آیه 28 سوره کهف

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از آیه 28 کهف)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا

مشاهده آیه در سوره


<<27 آیه 28 سوره کهف 29>>
سوره : سوره کهف (18)
جزء : 15
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و همیشه خویش را با کمال شکیبایی به محبت آنان که صبح و شام خدای خود را می‌خوانند و رضای او را می‌طلبند وادار کن، و مبادا دیدگانت از آنان بگردد از آن رو که به زینتهای دنیا مایل باشی، و هرگز از آن که ما دل او را از یاد خود غافل کرده‌ایم و تابع هوای نفس خود شده و به تبهکاری پرداخته متابعت مکن.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Content yourself with the company of those who supplicate their Lord morning and evening, desiring His Face, and do not lose sight of them, desiring the glitter of the life of this world. And do not obey him whose heart We have made oblivious to Our remembrance, and who follows his own desires, and whose conduct is [mere] profligacy.

معانی کلمات آیه

غداة: بامداد، يا از اول صبح تا طلوع آفتاب.

عشى: از اول ظهر تا غروب آفتاب. راغب از اول ظهر تا صبح روز بعد گفته است.

فرط: (بر وزن شتر) تجاوز و افراط. «الفرط: الامر المجاوز فيه عن الحد».[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گویند: این آیه درباره سلمان فارسى و امثال او از فقرا مسلمین مانند ابوذر و مقداد و عمار و خباب و صهیب نازل گردیده و این قسمت از آیه «وَلا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ» درباره مؤلفه قلوب و یاران آن‌ها از اهل دنیا نازل شده است[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً «28»

وبا كسانى كه پروردگارشان را (همواره و در هر) صبحگاه و شامگاه مى‌خوانند و خشنودى او را مى‌جويند، خود را شكيبا ساز و ديدگانت را از آنان برمگير كه زيور دنيا را بطلبى و از كسانى كه دلشان را از ياد خود غافل كرده‌ايم و در پى هوس خويشند و كارشان بر گزافه و زياده روى است، پيروى مكن.

نکته ها

در طول تاريخ، اغنيا و ثروتمندان كافر، پيوسته شرط ايمان آوردن خود را طرد فقرا و بينوايان مى‌دانستند، چنانچه از نوح چنين درخواستى كردند و حضرت در جواب آنان فرمود: «ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا» «2» من مؤمنان را به خاطر تهيدستى طرد نمى‌كنم. در زمان‌


«2». هود، 29.

جلد 5 - صفحه 163

پيامبر اسلام نيز از آن حضرت مى‌خواستند تهيدستانى چون سلمان و ابوذر و عمار و خباب را از خويش براند تا آنان ايمان آورده و همراه او شوند. اين آيه از چنين تفكّر و عملى نكوهش مى‌كند.

امام صادق و امام باقر عليهما السلام فرمودند: مراد از خواندن خداوند در صبحگاه و شامگاه، اقامه‌ى نماز است. «1»

پیام ها

1- ثروتمندان براى منصرف كردن پيامبر از معاشرت با تهى‌دستان مؤمن تلاش مى‌كردند و پيامبر در برابر آن تلاشها، مأمور به مقاومت شد. «وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ»

2- همدلى با تهى‌دستان سخت است، ولى بايد تحمّل كرد. «وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ»

3- پايبندى به دعا و نيايش، شرط شايستگى افراد براى مصاحبت و همنشينى است. وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ‌ ...

4- رهبر بايد نسبت به محرومان همدل وهمدم باشد، نه بى‌اعتنا. «2» وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ‌ ... وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ‌

5- دعاى دائمى وخالصانه، ارزشمند است. «بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ»

6- در آغاز و پايان هر روز بايد به ياد خدا بود. «بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ»

7- براى بدست آوردن دنيا و رضايت سرمايه‌داران، از تهى‌دستان فاصله نگيريم. «تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا»

8- زشت‌ترين كار آن است كه مردم به خدا توجّه كنند، ولى رهبر، به دنيا. يُرِيدُونَ وَجْهَهُ‌ ... وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا

9- خطر دنياطلبى تا حدّى است كه خداوند، به پيامبران هم هشدار مى‌دهد. «وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا»


«1». تفسير نورالثقلين.

«2». در آيه‌ى 52 سوره انعام آمده: «فتطردهم فتكون من الظّالمين» طرد مؤمنان با ظلم برابر است.

جلد 5 - صفحه 164

10- كسى كه بدنبال دنيا مى‌رود، از مسير رهروان الهى خارج مى‌شود. يُرِيدُونَ وَجْهَهُ‌ ... تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا دنياگرايى در مقابل خداگرايى است.

11- كيفر دنياگرايى، غفلت از ياد خداوند است. «تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ»

12- ارزش ياد خدا، به ريشه‌دار بودن آن در قلب وروح است. «أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا»

13- انسان گام به گام سقوط مى‌كند؛ اوّل غفلت، آنگاه هوسرانى و سپس مسير انحرافى. «أَغْفَلْنا اتَّبَعَ هَواهُ‌ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»

14- رهبرى افراد غافل، هواپرست و افراطى ممنوع است. «أَغْفَلْنا اتَّبَعَ هَواهُ‌ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»

15- اعتدال، ارزش و زياده‌روى ضد ارزش است. «وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا ابن مردویه در تفسیر خود از طریق جویبر از ضحاک او از ابن عباس روایت کنند که این قسمت از آیه «وَلا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا» درباره امیة بن خلف الجمحى نازل شده که به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت: فقرا را از نزد خود بیرون کن و با صنادید اهل مکه معاشرت بنماى و این گفتار مورد رضا و خشنودى خداوند نبوده است، ابوهریرة گوید: عیینة بن حصین به رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شد در حالتى که سلمان نزد پیامبر بود. عیینة گفت: یا محمد هنگامى که نزد تو مى آئیم باید این مرد را بیرون کنى سپس این آیه نازل شد و نظیر این شأن و نزول در آیه 53 سوره انعام است.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 519.

منابع