ابراهیم بن الحسین
برخى از مورخان «ابراهیم بن الحسین» را در زمره فرزندان امام حسین علیه السلام قرار داده اند، اما از حضور وى در کربلا سخنى به میان نیاورده اند. ولى برخى دیگر از مورخان مى گویند که ابراهیم روز عاشورا به میدان نبرد رفت و این چنین رجز خواند:
اقْدِمْ حُسَین الْیوْمَ تَلْقى احْمَدا ثُمَّ اباک الطّاهِرِ الْمُؤَیدا
وَالْحَسَنَ الْمَسْمُومَ ذاک الاسْعَدا وَذاالْجَناحَینِ حَلیفَ الشُّهَدا
وَحَمْزَة اللَّیث الْکمَّى السَّیدا فى جَنَّة الْفِرْدَوْسِ فازُوا سُعَدا
اى حسین، پیش بیا که امروز جدت احمد و پدر پاک و تأیید شدهات و برادرت حسن مسموم و صاحب دو بال (جعفر طیار) که همسوگند شهدا بود و همچنین حمزه شیر شجاع را که رستگار شدند، در فردوس ملاقات خواهى کرد.
ابراهیم آنگاه چون شیر حمله نمود و ۵۰ یا ۸۴ تن از نیروهاى دشمن را به هلاکت رساند و پس از آن خود به فیض عظیم شهادت نایل آمد.
منابع
- پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
قبل از واقعه | |||
شرح واقعه |
| ||
پس از واقعه | |||
بازتاب واقعه | |||
وابسته ها |