آیه توبه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه توبه را به آیه توبه منتقل کرد)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه توبه===
+
آیه 37 [[سوره بقره]] را «آیه توبه» نامیده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.</ref> بر اساس این [[آیه]]، [[حضرت آدم]] علیه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند [[توبه]] او را پذیرفت:
  
آیه 37 [[سوره بقره]]/2 را «آیه توبه» نامیده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.</ref> بر اساس این آیه، [[حضرت آدم]] علیه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:
+
{{قرآن در قاب|«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»|سوره=2|آیه=37|ترجمه=پس آدم کلماتی را] مانند کلمه استغفار و توسّل به اهل بیت (علیهم السلام) که مایه توبه و بازگشت بود] از سوی پروردگارش دریافت کرد و [پروردگار [توبه اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه پذیر و مهربان است.}}
 +
طبق آنچه از بیشتر روايات [[شيعه]] و [[سنی]] استفاده مى‌شود، مراد از كلماتى كه [[حضرت آدم]] به وسيله‌ى آن [[توبه]] نمود، [[توسل]] به بهترين خلق خدا يعنى [[حضرت محمد]] و [[اهل بیت]] او عليه‌ و عليهم السلام است. چنانكه در تفسير [[الدر المنثور]] از [[ابن عباس]] نقل شده است كه آدم براى پذيرش توبه‌اش، خداوند را به اين نام‌ها قسم داد: «بحقّ محمّد و علىّ و فاطمة و الحسن و الحسين».<ref>تفسير الدرّالمنثور.</ref>
 +
==پانویس==
 +
<references/>
  
'''''«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَلیهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحیمُ».'''''
+
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص379.
  
==پانویس ==
+
{{قرآن}}
<references />
 
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 379
+
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره بقره]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۶

آیه 37 سوره بقره را «آیه توبه» نامیده‌اند.[۱] بر اساس این آیه، حضرت آدم علیه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:

مشاهده آیه در سوره

«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»

پس آدم کلماتی را] مانند کلمه استغفار و توسّل به اهل بیت (علیهم السلام) که مایه توبه و بازگشت بود] از سوی پروردگارش دریافت کرد و [پروردگار [توبه اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

مشاهده آیه در سوره


طبق آنچه از بیشتر روايات شيعه و سنی استفاده مى‌شود، مراد از كلماتى كه حضرت آدم به وسيله‌ى آن توبه نمود، توسل به بهترين خلق خدا يعنى حضرت محمد و اهل بیت او عليه‌ و عليهم السلام است. چنانكه در تفسير الدر المنثور از ابن عباس نقل شده است كه آدم براى پذيرش توبه‌اش، خداوند را به اين نام‌ها قسم داد: «بحقّ محمّد و علىّ و فاطمة و الحسن و الحسين».[۲]

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.
  2. تفسير الدرّالمنثور.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن