آیه 95 سوره مائده
<<94 | آیه 95 سوره مائده | 96>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
ای مؤمنان، در حال احرام صید را نکشید و هر کس آن را عمداً کشت مثل آن صید را از جنس چهارپایان، که به مثلیّت آن دو مؤمن عادل حکم کنند، به عنوان هَدْی به کعبه رساند یا چند مسکین را طعام دهد یا معادل آن روزه بدارد، تا بچشد عقوبت مخالفتش را. و خدا از گذشته درگذشت، ولی هر که دیگر بار (به مخالفت) باز گردد خدا از وی انتقام میکشد، و خدا مقتدر و انتقام کشنده است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
حرم: (بر وزن شتر) جمع محرم و آن كسى كه در حال احرام است. (مائده/ 1)
متعمّد: عمد: قصد. عامد و متعمد: كسى كه كار را دانسته و از روى عمد انجام دهد.
نعم: (بر وزن شرف) چهارپايان، مراد گاو، گوسفند و شتر است. (انعام ثلاثه) اين كلمه جمع است و از لفظ خودش مفرد ندارد.
هديا: هدى: قربانى مكه. در جاهاى ديگر اضحيه گويند.
عدل: برابرى. برابر. در اينجا معناى دوم مراد است.
ليذوق: ذوق: چشيدن. «ليذوق» تا بچشد.
وبال: كيفر و عذاب. وبل: شدت. وبال: كيفر و عقوبتى است كه بر انسان سنگين و سخت است.
سلف: (بر وزن شرف) گذشته و گذشتن. مصدر و اسم هر دو آمده است.[۱]
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]
شأن نزول:
اين آيه در شأن ابواليسر نازل شد. نام وى عمرو بن مالك الانصارى بود و در سال حديبيه محرم بود و به گورخرى رسيد و آن را شكار كرد و با نيزهاى او را افكند و بكشت سپس اين آية نازل گرديد[۳].[۴]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعامُ مَساكِينَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقامٍ «95»
جلد 2 - صفحه 373
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! در حال احرام، شكار را نكشيد، و هر كس از شما به عمد، شكارى را بكشد، كيفر و كفّارهاش كشتن نظير آن حيوان از چهارپايان است كه (به اين نظير بودن) دو شاهد عادل از ميان خودتان حكم كنند. (اين حيوان قربانى) هديهاى است كه به كعبه برسد (وآنجا ذبح شود) يا (به جاى قربانى) براى جبران آن (به شصت) فقير طعام بدهد يا برابر آن روزه بگيرد. (اين كفّارههاى سهگانه) براى آن است كه جزاى كار خود را بچشد. خداوند از گذشتهى شما (كه قانون كفّاره نيامده بود) گذشت و هر كس اين كار را تكرار كند، خداوند از او انتقام مىگيرد، و خداوند، شكستناپذير و انتقام گيرنده است.
نکته ها
كلمهى «حُرُمٌ» به معناى كسى است كه براى حج يا عمره، مُحرم شده است.
كلمهى «نعم» كه جمع آن «انعام» است، به شتر، گاو و گوسفند گفته مىشود.
كلمهى «مسكين» از «سكن»، به كسى گفته مىشود كه به خاطر تهىدستى و فقر، از مسكن خود خارج نمىشود وبه اصطلاح فقر او را از پا در آورده و خانهنشين كرده است.
امام صادق عليه السلام فرمود: «كفّارهى شترمرغ، شتر و كفّارهى الاغ وحشى، گاو و كفّارهى آهو، گوسفند و كفّارهى گاو وحشى، گاو اهلى است». «1»
پیام ها
1- امنيّت در حال احرام، حتّى براى حيوانات نيز بايد حفظ شود. «لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»
2- فلسفهى حلال و حرام بودن، هميشه ذاتى و مربوط به خود موارد نيست، بلكه
«1». تهذيب ج 5، ص 341. نورالثقلين، ج 1، ص 673. براى توضيح بيشتر در مورد كفّارهى شكار و احكام و خصوصيّات آن، به كتب فقهى و توضيح المسائل مراجعه شود.
جلد 2 - صفحه 374
گاهى به اقتضاى شرايط زمانى و مكانى است، پس زمان و مكان، تاريخ و جغرافيا، در حكم الهى تأثير دارد. «وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»
3- اسلام براى حالات خاص، دستورات ويژهاى دارد. «وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»
4- قوانين اسلام براى همه است. «وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ»
5- خطرناكتر از خود تخلّف (عمل خلاف)، انگيزه و هدف و سوء قصد آگاهانه است. «مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً»
6- كيفر، بايد عادلانه باشد. «مِثْلُ ما قَتَلَ»
7- اسلام به هر مناسبتى به مسئلهى گرسنگان و فقرزدايى توجّه دارد. «طَعامُ مِسْكِينٍ»
8- حيواناتى كه در مكّه ذبح مىشوند، هديه هستند. «هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ»
9- دست مجرم را در انتخاب نوع جريمه (قربانى، اطعام، روزه) باز بگذاريم و شرايط مالى و توان جسمى او را ناديده نگيريم. فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ ... أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً
10- كيفر قانونشكنى به قدرى سنگين است كه اطعام شصت فقير يا گرفتن شصت روزه تنها گوشهاى از آن است، نه تمام آن. «لِيَذُوقَ»
11- اجراى قوانين، پس از ابلاغ رسمى آنهاست. «عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ» قانون موارد قبلى را شامل نمىشود.
12- در تكرار شكار، علاوه بر جريمه، انتقام و قهر الهى نيز وجود دارد. «وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ»
13- اصرار بر گناه و تكرار آن، بسيار خطرناك وعقوبت سختى در پى دارد. «وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقامٍ»
14- تهديدات الهى را جدّى بگيريم. فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ ... عَزِيزٌ ذُو انْتِقامٍ
تفسير نور(10جلدى)، ج2، ص: 375
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- پرش به بالا ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.
- پرش به بالا ↑ تفسير كشف الاسرار.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 318.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.