اسلم ترکی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | '''«اسلم تُرکی»''' غلام ترک زبان [[سیدالشهدا]] علیه السلام و یکى از | + | '''«اسلم تُرکی»''' غلام ترک زبان [[سیدالشهدا]] علیه السلام و یکى از [[شهدای کربلا]] است. در منابع مربوط به قيام [[امام حسين]] عليه السلام، از غلامى تركی يا رومى، سخن به ميان آمده است. برخى او را واضح، سلیم و یا اسلم بن عمرو خوانده اند. |
| − | [[ | + | همچنین، گروهى او را غلام امام حسين عليه السلام<ref>خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28.</ref> یا [[جنادة بن کعب الانصاری|جنادة بن حارث سلمانى]] دانسته اند و [[ابن شهرآشوب]] وى را غلام [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ ریاحی]] می داند.<ref>ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب، ج 4، ص 104.</ref> |
| − | + | اسلم کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. او قارى [[قرآن]] و آشنا به عربى نیز بود. هنگام هجرت امام حسين عليه السلام از [[مدينه]] به [[مكه]] و از آنجا به [[كربلا]]، همراه آن حضرت بود. | |
| − | + | [[روز عاشورا]] که اسلم اذن میدان گرفت، پیاده با شمشیر مبارزه می کرد و این گونه [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجز]] مى خواند: | |
| + | |||
| + | اَلْبَحْرُ مِنْ ضَرْبِی وَطَعْنِی یصْطَلِی *** وَالْجَوُّ مِنْ سَهْمِی وَ نَبْلی یمْتَلِی | ||
| + | |||
| + | إذا حُسامِی فی یمینی ینْجَلِی *** ینْشَقُّ قَلْبُ الْحاسِدِ الْمُبَجَّلِی<ref>مقتل خوارزمى، ج۲، ص۲۴.</ref> | ||
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد. | دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد. | ||
| − | اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه [[کفر|کفر]] حمله کرد و عده زیادی را به [[جهنم]] فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص۲۷۳.</ref> و گفت: «مَن مثلی و | + | اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه [[کفر|کفر]] حمله کرد و عده زیادی را به [[جهنم]] فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص۲۷۳.</ref> و گفت: «مَن مثلی و ابنُ رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.<ref>ابصارالعین، ص۵۳؛ نفس المهموم، ص۲۹۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
*[http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000027906 مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه]، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲. | *[http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000027906 مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه]، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲. | ||
| + | *[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، صفحه 1273، نشر معروف. | ||
| + | *[[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، پژوهشکده تحقیقات اسلامی. | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
[[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]][[رده:شهدای کربلا]] | [[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]][[رده:شهدای کربلا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۴
«اسلم تُرکی» غلام ترک زبان سیدالشهدا علیه السلام و یکى از شهدای کربلا است. در منابع مربوط به قيام امام حسين عليه السلام، از غلامى تركی يا رومى، سخن به ميان آمده است. برخى او را واضح، سلیم و یا اسلم بن عمرو خوانده اند.
همچنین، گروهى او را غلام امام حسين عليه السلام[۱] یا جنادة بن حارث سلمانى دانسته اند و ابن شهرآشوب وى را غلام حُرّ ریاحی می داند.[۲]
اسلم کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. او قارى قرآن و آشنا به عربى نیز بود. هنگام هجرت امام حسين عليه السلام از مدينه به مكه و از آنجا به كربلا، همراه آن حضرت بود.
روز عاشورا که اسلم اذن میدان گرفت، پیاده با شمشیر مبارزه می کرد و این گونه رجز مى خواند:
اَلْبَحْرُ مِنْ ضَرْبِی وَطَعْنِی یصْطَلِی *** وَالْجَوُّ مِنْ سَهْمِی وَ نَبْلی یمْتَلِی
إذا حُسامِی فی یمینی ینْجَلِی *** ینْشَقُّ قَلْبُ الْحاسِدِ الْمُبَجَّلِی[۳]
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد.
اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه کفر حمله کرد و عده زیادی را به جهنم فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد[۴] و گفت: «مَن مثلی و ابنُ رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.[۵]
پانویس
منابع
- مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲.
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، صفحه 1273، نشر معروف.
- پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
