نعمان بن بشیر
«نُعمان بن بشير» از قبيله خزرج و از انصار مدینه بود. مادر او عمره دختر رواحه (خواهر عبدالله بن رواحه از صحابه) نام داشت. وى فردی خطيب و شاعر بود.
او در جنگ صفین از سپاه معاويه به شمار مى‌آمد. سپس قاضى دمشق شد. آنگاه از سوى معاويه به ولايت يمن گماشته شد.[۱]
نعمان در ايامى كه مسلم بن عقیل، به نمايندگى از سوى امام حسین (علیه السلام) به كوفه آمده و برای آن حضرت بیعت مى‌گرفت، والى كوفه بود. او قبلا از سوى معاويه ولايت كوفه را بر عهده داشت، يزيد هم او را در همان منصب ابقاء كرد.[۲]
نهضت مسلم بن عقيل و هوادارانش در كوفه چون اوج و قدرت گرفت، عبدالله بن مسلم كه از هواداران بنى اميه بود، نسبت به سهل انگارى نعمان در قضيه مسلم بن عقيل انتقاد كرد و گزارش به يزيد داد و درخواست كرد كه براى كوفه مرد مقتدرترى بفرستد.
يزيد هم به پيشنهاد مشاور مسيحى خود «سرجون رومی»، عبيدالله بن زياد را به ولايت كوفه منصوب كرد و به وى فرمان سختگيرى و شدت عمل داد؛ بدين صورت، نعمان از ولایت كوفه عزل شد.
نعمان بن بشير تا دوران حكومت مروان بن حكم نيز زنده بود و والى حُمص (در سوریه) گشت، ولى به علت بروز اغتشاشاتى كه به فتنه ابن زبير معروف است، اهل حمص او را پذيرا نشدند؛ پس از آنجا گريخت و مردم تعقيبش كرده و او را كشتند. اين حادثه در سال 65 هجرى بود.[۳] وى در آن هنگام 64 سال داشت.[۴]
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
