آیه 21 سوره آل عمران
<<20 | آیه 21 سوره آل عمران | 22>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
همانا آنان که به آیات خدا کافر شوند و انبیاء را بیجرم و به ناحق بکشند و آن مردمی را که (خلق را) به درستی و عدل خوانند به قتل رسانند، آنها را به عذاب دردناک بشارت ده.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
القسط: عدالت.[۱]
نزول
محل نزول:
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲]
شأن نزول:
اين آيه درباره پادشاهان بنىاسرائيل نازل گرديد كه بعد از موسى پيامبران را كشتند و مردانى كه امر به معروف و نهى از منكر مينمودند به قتل رسانيدند، شيخ بزرگوار ما در تفسير خود به عنوان روايت نه به عنوان شأن و نزول از ابوعبيدة بن جراح روايت كند كه گفت: از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيدم چه كسانى داراى عذاب سخت تر و شديدترى خواهند بود.
فرمود: كسانى كه پيامبران را بكشند و يا آمرين به معروف و ناهين از منكر را به قتل رسانند، سپس فرمود: اى ابوعبيدة قوم بنىاسرائيل در يك روز و در يك ساعت، چهل و سه پيامبر را به قتل رسانيدند و در همان روز هم 112 نفر از بندگان خداى را كه امر به معروف و نهى از منكر مينمودند كشتند[۳].[۴]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«21» إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ
براستى كسانى كه به آيات خداوند كفر مىورزند و پيامبران را به ناحق مىكشند وكسانى از مردم را كه فرمان به عدالت مىدهند مىكشند، پس آنان را به عذابى دردناك بشارت ده.
نکته ها
در تفاسير كبير و مجمعالبيان وقرطبى مىخوانيم: بنىاسرائيل در اول روز آنهم در يك
جلد 1 - صفحه 487
ساعت، چهل و سه نفر از پيامبران الهى و يكصد و دوازده نفر از آمران به معروف را به درجهى شهادت رساندند.
البتّه ناگفته پيداست كه در زمان پيامبراسلام صلى الله عليه و آله گروهى كه انبيا را شهيد كنند نبودند، ولى چون زندهها به كار گذشتگان و نياكان خود راضى بودند، خداوند در اين آيه، كسانى را كه به خاطر رضايت قلبى، شريك جرم نياكان هستند، با خطاب «بشّرهم» مورد انتقاد و تهديد قرار داده است.
سؤال: از شرايط وجوب امر به معروف و نهى از منكر آن است كه خطرى در كار نباشد، ولى در اين آيه از كسانى كه براى نهى از منكر تا پاى جان ايستادهاند، ستايش شده است، علّت چيست؟
پاسخ: اوّلًا: شرايط افراد و نوع معروف ومنكر تفاوت مىكند؛ گاهى منكر، حكومت يزيد است كه امام حسين عليه السلام براى نهى از آن به كربلا مىرود وشهيد مىشود، مىفرمايد: هدف من از اين حركت و قيام، امر به معروف و نهى از منكر است، امّا گاهى منكر در اين حدّ نيست، بلكه گناهى است كه بايد ميان خطر ومفسدهى گناه و از دستدادن مال وجان وآبرو مقايسه و با توجّه به اهميّت و اولويّت عمل كرد.
ثانياً: شايد مراد از كسانى كه در اين آيه مورد ستايش قرار گرفتهاند آنهايى باشند كه خود پيشبينى شهادت نمىكردند، ولى ستمكاران آنان را به شهادت رساندند.
پیام ها
1- از اعتقادات انحرافى و كفرآميز، اعمال خطرناكى همانند قتل و كشتار انبيا سر مىزند. «يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ ...»
2- در شرايطى، اظهار حقّ لازم است؛ اگرچه به قيمت شهادت انبيا و اوليا باشد.
3- دشمنان براى مقابله با حق، دست به كشتن پيامبران مىزنند. «يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ»
4- گاهى طاغوتها براى كشتن فرزانگان با تبليغات و شايعات و توجيهات، كار خود را حقّ جلوه مىدهند. «بِغَيْرِ حَقٍّ»
5- نام كسانى كه به عدالت دعوت مىكنند وآمرين به معروف وناهيان از منكر،
جلد 1 - صفحه 488
در رديف انبيا برده شده است. لذا كيفر قاتلان آنان نيز همچون قاتلان پيامبران است. «فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- پرش به بالا ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.
- پرش به بالا ↑ تفاسير كشف الاسرار و روض الجنان.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 110.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.