فی اثبات الولایه، از آثار آیت‌الله سید علی موسوی بهبهانی]]
  
−
===هجرت به اصفهان===
+
#مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این کتاب که نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره ۴۰ آیه [[قرآن|قرآن کریم]] درباره شایستگی [[ائمه اطهار]] علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل [[حدیث]] در [[تفسیر]] آن‌ها از طریق [[شیعه]] و [[سنی]] است. این کتاب تاکنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه کرده است.
 +
#القواعد الکلیه فیما یبتنی علیه کثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این کتاب در سال ۱۳۷۴ ه.ق و جلد دوم آن در سال ۱۳۸۰ ه.ق در تهران انتشار یافت.
 +
#«الاشتقاق» یا «کشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره [[حدیث]] معروف [[ابوالاسود دئلى|ابوالاسود دُئلی]] راجع به مبدأ [[علم نحو]] و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت [[امام علی]] علیه السلام می‌باشد که در سال ۱۳۸۱ ه.ق در تهران چاپ شد.
 +
#اساس النحو: این کتاب در علم نحو و شناخت مبانی زبان عربی و به سبکی کاملاً نو، مباحث گوناگون [[ادبیات عرب]] و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال ۱۳۸۵ ه.ق در تهران منتشر شده است.
 +
#حاشیه بر [[عروة الوثقی]]: در سال ۱۳۹۰ ه.ق در [[قم]] چاپ شد.
 +
#بیست پرسش و پاسخ آن: این کتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال ۱۳۹۰ ه.ق در قم چاپ شد.
 +
#التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این کتاب درباره [[کلام]] و [[حکمت|حکمت]] الهی است و در سال ۱۳۸۰ ه.ق تجدید چاپ شد.
 +
#مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره [[اصول فقه‌‌‌‌|علم اصول]] است و جلد اول آن در سال ۱۳۳۵ ه.ق در تهران چاپ شد.<ref> همان، ص ۵۰، و شرح حال، آثار و افکار آیت الله بهبهانی، ص ۱۲۵.</ref>
  
−
وی در سال 1386 هـ.ق برای تغییر آب و هوا به اصفهان می‌رود. علما و مردم متدین اصفهان به او پیشنهاد نمودند كه در اصفهان اقامت گزیند. از آنجا كه خوزستان به وی احتیاج داشت و سرمای اصفهان در پاییز و زمستان برای وضعیت جسمانی او مناسب نبود، ناگزیر بنا می‌گذارد كه بهار و تابستان را در اصفهان بماند و پاییز و زمستان را در خوزستان.
+
==فعالیتهای اجتماعی و سیاسی==
 +
'''آثار خیریه:'''
  
−
این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.<ref>شرح حال،‌ آثار و افكار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص90.</ref> او در مدت حضور در اهواز به عنوان یکی از مراجع تقلید مطرح شد و وقتی جهت [[زیارت]] به [[قم]] مشرف شد، آیات عظام: امام خمینی و شریعتمداری، از او دیدن کردند که نشان از جایگاه علمی وی دارد.<ref>دوانی، ۱۲۰.</ref> امام خمینی که دقت علمی او را می‌دانست، از وی به عنوان «سید العلما» یاد کردند.<ref>همان.</ref>
+
*تأسیس دارالعلم (مدرسه علمیّه) آیت الله بهبهانى در اهواز
 +
*احداث ۴۰ [[مسجد]] در کهکیلویه و بویراحمد
 +
*تأسیس دبستان و دبیرستان دخترانه اسلامى در اهواز
 +
*تأسیس درمانگاه حجتیه در خیابان سروش [[اصفهان]]
 +
*تأسیس رادیولوژى مهدیه در اصفهان
 +
*کمک به بازسازى خانه هاى آسیب دیدگان سیل قریه «اَشَنْ» (از توابع مهردشت علویجه اصفهان)
 +
*تأسیس مؤسسه تبلیغاتى آیت الله بهبهانى.
  
