سید علی موسوی بهبهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيت الله سید علی موسوی بهبهانی را به سید علی موسوی بهبهانی منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | آیت الله | + | آیت الله سید علی موسوی بهبهانی () از علما و مراجع تقلید و فقیهان برجسته قرن چهاردهم است. |
| − | ==ولادت | + | ==ولادت و خاندان == |
| − | + | سید علی موسوی بهبهانی، در سال 1302 یا 1303 هـ.ق در شهر بهبهان قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش، آقا سید محمد از نوادگان سید عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. جدش آقا سید علی معروف به مقدس، از معاریف شهرستان بهبهان بود. | |
| − | == | + | ==تحصیل و استادان== |
| − | + | آیت الله سید علی موسوی بهبهانی دروس مقدماتی را در بهبهان، تا 18 سالگی نزد آقا میرزا محمدحسن بهبهانی، آقا شیخ عبدالرسول بهبهانی، آیت الله سید محمد ناظم الشریعه بهبهانی و علمای دیگر بهبهان فراگرفت. از آغاز تحصیل، آثار نبوغ و استعداد در سیمای وی آشكار بود، به طوری كه بارها استادانش این موضوع را یادآور شدند. | |
| − | [[ | + | وی اواخر سال 1322 ه.ق برای ادامه تحصیل، از بهبهان عازم [[نجف]] اشرف شد؛ در آن هنگام مجتهدی متجزّی بود. بهبهانی 6 سال در درس [[آخوند خراسانی]] و آیت الله [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدكاظم یزدی]] شركت كرد و سطح عالی [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را فراگرفت. بیشترین استفاده علمی او از محضر آیت الله سید محسن كوه كمری بود. |
| − | + | ==تدریس و شاگردان== | |
| + | بهبهانی در سال 1328 ه.ق از نجف به بهبهان برگشت و در این شهر [[ازدواج]] كرد و به تدریس [[علوم اسلامی]] پرداخت و سال بعد عازم [[عتبات عالیات]] شد. بیماری باعث شد كه بهبهانی یك سال بیشتر در [[عراق]] نماند و مجددا به شهر بهبهان برگردد. | ||
| − | + | وی 7 سال در [[حوزه علميه|حوزه علمیه]] بهبهان، به تدریس پرداخت و در سال 1338 ه.ق به درخواست گروهی از شاگردان ممتاز آیت الله سید محسن كوه كمری، برای سومین بار عازم [[نجف]] اشرف شد. بهبهانی پس از تهیه منزل، به [[ایران]] بازمی‌گردد تا خانواده خود را نیز به نجف ببرد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حركت می‌كند، اما بیماری همسرش در رامهرمز كه در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت كند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات [[استخاره]] كرد كه خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی 23 سال (1339 ـ 1362 ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی [[تقلید]] می‌كردند. | بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حركت می‌كند، اما بیماری همسرش در رامهرمز كه در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت كند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات [[استخاره]] كرد كه خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی 23 سال (1339 ـ 1362 ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی [[تقلید]] می‌كردند. | ||
| − | + | آيت الله بهبهانی در سال 1362 ه.ق برای چهارمین بار به قصد [[زیارت]] [[ائمه اطهار]] علیهم السلام به عتبات عالیات مشرف می‌شود و بنا به درخواست آیت الله [[سید حسین طباطبائی قمی|سید حسین طباطبایی قمی]] ـ كه [[مرجعیت|مرجع]] تقلید و رئیس حوزه علمیه [[كربلا]] بود ـ در كربلا اقامت گزید. | |
| − | + | او 2 سال در حوزه علمیه كربلا، به تدریس خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] پرداخت و بعد از آن، به [[نجف]] رفت. در همان آغاز ورود او به نجف، جمعی از فضلا و دانشمندان از وی درخواست نمودند تا تدریس را آغاز نماید، او نیز به تدریس خارج فقه پرداخت. | |
| − | |||
| − | او 2 سال در | ||
توانایی علمی او چنان بود كه یكی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شركت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی كه آقای... (یكی از فقیهان بزرگ نجف اشرف كه استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل كرد». | توانایی علمی او چنان بود كه یكی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شركت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی كه آقای... (یكی از فقیهان بزرگ نجف اشرف كه استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل كرد». | ||
| − | + | آيت الله بهبهانی در سال 1386 هـ.ق برای تغییر آب و هوا به [[اصفهان]] می‌رود. علما و مردم متدین اصفهان به او پیشنهاد نمودند كه در اصفهان اقامت گزیند. از آنجا كه خوزستان به وی احتیاج داشت و سرمای اصفهان در پاییز و زمستان برای وضعیت جسمانی او مناسب نبود، ناگزیر بنا می‌گذارد كه بهار و تابستان را در اصفهان بماند و پاییز و زمستان را در خوزستان. این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.<ref>شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص90.</ref> | |
| − | + | او در مدت حضور در اهواز به عنوان یکی از مراجع تقلید مطرح شد و وقتی جهت [[زیارت]] به [[قم]] مشرف شد، آیات عظام: [[امام خمینی]] و شریعتمداری، از او دیدن کردند که نشان از جایگاه علمی وی دارد.<ref>دوانی، ۱۲۰.</ref> امام خمینی که دقت علمی او را می‌دانست، از وی به عنوان «سید العلما» یاد کردند.<ref>همان.</ref> | |
| − | + | مبنا و مكتب علمی آيت الله بهبهانی بر اساس مكتب آقا شیخ هادی تهرانی استوار بود، كه آن را ـ كه عبارت بود از «قاعده مقتضی و مانع»<ref> یكی از قواعد [[علم اصول]] است كه برای استنباط [[احكام]] شرعی بكار برده می‌شود.</ref> ـ از استاد علامه‌اش مرحوم آقا سید محسن كوه كمری تبریزی به ارث برده بود. او در علم [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[علم معانی|معانی]] و [[علم بیان|بیان]] چنان مسلط بود كه انسان را به یاد «[[ابن هشام انصاری|ابن هشام]]» و «تفتازانی» می‌انداخت. وی در این علوم كتاب‌ها و مقالاتی به یادگار نهاده است. او در [[حدیث]]، [[تفسیر]]، [[رجال]] و [[درایه]] نیز استادی توانا بود. | |
| − | + | آيت الله بهبهانی بیش از نیم قرن تدریس كردند و شاگردان فراوانی در حوزه‌های علمیه بهبهان، رامهرمز، [[كربلا]]، [[نجف]]، اهواز و [[اصفهان]] تربیت كردند كه به برخی از آنان اشاره می‌كنیم: | |
| − | + | #حجت الاسلام آقا سید محمدرضا شفیعی دزفولی: نویسنده مصباح الهدایه، اتمام الحجه، تنزیه سید الانبیاء و فضایح الصوفیه | |
| − | + | #علامه سید عباس حسینی كاشانی: نویسنده حدائق الانس، منهاج الجنان و احسن الجزاء | |
| − | + | #جواد تارا: استاد دانشگاه تهران و نویسنده خداشناسی یا رشد حكمت در اسلام | |
| + | #حجت الاسلام شیخ ناصر حمادی: نویسنده صفایا العقول فی علم الاصول و مرآت الواقع | ||
| + | #حاج شیخ محمدحسن مظاهری كرونی فرزند آقا شیخ علی. آیت الله بهبهانی به دعوت وی به اصفهان آمد. | ||
| + | #حاج شیخ علی محمد ابن العلم: نویسنده منتخبات ابن العلم | ||
| + | #حجت الاسلام حاج سید محمدكاظم آل طیب | ||
| + | #حاج سید محمد بن [[سيد نعمت الله جزائری|سید نعمت الله جزایری]]: نویسنده نابغه [[فقه]] و [[حدیث]] (شرح حال سید نعمت الله الجزایری)، تذكره شوشتر و شجریه نوریه.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.</ref> | ||
==پیكار با دژخیمان پهلوی== | ==پیكار با دژخیمان پهلوی== | ||
| − | ـ در نیمه دوم 1341 ه. | + | ـ در نیمه دوم سال 1341 ه.ش، رژیم پهلوی تصمیم گرفت انجمن ایالتی و ولایتی را در شهرها ایجاد نماید، ولی روحانیون به سبب مسائل خلاف شرعی كه در این طرح گنجانیده شده بود، با این اقدام دولت به شدت مخالفت كردند. مراجع تقلید [[قم]]، امام خمینی، آیت الله بهبهانی و علمای طراز اول كشور با صدور اعلامیه و سخنرانی، به مخالفت با این طرح برخاستند. بعد از مدت‌ها كه مبارزات روحانیون و مردم اوج گرفت، رژیم پهلوی طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی را رها كرد. |
