دعای ۴۷ صحیفه سجادیه/ شرح‌ها و ترجمه‌ها (بخش دهم)

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فهرست دعاهای صحیفه سجادیه

متن دعای ۴۷ صحیفه سجادیه

شرح و ترجمه دعا:

بخش اول - بخش دوم - بخش سوم - بخش چهارم - بخش پنجم - بخش ششم - بخش هفتم - بخش هشتم - بخش نهم - بخش دهم - بخش یازدهم - بخش دوازدهم - بخش سیزدهم

وَ طَوِّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا یحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَ یذْهَبُ بِالْبَرَکاتِ وَ أَشْعِرْ قَلْبِی الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّیئَاتِ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ.

وَ لَا تَشْغَلْنِی بِمَا لَا أُدْرِکهُ إِلَّا بِک عَمَّا لَا یرْضِیک عَنِّی غَیرُهُ وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبَّ دُنْیا دَنِیةٍ تَنْهَی عَمَّا عِنْدَک، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَةِ إِلَیک، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْک.

وَ زَینْ لِی التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِک بِاللَّیلِ وَ النَّهَارِ وَ هَبْ لِی عِصْمَةً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیتِک، وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُکوبِ مَحَارِمِک، وَ تَفُکنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ.

وَ هَبْ لِی التَّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ، وَ أَذْهِبْ عَنِّی دَرَنَ الْخَطَایا، وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیتِک، وَ رَدِّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِک، وَ جَلِّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِک، وَ ظَاهِرْ لَدَی فَضْلَک وَ طَوْلَک.‏

وَ أَیدْنِی بِتَوْفِیقِک وَ تَسْدِیدِک، وَ أَعِنِّی عَلَی صَالِحِ النِّیةِ، وَ مَرْضِی الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ، وَ لَا تَکلْنِی إِلَی حَوْلِی وَ قُوَّتِی دُونَ حَوْلِک وَ قُوَّتِک.

ترجمه‌ها

ترجمه انصاریان

و طوق پرهیز از موجبات بطلان حسنات و زوال برکات را به گردنم انداز، و نفرت از زشتی گناه، و رسوایی معصیت را در قلبم جای ده،

و مرا به برنامه‌ای که جز با کمک تو به آن نمی‌رسم سرگرم مساز تا از که غیر آن تو را از من راضی نمی‌کند باز مانم،

و از سویدای قلبم عشق دنیای دون را که مرا از آنچه نزد توست باز می‌دارد، و از جستن وسیله به سوی تو مانع می‌گردد، و از تحصیل مقام قرب به تو غافل می‌نماید ریشه کن فرما،

و خلوت راز و نیاز با خود را در شب و روز در نظرم بیارای، و به من مقام عصمتی عنایت کن که به خشیت تو نزدیک، و از ارتکاب محرّمات تو جدایم سازد، و از اسارت گناهان کبیره رهائیم دهد،

و مرا از آلودگی گناه پاک کن، و پلیدی خطاها را از من ببر، و لباس عافیت خود را بر من بپوشان، و ردای سلامتت را بر دوشم افکن، و خلعت نعمت‌های فراوان و کاملت را بر تنم کن، و احسان و نعمت خود را بر من پیاپی ساز

و به توفیق و ارشادت تأییدم فرما، و بر نیت شایسته و کلام پسندیده و کار نیک یاریم ده، و به جای حول و قوّه خودت مرا به حول و قوّه خودم وامگذار.

شرح‌ها

دیار عاشقان (انصاریان)

«وَ طَوِّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلاَعِ عَمَّا یحْبِطُ الْحنَاتِ وَ یذْهَبُ بِالْبَرَکاتِ وَ أَشْعِرْ قَلْبِی الاِزْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّیئَاتِ وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ وَ لاَ تَشْغَلْنِی بِمَا لاَ أُدْرِکهُ إِلاَّ بِک عَمَّا لاَ یرْضِیک عَنِّی غَیرُهُ

وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبَّ دُنْیا دَنِیة تَنْهَى عَمَّا عِنْدَک وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَةِ إِلَیک وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْک

وَ زَینْ لِی التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِک بِاللَّیلِ وَ النَّهَارِ وَ هَبْ لِی عِصْمَةً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیتِک وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُکوبِ مَحَارِمِک وَ تَفُکنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ

وَ هَبْ لِی التَّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ وَ أَذْهِبْ عَنِّی دَرَنَ الْخَطَایا وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیتِک وَ رَدِّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِک وَ جَلِّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِک وَ ظَاهِرْ لَدَی فَضْلَک وَ طَوْلَک

وَ أَیدْنِی بِتَوْفِیقِک وَ تَسْدِیدِک وَ أَعِنِّی عَلَى صَالِحِ النِّیةِ وَ مَرْضِی الْقَوْلِ وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ وَ لاَ تَکلْنِی إِلَى حَوْلِی وَ قُوَّتِی دُونَ حَوْلِک وَ قُوَّتِک»:

و طوق خوددارى از موجبات بطلان حسنات و زوال برکات را به گردنم بیاویز، و متنفر بودن از زشتى گناه و رسوایى معصیت را در دلم جاى ده، و مرا به چیزى که جز با یارى تو به آن نمى رسم از چیزى که جز آن تو را خوشنود نمى سازد مشغول مساز،

و از دلم محبت دنیاى پست را که از آنچه نزد توست باز مى دارد و از رسیدن به تو منعم مى کند و از نزدیک شدن به تو غافل مى سازد برکن، و تنهایى در راز و نیاز با خودت را در شب و روز در نظرم بیاراى، و به من عصمتى بخش که به ترس تو نزدیکم کند، و از دست یازیدن به محرّمات جدایم ساز، و از اسارت گناهان بزرگ رهایم نماید.

و مرا از پلیدىِ معصیت پاک نما، و آلودگى خطاها را از من برگیر، و لباس عافیت خود بر من بپوشان، و رداى سلامت را در برم کن، و به خلعت نعمت هاى فراگیر مزینم ساز، و تفضّل و نعمت خود را بر من پیاپى فرما، و به توفیق و ارشادت تأییدم نما، و بر نیت شایسته و سخن پسندیده و کار نیک یاریم ده، و بجاى نیرو و توانایى خودت مرا به نیرو و توانایى خودم وامگذار.