−
==مكتب علمی==
+
'''فعالیتهای سیاسی:'''
  
−
مبنا و مكتب علمی ایشان بر اساس مكتب آقا شیخ هادی تهرانی استوار بود، كه آن را ـ كه عبارت بود از «قاعده مقتضی و مانع»<ref> یكی از قواعد [[علم اصول]] است كه برای استنباط [[احكام]] شرعی بكار برده می‌شود.</ref> ـ از استاد علامه‌اش مرحوم آقا سید محسن كوه كمری تبریزی به ارث برده بود. او در علم صرف و نحو و معانی و بیان چنان مسلط بود كه انسان را به یاد «[[ابن هشام]]» و «تفتازانی» می‌انداخت. وی در این علوم كتاب‌ها و مقالاتی به یادگار نهاده است. او در [[حدیث]]، [[تفسیر]]، [[رجال]] و درایه نیز استادی توانا بود.
+
*در نیمه دوم سال ۱۳۴۱ ه.ش، رژیم پهلوی تصمیم گرفت انجمن ایالتی و ولایتی را در شهرها ایجاد نماید، ولی روحانیون به سبب مسائل خلاف شرعی که در این طرح گنجانیده شده بود، با این اقدام دولت به شدت مخالفت کردند. علمای طراز اول کشور، از جمله [[امام خمینی]]، آیت الله بهبهانی و... با صدور اعلامیه و سخنرانی، به مخالفت با این طرح برخاستند. بعد از مدت‌ها که مبارزات روحانیون و مردم اوج گرفت، رژیم پهلوی طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی را رها کرد.
 +
*در تاریخ ۲/۱/۱۳۴۲ (مطابق با ۲۵ [[شوال]]، سالروز شهادت [[امام صادق]] علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به [[مدرسه فیضیه]] حمله کردند، که منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محکومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض کرد.
 +
*پس از دستگیری امام خمینی در سال ۱۳۴۲، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در [[تهران]] اجتماع کردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شرکت داشت و در این راستا، اعلامیه بسیار تندى علیه دستگاه پهلوى صادر کرد که در آن، [[مرجعیت]] امام خمینى را اعلام نمود و از ایشان با عنوان «آیت الله العظمى» تعبیر کرد.
 +
*آیت الله بهبهانى در جنگ ۶ روزه اعراب و [[اسرائیل]]، اعلامیه شدید اللحنى از [[اصفهان]] علیه اسرائیل و آمریکا و انگلیس صادر کرد و معامله با اسرائیل را تحریم نمود. این اعلامیه منجر به بازداشت وى شد. رژیم پهلوى نتوانست آیت الله سید على موسوى بهبهانى را بیش از چند ساعت زندانى کند زیرا مردم اصفهان پس از با خبر شدن از دستگیرى وى، به اعتراض علیه رژیم دست زدند، به طورى که وضعیت شهر متشنّج شد.
 +
*پس از آن که رژیم پهلوى گوشت منجمد با [[ذبح]] غیر اسلامى از خارج وارد کرد، آیت الله بهبهانى حکم به [[حرام|تحریم]] آن داد که در نتیجه، امکان توزیع این گوشت براى دولت در خوزستان به وجود نیامد.
  
−
آیت الله بهبهانی فرمود: «مرحوم آقا شیخ هادی تهرانی عقیده داشت كه اگر محصل سطح خوانده‌ای، بر اساس مكتب فقهی و اصولی او، 4 سال درست درس خارج بخواند، مجتهد مسلم خواهد شد. چون مبانی او بسیار روشن و فشرده و دور از زوائد بود. هدف آن مرحوم این بود كه اهل فضل هر چه زودتر به عمق مطالب برسند و از عمر گرانبهای خود حداكثر استفاده را ببرند».<ref> شرح حال،‌ آثار و افكار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص 100.</ref>
+
==وفات==
  
