محدث نوری
«میرزا حسین نورى» مشهور به «محدّث نوری» (۱۳۲۰-۱۲۵۴ ق)، از محدثان و محققان برجسته شیعه در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان میرزای شیرازی است. محدث نوری دارای آثار متعددی در علوم مختلف اسلامی از جمله «مستدرک الوسائل» است. آقا بزرگ تهرانی و شیخ عباس قمی از شاگردان محدث و شیخ فضلالله نوری پسر خواهر اوست.
![]() | |
نام کامل | حسین نوری طبرسی |
زادروز | ۱۲۵۴ قمری |
زادگاه | نور، مازندران |
وفات | ۱۳۲۰ قمری |
مدفن | نجف، حرم امام علی علیهالسلام |
اساتید |
میرزا محمدحسن شیرازی، شیخ عبدالحسین تهرانی، شیخ مرتضی انصاری، ملا فتحعلی سلطان آبادی،... |
شاگردان |
آقا بزرگ تهرانی، شیخ عباس قمی، محمدحسین کاشف الغطاء، شیخ علی زاهد قمی، شیخ محمدتقی بافقی،... |
آثار |
مستدرک الوسائل، النجم الثاقب، لؤلؤ و مرجان، حاشیه بر منتهی المقال، دار السلام، جنة المأوی، موالید الائمه،... |
محتویات
تحصیل و اساتید
حسین بن محمدتقی نوری در هیجدهم شوال در ۱۲۵۴ شهر نور استان مازندران به دنیا آمد. وی در همان سالهای آغازین عمر، تحصیلاتش را از موطن خود آغاز نمود و سپس در تهران، نزد شیخ عبدالرحیم بروجردی (که پدر زن محدث نوری نیز می باشد)، علم آموزى را دنبال کرد. در سن ۱۹ سالگی، براى فراگیرى علوم و معارف اسلامی، به نجف اشرف مهاجرت نمود و در آنجا، نزد اساتید بنام و پر آوازۀ روزگار خویش، از جمله میرزای شیرازی، کسب فیض و علم نمود.[۱]
محدث نوری همچنین در کربلا از محضر آیت الله شیخ عبدالحسین تهرانی معروف به «شیخ العراقین» استفاده کرده و پس از آن در درس آیت الله شیخ مرتضی انصاری که در نجف اشرف دایر بود حاضر میشود. استفاده از افادات شیخ اعظم بیش از چند ماه طول نمیکشد زیرا در همین زمان (۱۲۸۱ ق.) شیخ انصاری دار فانی را وداع میگوید.
برخی دیگر از اساتید ایشان عبارتند از:
- فقیه فاضل، ملا محمدعلی محلاتی (۱۲۳۲ ـ ۱۳۰۶ ق).[۲]
- جمال السالکین، آخوند ملا فتحعلی سلطان آبادی (۱۳۱۲ ق).[۳]
- فقیه کبیر، ملا شیخ علی خلیلی (۱۲۲۶ ـ ۱۲۷۹ ق).[۴]
- معزالدین سید مهدی قزوینی (۱۲۲۲ ـ ۱۳۰۰ ق).[۵]
- میرزا محمدهاشم خوانساری (۱۲۳۵ ـ ۱۳۱۸ ق).[۶]
- آیت الله ملا علی کنی (۱۲۲۰ ـ ۱۳۰۶ ق).[۷]
شاگردان و راویان
برخی از شاگردان محدث نوری عبارتند از:
- شیخ آقا بزرگ تهرانی، نویسنده «الذریعه الی تصانیف الشیعه».
- حاج شیخ عباس قمی، محدث بزرگ، صاحب کتاب مفاتیح الجنان.
- مصلح مجاهد آیت الله شیخ محمدحسین کاشف الغطاء (۱۲۹۴-۱۳۷۳ ق) صاحب «اصل الشیعة و اصولها». همچنین از آثار پرارج او در عالم ادب قصیدهای است غرا در دفاع از مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه که چکیدهای از کتاب «کشف الاستار» استادش محدث نوری است.
- اندیشمند نامی آیت الله علامه سید عبدالحسین شرف الدین عاملی (۱۲۹۰- ۱۳۷۷ ق).
- شیخ اسماعیل اصفهانی.
- شیخ مرتضی بن محمد عاملی.
- سید جمال الدین عاملی اصفهانی.
- حاج شیخ محمدباقر بیرجندی (۱۲۷۶-۱۳۵۲ ق.) مؤلف کبریت احمر.
- حاج شیخ علی اکبر نهاوندی.
- حاج شیخ علی زاهد قمی (۱۲۷۳-۱۳۷۱ ق).
- حاج شیخ محمدتقی قمی.
- عارف واصل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی.
- حاج میرزا ابوالفضل تهرانی، معروف به کلانتری نوری و نویسنده «شفاء الصدور فی زیارة العاشور».
- شیخ جعفر نوری نجمی.
- سید محمد علم الهدی نقوی کابلی (متولد ۱۲۸۸ ق).
- آقا میرزا محمد تهرانی (متولد ۱۲۸۱ ق).
- شیخ مهدی نوری، برادرزاده محدث نوری. ایشان پیش عمویش رسائل و مکاسب و ... آموخته بود.
- شیخ جلیل محمدحسن آل کبه (۱۲۶۹-۱۳۳۳ ق).
- صدر الاسلام حاج میرزا علی اکبر همدانی معروف به دبیر که ابوالمکارم هم خوانده میشود.
- حاج میرزا محمد ارباب قمی (۱۲۷۳-۱۳۴۱ ق).
- شیخ علی اکبر همدانی (۱۲۷۰-۱۳۲۵ ق) نویسنده ناسخ التفاسیر.[۸]
- پسر خواهرش و دامادش، شیخ شهید آیت الله شیخ فضل الله نوری (۱۲۹۵-۱۳۲۷ ق)
- آیت الله شیخ محمدتقی بافقی (۱۲۹۲-۱۳۲۵ ق).[۹]
همچنین محدث نوری «شیخ روایتی» بسیاری از دانشوران نامی است که از بابت نمونه علمای زیر نام برده میشود:
- آیت الله سید محسن امین عاملی (۱۲۸۴-۱۳۷۱ ق) نویسنده اعیان الشیعه.
- آیت الله میرزا محمدحسین نائینی (متوفای ۱۳۵۵ ق).
- حاج شیخ محمدهادی بیرجندی (۱۲۷۷-۱۳۶۶ ق) معروف به هادوی و متخلص به «هادی».
- حاج شیخ محمدباقر همدانی (متوفای ۱۳۳۳ ق) از شاگردان عارف نامی ملا حسینقلی همدانی.
- فدا حسین کهنویی، مشهور به نظیر حسن (متولد ۱۲۷۸ ق).
- منیرالدین بروجردی (۱۲۶۹-۱۳۴۱ ق) نوه دختری میرزای قمی (صاحب «قوانین الاصول»).
- علامه مجاهد شیخ محمدجواد بلاغی (۱۲۸۲-۱۳۵۲ ق) نویسنده تفسیر آلاء الرحمن.
- شیخ محمدعلی کچویی اردستانی (متوفای حدود ۱۳۳۵ ق).
- حاج شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه علمیه قم، (۱۲۷۶-۱۳۵۵ ق).
- سید حسن صدرالدین موسوی کاظمینی، نویسنده «تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام».
- سید هبة الدین شهرستانی، نویسنده «الهیئة والاسلام».
- علامه سید شمس الدین محمود حسینی مرعشی (۱۲۶۰-۱۳۳۸ ق).
- شریف الاسلام سید اسماعیل مرعشی نجفی نویسنده قانونچه در علم طب.
- حاج میرزا علی حسینی مرعشی شهرستانی، شارح الوجیزه شیخ بهایی در علم حدیث شناسی.
- شیخ محمد حرزالدین نجفی، نویسنده معارف الرجال.
- شیخ مهدی حکمی قمی، مشهور به پایین شهری.
- حاج میرزا حسن علیاری تبریزی فرزند حاج ملا علی علیاری سردرودی.
- حاج شیخ عبدالنبی نوری (۱۳۴۳-۱۲۵۴ ق).
- آقا ضیاءالدین عراقی (متوفی ۱۳۶۱ ق).[۱۰]
آثار و تألیفات
محدث نوری آثار بسیاری در علوم مختلف اسلامی تألیف نمود، که با ملاحظه ترتیب در تاریخ تألیف، چنین است:
- مواقع النجوم، شجره نامهای است در سلسله اجازات نوریان، و نخستین اثر او است که در ۲۱ سالگی نوشته است.
- نفس الرحمن فی فضائل سیدنا سلمان، حدیثی است از حیات سلمان فارسی که در شهر کربلا به سال ۱۲۸۳ ق. تألیف لطیف آن تمام شده است.
- دار السلام، در دو جلد، جلد اول درباره خواب و تعبیر خواب، و جلد دوم در اخلاق و آداب است که در ۱۲۹۲ ق، در سامرا تألیف آن تکمیل شده است.
- فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب (تألیف: ۱۲۹۲ ق).
- معالم العبر (تألیف: ۱۲۹۶ ق).
- میزان السماء (تألیف: ۱۲۹۹ ق).
- کلمه طیبه (تألیف: ۱۳۰۱ ق).
- جنة المأوی (تألیف: ۱۳۰۲ ق) تصنیفی است در مقام امام مهدی عجل الله تعالی فرجه.
- فیض القدسی (تألیف: ۱۳۰۲ ق) اولین کتاب مستند و معتبر در خصوص زندگانی علامه مجلسی. این کتاب چندی پیش به قلم مترجم معاصر حجه الاسلام سید جعفر نبوی به فارسی ترجمه و منتشر شد.
- بدر مشعشع (تألیف: ۱۳۰۸ ق) در شرح حال فرزندان موسی مبرقع پسر امام جواد علیه السلام است که همراه با تقریظ و تأیید میرزای شیرازی چاپ شد.
- کشف الأستار عن وجه الغائب عن الأبصار (۱۳۱۸ ق)، پرتوی است از حُسن دل انگیز حضرت مهدی علیه السلام.[۱۱]
- صحیفه ثانیه علویه.
- صحیفه اربعه سجادیه.
- سلامة المرصاد (تألیف: ۱۳۱۷ ق).
- مستدرک مزار بحار.
- حاشیه بر «منتهی المقال فی احوال الرجال» شیخ ابوعلی حائری.
- ظلمات الهاویه، در معایب معاویه و...
- النجم الثاقب فی احوال الامام الحجة الغائب (۱۳۰۳ ق) پر انتشارترین کتاب محدث نوری.
- موالید الائمه.
- شاخه طوبی.
- دیوان شعر، که با نام «مولودیه» چاپ شده است.
- مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، بزرگترین اثر محدث نوری و معتبرترین مجموعه مفصل روایی که پس از «وسائل الشیعه» نوشته شده که مرجعی معتبر برای مجتهدان است و هیچ فقیهی از آن بینیاز نیست.[۱۲]
- لؤلؤ و مرجان (تألیف: ۱۳۱۹ ق) نخستین کتاب مستقلی است که در ردّ خرافات مربوط به حماسه عاشورا، سخن میگوید و با صمیمیت و صداقت از مداحان و منبریانِ محترم میخواهد که در این کار حساس و حیاتی، به هیچ وجه ارکان سه گانه راستگویی، درست گویی و اخلاص را فراموش نکنند و با فدا کردن علم و عقل در پای عشقِ فرضی، آبروی همه را نبرند.
- تحیة الزائر، از متون زیارتی است.
- تقریرات بحث استادش شیخ عبدالحسین تهرانی.
- تقریرات درس استادش میرزا محمدحسن شیرازی.
- اربعونیات، همان که در حاشیه «کلمه طیبه» چاپ شده است.
- اخبار حفظ القرآن.
- رسالهای در شرح حال ملا ابوالحسن فتونی عاملی که در ۱۲۷۶ ق. نوشته است.
- کشکول، گلستانی که گلبرگ های گوناگونی را شامل میشود.
- حواشی بر «توضیح المقال» ملا علی کنی که در آخر رجال شیخ ابوعلی حائری (منتهی المقال) چاپ شده است.
- رساله فارسی در جواب به شبهات کتاب «فصل الخطاب» و در ردّ تحریف قرآن مجید. تذکر این نکته ضروری است که محدث نوری علاوه بر «کتاب القرآن» در ضمن «مستدرک الوسائل»، سه کتاب دیگر نیز در علوم قرآنی نوشته است و بیگمان با چشمپوشی از هر کدام از این چهار کتاب، قضاوت در حق نوری و او را متهم به تحریف قرآن، ناقص و ناروا خواهد بود.
- ترجمه جلد دوم دار السلام، به فارسی.
- اجوبة المسائل.
