آیه 4 سوره تحریم
| <<3 | آیه 4 سوره تحریم | 5>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
اینک اگر هر دو زن به درگاه خدا توبه کنید (رواست که) البته دلهای شما (خلاف رضای پیغمبر) میل کرده است، و اگر با هم بر آزار او اتفاق کنید خدا یار و نگهبان اوست و جبریل امین و مردان صالح با ایمان (یعنی علی علیه السّلام به روایت عامّه و خاصّه) و فرشتگان حق یار و مددکار اویند.
اگر شما دو زن از کار خود به پیشگاه خدا توبه کنید [خدا توبه شما را می پذیرد]، چون دل شما دو نفر از حق و درستی منحرف شده است، و اگر بر ضدِّ پیامبر به یکدیگر کمک دهید [راه به جایی نخواهید برد]؛ زیرا خدا و جبرئیل و صالح مؤمنان [که علی بن ابی طالب است] یار اویند، و فرشتگان نیز بعد از آنان پشتیبان او خواهند بود.
اگر [شما دو زن] به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است]، واقعاً دلهايتان انحراف پيدا كرده است. و اگر عليه او به يكديگر كمك كنيد، در حقيقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئيل و صالح مؤمنان [نيز ياور اويند] و گذشته از اين، فرشتگان [هم ]پشتيبان [او] خواهند بود.
اگر شما دو زن توبه كنيد بهتر است، زيرا دلهايتان از حق باز گشته است. و اگر براى آزارش همدست شويد، خدا ياور اوست و نيز جبرئيل و مؤمنان شايسته و فرشتگان از آن پس ياور او خواهند بود.
اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف گشته؛ و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید، (کاری از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- صغت: صغو: ميل و انحراف. «صغت النجوم صغوا: مالت للغروب».
- تظاهرا: صيغه تثنيه است. تظاهر: هم پشتى كردن، يكديگر را يارى كردن.[۱]
نزول
محمد بن سهل القطان بعد از چهار واسطه از عمار یاسر نقل نماید که گفت: از على بن ابى‌طالب علیه‌السلام شنیدم که فرمود: روزى پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم مرا نزد خود خواند و فرمود: یا على آیا می‌خواهى به تو بشارتى بدهم؟ گفتم: بلى یا رسول اللَّه شما همیشه مبشر خیر و خوبى بوده اید.
فرمود: خداوند درباره تو آیه اى نازل فرموده است. گفتم: آن آیه کدام است؟ سپس این آیه را قرائت فرمود و نیز على بن عبید و محمد بن القاسم بعد از سه واسطه از ابوصالح و او از ابن عباس روایت کنند که این آیه در مورد على علیه‌السلام بخصوص نازل گردیده است.[۲]
مخالفین ما از ابن عباس نقل نمایند که گفت: این قسمت از آیه «وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَیهِ» درباره عائشه و حفصه نازل شده است و این قسمت از آیه «فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ» درباره رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم نازل گردیده است و نیز این قسمت از آیه «وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ» درباره على علیه‌السلام نزول یافته است.[۳]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ «4»
جلد 10 - صفحه 124
اگر شما دو نفر، (افشاگر راز و شنونده آن) به سوى خدا توبه كنيد، (به نفع شماست.) زيرا دلهاى شما منحرف گشته است. و اگر در مقابل پيامبر ياور هم باشيد، (كارى از پيش نخواهيد برد.) زيرا خداوند، اوست ياور او و هم چنين جبرئيل و مؤمنان صالح و علاوه بر آنان، همه فرشتگان حامى او هستند.
نکته ها
«صَغَتْ» از «صغو» به معناى تمايل به انحراف است و «اصغاء» به گوش دادنى گويند كه شنونده به گوينده تمايلى داشته باشد.
به اتفاق مفسّران شيعه و سنّى، مراد از آن دو زن كه در اين آيه تَتُوبا ... صَغَتْ قُلُوبُكُما مورد خطابِ توبه قرار گرفته‌اند، حفصه و عايشه است كه اولى افشاگر راز پيامبر و دومى، شنونده آن بود.
52 حديث از شيعه و سنى نقل شده است كه مراد از صالح المؤمنين، علىّ بن ابيطالب عليهما السلام است. بر اساس اين روايات، علىّ بن ابيطالب عليهما السلام در كنار جبرئيل و بلكه ميان او و ساير فرشتگان قرار گرفته است و اين مقام را پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به آن حضرت بشارت دادند. «1»
پیام ها
1- به خاطر يك خلاف، همه را زير سؤال نبريد. «تَتُوبا» (دو نفر بايد توبه كنند، نه همه.)
2- براى افراد شرمنده، راه بازگشت و توبه را باز كنيد. «إِنْ تَتُوبا» البتّه براى هر گناهى توبه‌اى لازم است.
3- شنيدن راز نيز ممنوع است. خداوند به گوينده و شنونده، هردو مى‌فرمايد:
توبه كنيد. «تَتُوبا»
4- خداوند، هم مولاى همه است و هم مولاى شخص پيامبر. در آيه دوم فرمود:
«وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ» و در اين آيه در خصوص پيامبر مى‌فرمايد: «هُوَ مَوْلاهُ»
«1». تفسير كنز الدقائق.
جلد 10 - صفحه 125
5- نام برجستگان را برجسته كنيد. با اين كه جبرئيل از فرشتگان است، امّا نامش جداگانه برده شده است. جِبْرِيلُ ... وَ الْمَلائِكَةُ
6- گاهى يك حادثه و جرقّه، بيانگر يك جريان است. فاش كردن يك راز، جزئى بود، ولى خداوند آن را يك توطئه قلمداد كرد. «تَظاهَرا عَلَيْهِ»
7- همسرى و هم‌نشينى، نشانه هم‌فكرى و همدلى نيست. أَزْواجِهِ ... تَظاهَرا عَلَيْهِ
8- توبه تنها اظهار پشيمانى با زبان نيست، توبه واقعى بازگشت دل گنهكار است.
تَتُوبا ... صَغَتْ قُلُوبُكُما
9- مهم‌تر از انحراف در عمل، انحراف روح و دل است. ابتدا فكر و دل انسان منحرف مى‌شود، سپس مرتكب خلاف مى‌شود. «صَغَتْ قُلُوبُكُما»
10- كسانى‌كه رازى را بى‌دليل افشا مى‌كنند، اگر توبه نكنند، توطئه‌گرند. إِنْ تَتُوبا ... تَظاهَرا عَلَيْهِ
11- در برابر توطئه عليه پيامبر و مكتب، تمام نيروها بايد بسيج شوند. تَظاهَرا عَلَيْهِ ... هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ ... ظَهِيرٌ
12- حق، هيچ‌گاه تنها نمى‌ماند. هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ ...
13- صالح بودن، انسان را در كنار فرشتگان مقرّب الهى قرار مى‌دهد. «جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ»
14- فرشتگان، ياور پيامبر در برابر توطئه‌ها هستند. «وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ»
15- امدادهاى الهى، همه جانبه، ظاهرى و غيبى است. «صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ «4»
إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ: اگر توبه كنيد اى عايشه و حفصه، و بازگرديد به خدا و در آزار خاطر مبارك پيغمبر، همراز نشويد، پس آن بجا و شما را بهتر باشد، چه بر شما توبه واجب است، و ندامت بر افشاى سر لازم، فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما: پس بدرستى كه گشته است دلهاى شما از امر واجب كه محافظت سرّ پيغمبر، و عدول نموده از استقامت و صواب به آنچه موجب گناه و عذاب است، وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ: و اگر هم پشت شويد و معاون يكديگر گرديد بر آزردن خاطر مبارك حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، چه باك، فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ: پس بدرستى كه خداى تعالى او است
جلد 13 - صفحه 223
يار و مددكار پيغمبر، وَ جِبْرِيلُ: و جبرئيل نيز ناصر و رفيق او است، وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ: و ديگر كسى كه صالح جميع مؤمنين و برگزيده ايشان، وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ: و همه ملائكه آسمان و زمين بعد از نصرت خدا و جبرئيل و صالح المؤمنين، ظَهِيرٌ: هم پشت و مددكار و معاون اويند، يعنى با وجود آنكه خدا و جبرئيل و صالح المؤمنين و جميع ملائكه آسمان و زمين ناصر و ياور او باشند، ايذاى شما چه ضررى رساند.