−
==پیكار با دژخیمان پهلوی==
+
مرحوم آیت الله سید علی موسوی بهبهانی، در شب ۱۸ [[ذی القعده]] سال ۱۳۹۵ ه.ق در ۹۲ سالگی چشم از جهان فروبست و مردم از شهرهای مختلف در مراسم [[تشییع جنازه]] او در اهواز شرکت کردند. پیکر مطهرش در دارالعلمی که خود بنا نهاده بود و وصیت نموده بود که در آن جا دفن شود، به خاک سپرده شد.<ref> شرح حال، ‌آثار و افکار آیت الله بهبهانی، ص ۱۲۰.</ref>
  
−
ـ در نیمه دوم 1341 ه.ش رژیم پهلوی تصمیم گرفت انجمن ایالتی و ولایتی را در شهرها ایجاد نماید، ولی روحانیون به سبب مسائل خلاف شرعی كه در این طرح گنجانیده شده بود، با این اقدام دولت به شدت مخالفت كردند. مراجع تقلید [[قم]]، امام خمینی، آیت الله بهبهانی و علمای طراز اول كشور با صدور اعلامیه و سخنرانی، به مخالفت با این طرح برخاستند. بعد از مدت‌ها كه مبارزات روحانیون و مردم اوج گرفت، رژیم پهلوی طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی را رها كرد.
+
==پانویس==
 +
<references />
  
−
ـ در تاریخ 2/1/1342 (مطابق با 25 [[شوال]]، سالروز شهادت [[امام صادق]] علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه حمله كردند، كه منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محكومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض كرد.
+
==منابع==
−
 
 
−
ـ پس از دستگیری امام خمینی در سال 1342، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در تهران اجتماع كردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شركت داشت. چون وی مورد احترام خاص مراجع و روحانیون بود، جلسات زیادی از طرف مراجع و علما، در منزل محل سكونت ایشان تشكیل شد.
 
−
 
 
−
==شاگردان آيت الله بهبهانی==
 
−
 
 
−
ایشان بیش از نیم قرن تدریس كردند و شاگردان فراوانی در حوزه‌های علمیه بهبهان، رامهرمز، [[كربلا]]، [[نجف]]، اهواز و اصفهان تربیت كردند كه به برخی از آنان اشاره می‌كنیم:
 
−
 
 
−
# حجت الاسلام آقا سید محمدرضا شفیعی، دزفولی: نویسنده مصباح الهدایه، اتمام الحجه تنزیه سید الانبیاء و فضایح الصوفیه
 
−
# علامه سید عباس حسینی كاشانی: نویسنده حدائق الانس، منهاج الجنان و احسن الجزاء
 
−
# جواد تارا: استاد دانشگاه تهران و نویسنده [[خداشناسی]] یا رشد [[حكمت]] در [[اسلام]]
 
−
# حجت الاسلام شیخ ناصر حمادی: نویسنده صفایا العقول فی علم الاصول و مرآت الواقع
 
−
# حاج شیخ محمدحسن مظاهری كرونی: فرزند آقا شیخ علی. آیت الله بهبهانی به دعوت وی به اصفهان آمد.
 
−
# حاج شیخ علی محمد ابن العلم: نویسنده منتخبات ابن العلم
 
−
# حجت الاسلام حاج سید محمدكاظم آل طیب
 
−
# حاج سید محمد بن سید نعمت الله جزایری: نویسنده نابغه [[فقه]] و [[حدیث]] (شرح حال سید نعمت الله الجزایری)، تذكره شوشتر و شجریه نوریه.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.</ref>
 
−
 
 
−
==تألیفات آيت الله بهبهانی==
 
  
−
# مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این كتاب كه نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره 40 آیه درباره شایستگی [[ائمه اطهار]] علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل [[حدیث]] در [[تفسیر]] آن‌ها از طریق [[شیعه]] و سنی است. این كتاب تاكنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه كرده است.
+
*[[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد ۳، زندگی‌نامه "آیت‌الله بهبهانی" از مصطفی محمدی اهوازی.
−
# القواعد الكلیه فیما یبتنی علیه كثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این كتاب در سال 1374 ه.ق و جلد دوم آن در سال 1380 ه.ق در تهران انتشار یافت.
+
*"موسوی بهبهانی، سید علی"، داود قاسم‌پور، [http://daneshnameh.irdc.ir/?p=۲۳۳۵ فرهنگنامه روحانیون معاصر امام]، بازیابی: ۱۴ اسفند ۱۳۹۲.
−
# «الاشتقاق» یا «كشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره [[حدیث]] معروف ابوالاسود دُئلی راجع به مبدأ علم نحو و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت [[امام علی]] علیه السلام می‌باشد كه در سال 1381 ه.ق در تهران چاپ شد.
+
*"سید علی موسوی بهبهانی"، سایت فرهیختگان تمدن شیعی.
−
# اساس النحو: این كتاب در علم نحو شناخت مبانی زبان عربی و به سبكی كاملاً نو، مباحث گوناگون ادبیات عرب و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال 1385 ه.ق در تهران منتشر شده است.
 
−
# حاشیه عروه الوثقی: در سال 1390 ه.ق در [[قم]] چاپ شد.
 
−
# بیست پرسش و پاسخ آن: این كتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال 1390 ه.ق در قم چاپ شد.
 
−
# التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این كتاب درباره [[كلام]] و [[حكمت]] الهی است و در سال 1380 ه.ق تجدید چاپ شد.
 
−
# مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره علم اصول است و جلد اول آن در سال 1335 ه.ق در تهران چاپ شد.<ref> همان، ص 50، و شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 125.</ref>
 
  
−
==اجازه روایی==
+
{{سنجش کیفی
−
 
+
|سنجش=شده
−
عده‌ای كه از ایشان اجازه روایی دارند، عبارتند از آیات و حجج اسلام:
+
|شناسه= متوسط
−
 
+
|عنوان بندی مناسب= خوب
−
# سید محمدعلی روضاتی
+
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
−
# سید عباس حسینی كاشانی
+
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
−
# سید علی شفیعی
+
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
−
# علی دوانی
+
|جامعیت= خوب
−
# ابوالحسن انصاری دزفولی
+
|رعایت اختصار= خوب
−
# سید محمدرضا شفیعی.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.</ref>
+
|سیر منطقی= خوب
−
 
+
|کیفیت پژوهش= خوب
−
==وفات آيت الله بهبهانی==
+
|رده= دارد
−
 
+
}}
−
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی در شب 18 [[ذی القعده]] سال 1395 ه.ق در 92 سالگی چشم از جهان فروبست. در اندك زمانی، خبر رحلت ایشان به سراسر ایران رسید و مردم از شهرهای مختلف در مراسم تشییع جنازه او در اهواز شركت كردند. این مراسم چنان باعظمت برگزار شد كه تعداد شركت كنندگان را حدود 100000 نفر تخمین زده‌اند. جسد مطهرش در قسمتی از دارالعلمی كه خود بنا نهاده بود و وصیت نموده بود كه در آن جا دفن شود، به خاك سپرده شد.<ref> شرح حال، ‌آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 120.</ref> اكنون مرقد وی [[زیارت‌]]گاه مردم است.
+
==آرشیو عکس و تصویر==
−
 
+
<gallery mode="packed" heights="170">
−
==پانویس==
+
پرونده:بهبهاني (6).jpg|[[امام خمینی|سید روح الله موسوی مصطفوی خمینی]] و سید علی موسوی بهبهانی  
−
<references/>
+
پرونده:بهبهاني (2).jpg|سید علی موسوی بهبهانی
−
 
