شیخ حسین تبریزی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده)
جز (مهدی موسوی صفحهٔ شيخ حسين تبريزی را به شیخ حسین تبریزی منتقل کرد)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>}
+
'''حسین بن نجف''' (م، ۱۲۵۱ ق)، پیر ائمه [[عراق]]، پدرش از اهالی [[تبریز|تبریز]] بود. شیخ حسین در [[نجف]] متولد شد و پس از طی مقدمات علوم از محضر [[شیخ یوسف بحرانی|صاحب حدایق]]، [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]] و [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر کبیر]] و دیگر اساتید به درجه [[اجتهاد]] رسید. وی عالمی فاضل  و ادیبی شاعر بود.  
  
حسين بن نجف، پير ائمه عراق، پدرش از اهالی تبريز بود. شيخ حسين در نجف متولد شد و پس از طی مقدمات علوم از محضر صاحب حدايق، وحيد بهبهانی و شيخ جعفر کبير و ديگر اساتيد به درجه اجتهاد رسيد. وی عالمی فاضل  و اديبی شاعر بود. سبط بزرگوارش شيخ محمدطاها در وصف جدش چنين می نويسد: معظم له دانشمندی عالم و زاهدی کامل و بارعی خاشع بود. او در زهد، ورع و تقوی سلمان عصر خويش بود و در علم و عمل و فضائل اخلاقی صبر و حوصله، بردباری انگشت نمای مردم عصر خويش گشت. هيچ گاه به مدت عمرش خشم و غضبی از او ديده نشد. بسيار بردبار و خوش اخلاق بود. در شدائد و گرفتاريها صبور و حليم بود. او عمری طولانی نمود و فضلائی چند از محضرش برخاست. سيد محمد مجاهد به او اعتقاد وافری داشت و به علم و زهد و ورع و تقوای او غبطه می خورد. نوشته اند سيد محمد به شيخ می فرمود: آنگاه که به حضور مولايت بقية الله الاعظم می رسی از ما نيز یادی نما و در مورد حقير نيز خواهشی فرما. شيخ می فرمود: ما را چه به حضور صاحب، چه آنکه زيارت معشوق کار هر عاشق دلباخته نيست!!!
+
== ویژگی‌های اخلاقی ==
 +
سبط بزرگوارش شیخ محمدطاها در وصف جدش چنین می نویسد: معظم له دانشمندی عالم و زاهدی کامل و بارعی خاشع بود. او در [[زهد]]، [[ورع]] و [[تقوا|تقوی]]، [[سلمان فارسی|سلمان]] عصر خویش بود و در [[علم]] و عمل و فضائل اخلاقی، [[صبر]] و بردباری انگشت نمای مردم عصر خویش گشت. هیچ گاه به مدت عمرش [[غضب|خشم]] و غضبی از او دیده نشد. بسیار بردبار و خوش اخلاق بود. در شدائد و گرفتاریها صبور و حلیم بود. او عمری طولانی نمود و فضلائی چند از محضرش برخاست.  
  
از آثار اوست: دره نجفيه در رد اشعريه و منظومه در فضائل و مناقب ائمه عليهم السلام. اين پير عاشق شيخ الائمه عراق پس از چندين سال تحقيق و عبادت و بندگی سرانجام در شب جمعه دوم محرم الحرام سال 1251 اواسط قرن سيزدهم در نجف اشرف به کنار مولايش آرميد و سالها بعد شيخ انصاری هم در کنار او خوابيد.
+
[[سید محمد مجاهد|سید محمد مجاهد]] به او اعتقاد وافری داشت و به علم و زهد و ورع و تقوای او [[غبطه]] می خورد. نوشته اند سید محمد به شیخ می فرمود: آنگاه که به حضور مولایت [[بقیة الله|بقیة الله الاعظم]] می رسی از ما نیز یادی نما و در مورد حقیر نیز خواهشی فرما. شیخ می فرمود: ما را چه به حضور صاحب، چه آنکه زیارت معشوق کار هر عاشق دلباخته نیست!
 +
 
 +
== تألیفات ==
 +
از آثار اوست:  
 +
 
 +
* درّه نجفیه در رد [[اشاعره|اشعریه]]؛
 +
* منظومه در [[مناقب]] و فضائل [[ائمه اطهار|ائمه]] علیهم السلام.  
 +
 
 +
== وفات ==
 +
این پیر عاشق، شیخ الائمه [[عراق]]، پس از چندین سال تحقیق و [[عبادت]] و بندگی، سرانجام در شب جمعه دوم [[ماه محرم|محرم]] الحرام سال ۱۲۵۱ (اواسط قرن سیزدهم) در [[نجف]] اشرف وفات نمود و سالها بعد [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] هم در کنار او آرمید.
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
* سایت شعائر
  
منبع:سایت شعائر
 
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۶

حسین بن نجف (م، ۱۲۵۱ ق)، پیر ائمه عراق، پدرش از اهالی تبریز بود. شیخ حسین در نجف متولد شد و پس از طی مقدمات علوم از محضر صاحب حدایق، وحید بهبهانی و شیخ جعفر کبیر و دیگر اساتید به درجه اجتهاد رسید. وی عالمی فاضل و ادیبی شاعر بود.

ویژگی‌های اخلاقی

سبط بزرگوارش شیخ محمدطاها در وصف جدش چنین می نویسد: معظم له دانشمندی عالم و زاهدی کامل و بارعی خاشع بود. او در زهد، ورع و تقوی، سلمان عصر خویش بود و در علم و عمل و فضائل اخلاقی، صبر و بردباری انگشت نمای مردم عصر خویش گشت. هیچ گاه به مدت عمرش خشم و غضبی از او دیده نشد. بسیار بردبار و خوش اخلاق بود. در شدائد و گرفتاریها صبور و حلیم بود. او عمری طولانی نمود و فضلائی چند از محضرش برخاست.

سید محمد مجاهد به او اعتقاد وافری داشت و به علم و زهد و ورع و تقوای او غبطه می خورد. نوشته اند سید محمد به شیخ می فرمود: آنگاه که به حضور مولایت بقیة الله الاعظم می رسی از ما نیز یادی نما و در مورد حقیر نیز خواهشی فرما. شیخ می فرمود: ما را چه به حضور صاحب، چه آنکه زیارت معشوق کار هر عاشق دلباخته نیست!

تألیفات

از آثار اوست:

وفات

این پیر عاشق، شیخ الائمه عراق، پس از چندین سال تحقیق و عبادت و بندگی، سرانجام در شب جمعه دوم محرم الحرام سال ۱۲۵۱ (اواسط قرن سیزدهم) در نجف اشرف وفات نمود و سالها بعد شیخ انصاری هم در کنار او آرمید.

منابع

  • سایت شعائر