تبصره: مراد از صالح المؤمنين، حضرت امير المؤمنين عليه السّلام است، به احاديث فريقين:
1- به روايت جامع حضرت كاظم عليه السّلام فرمايد و ان تظاهرا عليه، يعنى شما دو نفر، و پدران شما نمى‌توانيد به او ضرر رسانيد در قصد قتل او، پس بدرستى كه خدا ناصر او، و جبرئيل قرين او، و امير المؤمنين عليه السّلام برادر و وزير و نفس او و ملائكه بعد از آنها حافظ او مى‌باشند. «1» 2- در مجمع- از حضرت باقر عليه السّلام فرمود: دو مرتبه حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم امير المؤمنين عليه السّلام را به مردم شناسانيد: يكى بعد از نزول آيه: يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ و ديگر بعد از نزول اين آيه كه دست آن حضرت را گرفت و فرمود: اينست صالح المؤمنين. «2» 3- ينابيع الموده- بخارى و موصلى از ابن عباس گفت: سؤال نمودم از عمر بن خطاب از دو نفر كه پشتيبان هم شدند؟ گفت: عايشه و حفصه. حافظ ابو نعيم و ثعلبى به سند خود از اسماء بنت عميس نقل كرده‌اند كه گفت: وقتى اين آيه نازل شد: وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ، حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به على عليه السّلام فرمود: آيا بشارت دهم تو را كه قرين جبرئيل هستى. پس اين آيه تلاوت و فرمود: پس تو هستى و مؤمنون از اهل بيت، صالحون هستند.
«1» به نقل از نور الثقلين، جلد 5، صفحه 371، بطور مختصر.
«2» به نقل از مدرك ياد شده، صفحه 371.
جلد 13 - صفحه 224
4- سدى از ابى مالك روايت نموده كه من از ابن عباس شنيدم كه مراد به صالح المؤمنين، على عليه السّلام است.
5- كلبى و مجاهد و ابى صالح نيز روايت نموده. «1» 6- تفسير كواشى از علما و فضلا تصريح نموده كه مراد صالح المؤمنين، على عليه السّلام است. «2»
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ «1» قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ «2» وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هذا قالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ «3» إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ «4»
عَسى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراً «5»
ترجمه
اى پيغمبر چرا حرام ميكنى چيزى را كه حلال كرد خدا براى تو ميجوئى خوشنودى زنانت را و خدا آمرزنده مهربان است
بتحقيق مقرّر فرمود خدا براى شما گشودن سوگندهاتان را و خداوند صاحب اختيار شما است و او است داناى درست كار
و هنگاميكه راز گفت پيغمبر به بعضى از زنانش سخنى را پس چون خبر داد آنزن از آن و آشكار كرد و مطلع ساخت پيغمبر را خدا بر آن بيان كرد پاره‌ئى از آنرا و اعراض كرد از پاره‌اى پس چون خبر داد آنزن را بآن گفت چه كس خبر داد تو را از اين گفت خبر داد مرا داناى آگاه
اگر بازگشت كنيد شما دو تن بسوى خدا پس بتحقيق منحرف گشته است دلهاى شما از حقّ و اگر هم پشت شويد بر زيان او پس همانا خدا او است ياور او و جبرئيل و شايسته‌ترين اهل ايمان و ملائكه بعد از آن پشتيبان و مددكارند
اميد است پروردگار او اگر طلاق دهد شما را بجاى شما باو دهد زنانى بهتر از شما كه باشند مسلمانان گروندگان فرمان
جلد 5 صفحه 229
برداران بازگشت كنندگان عبادت كنندگان هجرت كنندگان شوهر ديدگان و شوهر نديدگان.