+
پرونده:بهبهاني (4).jpg|آرامگاه آیت الله العظمی سید علی موسوی بهبهانی در مدرسه علمیه دارالعلم اهواز
−
==منابع==
+
پرونده:بهبهاني (1).jpg|پیام تسلیت به مناسبت ارتحال سید علی موسوی بهبهانی
−
* تلخيص از مجموعه گلشن ابرار، جلد 3، زندگی نامه "آيت الله بهبهانی" از مصطفي محمدي اهوازي.
+
پرونده:بهبهاني (3).jpg|مدرسه علمیه دارالعلم اهواز - یکی از باقیات الصالحات سید علی موسوی بهبهانی
−
* داود قاسم‌پور، موسوی بهبهانی، سید علی (آیت‌الله)، [http://daneshnameh.irdc.ir/?p=2335 فرهنگنامه روحانیون معاصر امام]، بازیابی: 14 اسفند 1392.
+
</gallery>
  
−
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
+
[[رده:علمای قرن چهاردهم|بهبهانی،سید علی]][[رده:علماء شیعه]]
 
[[رده:فقیهان]]
 
[[رده:فقیهان]]
−
[[رده: مجتهدین]]
 
 
[[رده: مراجع تقلید]]
 
[[رده: مراجع تقلید]]
 +
[[رده: مبارزان علیه پهلوی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۵

Confirm3.jpg


«آیت‌الله سید علی موسوی بهبهانی» (۱۳۰۲-۱۳۹۵ ق)، از مراجع تقلید و فقهای مجاهد شیعه در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان آخوند خراسانی بود. خدمات و فعالیتهای علمی، اجتماعی و سیاسی متعدد، از ایشان شخصیتی ماندگار به یادگار گذاشته است.

علی بهبهانی.jpg
نام کامل سید علی موسوی بهبهانی
زادروز ۱۳۰۲ قمری
زادگاه بهبهان
وفات ۱۳۹۵ قمری
مدفن اهواز

Line.png

اساتید

آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی، سید محمد ناظم‌الشریعه بهبهانی، سید محسن کوه کمری،...

شاگردان

سید محمدرضا شفیعی دزفولی، سید عباس حسینی کاشانی، شیخ ناصر حمادی، شیخ محمدحسن مظاهری،...

آثار

مصباح الهدایه فی اثبات الولایه، القواعد الکلیه فیما یبتنی علیه کثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول، اساس النحو، حاشیه عروة الوثقی،...

ولادت و خاندان

سید علی موسوی بهبهانی، در سال ۱۳۰۲ یا ۱۳۰۳ هـ.ق در شهر بهبهان قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش، آقا سید محمد از نوادگان سید عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. جدش آقا سید علی معروف به مقدس، از معاریف شهرستان بهبهان بود.

تحصیل و استادان

آیت الله سید علی موسوی بهبهانی دروس مقدماتی را در بهبهان، تا ۱۸ سالگی نزد آقا میرزا محمدحسن بهبهانی، آقا شیخ عبدالرسول بهبهانی، آیت الله سید محمد ناظم‌الشریعه بهبهانی و علمای دیگر بهبهان فراگرفت. از آغاز تحصیل، آثار نبوغ و استعداد در سیمای وی آشکار بود، به طوری که بارها استادانش این موضوع را یادآور شدند.

وی اواخر سال ۱۳۲۲ ه.ق برای ادامه تحصیل، از بهبهان عازم نجف اشرف شد؛ در آن هنگام مجتهدی متجزّی بود. بهبهانی ۶ سال در درس آخوند خراسانی و آیت الله سید محمدکاظم یزدی شرکت کرد و سطح عالی فقه و اصول را فراگرفت. بیشترین استفاده علمی او از محضر آیت الله سید محسن کوه کمری بود.

تدریس و شاگردان

بهبهانی در سال ۱۳۲۸ ه.ق از نجف به بهبهان برگشت و در این شهر ازدواج کرد و به تدریس علوم اسلامی پرداخت و سال بعد عازم عتبات عالیات شد. بیماری باعث شد که بهبهانی یک سال بیشتر در عراق نماند و مجددا به شهر بهبهان برگردد. وی ۷ سال در حوزه علمیه بهبهان، به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۳۸ ه.ق به درخواست گروهی از شاگردان ممتاز آیت الله سید محسن کوه کمری، برای سومین بار عازم نجف اشرف شد. بهبهانی پس از تهیه منزل، به ایران بازمی‌گردد تا خانواده خود را نیز به نجف ببرد.

بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حرکت می‌کند، اما بیماری همسرش در رامهرمز که در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، ‌سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت کند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات استخاره کرد که خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی ۲۳ سال (۱۳۳۹ ـ ۱۳۶۲ ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی تقلید می‌کردند.

آیت الله بهبهانی در سال ۱۳۶۲ ه.ق برای چهارمین بار به قصد زیارت ائمه اطهار علیهم السلام به عتبات عالیات مشرف می‌شود و بنا به درخواست آیت الله سید حسین طباطبایی قمی ـ که مرجع تقلید و رئیس حوزه علمیه کربلا بود ـ در کربلا اقامت گزید. او دو سال در حوزه علمیه کربلا، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و بعد از آن، به نجف رفت. در همان آغاز ورود او به نجف، جمعی از فضلا و دانشمندان از وی درخواست نمودند تا تدریس را آغاز نماید، او نیز به تدریس خارج فقه پرداخت. توانایی علمی او چنان بود که یکی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شرکت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی که آقای... (یکی از فقیهان بزرگ نجف اشرف که استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل کرد».

آیت الله بهبهانی در سال ۱۳۸۶ هـ.ق برای تغییر آب و هوا به اصفهان می‌رود. علما و مردم متدین اصفهان به او پیشنهاد نمودند که در اصفهان اقامت گزیند. از آنجا که خوزستان به وی احتیاج داشت و سرمای اصفهان در پاییز و زمستان برای وضعیت جسمانی او مناسب نبود، ناگزیر بنا می‌گذارد که بهار و تابستان را در اصفهان بماند و پاییز و زمستان را در خوزستان. این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.[۱]

مبنا و مکتب علمی آیت الله بهبهانی بر اساس مکتب آقا شیخ هادی تهرانی استوار بود، که آن را ـ که عبارت بود از «قاعده مقتضی و مانع»[۲] ـ از استاد علامه‌اش مرحوم آقا سید محسن کوه کمری تبریزی به ارث برده بود. او در علم صرف و نحو و معانی و بیان چنان مسلط بود که انسان را به یاد «ابن هشام» و «تفتازانی» می‌انداخت و در این علوم کتاب‌ها و مقالاتی به یادگار نهاده است. او در حدیث، تفسیر، رجال و درایه نیز استادی توانا بود.

آیت الله بهبهانی در مدت حضور در اهواز به عنوان یکی از مراجع تقلید مطرح شد و وقتی جهت زیارت به قم مشرف شد، آیات عظام: امام خمینی و شریعتمداری، از او دیدن کردند که نشان از جایگاه علمی وی دارد. امام خمینی که دقت علمی او را می‌دانست، از وی به عنوان «سید العلما» یاد کردند.

شاگردان:

آیت الله بهبهانی بیش از نیم قرن تدریس کردند و شاگردان فراوانی در حوزه‌های علمیه بهبهان، رامهرمز، کربلا، نجف، اهواز و اصفهان تربیت کردند که به برخی از آنان اشاره می‌کنیم:

