میرزا محمدنصیر شیرازی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«میرزا محمدنصیر شیرازی»''' (۱۲۷۶-۱۳۳۰ ق) ادیب، خطّاط و شاعر [[تخلص|متخلص]] به «طَرَب»، فرزند همای شیرازی (۱۲۱۲-۱۲۹۰ ق) و پدر [[جلال الدین همایی |جلال‌الدین همائی]] (۱۲۷۸-۱۳۵۹ ش) است. وی علاوه بر [[خط|خطّ]] و [[شعر]]، در [[فقه]] و [[ادبیات عرب|ادبیات]] و [[فلسفه]] نیز تبحّر داشت و از شاگردان علمای بزرگی چون [[آخوند کاشانی|آخوند کاشانی]] و [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقایی]] بود. | |
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام کامل = میرزا محمدنصیر طرب | ||
| + | |تصویر=[[پرونده:طرب.png|۲۲۰px|center]] | ||
| + | |زادروز = ۱۲۷۶ قمری | ||
| + | |زادگاه = [[اصفهان]] | ||
| + | |وفات = ۱۳۳۰ قمری | ||
| + | |مدفن = اصفهان، امامزاده احمد | ||
| + | |اساتید = [[آخوند کاشانی|آخوند کاشانی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقایی]]، [[سید محمدباقر موسوی خوانساری]]، [[میرزا ابوالحسن جلوه]]،... | ||
| + | |شاگردان = | ||
| + | |آثار = دیوان شعر،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==زندگی‌نامه== | ||
| + | میرزا ابوالقاسم محمدنصیر اصفهانی شیرازی (طرب) روز شنبه دوازدهم [[ماه ذی القعده|ذی القعده]] سال ۱۲۷۶ قمری در [[اصفهان]] ولادت یافت. برخی شهرت او را اصفهانی و برخی بنا بر اصالت خاندانش، شیرازی می‌دانند. او در ۱۴ سالگی پدرش محمدعلی همای شیرازی -شاعر و عارف هنرمند- را از دست داد و تحت تربیت برادران بزرگترش "عنقا" و "سها" که از اساتید مسلّم [[شعر]] و ادب بودند قرار گرفت. | ||
| − | + | وی در نهضت [[مشروطیت]] [[ایران]] عامل موثر نبود، اما بی اثر هم نبود. در [[تهران]] با سید جمال واعظ اصفهانی و میرزا نصرالله ملک المتکلمین ارتباط و همکاری داشت و در [[اصفهان]] با [[حاج آقا نورالله اصفهانی|حاج آقا نورالله مسجدشاهی]] از سران مشروطه اصفهان همکاری می کرد و در بحران انقلاب مشروطه، [[قصیده|قصاید]] غرّا ساخته و در تلگرافخانه و مجامع عمومی دیگر می خوانده است. | |
| − | + | ||
| + | مرحوم میرزا ابوالقاسم محمدنصیر (طرب)، در تاریخ ۱۲ [[ماه ربیع الثانی|ربیع الثانی]] ۱۳۳۰ قمری (۱۲ فروردین ۱۲۹۰ ش)، در ۵۴ سالگی دار فانی را وداع گفت و رحل اقامت در دیار عقبی نهاد. مرقد شریفش در امامزاده احمد [[اصفهان]] واقع است.<ref>جلال الدین همائی، دیوان طرب</ref> | ||
==تحصیلات و استادان== | ==تحصیلات و استادان== | ||
| − | طرب از سن چهار یا پنج سالگی به رسم قدیم در خانه، | + | میرزا ابوالقاسم طرب از سن چهار یا پنج سالگی -به رسم قدیم- در خانه، نزد پدر و برادران بزرگترش خواندن و نوشتن آموخت. از جمله یادگارهای خطوط ایام کودکی طرب، بخشی از چهار مقاله [[نظامی عروضی]] و چند صفحه از اواخر کتاب انیس العشاق حسن بن محمد رایی است. اولین معلم در بیرون از منزل، میرزا عبدالغفار پاقلعه ای که فاضل و شاعر بوده و [[تخلص]] سحاب داشته و «طرب» مقدمات [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] عربی را تا کتاب [[جلال الدین سیوطی|سیوطی]] و شرح [[عبدالرحمن جامی|جامی]] و همچنین شرح نظام و خلاصة الحساب [[شیخ بهایی]] را در مکتب ایشان می خواند. در مدت هفت سالی که به مکتب می رفته و در حقیقت پایه تحصیلات او بوده، تمام الفیه ابن مالک و [[نصاب الصبیان (کتاب)|نصاب الصبیان]] را خوانده است. در ادامه کتاب مغنی [[ابن هشام انصاری]] را نزد میرزا عبدالعلی هرندی از اکابر مدرسان عربی و کتاب مقامات حریری را نیز نزد او می خواند. |
| − | از اساتید مهم | + | از اساتید مهم او، مدرس علامه عارف [[آخوند کاشانی|آخوند ملا محمد کاشانی]] است که طرب چندین سال متوالی ملازم جلسات درس ایشان بوده و رابطه شاگردی و استادی به علاقه پدری و فرزندی تبدیل می شود، که آخوند کاشی او را "فرزندم" خطاب می کرد. طرب کتاب [[مطول (کتاب)|مطوّل]] [[مسعود بن عمر تفتازانی|تفتازانی]]، [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|شرح منظومه سبزواری]] و شرح چغینی و همچنین [[علم هیئت|هیئت]] و شرح کبیر فقه و «[[قوانين الاصول (کتاب)|قوانین الاصول]]» [[میرزای قمی]] را نزد آخوند کاشی تحصیل کرده است. |
| − | وی قسمتی از دروس [[فقه]] و [[فلسفه]] و [[اخلاق]] را | + | وی قسمتی از دروس [[فقه]] و [[فلسفه]] و [[اخلاق]] را نیز در محضر [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقائی]] که از اعاظم حکما و مدرسان فنون عقلی و نقلی است فرا می گیرد. از اساتید دیگر ایشان، ادیب فقیه مجتهد [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|میرزا محمدباقر موسوی چهارسوقی]] و برادرش [[سید محمدهاشم چهارسوقی|میرزا محمدهاشم چهارسوقی]] بوده است. طرب ادبیات و طبیعیات و «[[شفا (کتاب)|الهیات شفای]]» [[ابن سینا|ابوعلی سینا]] را نزد حکیم مدرس [[میرزا ابوالحسن جلوه]] تلمذ کرده است. همچنین بزرگترین استاد خط طرب، میرزا عبدالرحیم افسر، شاعر و خوشنویس اصفهانی است. |
| − | == آثار | + | ==آثار ادبی== |
'''خوشنویسی:''' | '''خوشنویسی:''' | ||
| − | طرب در خوشنویسی [[خط نستعلیق]] استاد یگانه مسلم عهد خود در [[اصفهان]] بوده است و بهترین یادگار های خطش در کتیبه های [[مسجد رکن الملک]] در [[تخت فولاد]] اصفهان و مسجد آخوند ملا محمدحسین کرمانی در محله گلبهار و سرای ملک بازار اصفهان موجود است.<ref>جلال الدین همائی، دیوان طرب</ref> | + | محمدنصیر طرب در خوشنویسی [[خط نستعلیق]]، استاد یگانه مسلم عهد خود در [[اصفهان]] بوده است و بهترین یادگار های خطش در کتیبه های [[مسجد رکن الملک]] در [[تخت فولاد]] اصفهان و مسجد آخوند ملا محمدحسین کرمانی در محله گلبهار و سرای ملک بازار اصفهان موجود است.<ref>جلال الدین همائی، دیوان طرب</ref> طرب، علاوه بر کتابت گوناگون، در مرکب سازى و ساخت جوهر قرمز دانه و حلکارى و طلاسازى و زرافشان کردن کاغذها و نیز در شناختن خطوط اساتید نستعلیق و تقویم قطعات و مرقعات و کتب نفیسه مهارت بسیار داشت.<ref>میرزا ابوالقاسم محمدنصیر طرب اصفهانی، سایت میراث فرهنگی</ref> |
'''شعر و شاعری:''' | '''شعر و شاعری:''' | ||
| − | از | + | از میرزا محمدنصیر طرب «[[دیوان (شعر)|دیوان]]» شعرى نیز به جاى مانده است. قدیمی ترین [[شعر|شعری]] که از طرب به ما رسیده مربوط به دوران ۱۳ سالگی اوست و از آن به بعد اشعار مختلفی سروده که دیوانی بیش از ۱۲۰۰۰ [[بیت (شعر)|بیت]] دارد. بزرگترین استاد شعر و شاعری طرب در درجه اول همان برادران بزرگترش "عنقا" و "سها" بوده اند که اشعار ابتدائی او را تصحیح می کرده اند و دقایق سخن سنجی را به وی می آموختند. با [[استنساخ]] چهار مقاله نظامی و انیس العشاق و حفظ کردن منتخب اشعار فصحای قدیم و دواوین مختلف، با شیوه های استادان سلف آشنا می گردیده و قواعد اصلی [[علم عروض|عروض]] و [[قافیه]] و [[بدیع]] را از روی کتاب «عروض سیفی» و «حدائق السحر» رشید وطواط و « براهین العجم» سپهر کاشانی آموخته است. |
| − | |||
| − | |||
| − | + | او بعد از آنکه در شاعری به حد رشد رسید، در انجمن های ادبی که با حضور جمعی از اساتید کهن هم چون "مسکین" و "پرتو" و " آشفته" و "ساغر" و "[[عمان سامانی|عمّان سامانی]]" تشکیل شده، شرکت می کرده است و خود عضو انجمن حقایق بوده که شاعرانی نظیر "منعم" و "بزمی" و "غمگین" و "ذوقی" و "بینوا" و " گلشن" و "دهقان سامانی" و "[[فرصت شیرازی]]" در آن حضور داشته اند. طرب به سبک های مختلفی مانند [[سبک عراقی|عراقی]] و [[سبک خراسانی|خراسانی]] شعر سروده است. | |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *دیوان طرب، جلال‌الدین همائی، تهران، کتابفروشی فروغی، ۱۳۴۲. | |
| − | * | + | *"میرزا ابوالقاسم محمدنصیر طرب اصفهانی"، در دسترس در: [http://isfahancht.ir/fa.aspx?p=49&aiuid=51a9d203-6963-4a6d-a25a-440d23d6db0dسایت سایت میراث فرهنگی] بازیابی: ۱۶ بهمن ۱۳۹۶. |
| − | *میرزا ابوالقاسم | + | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] |
| − | + | [[رده:شعرای پارسی گو]][[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]] | |
| − | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن | ||
[[رده:خطاطان]] | [[رده:خطاطان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۳
«میرزا محمدنصیر شیرازی» (۱۲۷۶-۱۳۳۰ ق) ادیب، خطّاط و شاعر متخلص به «طَرَب»، فرزند همای شیرازی (۱۲۱۲-۱۲۹۰ ق) و پدر جلال‌الدین همائی (۱۲۷۸-۱۳۵۹ ش) است. وی علاوه بر خطّ و شعر، در فقه و ادبیات و فلسفه نیز تبحّر داشت و از شاگردان علمای بزرگی چون آخوند کاشانی و جهانگیرخان قشقایی بود.
 | |
| نام کامل | میرزا محمدنصیر طرب |
| زادروز | ۱۲۷۶ قمری |
| زادگاه | اصفهان |
| وفات | ۱۳۳۰ قمری |
| مدفن | اصفهان، امامزاده احمد |
|
| |
| اساتید |
آخوند کاشانی، جهانگیرخان قشقایی، سید محمدباقر موسوی خوانساری، میرزا ابوالحسن جلوه،... |
|
| |
| آثار |
دیوان شعر،... |
زندگی‌نامه
میرزا ابوالقاسم محمدنصیر اصفهانی شیرازی (طرب) روز شنبه دوازدهم ذی القعده سال ۱۲۷۶ قمری در اصفهان ولادت یافت. برخی شهرت او را اصفهانی و برخی بنا بر اصالت خاندانش، شیرازی می‌دانند. او در ۱۴ سالگی پدرش محمدعلی همای شیرازی -شاعر و عارف هنرمند- را از دست داد و تحت تربیت برادران بزرگترش "عنقا" و "سها" که از اساتید مسلّم شعر و ادب بودند قرار گرفت.
وی در نهضت مشروطیت ایران عامل موثر نبود، اما بی اثر هم نبود. در تهران با سید جمال واعظ اصفهانی و میرزا نصرالله ملک المتکلمین ارتباط و همکاری داشت و در اصفهان با حاج آقا نورالله مسجدشاهی از سران مشروطه اصفهان همکاری می کرد و در بحران انقلاب مشروطه، قصاید غرّا ساخته و در تلگرافخانه و مجامع عمومی دیگر می خوانده است.
مرحوم میرزا ابوالقاسم محمدنصیر (طرب)، در تاریخ ۱۲ ربیع الثانی ۱۳۳۰ قمری (۱۲ فروردین ۱۲۹۰ ش)، در ۵۴ سالگی دار فانی را وداع گفت و رحل اقامت در دیار عقبی نهاد. مرقد شریفش در امامزاده احمد اصفهان واقع است.[۱]
تحصیلات و استادان
میرزا ابوالقاسم طرب از سن چهار یا پنج سالگی -به رسم قدیم- در خانه، نزد پدر و برادران بزرگترش خواندن و نوشتن آموخت. از جمله یادگارهای خطوط ایام کودکی طرب، بخشی از چهار مقاله نظامی عروضی و چند صفحه از اواخر کتاب انیس العشاق حسن بن محمد رایی است. اولین معلم در بیرون از منزل، میرزا عبدالغفار پاقلعه ای که فاضل و شاعر بوده و تخلص سحاب داشته و «طرب» مقدمات صرف و نحو عربی را تا کتاب سیوطی و شرح جامی و همچنین شرح نظام و خلاصة الحساب شیخ بهایی را در مکتب ایشان می خواند. در مدت هفت سالی که به مکتب می رفته و در حقیقت پایه تحصیلات او بوده، تمام الفیه ابن مالک و نصاب الصبیان را خوانده است. در ادامه کتاب مغنی ابن هشام انصاری را نزد میرزا عبدالعلی هرندی از اکابر مدرسان عربی و کتاب مقامات حریری را نیز نزد او می خواند.
از اساتید مهم او، مدرس علامه عارف آخوند ملا محمد کاشانی است که طرب چندین سال متوالی ملازم جلسات درس ایشان بوده و رابطه شاگردی و استادی به علاقه پدری و فرزندی تبدیل می شود، که آخوند کاشی او را "فرزندم" خطاب می کرد. طرب کتاب مطوّل تفتازانی، شرح منظومه سبزواری و شرح چغینی و همچنین هیئت و شرح کبیر فقه و «قوانین الاصول» میرزای قمی را نزد آخوند کاشی تحصیل کرده است.
وی قسمتی از دروس فقه و فلسفه و اخلاق را نیز در محضر جهانگیرخان قشقائی که از اعاظم حکما و مدرسان فنون عقلی و نقلی است فرا می گیرد. از اساتید دیگر ایشان، ادیب فقیه مجتهد میرزا محمدباقر موسوی چهارسوقی و برادرش میرزا محمدهاشم چهارسوقی بوده است. طرب ادبیات و طبیعیات و «الهیات شفای» ابوعلی سینا را نزد حکیم مدرس میرزا ابوالحسن جلوه تلمذ کرده است. همچنین بزرگترین استاد خط طرب، میرزا عبدالرحیم افسر، شاعر و خوشنویس اصفهانی است.
آثار ادبی
خوشنویسی:
محمدنصیر طرب در خوشنویسی خط نستعلیق، استاد یگانه مسلم عهد خود در اصفهان بوده است و بهترین یادگار های خطش در کتیبه های مسجد رکن الملک در تخت فولاد اصفهان و مسجد آخوند ملا محمدحسین کرمانی در محله گلبهار و سرای ملک بازار اصفهان موجود است.[۲] طرب، علاوه بر کتابت گوناگون، در مرکب سازى و ساخت جوهر قرمز دانه و حلکارى و طلاسازى و زرافشان کردن کاغذها و نیز در شناختن خطوط اساتید نستعلیق و تقویم قطعات و مرقعات و کتب نفیسه مهارت بسیار داشت.[۳]
شعر و شاعری:
از میرزا محمدنصیر طرب «دیوان» شعرى نیز به جاى مانده است. قدیمی ترین شعری که از طرب به ما رسیده مربوط به دوران ۱۳ سالگی اوست و از آن به بعد اشعار مختلفی سروده که دیوانی بیش از ۱۲۰۰۰ بیت دارد. بزرگترین استاد شعر و شاعری طرب در درجه اول همان برادران بزرگترش "عنقا" و "سها" بوده اند که اشعار ابتدائی او را تصحیح می کرده اند و دقایق سخن سنجی را به وی می آموختند. با استنساخ چهار مقاله نظامی و انیس العشاق و حفظ کردن منتخب اشعار فصحای قدیم و دواوین مختلف، با شیوه های استادان سلف آشنا می گردیده و قواعد اصلی عروض و قافیه و بدیع را از روی کتاب «عروض سیفی» و «حدائق السحر» رشید وطواط و « براهین العجم» سپهر کاشانی آموخته است.
او بعد از آنکه در شاعری به حد رشد رسید، در انجمن های ادبی که با حضور جمعی از اساتید کهن هم چون "مسکین" و "پرتو" و " آشفته" و "ساغر" و "عمّان سامانی" تشکیل شده، شرکت می کرده است و خود عضو انجمن حقایق بوده که شاعرانی نظیر "منعم" و "بزمی" و "غمگین" و "ذوقی" و "بینوا" و " گلشن" و "دهقان سامانی" و "فرصت شیرازی" در آن حضور داشته اند. طرب به سبک های مختلفی مانند عراقی و خراسانی شعر سروده است.
پانویس
منابع
- دیوان طرب، جلال‌الدین همائی، تهران، کتابفروشی فروغی، ۱۳۴۲.
- "میرزا ابوالقاسم محمدنصیر طرب اصفهانی"، در دسترس در: سایت میراث فرهنگی بازیابی: ۱۶ بهمن ۱۳۹۶.