تفسير
خلاصه مستفاد از روايات عامّه و خاصّه راجع بشأن نزول اين سوره شريفه آنستكه ميان دو زن از زنان پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم يكى عايشه دختر أبو بكر و ديگر حفصه دختر عمر آئين الفت و رسم مودّت براى توافق در مسلك و مرام مستحكم بود و روزى از روزها كه آنحضرت بر حسب نوبه در منزل يكى از آندو بود و ماريه قبطيّه كنيز آنحضرت مادر ابراهيم عليه السّلام خدمت ميكرد در غياب صاحب نوبه و منزل حضرت با او هم بستر شد و حفصه از اين امر مطّلع گرديد و برآشفت و حضرت براى استمالت خاطر او قسم ياد فرمود كه ديگر با ماريه نزديكى نكند و باو نويد داد كه بعد از من أبو بكر و عمر بر مردم حكومت خواهند نمود و سفارش فرمود كه اين راز را بپوشاند و با كسى در ميان نگذارد و او قبول نمود ولى تخلّف كرد و بعايشه ماجرا را خبر داد و او بپدرش گفت و او بعمر گفت و عمر حفصه را استنطاق نمود و قضيّه را از دختر خود شنيد و خداوند قضايا را به پيغمبر خود اعلام و لطفا او را معاتب فرمود بر مراعات خوشنودى زنان و قسم ياد نمودن بر ترك امر راجح يا مباحى كه اقتضاء اباحه در آن موجود است كه نزديكى با مادر ابراهيم يا بدست آوردن دل او احيانا باشد و ترخيص فرمود براى او تخلّف از قسم را بدادن كفّاره كه گفته‌اند و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده يا بدون آن چون مقتضاى قاعده عدم انعقاد آن قسم است مگر آنكه گفته شود بملاحظاتى مرجوح نبوده و سؤال خداوند كه چرا چنين كردى صرفا از باب عطوفت و مهربانى بوده و ميخواسته امر بر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم موسّع باشد و اينمعنى قريب در نظر است در هر حال نقل نموده‌اند بعد از مطّلع شدن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از افشاء سرّ خود حفصه را ملامت فرمود كه چرا گفتى من چنين كارى كردم و چنين قسمى ياد نمودم و نفرمود چرا گفتى آندو نفر بعد از من بحكومت ميرسند يا چه اراده دارند از باب بى‌اعتنائى يا بملاحظات ديگرى از انتشار اين خبر بين مسلمانان و امثال آن و چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اين خطاب و عتاب را باو فرمود او عرضه داشت كه شما را از اين امر مطّلع نمود
جلد 5 صفحه 230
حضرت فرمود خداوند عليم خبير و بنابراين مفاد آيات آنستكه اى پيغمبر محترم چرا حرام ميكنى چيزيرا كه خدا حلال نموده و ميخواهد كه حلال باشد بر تو بقسم براى خوشنودى زنانت و خدا آمرزنده و مهربان است كه مقرّر داشته گشودن مسلمانان قسمهاى خودشان را بدادن كفّاره و اختيار حلّ و عقد امور آنان با خدا است و مقرّراتش از روى علم و حكمت است و مردم بايد متذكّر باشند وقتى را كه رازگوئى كرد پيغمبر ببعضى از زنانش مطلبى را پس چون خبر داد آنزن آن مطلب را به همكارش و آندو به پدرانشان و مطّلع فرمود خداوند پيغمبر خود را بر فاش شدن سرّش پيغمبر معرّفى و بيان فرمود براى حفصه بعض سرّى را كه فاش نموده بود و بيان شد و صرف نظر فرمود از بيان بعض ديگرى كه ذكر و اشاره بآن نمودم چون در بعضى از روايات اهتمام آن چهار نفر بمسموم نمودن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ذكر شده بود و بيانش شرم‌آور بود و چون مطلب را پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بحفصه فرمود و گفته‌اند ميخواست او را طلاق بدهد يا داد عرضه داشت چه كسى شما را باين امر مطّلع نمود فرمود خداوندى كه دانا بأسرار مردم و آگاه از ضماير آنها است و چون ظاهرا آنها در مقام توبه و عذرخواهى برآمدند با آنكه واقعا عازم نبودند خداوند آندو را مخاطب بخطاب عتاب‌آميز فرموده بر سبيل ترديد ميفرمايد اگر شما دو زن توبه نمائيد بسيار بجا و موقع است چون دلهاى هر دو منحرف از حفظ سرّ و مهر و محبّت سرور عالم بوده و هست و اينكه تعبير بقلوب فرموده با آنكه دو نفر بودند بنظر حقير اشاره است بده دله و صد دله بودن آندو يا بضميمه پدرانشان كه دلهاشان در عداوت با خانواده عصمت و طهارت متّحد بود چنانچه گفته شده‌اى ده دله صد دله دل يكدله كن- مهر دگران را ز دل خود يله كن» «يكروز باخلاص بيا بر در دوست- گر كام تو بر نيايد آنگه گله كن» و اگر پشت بهم داديد و متّحد شديد در آزار و ايذاء و غلبه نمودن بر پيغمبر پس بدانيد كه خدا يار و نگهدار او است و بعد از او جبرئيل كه او را خبردار نمود از قضايا و شايسته‌ترين اهل ايمان كه امير آنها است از طرف خداوند و ساير ملائكه هم پشتيبان و مددكار اويند چون در روايات متعدده از طرق خاصه و عامّه صالح المؤمنين بوجود مبارك امير ايشان
جلد 5 صفحه 231
على بن ابى طالب عليه السّلام تفسير شده و در مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه پيغمبر دو مرتبه آنحضرت را بامّت معرّفى فرمود يكمرتبه وقتى بود كه فرمود من كنت مولاه فعلى مولاه دفعه ديگر بعد از نزول اين آيه بود كه پيغمبر دست او را گرفت و باصحاب ارائه داد كه اين صالح المؤمنين است و ظاهرا چون توبه ننمودند يا خداوند چون از باطن آنها خبر داشته كه باز بعزم خودشان باقى هستند تهديد فرموده آنانرا بطلاق كه فرموده اگر پيغمبر شما و امثال شما زنان را طلاق دهد اميد است خداوند بجاى شما زنان بهترى نصيب او فرمايد كه صفاتشان بر خلاف صفات شما باشد مسلمان باشند اهل ايمان باشند فرمان بردار پيغمبر و حافظ سرّ او باشند و اگر احيانا خطائى از آنها سر زند از صميم قلب توبه نمايند فرائض و سنن خدا و پيغمبر را بجا آورند و در پرستش حق ريا و كوتاهى ننمايند و هر وقت پيغمبر بخواهد آنها را همراه خودش بجائى ببرد با كمال افتخار حاضر باشند از نوع زنان بيوه شوهر كرده و دختران بكر و اينكه اخيرا واو عطف آمده براى تقابل آندو صنف و اتّحاد نوعى است گوئيا فرموده زنان موصوفه بصفات مذكوره اعمّ از بيوه و بكرند چون اين دو صفت مهمّ نيست صفات مذكوره اهميّت دارد حال ملاحظه فرمائيد خداوند چگونه دو نفر امّ المؤمنين اهل سنّت را مفتضح و رسوا فرموده و خودشان اقرار نموده‌اند بشأن نزول سوره باز در مقام تقديس و تطهير و اغماض از تقصير آنانند.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِن تَتُوبا إِلَي اللّه‌ِ فَقَد صَغَت قُلُوبُكُما وَ إِن تَظاهَرا عَلَيه‌ِ فَإِنَّ اللّه‌َ هُوَ مَولاه‌ُ وَ جِبرِيل‌ُ وَ صالِحُ المُؤمِنِين‌َ وَ المَلائِكَةُ بَعدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ «4»
اگر شما دو نفر که عايشه و حفصه باشيد توبه كرديد بسوي خدا يعني واجب است توبه كنيد پس متمايل است قلوب شما بر اظهار و افشاء بايد خودداري كنيد و اگر اظهار كرديد بر عليه رسول اللّه (ص) پس محققا خداوند او ياري ميكند پيغمبر خود را و جبرئيل و صالح مؤمنين که علي (ع) است و ملائكه هم بعد از اينکه پشتيبان او هستند.
إِن تَتُوبا عايشه و حفصه.
إِلَي اللّه‌ِ حال که حفصه بعايشه گفته اگر شما دو نفر بديگران نگفتيد و فاش نكرديد يعني بابي بكر و عمر پدران خود نگفتيد که بايد نگوئيد و فاش نكنيد و در مقام اذيت برسول اللّه بر نيائيد.
فَقَد صَغَت قُلُوبُكُما با اينكه قلبا تمايل داريد و خودداري نميتوانيد بكنيد يعني توبه نميكنيد و دست بر نميداريد.
وَ إِن تَظاهَرا عَلَيه‌ِ در مقام عداوت با آن حضرت بر آمديد و با پدران خود همدست شديد قدرت نداريد كوچكترين اذيتي باو برسانيد زيرا:
فَإِنَّ اللّه‌َ هُوَ مَولاه‌ُ خدا ياور او هست و او حفظ ميفرمايد.
جلد 17 - صفحه 74
وَ جِبرِيل‌ُ آن هم ياري ميكند او را.
وَ صالِحُ المُؤمِنِين‌َ امير المؤمنين که در هر حالي ناصر پيغمبر بود كسي که همچو ناصري داشته باشد كي قدرت دارد باو آسيبي برساند.
وَ المَلائِكَةُ بَعدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ که جلوگيري ميكنند از دشمن‌هاي او که نتوانند اذيتي باو برسانند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 4)- سپس روی سخن را به این دو همسر- که در توطئه بالا دست داشتند- کرده، می‌گوید: «اگر شما از کار خود توبه کنید (و دست از آزار پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بردارید به نفع شماست زیرا) دلهایتان با این عمل از حق منحرف گشته» و به گناه آلوده شده (ان تتوبا الی الله فقد صغت قلوبکما).
منظور از این دو نفر به اتفاق مفسران شیعه و اهل سنّت، «حفصه» و «عایشه» است که به ترتیب دختران «عمر» و «ابو بکر» بودند.
سپس اضافه می‌کند: «و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید (کاری از پیش نخواهید برد) چرا که خداوند یاور اوست، و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان او هستند» (و ان تظاهرا علیه فان الله هو مولاه
ج5، ص225
و جبریل و صالح المؤمنین و الملائکة بعد ذلک ظهیر)
.این تعبیر، نشان می‌دهد که تا چه حد این ماجرا در قلب پاک پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و روح عظیم او تأثیر منفی گذاشت، تا آنجا که خداوند به دفاع از او پرداخته، و با این که قدرت خودش از هر نظر کافی است، حمایت جبرئیل و مؤمنان صالح و فرشتگان دیگر را نیز اعلام می‌دارد.
«صالح المؤمنین» معنی وسیعی دارد که همه مؤمنان صالح و با تقوا و کامل الایمان را شامل می‌شود، اما در این که مصداق اتم و اکمل. آن در اینجا کیست؟ از روایات متعددی استفاده می‌شود که منظور امیر مؤمنان علی علیه السّلام است.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