  1. حجت الاسلام سید محمدرضا شفیعی دزفولی: نویسنده مصباح الهدایه، اتمام الحجه، تنزیه سید الانبیاء و فضایح الصوفیه
  2. علامه سید عباس حسینی کاشانی: نویسنده حدائق الانس، منهاج الجنان و احسن الجزاء
  3. جواد تارا: استاد دانشگاه تهران و نویسنده خداشناسی یا رشد حکمت در اسلام
  4. حجت الاسلام شیخ ناصر حمادی: نویسنده صفایا العقول فی علم الاصول و مرآت الواقع
  5. حاج شیخ محمدحسن مظاهری کرونی فرزند آقا شیخ علی، که آیت الله بهبهانی به دعوت وی به اصفهان آمد.
  6. حاج شیخ علی محمد ابن العلم: نویسنده منتخبات ابن العلم
  7. حجت الاسلام حاج سید محمدکاظم آل طیب
  8. حاج سید محمد بن سید نعمت الله جزائری: نویسنده کتاب نابغه فقه و حدیث (شرح حال سید نعمت الله الجزایری) و تذکره شوشتر و شجریه نوریه.[۳]

اجازه روایی:

عده‌ای که از ایشان اجازه روایی دارند، عبارتند از:

  1. سید محمدعلی روضاتی
  2. سید عباس حسینی کاشانی
  3. سید علی شفیعی
  4. علی دوانی
  5. ابوالحسن انصاری دزفولی
  6. سید محمدرضا شفیعی.[۴]

آثار و تألیفات

مصباح الهدایه فی اثبات الولایه، از آثار آیت‌الله سید علی موسوی بهبهانی
  1. مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این کتاب که نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره ۴۰ آیه قرآن کریم درباره شایستگی ائمه اطهار علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل حدیث در تفسیر آن‌ها از طریق شیعه و سنی است. این کتاب تاکنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه کرده است.
  2. القواعد الکلیه فیما یبتنی علیه کثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این کتاب در سال ۱۳۷۴ ه.ق و جلد دوم آن در سال ۱۳۸۰ ه.ق در تهران انتشار یافت.
  3. «الاشتقاق» یا «کشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره حدیث معروف ابوالاسود دُئلی راجع به مبدأ علم نحو و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت امام علی علیه السلام می‌باشد که در سال ۱۳۸۱ ه.ق در تهران چاپ شد.
  4. اساس النحو: این کتاب در علم نحو و شناخت مبانی زبان عربی و به سبکی کاملاً نو، مباحث گوناگون ادبیات عرب و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال ۱۳۸۵ ه.ق در تهران منتشر شده است.
  5. حاشیه بر عروة الوثقی: در سال ۱۳۹۰ ه.ق در قم چاپ شد.
  6. بیست پرسش و پاسخ آن: این کتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال ۱۳۹۰ ه.ق در قم چاپ شد.
  7. التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این کتاب درباره کلام و حکمت الهی است و در سال ۱۳۸۰ ه.ق تجدید چاپ شد.
  8. مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره علم اصول است و جلد اول آن در سال ۱۳۳۵ ه.ق در تهران چاپ شد.[۵]

فعالیتهای اجتماعی و سیاسی

آثار خیریه:

  • تأسیس دارالعلم (مدرسه علمیّه) آیت الله بهبهانى در اهواز
  • احداث ۴۰ مسجد در کهکیلویه و بویراحمد
  • تأسیس دبستان و دبیرستان دخترانه اسلامى در اهواز
  • تأسیس درمانگاه حجتیه در خیابان سروش اصفهان
  • تأسیس رادیولوژى مهدیه در اصفهان
  • کمک به بازسازى خانه هاى آسیب دیدگان سیل قریه «اَشَنْ» (از توابع مهردشت علویجه اصفهان)
  • تأسیس مؤسسه تبلیغاتى آیت الله بهبهانى.

