قیّم (اسامی و اوصاف قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
یکی از اوصاف [[قرآن|قرآن کریم]] «قیّم» به معنای استوار و مستقیم است: {{متن قرآن|«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا × قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ...»}}؛ ستایش خدایی را که این کتاب (آسمانی) را بر بنده خود فروفرستاد و هیچ‌گونه کژی در آن ننهاد؛ (کتابی) راست و درست، تا (گناهکاران را) از جانب خود به عذابی سخت بیم دهد. ([[سوره کهف]]/۱-۲) | یکی از اوصاف [[قرآن|قرآن کریم]] «قیّم» به معنای استوار و مستقیم است: {{متن قرآن|«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا × قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ...»}}؛ ستایش خدایی را که این کتاب (آسمانی) را بر بنده خود فروفرستاد و هیچ‌گونه کژی در آن ننهاد؛ (کتابی) راست و درست، تا (گناهکاران را) از جانب خود به عذابی سخت بیم دهد. ([[سوره کهف]]/۱-۲) | ||
| − | در این آیه «قیّماً» صفت «الکتاب» است و با فاصله آمده و در اصل «انزل علی عبده الکتاب قیّماً» بوده است. [[علامه طباطبایی]] می‌فرماید: چون قرآن مشتمل بر دین قیّم است - دینی که مصالح دنیوی و اخروی انسان را تأمین کرده است؛ چنان‌که خود می‌گوید: {{متن قرآن|«فَأَقِمْ | + | در این آیه «قیّماً» صفت «الکتاب» است و با فاصله آمده و در اصل «انزل علی عبده الکتاب قیّماً» بوده است. [[علامه طباطبایی]] می‌فرماید: چون قرآن مشتمل بر دین قیّم است - دینی که مصالح دنیوی و اخروی انسان را تأمین کرده است؛ چنان‌که خود می‌گوید: {{متن قرآن|«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ»}}؛ ([[سوره روم]]/۴۳) - آن را به صفت «قیّم» وصف کرده‌اند. |
برخی گفته‌اند قرآن را «قیّم» گفته‌اند؛ چون مستقیم و معتدل است و هیچ‌گونه افراط و تفریط، اختلاف، تناقض، تفاوت و کژی در آن وجود ندارد. | برخی گفته‌اند قرآن را «قیّم» گفته‌اند؛ چون مستقیم و معتدل است و هیچ‌گونه افراط و تفریط، اختلاف، تناقض، تفاوت و کژی در آن وجود ندارد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۶
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
یکی از اوصاف قرآن کریم «قیّم» به معنای استوار و مستقیم است: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا × قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ...»؛ ستایش خدایی را که این کتاب (آسمانی) را بر بنده خود فروفرستاد و هیچ‌گونه کژی در آن ننهاد؛ (کتابی) راست و درست، تا (گناهکاران را) از جانب خود به عذابی سخت بیم دهد. (سوره کهف/۱-۲)
در این آیه «قیّماً» صفت «الکتاب» است و با فاصله آمده و در اصل «انزل علی عبده الکتاب قیّماً» بوده است. علامه طباطبایی می‌فرماید: چون قرآن مشتمل بر دین قیّم است - دینی که مصالح دنیوی و اخروی انسان را تأمین کرده است؛ چنان‌که خود می‌گوید: «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ»؛ (سوره روم/۴۳) - آن را به صفت «قیّم» وصف کرده‌اند.
برخی گفته‌اند قرآن را «قیّم» گفته‌اند؛ چون مستقیم و معتدل است و هیچ‌گونه افراط و تفریط، اختلاف، تناقض، تفاوت و کژی در آن وجود ندارد.
منابع
