حسین محمدی لائینی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | آیت الله محمدی لائینی (1301-1372 ش) عالمی مجاهد و روحانی از جنس تقوا است، روحانی که هدایت ها، راهنمایی های دلسوزانه و نصیحت های پدرانه ایشان در دیدار های مختلف با مردم و مسئولان سبب شد خدمات بسيار ارزنده اى به [[اسلام]] و مسلمانان بنماید. | + | آیت الله حسین محمدی لائینی (1301-1372 ش)، عالمی مجاهد و روحانی از جنس تقوا است، روحانی که هدایت ها، راهنمایی های دلسوزانه و نصیحت های پدرانه ایشان در دیدار های مختلف با مردم و مسئولان سبب شد خدمات بسيار ارزنده اى به [[اسلام]] و مسلمانان بنماید. |
| − | + | آيت‌الله «محمدی لائينی»، صاحب نظر در ادبيات عرب، روانشناسی اسلامی، كلام، عرفان وحكمت، تفسير و فقه، اصول، لغت، علوم عربيه، حساب و رياضيات، طب اسلامی و نيز از شعرای عصر حاضر بودند كه ديوان فارسی و عربی از ايشان به يادگار مانده است. | |
| − | در | + | او يك مجتهد مسلم و صاحب نظر در [[فقه]] و [[اصول]] بود. و از علماى بزرگ اجازه‌نامه هاى مختلفى در اجتهاد و نقل روايات و امور حسبيه و شرعيه داشت. |
| − | == | + | ==ولادت و خاندان== |
| − | خاندان آيت الله حاج شيخ حسين محمدى سابقه طولانى و درخشان در [[علم]] و [[تقوا]] دارند. بنابر مدارك | + | حسین محمدی لائینی فرزند شيخ محمدعلى در سال 1301 شمسی، در روستاى ملا محله هزارجريب «لائين» پا به عرصه وجود گذاشت. خاندان آيت الله حاج شيخ حسين محمدى سابقه طولانى و درخشان در [[علم]] و [[تقوا]] دارند. بنابر مدارك موجود، نسبِ اين خانواده به طايفه [[انصار]] [[مدینه]] و [[خواجه عبدالله انصاری|خواجه عبدالله انصارى]] مى رسد.<ref>طلايه دار پرديس : عليرضا ولى زاده (حرّ)، ص18.</ref> اين طائفه هم اكنون به انصارى مشهورند. تغيير شهرتِ اين خاندان از انصارى به محمدى، هنگام تنظيم شناسنامه در سال 1315 صورت گرفت. |
| − | + | == فعالیت‌هاى علمى == | |
| + | حسین محمدى از 8 سالگى نزد عموى خويش كه مرد دانا و پرهيزگارى بود، شروع به تحصيل علوم دينى كرد<ref>فيض عرشى : اسدالله ربانی، ص389.</ref> و دروس ابتدايى حوزه را از او فراگرفت. وى دروس سطح را نزد اساتيد [[حوزه علميه]] منطقه منطقه فراگرفت و پس از آن، به محضر عالم و عارف نامى استان مازندران، آيت الله [[شیخ محمد کوهستانی|شیخ محمد كوهستانى]] رسيد تا سطوح عاليه را از وى فرابگيرد. | ||
| − | + | وى در سال 1338، بعد از كسب [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] از آيت الله كوهستانى، جهت ادامه تحصيل [[علوم اسلامی|علوم اسلامى]]، در 25 سالگى به [[نجف]] رفت و در طول 14 سال تحصيل در حوزه علميه نجف، از محضر اساتيد آنجا استفاده برد. | |
| − | آيت الله محمدى از | + | برخی اساتید آيت الله محمدى در مازندران و نجف، که از بعضى از آنها اجازه [[اجتهاد]] و روایت گرفت، عبارتند از: |
| − | + | *آيت الله حاج آقا ميرتقى نصيرى (1291-1373) وى از مفاخر علمى و عملى استان مازندران بود.<ref>فيض عرشى : اسدالله ربانی، ص 389.</ref> | |
| − | + | *آيت الله ميرزا حسن يزدى: آيت الله محمدى در [[نجف]]، در درس [[کفایة الاصول (کتاب)|كفايه]] او شركت كرده و از درياى علم او استفاده برد. | |
| − | + | *آيت الله [[سید محمود حسینی شاهرودی|سيد محمود شاهرودى]]: وى استاد خارج [[فقه]] آيت الله محمدى در [[نجف]] بود. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | *آيت الله | ||
*آيت الله [[ميرزا هاشم آملى]] (1282-1371 ش): آيت الله محمدى در دو دوره از دروس خارج اصول وى شركت كرد. | *آيت الله [[ميرزا هاشم آملى]] (1282-1371 ش): آيت الله محمدى در دو دوره از دروس خارج اصول وى شركت كرد. | ||
| + | *[[امام خمینی]] (1279-1368 ش)؛ | ||
| + | *[[آیت الله بروجردی|سيد حسين بروجردى]] (1253-1339 ش)؛ | ||
| + | *[[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی|سيد محمدرضا گلپايگانى]]؛ | ||
| + | *[[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سيد شهاب الدين مرعشى نجفى]] (1276-1369 ش)؛ | ||
| + | *[[آقا بزرگ تهرانی]] (1293-1389 ق)؛ | ||
| + | *[[سید محمدهادی میلانی|سيد محمدهادى ميلانى]] (1274-1353 ش)؛ | ||
| + | *[[سید محسن حکیم|سيد محسن حكيم]] (1306-1390 ق)؛ | ||
| + | *[[سید ابوالقاسم خویی|سيد ابوالقاسم خويى]]. | ||
| − | + | آيت الله محمدى در [[نجف]] اشرف شبانه روز به درس و مباحثه مشغول بود. وى بالاترين كتب سطح را با زيباترين شيوه تدريس مى كرد و در علم منقول و تمام علوم مربوط به [[ادبیات عرب|ادبيات عرب]] تبحر داشت و به عنوان مدرس برجسته در نجف شناخته مى شد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ایشان در سال 1342، در حالى كه دو دوره در درس خارج [[اصول فقه|اصول]] شركت كرده بود و اكثر كتب [[فقه]] در بحث عبادات و معاملات را گذرانده بود، با كسب اجازه [[اجتهاد]] از علماى نجف، به [[ايران]] بازگشت.<ref>طلايه دار پرديس : عليرضا ولى زاده (حرّ)، ص20.</ref> آيت الله محمدى پس از بازگشت به ايران، بنا به دعوت [[شیخ محمد کوهستانی|آيت الله كوهستانى]] در حوزه علميه كوهستان به تعليم طلاب پرداخت. | |
| − | + | ==فعالیت‌هاى سیاسی و اجتماعى== | |
| − | آيت الله محمدى در طى 8 سال دفاع مقدس، با جان و مال خويش از رزمندگان [[اسلام]] دفاع كرد. وى با حضور در خط مقدم جبهه هاى نبرد [[حق]] عليه [[باطل]] و پوشيدن لباس پر افتخار بسيجى، باعث ايجاد روحيه، اميد و پشتكار در دل دريادلان بسيجى شد. | + | * '''حمایت از امام و انقلاب:''' آیت الله محمدی شخصیتی کلان‌نگر، ولایی، عامل وحدت و انقلابی بود که در تمام مراحل فعالیت های سیاسی خود به ندای [[امام خمینی]] لبیک گفت. آيت الله محمدى در زمان طاغوت كه كشور در خفتان و رعب و وحشت بود و كسى جرأت به زبان آوردن نام امام خمینی را نداشت، علناً و در اجتماعات مختلف از حضرت امام پشتيبانى مى كرد و دائماً خطر انحطاط جامعه را به مردم گوشزد مى كرد. او در قيام هاى مردمى عليه رژيم فاسد پهلوى همواره پيشرو بود، تا آنجا كه طلايه دار دسته هاى تبليغى بود. ايشان گرچه به خاطر حمايت از امام با مشكلاتى روبرو مى شد، اما هيچگاه حاضر نمى شد دست از حمايت او بردارد. آيت الله محمدى در اولين مجلس ختم [[سید مصطفی خمینی|سید مصطفى خمينى]] در مازندران كه توسط خود وى تشكيل شده بود، شركت كرد و اعتنايى به تهديدات مقامات امنيتى نكرد.<ref> فرزانگان مازندران : گلبرار رئيسى آتنى، ج 1، ص 373.</ref> |
| + | * '''مديريت حوزه علميه:''' همانطور كه قبلاً گفته شد، آيت الله محمدى بعد از اين كه از [[نجف]] به [[ایران|ايران]] آمد، به علت كهولت سن مرحوم [[شیخ محمد کوهستانی|آیت الله كوهستانى]]، مديريت [[حوزه علميه]] كوهستان را بر عهده گرفت. همچنين با فقدان مرحوم آقا على ليموندى و بنا به درخواست اهالى نكا، آيت الله محمدى از آيت الله كوهستانى اجازه گرفت و به آن شهرستان رفت. وى در اين سنگر جديد هم در شمار شخصیت هاى علمى، فقهى، سياسى و اجتماعى، مشغول اداره امور شرعى و حوزه علميه نكا شد، به طورى كه سراسر زندگى اش وقف خدمت به مردم گرديد.<ref>فيض عرشى : اسدالله ربانی، ص 391.</ref> | ||
| + | * '''حضور در جبهه ها با لباس رزم:''' آيت الله محمدى در طى 8 سال دفاع مقدس، با جان و مال خويش از رزمندگان [[اسلام]] دفاع كرد. وى با حضور در خط مقدم جبهه هاى نبرد [[حق]] عليه [[باطل]] و پوشيدن لباس پر افتخار بسيجى، باعث ايجاد روحيه، اميد و پشتكار در دل دريادلان بسيجى شد. | ||
| + | * '''نماينده مجلس خبرگان:''' آيت الله محمدى دو دوره نماينده مردم استان مازندران در مجلس خبرگان بود. آن بزرگوار بسيار به حضرت امام و [[سید علی حسینی خامنه ای|مقام معظم رهبرى]] علاقه و ارادت داشت و با تمام وجود از ایشان حمايت و دفاع مى كرد. | ||
| − | + | ==ويژگى‌هاى اخلاقى == | |
| − | آيت الله محمدى | + | *'''كمك به نيازمندان:''' آيت الله محمدى در كمك به نيازمندان بسيار كوشا بود. او با هر فردى كه در جهت رفع نياز به ايشان مراجعه مى كرد، با كمال خوشرويى و [[سعه صدر]] برخورد مى كرد و در رفع مشكل وى مى كوشيد. وى به يكى از مسئولان گفت: من مى ميرم، آيا شما نمى خواهيد براى حاشيه نشينان جنگل فكر كنيد. او حتى مهر نمايندگى خبرگان را به بيمارستان برد، تا بتواند در چنين موقعيتى هم دست نيازمندان را بگيرد. |
| − | + | *'''مداومت بر خواندن [[دعا]]:''' بعضى از دوستان ایشان نقل كرده اند كه آن جناب يك دوره كامل از دعاهاى وارده در [[مفاتيح الجنان]] را خوانده است. | |
| − | + | *'''احترام به خانواده شهدا:''' وى به بازماندگان شهداى جنگ تحميلى بسيار احترام مى گذاشت. از ايشان نقل شده است كه فرموده اند: خيلى دلم مى خواست كه پدرِ شهيد باشم، از اين كه از فرزندانم شهيد نشده اند، خود را شرمنده مى بينم. | |
| − | * | + | *'''احسان به مخالف:''' آيت الله محمدى بارها به مخالفان خود [[احسان]] نمود و سفارش مى كرد كه به آنها احسان و [[احترام به دیگران|احترام]] شود. نقل كرده اند: وى در يكى از روزهاى آخر عمر - كه بر اثر بيمارى در بيمارستان بسترى بود - گفت: «همه كسانى كه به من [[تهمت]] زده و بدگويى كرده اند، را بخشيدم؛ به شرط آن كه عوض [[غيبت]]، يك روز و عوض تهمت، يك ماه برايم [[نماز]] بخوانند». |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | آيت الله محمدى بارها به مخالفان خود [[احسان]] نمود و سفارش مى كرد كه به | ||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==وفات== |
| − | آيت الله محمدى | + | مرحوم آيت الله محمدى سرانجام، در مهر ماه 1372 شمسی (21 [[ربيع الثانى]] 1414 ق) جهان فانى را وداع گفت. پيكر پاك آن بزرگمرد، پس از [[تشییع جنازه|تشییع]] باشكوه در استان مازندران، به [[قم]] منتقل و در جوار بارگاه ملكوتى [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها، در مقبره شهيد آيت الله [[شيخ فضل الله نورى]] به خاك سپرده شد. |
| − | پيكر پاك آن بزرگمرد، پس از | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۱۰: | سطر ۷۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | مهدى صحرايى اردكانى، ستارگان | + | * مهدى صحرايى اردكانى، [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، جلد 10. |
==آرشیو عکس و تصویر== | ==آرشیو عکس و تصویر== | ||
| − | <gallery mode=packed heights=170px> | + | <gallery mode="packed" heights="170px"> |
پرونده:حسين محمدى لائينى1.jpg|حسين محمدى لائينى | پرونده:حسين محمدى لائينى1.jpg|حسين محمدى لائينى | ||
پرونده:حسين محمدى لائينى3.jpg|حسين محمدى لائينى | پرونده:حسين محمدى لائينى3.jpg|حسين محمدى لائينى | ||
نسخهٔ ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۴
 | |
| نام کامل | محمدتقی جعفری |
| زادروز | 1301 شمسی |
| زادگاه | مازندران |
| وفات | 16 مهر 1372 |
| مدفن | قم |
|
| |
| اساتید |
آیت الله کوهستانی، سيد محمود شاهرودى و ... |
|
| |
| آثار |
رسائل فقهی، بدايع الافكار، كتاب الطهارة، كتاب الصلاة و خيارات |
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
آیت الله حسین محمدی لائینی (1301-1372 ش)، عالمی مجاهد و روحانی از جنس تقوا است، روحانی که هدایت ها، راهنمایی های دلسوزانه و نصیحت های پدرانه ایشان در دیدار های مختلف با مردم و مسئولان سبب شد خدمات بسيار ارزنده اى به اسلام و مسلمانان بنماید.
آيت‌الله «محمدی لائينی»، صاحب نظر در ادبيات عرب، روانشناسی اسلامی، كلام، عرفان وحكمت، تفسير و فقه، اصول، لغت، علوم عربيه، حساب و رياضيات، طب اسلامی و نيز از شعرای عصر حاضر بودند كه ديوان فارسی و عربی از ايشان به يادگار مانده است.
او يك مجتهد مسلم و صاحب نظر در فقه و اصول بود. و از علماى بزرگ اجازه‌نامه هاى مختلفى در اجتهاد و نقل روايات و امور حسبيه و شرعيه داشت.
محتویات
ولادت و خاندان
حسین محمدی لائینی فرزند شيخ محمدعلى در سال 1301 شمسی، در روستاى ملا محله هزارجريب «لائين» پا به عرصه وجود گذاشت. خاندان آيت الله حاج شيخ حسين محمدى سابقه طولانى و درخشان در علم و تقوا دارند. بنابر مدارك موجود، نسبِ اين خانواده به طايفه انصار مدینه و خواجه عبدالله انصارى مى رسد.[۱] اين طائفه هم اكنون به انصارى مشهورند. تغيير شهرتِ اين خاندان از انصارى به محمدى، هنگام تنظيم شناسنامه در سال 1315 صورت گرفت.