فعالیتهای سیاسی:

  • در نیمه دوم سال ۱۳۴۱ ه.ش، رژیم پهلوی تصمیم گرفت انجمن ایالتی و ولایتی را در شهرها ایجاد نماید، ولی روحانیون به سبب مسائل خلاف شرعی که در این طرح گنجانیده شده بود، با این اقدام دولت به شدت مخالفت کردند. علمای طراز اول کشور، از جمله امام خمینی، آیت الله بهبهانی و... با صدور اعلامیه و سخنرانی، به مخالفت با این طرح برخاستند. بعد از مدت‌ها که مبارزات روحانیون و مردم اوج گرفت، رژیم پهلوی طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی را رها کرد.
  • در تاریخ ۲/۱/۱۳۴۲ (مطابق با ۲۵ شوال، سالروز شهادت امام صادق علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه حمله کردند، که منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محکومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض کرد.
  • پس از دستگیری امام خمینی در سال ۱۳۴۲، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در تهران اجتماع کردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شرکت داشت و در این راستا، اعلامیه بسیار تندى علیه دستگاه پهلوى صادر کرد که در آن، مرجعیت امام خمینى را اعلام نمود و از ایشان با عنوان «آیت الله العظمى» تعبیر کرد.
  • آیت الله بهبهانى در جنگ ۶ روزه اعراب و اسرائیل، اعلامیه شدید اللحنى از اصفهان علیه اسرائیل و آمریکا و انگلیس صادر کرد و معامله با اسرائیل را تحریم نمود. این اعلامیه منجر به بازداشت وى شد. رژیم پهلوى نتوانست آیت الله سید على موسوى بهبهانى را بیش از چند ساعت زندانى کند زیرا مردم اصفهان پس از با خبر شدن از دستگیرى وى، به اعتراض علیه رژیم دست زدند، به طورى که وضعیت شهر متشنّج شد.
  • پس از آن که رژیم پهلوى گوشت منجمد با ذبح غیر اسلامى از خارج وارد کرد، آیت الله بهبهانى حکم به تحریم آن داد که در نتیجه، امکان توزیع این گوشت براى دولت در خوزستان به وجود نیامد.

وفات

مرحوم آیت الله سید علی موسوی بهبهانی، در شب ۱۸ ذی القعده سال ۱۳۹۵ ه.ق در ۹۲ سالگی چشم از جهان فروبست و مردم از شهرهای مختلف در مراسم تشییع جنازه او در اهواز شرکت کردند. پیکر مطهرش در دارالعلمی که خود بنا نهاده بود و وصیت نموده بود که در آن جا دفن شود، به خاک سپرده شد.[۶]

پانویس

  1. ↑ شرح حال،‌ آثار و افکار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص۹۰.
  2. ↑ یکی از قواعد علم اصول است که برای استنباط احکام شرعی بکار برده می‌شود.
  3. ↑ مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص ۵۶.
  4. ↑ مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص ۵۶.
  5. ↑ همان، ص ۵۰، و شرح حال، آثار و افکار آیت الله بهبهانی، ص ۱۲۵.
  6. ↑ شرح حال، ‌آثار و افکار آیت الله بهبهانی، ص ۱۲۰.

منابع

  • گلشن ابرار، جلد ۳، زندگی‌نامه "آیت‌الله بهبهانی" از مصطفی محمدی اهوازی.
  • "موسوی بهبهانی، سید علی"، داود قاسم‌پور، فرهنگنامه روحانیون معاصر امام، بازیابی: ۱۴ اسفند ۱۳۹۲.
  • "سید علی موسوی بهبهانی"، سایت فرهیختگان تمدن شیعی.


آرشیو عکس و تصویر

  • سید روح الله موسوی مصطفوی خمینی و سید علی موسوی بهبهانی

  • سید علی موسوی بهبهانی

  • آرامگاه آیت الله العظمی سید علی موسوی بهبهانی در مدرسه علمیه دارالعلم اهواز

  • پیام تسلیت به مناسبت ارتحال سید علی موسوی بهبهانی

  • مدرسه علمیه دارالعلم اهواز - یکی از باقیات الصالحات سید علی موسوی بهبهانی

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=سید_علی_موسوی_بهبهانی&oldid=153334»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا