اسلم ترکی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
'''«اسلم تُرکی»''' غلام ترک زبان [[سیدالشهدا]] علیه السلام و یکى از [[شهدای کربلا]] است. در منابع مربوط به قيام [[امام حسين]] عليه السلام، از غلامى تركی يا رومى، سخن به ميان آمده است. برخى او را واضح، سلیم و یا اسلم بن عمرو خوانده اند.
  
 +
همچنین، گروهى او را غلام امام حسين عليه السلام<ref>خوارزمی‏، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28.</ref> یا [[جنادة بن کعب الانصاری|جنادة بن حارث سلمانى]] دانسته اند و [[ابن شهرآشوب]] وى را غلام [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ ریاحی]] می داند.<ref>ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب، ج 4، ص 104.</ref>
  
 +
اسلم کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. او قارى [[قرآن]] و آشنا به عربى نیز بود. هنگام هجرت امام حسين عليه السلام از [[مدينه]] به [[مكه]] و از آنجا به [[كربلا]]، همراه آن حضرت بود.
  
 +
[[روز عاشورا]] که اسلم اذن میدان گرفت، پیاده با شمشیر مبارزه می کرد و این گونه [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجز]] مى خواند:
  
==اسلم تركى==
+
اَلْبَحْرُ مِنْ ضَرْبِی وَطَعْنِی یصْطَلِی *** وَالْجَوُّ مِنْ سَهْمِی وَ نَبْلی یمْتَلِی
  
يكى از شهداى [[كربلا]]، وى غلام [[سيدالشهدا]] علیه السلام و ترك زبان بود، تيرانداز و كماندار بود و كاتب [[امام حسين ]] علیه السلام به شمار مى رفت. قارى [[قرآن]] و آشنا به عربى بود. برخى نام او را سليمان و سليم هم نوشته اند.<ref> انصارالحسين، ص 58.</ref>  
+
إذا حُسامِی فی یمینی ینْجَلِی *** ینْشَقُّ قَلْبُ الْحاسِدِ الْمُبَجَّلِی<ref>مقتل خوارزمى، ج۲، ص۲۴.</ref>  
  
[[روز عاشورا]] كه اذن ميدان گرفت، اين گونه رجز مى خواند: البحر من طعنى و ضربى يصطلى و الجو من سهمى و نبلى يمتلى اذا حسامى فى يمينى ينجلى ينشق قلب الحاسد المبجل.<ref> مقتل خوارزمى، ج 2، ص 24.</ref> دريا از ضربت نيزه و شمشيرم مى جوشد و آسمان از تيرم پر مى شود، آن‌گاه كه تيغ در كفم آشكار شود، قلب حسود متكبر را مى شكافد. وى دلاورانه جنگيد و بر زمين افتاد.
+
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد.  
  
امام به بالين او آمد و گريست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسين  علیه السلام را بر بالين خود ديد، تبسمى كرد و جان داد.<ref> [[بحارالانوار]]، ج 45، ص 30، عوالم ([[امام حسين]] علیه السلام)، ص 273.</ref> يكجا رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت: در [[دين]] ما سيه نكند فرق با سفيد.
+
اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه [[کفر|کفر]] حمله کرد و عده زیادی را به [[جهنم]] فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص۲۷۳.</ref> و گفت: «مَن مثلی و ابنُ رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.<ref>ابصارالعین، ص۵۳؛ نفس المهموم، ص۲۹۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰.</ref>
 
+
==پانویس==
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
===منبع===
+
==منابع==
 
+
*[http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000027906 مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه]، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲.
جواد محدثی, فرهنگ عاشورا
+
*[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، صفحه 1273، نشر معروف.
[[رده:شهدای کربلا]]
+
*[[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
 +
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 +
[[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]][[رده:شهدای کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۴

«اسلم تُرکی» غلام ترک زبان سیدالشهدا علیه السلام و یکى از شهدای کربلا است. در منابع مربوط به قيام امام حسين عليه السلام، از غلامى تركی يا رومى، سخن به ميان آمده است. برخى او را واضح، سلیم و یا اسلم بن عمرو خوانده اند.

همچنین، گروهى او را غلام امام حسين عليه السلام[۱] یا جنادة بن حارث سلمانى دانسته اند و ابن شهرآشوب وى را غلام حُرّ ریاحی می داند.[۲]

اسلم کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. او قارى قرآن و آشنا به عربى نیز بود. هنگام هجرت امام حسين عليه السلام از مدينه به مكه و از آنجا به كربلا، همراه آن حضرت بود.

روز عاشورا که اسلم اذن میدان گرفت، پیاده با شمشیر مبارزه می کرد و این گونه رجز مى خواند:

اَلْبَحْرُ مِنْ ضَرْبِی وَطَعْنِی یصْطَلِی *** وَالْجَوُّ مِنْ سَهْمِی وَ نَبْلی یمْتَلِی

إذا حُسامِی فی یمینی ینْجَلِی *** ینْشَقُّ قَلْبُ الْحاسِدِ الْمُبَجَّلِی[۳]

دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد.

اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه کفر حمله کرد و عده زیادی را به جهنم فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد[۴] و گفت: «مَن مثلی و ابنُ رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.[۵]

پانویس

  1. خوارزمی‏، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28.
  2. ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب، ج 4، ص 104.
  3. مقتل خوارزمى، ج۲، ص۲۴.
  4. بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص۲۷۳.
  5. ابصارالعین، ص۵۳؛ نفس المهموم، ص۲۹۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها