آیه 91 سوره نحل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(معانی کلمات آیه)
(نزول)
 
سطر ۴۱: سطر ۴۱:
 
</tabber>
 
</tabber>
 
==معانی کلمات آیه==
 
==معانی کلمات آیه==
توكيد: وكد و توكيد: محكم كردن. اين لفظ ، فقط يك بار در قرآن آمده است.
+
توكيد: وكد و توكيد: محكم كردن. اين لفظ، فقط يك بار در [[قرآن]] آمده است.
ايمان: (به فتح اول) ، سوگندها. مفرد آن ، يمين است. فيومى در مصباح گفته: به قولى سوگند را از آن يمن گفته ‏اند كه عرب وقت پيمان بستن و هم سوگند شدن ،دست راست يكديگر را مى ‏فشردند.
 
  
كفيل: ضمانت، عهده‏دار شدن بر مال، كفالت، عهده‏دار شدن بر انسان است .
+
ايمان: (به فتح اول)، سوگندها. مفرد آن، يمين است. [[فیومی]] در مصباح گفته: به قولى سوگند را از آن يمن گفته ‏اند كه عرب وقت پيمان بستن و هم سوگند شدن، دست راست يكديگر را مى ‏فشردند.
  
كفيل: عهده‏ دار بر انسان. خدا بر من كفيل يعنى عهده‏ دار است.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
+
كفيل: ضمانت، عهده ‏دار شدن بر مال. كفالت، عهده ‏دار شدن بر انسان است. كفيل: عهده‏ دار بر انسان. خدا بر من كفيل يعنى عهده‏ دار است.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
  
 
==نزول==
 
==نزول==
  
«[[شیخ طوسى]]» گویند: این آیه درباره کسانى که با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله بیعت کرده بودند، نازل گردید<ref> صاحب جامع البیان نیز آن را از بریدة روایت نموده است.</ref> و ابن زید گوید: این آیه درباره سوگندى که اهل شرک یاد کرده بودند که در [[اسلام]] به آن وفادار باشند، نازل شد.
+
«[[شیخ طوسى]]» گوید: این آیه درباره کسانى که با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله بیعت کرده بودند، نازل گردید<ref> صاحب جامع البیان نیز آن را از بریدة روایت نموده است.</ref> و ابن زید گوید: این آیه درباره سوگندى که اهل شرک یاد کرده بودند که در [[اسلام]] به آن وفادار باشند، نازل شد.<ref>محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص483.</ref>
== تفسیر آیه ==
+
==تفسیر آیه==
 
<tabber>
 
<tabber>
 
  تفسیر نور=
 
  تفسیر نور=
سطر ۷۵: سطر ۷۴:
  
 
3- پيمان شكنىِ شما را خدا مى‌داند و كيفر مى‌دهد، خواه مردم بفهمند يا نفهمند.
 
3- پيمان شكنىِ شما را خدا مى‌داند و كيفر مى‌دهد، خواه مردم بفهمند يا نفهمند.
 +
«إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»
 +
----
 +
«1». تفاسير صافى و درّالمنثور.
  
«إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»
+
«2». بقره، 40.}}
}}
 
  
 
|-|
 
|-|
سطر ۲۰۴: سطر ۲۰۵:
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<div style="font-size:smaller"><references/></div>
+
<div style="font-size:smaller"><references /></div>
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
 
* [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌
 
* [[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
 
* [[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
 
* [[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
 
* [[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
 
 
  
 +
*[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
 +
*[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌
 +
*[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
 +
*[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
 +
*[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
 +
*[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌
 +
*محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
  
 
[[رده:آیات سوره نحل]]
 
[[رده:آیات سوره نحل]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۹

مشاهده آیه در سوره

وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا ۚ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<90 آیه 91 سوره نحل 92>>
سوره : سوره نحل (16)
جزء : 14
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

و چون با خدا (و رسول و بندگانش) عهدی بستید بدان عهد وفا کنید و هرگز سوگند و پیمان را که مؤکّد و استوار کردید مشکنید، چرا که خدا را بر خود ناظر و گواه گرفته‌اید؛ همانا خدا به هر چه می‌کنید آگاه است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Fulfill Allah’s covenant when you pledge, and do not break [your] oaths, after pledging them solemnly and having made Allah a witness over yourselves. Indeed Allah knows what you do.

معانی کلمات آیه

توكيد: وكد و توكيد: محكم كردن. اين لفظ، فقط يك بار در قرآن آمده است.

ايمان: (به فتح اول)، سوگندها. مفرد آن، يمين است. فیومی در مصباح گفته: به قولى سوگند را از آن يمن گفته ‏اند كه عرب وقت پيمان بستن و هم سوگند شدن، دست راست يكديگر را مى ‏فشردند.

كفيل: ضمانت، عهده ‏دار شدن بر مال. كفالت، عهده ‏دار شدن بر انسان است. كفيل: عهده‏ دار بر انسان. خدا بر من كفيل يعنى عهده‏ دار است.[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گوید: این آیه درباره کسانى که با رسول خدا صلى الله علیه و آله بیعت کرده بودند، نازل گردید[۲] و ابن زید گوید: این آیه درباره سوگندى که اهل شرک یاد کرده بودند که در اسلام به آن وفادار باشند، نازل شد.[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لا تَنْقُضُوا الْأَيْمانَ بَعْدَ تَوْكِيدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ «91»

و به عهد خدا آنگاه كه پيمان بستيد وفادار باشيد و سوگندها را پس از استوار ساختنش نشكنيد، زيرا كه خدا را بر خودتان كفيل (وگواه وضامن) قرار داده‌ايد. همانا خداوند آنچه انجام مى‌دهيد مى‌داند.

نکته ها

در روايات، پيمان در آيه را، پيمان مردم با رهبران الهى دانسته‌اند. «1»

اگر مردم به پيمان‌هاى خود وفادار باشند، خداوند به الطافى كه وعده داده، لباس عمل مى‌پوشاند. «أَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ» «2»

پیام ها

1- وفادارى به پيمان‌ها و سوگندهاى الهى، لازم است. أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ‌ ...

2- عمل به سوگند و عهدى لازم است كه قصد جدّى در كار باشد. «بَعْدَ تَوْكِيدِها» چنانكه در آيه‌ى 89 سوره مائده مى‌خوانيم: خداوند شما را به خاطر سوگندهاى لغو مؤاخذه نمى‌كند. «لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمانِكُمْ»

3- پيمان شكنىِ شما را خدا مى‌داند و كيفر مى‌دهد، خواه مردم بفهمند يا نفهمند. «إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»


«1». تفاسير صافى و درّالمنثور.

«2». بقره، 40.

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا صاحب جامع البیان نیز آن را از بریدة روایت نموده است.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص483.

منابع