فعالیت‌هاى علمى
حسین محمدى از 8 سالگى نزد عموى خويش كه مرد دانا و پرهيزگارى بود، شروع به تحصيل علوم دينى كرد[۲] و دروس ابتدايى حوزه را از او فراگرفت. وى دروس سطح را نزد اساتيد حوزه علميه منطقه منطقه فراگرفت و پس از آن، به محضر عالم و عارف نامى استان مازندران، آيت الله شیخ محمد كوهستانى رسيد تا سطوح عاليه را از وى فرابگيرد.
وى در سال 1338، بعد از كسب اجازه از آيت الله كوهستانى، جهت ادامه تحصيل علوم اسلامى، در 25 سالگى به نجف رفت و در طول 14 سال تحصيل در حوزه علميه نجف، از محضر اساتيد آنجا استفاده برد.
برخی اساتید آيت الله محمدى در مازندران و نجف، که از بعضى از آنها اجازه اجتهاد و روایت گرفت، عبارتند از:
- آيت الله حاج آقا ميرتقى نصيرى (1291-1373) وى از مفاخر علمى و عملى استان مازندران بود.[۳]
- آيت الله ميرزا حسن يزدى: آيت الله محمدى در نجف، در درس كفايه او شركت كرده و از درياى علم او استفاده برد.
- آيت الله سيد محمود شاهرودى: وى استاد خارج فقه آيت الله محمدى در نجف بود.
- آيت الله ميرزا هاشم آملى (1282-1371 ش): آيت الله محمدى در دو دوره از دروس خارج اصول وى شركت كرد.
- امام خمینی (1279-1368 ش)؛
- سيد حسين بروجردى (1253-1339 ش)؛
- سيد محمدرضا گلپايگانى؛
- سيد شهاب الدين مرعشى نجفى (1276-1369 ش)؛
- آقا بزرگ تهرانی (1293-1389 ق)؛
- سيد محمدهادى ميلانى (1274-1353 ش)؛
- سيد محسن حكيم (1306-1390 ق)؛
- سيد ابوالقاسم خويى.
آيت الله محمدى در نجف اشرف شبانه روز به درس و مباحثه مشغول بود. وى بالاترين كتب سطح را با زيباترين شيوه تدريس مى كرد و در علم منقول و تمام علوم مربوط به ادبيات عرب تبحر داشت و به عنوان مدرس برجسته در نجف شناخته مى شد.
ایشان در سال 1342، در حالى كه دو دوره در درس خارج اصول شركت كرده بود و اكثر كتب فقه در بحث عبادات و معاملات را گذرانده بود، با كسب اجازه اجتهاد از علماى نجف، به ايران بازگشت.[۴] آيت الله محمدى پس از بازگشت به ايران، بنا به دعوت آيت الله كوهستانى در حوزه علميه كوهستان به تعليم طلاب پرداخت.
فعالیت‌هاى سیاسی و اجتماعى
- حمایت از امام و انقلاب: آیت الله محمدی شخصیتی کلان‌نگر، ولایی، عامل وحدت و انقلابی بود که در تمام مراحل فعالیت های سیاسی خود به ندای امام خمینی لبیک گفت. آيت الله محمدى در زمان طاغوت كه كشور در خفتان و رعب و وحشت بود و كسى جرأت به زبان آوردن نام امام خمینی را نداشت، علناً و در اجتماعات مختلف از حضرت امام پشتيبانى مى كرد و دائماً خطر انحطاط جامعه را به مردم گوشزد مى كرد. او در قيام هاى مردمى عليه رژيم فاسد پهلوى همواره پيشرو بود، تا آنجا كه طلايه دار دسته هاى تبليغى بود. ايشان گرچه به خاطر حمايت از امام با مشكلاتى روبرو مى شد، اما هيچگاه حاضر نمى شد دست از حمايت او بردارد. آيت الله محمدى در اولين مجلس ختم سید مصطفى خمينى در مازندران كه توسط خود وى تشكيل شده بود، شركت كرد و اعتنايى به تهديدات مقامات امنيتى نكرد.[۵]
- مديريت حوزه علميه: همانطور كه قبلاً گفته شد، آيت الله محمدى بعد از اين كه از نجف به ايران آمد، به علت كهولت سن مرحوم آیت الله كوهستانى، مديريت حوزه علميه كوهستان را بر عهده گرفت. همچنين با فقدان مرحوم آقا على ليموندى و بنا به درخواست اهالى نكا، آيت الله محمدى از آيت الله كوهستانى اجازه گرفت و به آن شهرستان رفت. وى در اين سنگر جديد هم در شمار شخصیت هاى علمى، فقهى، سياسى و اجتماعى، مشغول اداره امور شرعى و حوزه علميه نكا شد، به طورى كه سراسر زندگى اش وقف خدمت به مردم گرديد.[۶]
- حضور در جبهه ها با لباس رزم: آيت الله محمدى در طى 8 سال دفاع مقدس، با جان و مال خويش از رزمندگان اسلام دفاع كرد. وى با حضور در خط مقدم جبهه هاى نبرد حق عليه باطل و پوشيدن لباس پر افتخار بسيجى، باعث ايجاد روحيه، اميد و پشتكار در دل دريادلان بسيجى شد.