ـ در تاریخ 2/1/1342 (مطابق با 25 [[شوال]]، سالروز شهادت [[امام صادق]] علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه حمله كردند، كه منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محكومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض كرد. | ـ در تاریخ 2/1/1342 (مطابق با 25 [[شوال]]، سالروز شهادت [[امام صادق]] علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه حمله كردند، كه منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محكومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض كرد. | ||
ـ پس از دستگیری امام خمینی در سال 1342، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در تهران اجتماع كردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شركت داشت. چون وی مورد احترام خاص مراجع و روحانیون بود، جلسات زیادی از طرف مراجع و علما، در منزل محل سكونت ایشان تشكیل شد. | ـ پس از دستگیری امام خمینی در سال 1342، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در تهران اجتماع كردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شركت داشت. چون وی مورد احترام خاص مراجع و روحانیون بود، جلسات زیادی از طرف مراجع و علما، در منزل محل سكونت ایشان تشكیل شد. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==تألیفات آيت الله بهبهانی== | ==تألیفات آيت الله بهبهانی== | ||
| − | # مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این كتاب كه نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره 40 آیه درباره شایستگی [[ائمه اطهار]] علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل [[حدیث]] در [[تفسیر]] آن‌ها از طریق [[شیعه]] و سنی است. این كتاب تاكنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه كرده است. | + | #مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این كتاب كه نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره 40 آیه درباره شایستگی [[ائمه اطهار]] علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل [[حدیث]] در [[تفسیر]] آن‌ها از طریق [[شیعه]] و سنی است. این كتاب تاكنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه كرده است. |
| − | # القواعد الكلیه فیما یبتنی علیه كثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این كتاب در سال 1374 ه.ق و جلد دوم آن در سال 1380 ه.ق در تهران انتشار یافت. | + | #القواعد الكلیه فیما یبتنی علیه كثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این كتاب در سال 1374 ه.ق و جلد دوم آن در سال 1380 ه.ق در تهران انتشار یافت. |
| − | # «الاشتقاق» یا «كشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره [[حدیث]] معروف ابوالاسود دُئلی راجع به مبدأ علم نحو و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت [[امام علی]] علیه السلام می‌باشد كه در سال 1381 ه.ق در تهران چاپ شد. | + | #«الاشتقاق» یا «كشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره [[حدیث]] معروف ابوالاسود دُئلی راجع به مبدأ علم نحو و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت [[امام علی]] علیه السلام می‌باشد كه در سال 1381 ه.ق در تهران چاپ شد. |
| − | # اساس النحو: این كتاب در علم نحو شناخت مبانی زبان عربی و به سبكی كاملاً نو، مباحث گوناگون ادبیات عرب و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال 1385 ه.ق در تهران منتشر شده است. | + | #اساس النحو: این كتاب در علم نحو شناخت مبانی زبان عربی و به سبكی كاملاً نو، مباحث گوناگون ادبیات عرب و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال 1385 ه.ق در تهران منتشر شده است. |
| − | # حاشیه عروه الوثقی: در سال 1390 ه.ق در [[قم]] چاپ شد. | + | #حاشیه عروه الوثقی: در سال 1390 ه.ق در [[قم]] چاپ شد. |
| − | # بیست پرسش و پاسخ آن: این كتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال 1390 ه.ق در قم چاپ شد. | + | #بیست پرسش و پاسخ آن: این كتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال 1390 ه.ق در قم چاپ شد. |
| − | # التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این كتاب درباره [[كلام]] و [[حكمت]] الهی است و در سال 1380 ه.ق تجدید چاپ شد. | + | #التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این كتاب درباره [[كلام]] و [[حكمت]] الهی است و در سال 1380 ه.ق تجدید چاپ شد. |
| − | # مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره علم اصول است و جلد اول آن در سال 1335 ه.ق در تهران چاپ شد.<ref> همان، ص 50، و شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 125.</ref> | + | #مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره علم اصول است و جلد اول آن در سال 1335 ه.ق در تهران چاپ شد.<ref> همان، ص 50، و شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 125.</ref> |
==اجازه روایی== | ==اجازه روایی== | ||
| سطر ۸۷: | سطر ۶۶: | ||
عده‌ای كه از ایشان اجازه روایی دارند، عبارتند از آیات و حجج اسلام: | عده‌ای كه از ایشان اجازه روایی دارند، عبارتند از آیات و حجج اسلام: | ||
| − | # سید محمدعلی روضاتی | + | #سید محمدعلی روضاتی |
| − | # سید عباس حسینی كاشانی | + | #سید عباس حسینی كاشانی |
| − | # سید علی شفیعی | + | #سید علی شفیعی |
| − | # علی دوانی | + | #علی دوانی |
| − | # ابوالحسن انصاری دزفولی | + | #ابوالحسن انصاری دزفولی |
| − | # سید محمدرضا شفیعی.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.</ref> | + | #سید محمدرضا شفیعی.<ref> مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.</ref> |
==وفات آيت الله بهبهانی== | ==وفات آيت الله بهبهانی== | ||
| سطر ۹۹: | سطر ۷۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * تلخيص از مجموعه گلشن ابرار، جلد 3، زندگی نامه "آيت الله بهبهانی" از مصطفي محمدي اهوازي. | + | |
| − | * داود قاسم‌پور، موسوی بهبهانی، سید علی (آیت‌الله)، [http://daneshnameh.irdc.ir/?p=2335 فرهنگنامه روحانیون معاصر امام]، بازیابی: 14 اسفند 1392. | + | *تلخيص از مجموعه گلشن ابرار، جلد 3، زندگی نامه "آيت الله بهبهانی" از مصطفي محمدي اهوازي. |
| + | *داود قاسم‌پور، موسوی بهبهانی، سید علی (آیت‌الله)، [http://daneshnameh.irdc.ir/?p=2335 فرهنگنامه روحانیون معاصر امام]، بازیابی: 14 اسفند 1392. | ||
| + | |||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۹
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی () از علما و مراجع تقلید و فقیهان برجسته قرن چهاردهم است.
محتویات
ولادت و خاندان
سید علی موسوی بهبهانی، در سال 1302 یا 1303 هـ.ق در شهر بهبهان قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش، آقا سید محمد از نوادگان سید عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. جدش آقا سید علی معروف به مقدس، از معاریف شهرستان بهبهان بود.
تحصیل و استادان
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی دروس مقدماتی را در بهبهان، تا 18 سالگی نزد آقا میرزا محمدحسن بهبهانی، آقا شیخ عبدالرسول بهبهانی، آیت الله سید محمد ناظم الشریعه بهبهانی و علمای دیگر بهبهان فراگرفت. از آغاز تحصیل، آثار نبوغ و استعداد در سیمای وی آشكار بود، به طوری كه بارها استادانش این موضوع را یادآور شدند.
