قول (اسامی و اوصاف قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | «قول» یکی از اسامی و صفات [[قرآن]] است. «قول» به معنای کلام یا لفظی است که بر زبان می‌آید. آیه ۵۱ [[سوره قصص]] می‌فرماید: «وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ | + | «قول» یکی از اسامی و صفات [[قرآن]] است. «قول» به معنای کلام یا لفظی است که بر زبان می‌آید. آیه ۵۱ [[سوره قصص]] می‌فرماید: {{متن قرآن|«وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ»}}؛ ما آیات قرآن را یکی پس از دیگری برای آنان آوردیم؛ شاید متذکر شوند. |
[[علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه]] مذکور می‌فرماید: «توصیل از باب تفعیل مفید تکثیر است و معنای آیه این است که ما نازل کردیم بر آن‌ها قرآن را پی‌درپی؛ یعنی آیه‌ای پس از آیه‌ای و نیز سوره‌ای درپی سوره‌ای دیگر. بنابراین، در آیه مذکور کلمه «قول» بر «قرآن» اطلاق شده است». | [[علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه]] مذکور می‌فرماید: «توصیل از باب تفعیل مفید تکثیر است و معنای آیه این است که ما نازل کردیم بر آن‌ها قرآن را پی‌درپی؛ یعنی آیه‌ای پس از آیه‌ای و نیز سوره‌ای درپی سوره‌ای دیگر. بنابراین، در آیه مذکور کلمه «قول» بر «قرآن» اطلاق شده است». | ||
| − | همچنین آیه ۱۳ [[سوره طارق]] می‌فرماید: «إِنَّهُ لَقَوْلٌ | + | همچنین آیه ۱۳ [[سوره طارق]] می‌فرماید: {{متن قرآن|«إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ»}}؛ این (قرآن) سخنی است که [[حق]] را از [[باطل]] جدا می‌کند. |
در این آیه نیز «قول» از اوصاف قرآن شمرده شده است. علامه طباطبایی می‌فرماید: ضمیر «انه» به قرآن برمی‌گردد؛ بنابراین «قول» وصف قرآن خواهد بود؛ یعنی قرآن کلامی قاطع و روشنگر (حق از باطل) است. | در این آیه نیز «قول» از اوصاف قرآن شمرده شده است. علامه طباطبایی می‌فرماید: ضمیر «انه» به قرآن برمی‌گردد؛ بنابراین «قول» وصف قرآن خواهد بود؛ یعنی قرآن کلامی قاطع و روشنگر (حق از باطل) است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۴
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«قول» یکی از اسامی و صفات قرآن است. «قول» به معنای کلام یا لفظی است که بر زبان می‌آید. آیه ۵۱ سوره قصص می‌فرماید: «وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ»؛ ما آیات قرآن را یکی پس از دیگری برای آنان آوردیم؛ شاید متذکر شوند.
علامه طباطبایی در ذیل آیه مذکور می‌فرماید: «توصیل از باب تفعیل مفید تکثیر است و معنای آیه این است که ما نازل کردیم بر آن‌ها قرآن را پی‌درپی؛ یعنی آیه‌ای پس از آیه‌ای و نیز سوره‌ای درپی سوره‌ای دیگر. بنابراین، در آیه مذکور کلمه «قول» بر «قرآن» اطلاق شده است».
همچنین آیه ۱۳ سوره طارق می‌فرماید: «إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ»؛ این (قرآن) سخنی است که حق را از باطل جدا می‌کند.
در این آیه نیز «قول» از اوصاف قرآن شمرده شده است. علامه طباطبایی می‌فرماید: ضمیر «انه» به قرآن برمی‌گردد؛ بنابراین «قول» وصف قرآن خواهد بود؛ یعنی قرآن کلامی قاطع و روشنگر (حق از باطل) است.
منابع
