حدیث معنعن: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | ||
| − | + | «معنعن» از کلمه «عنعنه» که مصدر جعلی است اخذ شده و کلمه عنعنه از تکرار حرف «عن» گرفته شده است. بنابراین «حدیث مُعَنعَن» [[حدیث|حدیثى]] را گویند که در سلسله [[سند حدیث|سند]] آن واژە «عَن» تکرار شده باشد، بدون ذکر الفاظِ «أخبَرَنى» «حَدَّثَنى» یا «سَمعتُ»،<ref> وصول الاخیار، ص۱۰۰.</ref> مانند: «احمد بن ادریس، عن محمد بن حسّان، عن أبى محمد الرازى، عن سیف بن عمیره، عن اسحاق بن عمار، قال: قال ابو عبدالله علیه‌السلام...».<ref> الکافى (کلینى)، ۱/ ۱۱.</ref> | |
| + | |||
| + | معمولاً چنان‌چه راوی از [[شیخ (علم الحدیث)|شیخ]] حدیث دارای [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] باشد، حدیث را به کلمه «عن» نقل می‌کند. اما برخی بر این باورند که حدیث معنعن، «[[حدیث مرسل|مرسل]]» است مگر اتصال آن ثابت شود. از جمله شرایط متصل بودن حدیث معنعن عبارت است از: امکان یا ثبوت ملاقات راوی با مروی عنه و سالم بودن راوی از [[تدلیس در احادیث|تدلیس]]. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| + | * [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۷۵. | ||
| + | * پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حدیث معنعن». | ||
{{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | {{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۲
«معنعن» از کلمه «عنعنه» که مصدر جعلی است اخذ شده و کلمه عنعنه از تکرار حرف «عن» گرفته شده است. بنابراین «حدیث مُعَنعَن» حدیثى را گویند که در سلسله سند آن واژە «عَن» تکرار شده باشد، بدون ذکر الفاظِ «أخبَرَنى» «حَدَّثَنى» یا «سَمعتُ»،[۱] مانند: «احمد بن ادریس، عن محمد بن حسّان، عن أبى محمد الرازى، عن سیف بن عمیره، عن اسحاق بن عمار، قال: قال ابو عبدالله علیه‌السلام...».[۲]
معمولاً چنان‌چه راوی از شیخ حدیث دارای اجازه باشد، حدیث را به کلمه «عن» نقل می‌کند. اما برخی بر این باورند که حدیث معنعن، «مرسل» است مگر اتصال آن ثابت شود. از جمله شرایط متصل بودن حدیث معنعن عبارت است از: امکان یا ثبوت ملاقات راوی با مروی عنه و سالم بودن راوی از تدلیس.
پانویس
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۷۵.
- پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حدیث معنعن».