- نماينده مجلس خبرگان: آيت الله محمدى دو دوره نماينده مردم استان مازندران در مجلس خبرگان بود. آن بزرگوار بسيار به حضرت امام و مقام معظم رهبرى علاقه و ارادت داشت و با تمام وجود از ایشان حمايت و دفاع مى كرد.
ويژگى‌هاى اخلاقى
- كمك به نيازمندان: آيت الله محمدى در كمك به نيازمندان بسيار كوشا بود. او با هر فردى كه در جهت رفع نياز به ايشان مراجعه مى كرد، با كمال خوشرويى و سعه صدر برخورد مى كرد و در رفع مشكل وى مى كوشيد. وى به يكى از مسئولان گفت: من مى ميرم، آيا شما نمى خواهيد براى حاشيه نشينان جنگل فكر كنيد. او حتى مهر نمايندگى خبرگان را به بيمارستان برد، تا بتواند در چنين موقعيتى هم دست نيازمندان را بگيرد.
- مداومت بر خواندن دعا: بعضى از دوستان ایشان نقل كرده اند كه آن جناب يك دوره كامل از دعاهاى وارده در مفاتيح الجنان را خوانده است.
- احترام به خانواده شهدا: وى به بازماندگان شهداى جنگ تحميلى بسيار احترام مى گذاشت. از ايشان نقل شده است كه فرموده اند: خيلى دلم مى خواست كه پدرِ شهيد باشم، از اين كه از فرزندانم شهيد نشده اند، خود را شرمنده مى بينم.
- احسان به مخالف: آيت الله محمدى بارها به مخالفان خود احسان نمود و سفارش مى كرد كه به آنها احسان و احترام شود. نقل كرده اند: وى در يكى از روزهاى آخر عمر - كه بر اثر بيمارى در بيمارستان بسترى بود - گفت: «همه كسانى كه به من تهمت زده و بدگويى كرده اند، را بخشيدم؛ به شرط آن كه عوض غيبت، يك روز و عوض تهمت، يك ماه برايم نماز بخوانند».
وفات
مرحوم آيت الله محمدى سرانجام، در مهر ماه 1372 شمسی (21 ربيع الثانى 1414 ق) جهان فانى را وداع گفت. پيكر پاك آن بزرگمرد، پس از تشییع باشكوه در استان مازندران، به قم منتقل و در جوار بارگاه ملكوتى حضرت معصومه سلام الله علیها، در مقبره شهيد آيت الله شيخ فضل الله نورى به خاك سپرده شد.
پانویس
منابع
- مهدى صحرايى اردكانى، ستارگان حرم، جلد 10.
آرشیو عکس و تصویر
حسين محمدى لائينى
حسين محمدى لائينى
حسين محمدى لائينى
قبر حسين محمدى لائينى در کنار مقبره شهید فضل الله نوری