- فهرست کتابخانه کم نظیر خویش که به ترتیب الفبایی نوشته شده و در مقدمهاش به تفصیل در خصوص کتاب و نویسندگی سخن گفته است.[۱۳]
- نامهها و اجازهنامهها و اعلامیهها. که اگر در کتابی گردآوری شود گنجینه گرانبهایی را تشکیل خواهد داد. بیش از ده نامه از محدث نوری که در جواب نامههای میر حامد حسین هندی نویسنده «عبقات الانوار» نوشته شده است در مجله نور علم، البته بخش های بریدهای از آن ها چاپ شد.[۱۴]
وفات
مرحوم میرزا حسین نوری، سرانجام در ۲۷ جمادی الثانی سال ۱۳۲۰ قمری (در ۶۶ سالگی) در نجف دار فانی را وداع گفت و بنا به وصیت خودش در یکی از ایوان های آستان قدس حرم امیرالمومنین علیه السلام به خاک سپرده میشود.
پانویس
- پرش به بالا ↑ گلشن ابرار: ج ۱ ص ۴۱۳.
- پرش به بالا ↑ خاتمه مستدرک الوسائل، محدث نوری، چاپ قدیم سه جلدی، ج ۳، ص ۸۷۷.
- پرش به بالا ↑ کیهان اندیشه(۱۳۷۱)؛ ش ۴۵، ص ۶۹ ـ ۷۹.
- پرش به بالا ↑ ماضی النجف و حاضرها، آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۳۹، چاپ بیروت.
- پرش به بالا ↑ احسن الودیعه، اعتماد السلطنه، ج ۱، ص ۸۹، چاپ بغداد، ۱۳۴۸ ق.
- پرش به بالا ↑ پیشین، ج ۱، ص ۱۴۱.
- پرش به بالا ↑ پیشین، ج ۱، ص ۱۰۱.
- پرش به بالا ↑ زندگینامه این بزرگان را در مصادر زیر میتوان یافت: نفس الرحمن، ص ۱۴؛ معارف الرجال، ج ۱، ص ۲۷۱؛ نقباء البشر، ج ۲، ص ۵۴۶؛ حماسه حسینی، ج ۱، ص ۱۳؛ و هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی و ریحانه الادب.
- پرش به بالا ↑ دانشنامه جهان اسلام، حرف ب، جزوه چهارم، ص ۶۲۳، چاپ اول.
- پرش به بالا ↑ مشجره مواقع النجوم، محدث نوری، ص ۲۰، از منشورات کتابخانه نجفی مرعشی؛ الذریعه، ج ۱، ص ۱۸۱ و...؛ علماء معاصرین، واعظ خیابانی تبریزی، ص ۲۱۳، دائرةالمعارف تشیع، ج ۲، ص ۶۵، ج ۴، ص ۵۶۸ و...
- پرش به بالا ↑ کشف الاستار، محدث نوری، چاپ دوم، قم ۱۴۰۰ ق، ص ۲۴۶، آن جا و در مقدمه کتاب هم حدیثی از حیات محدث نوری آمده است.
- پرش به بالا ↑ به این معنی بسیاری از بزرگان اعتقاد داشته و دارند که از باب نمونه میشود از آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی نام برد. بنگرید: نقباء البشر، ج ۲، ص ۵۵۳؛ مکارم الآثار، ج ۵، ص ۱۴۷.
- پرش به بالا ↑ در خصوص آثار محدث، علاوه بر نقباء البشر، ج ۲، ص ۵۴۹ و جلدهای مختلف «الذریعه» مراجعه شود به فیض قدسی، مقدمه مترجم.
- پرش به بالا ↑ مجله نور علم، ش مسلسل ۴۸، دوره چهارم، ش ۱۲، (آذر و دی ۱۳۷۱) ص ۸۶-۱۰۸؛ فیض قدسی، با ترجمه سید جعفر نبوی، ص ۳۷-۴۰؛ چاپ اول، ۱۳۷۴، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، تهران.
منابع
- گلشن ابرار، جلد ۱، زندگینامه "محدث نوری" از صحتی سردرودی.
- "روش حدیثی محدث نوری در مستدرک الوسائل"، سید حسین فلاحزاده ابرقویی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، بازیابی: ۲۳ بهمن ۱۳۹۲.
آرشیو عکس و تصویر
قبور حسین نوری طبرسی و عباس قمی، در حرم امام علی علیه السلام
موقعیت مکانی مدفن حسین نوری طبرسی و عباس قمی در حرم امام علی علیه السلام _گزینه 10)
یکی از آثار حسین نوری طبرسی درباره امام زمان عجل الله تعالی فرجه