وی اواخر سال 1322 ه.ق برای ادامه تحصیل، از بهبهان عازم نجف اشرف شد؛ در آن هنگام مجتهدی متجزّی بود. بهبهانی 6 سال در درس آخوند خراسانی و آیت الله سید محمدكاظم یزدی شركت كرد و سطح عالی فقه و اصول را فراگرفت. بیشترین استفاده علمی او از محضر آیت الله سید محسن كوه كمری بود.
تدریس و شاگردان
بهبهانی در سال 1328 ه.ق از نجف به بهبهان برگشت و در این شهر ازدواج كرد و به تدریس علوم اسلامی پرداخت و سال بعد عازم عتبات عالیات شد. بیماری باعث شد كه بهبهانی یك سال بیشتر در عراق نماند و مجددا به شهر بهبهان برگردد.
وی 7 سال در حوزه علمیه بهبهان، به تدریس پرداخت و در سال 1338 ه.ق به درخواست گروهی از شاگردان ممتاز آیت الله سید محسن كوه كمری، برای سومین بار عازم نجف اشرف شد. بهبهانی پس از تهیه منزل، به ایران بازمی‌گردد تا خانواده خود را نیز به نجف ببرد.
بهبهانی همراه همسرش به سوی عراق حركت می‌كند، اما بیماری همسرش در رامهرمز كه در مسیر راه بهبهان ـ اهواز قرار داشت، سبب شد تا برای معالجه همسرش در رامهرمز بماند. مردم رامهرمز با اصرار از وی خواستند تا در شهرشان اقامت كند و به ارشاد آن ها بپردازد. او برای رفتن به عتبات عالیات استخاره كرد كه خوب نیامد؛ لذا ماندگار شد. بهبهانی 23 سال (1339 ـ 1362 ه.ق) در رامهرمز، به هدایت مردم پرداخت. و بیشتر مردم رامهرمز از وی تقلید می‌كردند.
آيت الله بهبهانی در سال 1362 ه.ق برای چهارمین بار به قصد زیارت ائمه اطهار علیهم السلام به عتبات عالیات مشرف می‌شود و بنا به درخواست آیت الله سید حسین طباطبایی قمی ـ كه مرجع تقلید و رئیس حوزه علمیه كربلا بود ـ در كربلا اقامت گزید.
او 2 سال در حوزه علمیه كربلا، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و بعد از آن، به نجف رفت. در همان آغاز ورود او به نجف، جمعی از فضلا و دانشمندان از وی درخواست نمودند تا تدریس را آغاز نماید، او نیز به تدریس خارج فقه پرداخت.
توانایی علمی او چنان بود كه یكی از فضلای باسابقه نجف اشرف پس از شركت در درس او گفت: «چیز عجیبی است! مباحثی كه آقای... (یكی از فقیهان بزرگ نجف اشرف كه استاد بلامنازع آن روز نجف بود) مدت‌ها درباره آن بحث و بررسی نموده است، آقای بهبهانی با مختصر توضیحی و به بهترین وجهی آن را حل كرد».
آيت الله بهبهانی در سال 1386 هـ.ق برای تغییر آب و هوا به اصفهان می‌رود. علما و مردم متدین اصفهان به او پیشنهاد نمودند كه در اصفهان اقامت گزیند. از آنجا كه خوزستان به وی احتیاج داشت و سرمای اصفهان در پاییز و زمستان برای وضعیت جسمانی او مناسب نبود، ناگزیر بنا می‌گذارد كه بهار و تابستان را در اصفهان بماند و پاییز و زمستان را در خوزستان. این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.[۱]
او در مدت حضور در اهواز به عنوان یکی از مراجع تقلید مطرح شد و وقتی جهت زیارت به قم مشرف شد، آیات عظام: امام خمینی و شریعتمداری، از او دیدن کردند که نشان از جایگاه علمی وی دارد.[۲] امام خمینی که دقت علمی او را می‌دانست، از وی به عنوان «سید العلما» یاد کردند.[۳]
مبنا و مكتب علمی آيت الله بهبهانی بر اساس مكتب آقا شیخ هادی تهرانی استوار بود، كه آن را ـ كه عبارت بود از «قاعده مقتضی و مانع»[۴] ـ از استاد علامه‌اش مرحوم آقا سید محسن كوه كمری تبریزی به ارث برده بود. او در علم صرف و نحو و معانی و بیان چنان مسلط بود كه انسان را به یاد «ابن هشام» و «تفتازانی» می‌انداخت. وی در این علوم كتاب‌ها و مقالاتی به یادگار نهاده است. او در حدیث، تفسیر، رجال و درایه نیز استادی توانا بود.
آيت الله بهبهانی بیش از نیم قرن تدریس كردند و شاگردان فراوانی در حوزه‌های علمیه بهبهان، رامهرمز، كربلا، نجف، اهواز و اصفهان تربیت كردند كه به برخی از آنان اشاره می‌كنیم:
- حجت الاسلام آقا سید محمدرضا شفیعی دزفولی: نویسنده مصباح الهدایه، اتمام الحجه، تنزیه سید الانبیاء و فضایح الصوفیه
- علامه سید عباس حسینی كاشانی: نویسنده حدائق الانس، منهاج الجنان و احسن الجزاء
- جواد تارا: استاد دانشگاه تهران و نویسنده خداشناسی یا رشد حكمت در اسلام
- حجت الاسلام شیخ ناصر حمادی: نویسنده صفایا العقول فی علم الاصول و مرآت الواقع
- حاج شیخ محمدحسن مظاهری كرونی فرزند آقا شیخ علی. آیت الله بهبهانی به دعوت وی به اصفهان آمد.
- حاج شیخ علی محمد ابن العلم: نویسنده منتخبات ابن العلم
- حجت الاسلام حاج سید محمدكاظم آل طیب
- حاج سید محمد بن سید نعمت الله جزایری: نویسنده نابغه فقه و حدیث (شرح حال سید نعمت الله الجزایری)، تذكره شوشتر و شجریه نوریه.[۵]
پیكار با دژخیمان پهلوی
ـ در نیمه دوم سال 1341 ه.ش، رژیم پهلوی تصمیم گرفت انجمن ایالتی و ولایتی را در شهرها ایجاد نماید، ولی روحانیون به سبب مسائل خلاف شرعی كه در این طرح گنجانیده شده بود، با این اقدام دولت به شدت مخالفت كردند. مراجع تقلید قم، امام خمینی، آیت الله بهبهانی و علمای طراز اول كشور با صدور اعلامیه و سخنرانی، به مخالفت با این طرح برخاستند. بعد از مدت‌ها كه مبارزات روحانیون و مردم اوج گرفت، رژیم پهلوی طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی را رها كرد.
ـ در تاریخ 2/1/1342 (مطابق با 25 شوال، سالروز شهادت امام صادق علیه السلام) مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه حمله كردند، كه منجر به زخمی شدن و شهادت شماری از طلاب گردید. اعلامیه‌های زیادی از سوی مراجع تقلید، در محكومیت اقدام رژیم صادر گردید. آیت الله بهبهانی نیز به این عمل اعتراض كرد.
ـ پس از دستگیری امام خمینی در سال 1342، شماری از علمای شهرستانها به عنوان اعتراض به دستگیری امام خمینی، در تهران اجتماع كردند. آیت الله بهبهانی نیز در این اجتماع شركت داشت. چون وی مورد احترام خاص مراجع و روحانیون بود، جلسات زیادی از طرف مراجع و علما، در منزل محل سكونت ایشان تشكیل شد.
تألیفات آيت الله بهبهانی
- مصباح الهدایه فی اثبات الولایه: این كتاب كه نخستین و مشهورترین اثر وی می‌باشد، درباره 40 آیه درباره شایستگی ائمه اطهار علیهم السلام برای زمامداری جامعه اسلامی و نقل چهل حدیث در تفسیر آن‌ها از طریق شیعه و سنی است. این كتاب تاكنون دو بار به فارسی ترجمه شده است. سید محمدرضا شفیعی دزفولی آن را با نام «مفتاح العنایه فی ترجمه مصباح الهدایه» و علی دوانی با نام «فروغ هدایت» ترجمه كرده است.
- القواعد الكلیه فیما یبتنی علیه كثیر من معضلات مسائل الفقه والاصول: جلد اول این كتاب در سال 1374 ه.ق و جلد دوم آن در سال 1380 ه.ق در تهران انتشار یافت.
- «الاشتقاق» یا «كشف الاستار عن وجه الاسرار المودعه فی الروایه الشریفه»: درباره حدیث معروف ابوالاسود دُئلی راجع به مبدأ علم نحو و ادبیات زبان عربی به نقل از حضرت امام علی علیه السلام می‌باشد كه در سال 1381 ه.ق در تهران چاپ شد.
- اساس النحو: این كتاب در علم نحو شناخت مبانی زبان عربی و به سبكی كاملاً نو، مباحث گوناگون ادبیات عرب و علم نحو را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشتباهات دانشمندان این علم را روشن ساخته و در سال 1385 ه.ق در تهران منتشر شده است.
- حاشیه عروه الوثقی: در سال 1390 ه.ق در قم چاپ شد.
- بیست پرسش و پاسخ آن: این كتاب مشتمل بر مسائل مختلف اعتقادی است و در سال 1390 ه.ق در قم چاپ شد.
- التوحید الفائق فی معرفه الخالق: این كتاب درباره كلام و حكمت الهی است و در سال 1380 ه.ق تجدید چاپ شد.
- مقالات حول مباحث الالفاظ: درباره علم اصول است و جلد اول آن در سال 1335 ه.ق در تهران چاپ شد.[۶]
اجازه روایی
عده‌ای كه از ایشان اجازه روایی دارند، عبارتند از آیات و حجج اسلام:
- سید محمدعلی روضاتی
- سید عباس حسینی كاشانی
- سید علی شفیعی
- علی دوانی
- ابوالحسن انصاری دزفولی
- سید محمدرضا شفیعی.[۷]
وفات آيت الله بهبهانی
آیت الله سید علی موسوی بهبهانی در شب 18 ذی القعده سال 1395 ه.ق در 92 سالگی چشم از جهان فروبست. در اندك زمانی، خبر رحلت ایشان به سراسر ایران رسید و مردم از شهرهای مختلف در مراسم تشییع جنازه او در اهواز شركت كردند. این مراسم چنان باعظمت برگزار شد كه تعداد شركت كنندگان را حدود 100000 نفر تخمین زده‌اند. جسد مطهرش در قسمتی از دارالعلمی كه خود بنا نهاده بود و وصیت نموده بود كه در آن جا دفن شود، به خاك سپرده شد.[۸] اكنون مرقد وی زیارت‌گاه مردم است.
پانویس
- ↑ شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، علی دوانی، ص90.
- ↑ دوانی، ۱۲۰.
- ↑ همان.
- ↑ یكی از قواعد علم اصول است كه برای استنباط احكام شرعی بكار برده می‌شود.
- ↑ مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.
- ↑ همان، ص 50، و شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 125.
- ↑ مجله نور علم، دوره چهارم، شماره سوم، ص 56.
- ↑ شرح حال، آثار و افكار آیت الله بهبهانی، ص 120.
منابع
- تلخيص از مجموعه گلشن ابرار، جلد 3، زندگی نامه "آيت الله بهبهانی" از مصطفي محمدي اهوازي.
- داود قاسم‌پور، موسوی بهبهانی، سید علی (آیت‌الله)، فرهنگنامه روحانیون معاصر امام، بازیابی: 14 اسفند 1392.
