آیه 15 سوره سبأ
<<14 | آیه 15 سوره سبأ | 16>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و برای (اولاد و قوم) سبا در وطنشان (سرزمین یمن و شام) از راست و چپ (جنوب و شمال) دو سلسله باغ و بوستان آیتی (از لطف و رحمت حق) بود (همه پر نعمت، و به آنها گفتیم که) بخورید از رزق خدای خود و شکر وی به جای آرید، که مسکنتان شهری نیکو و پر نعمت است و خدای شما غفور (و مهربان) است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- سبأ: سبأ نام قومى است كه در اثر نافرمانى خدا و طغيان، سدّى كه داشتند ويران شد و سيلاب زندگيشان را تار و مار كرد و نيز سليمان به ديارشان لشكر كشيد چنان كه در سوره نمل گذشت، ظاهرا نسلى كه سيلاب، زندگيشان را از بين برد، غير از نسلى است كه سليمان به ديارشان لشكر كشيد و دو قضيه در دو زمان متفاوت اتفاق افتاده است، اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است: نمل/ 22، سبأ/ 15 مسكن قوم سبأ سرزمين فعلى يمن بود، اكنون در شرق صنعاء پايتخت يمن دشت پهناورى هست كه گويند سرزمين قوم سبأ بوده است.
- بلدة: بلدة و بلد به معنى سرزمين و (بلوك) است در قاموس آمده: «البلد و البلدة ... كل قطعة من الارض عامرا او خلاء».[۱]
نزول
على بن رباح گوید که فروة بن مسیک الغطفانى به رسول خدا صلى الله علیه و آله وارد شد و گفت: یا نبى اللَّه سبأ قومى بودند که در جاهلیت داراى عزت و شوکت مى بودند و اکنون میترسم که از دین اسلام برگردند و مرتد شوند. آیا اجازه میفرمائید با آنها به مقاتله و نبرد بپردازم.
پیامبر در جواب فرمود: درباره آنها هنوز مأموریتى ندارم و دستورى راجع به آنان به من نرسیده است، سپس این آیه نازل گردید.[۲]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
لَقَدْ كانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتانِ عَنْ يَمِينٍ وَ شِمالٍ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ «15»
همانا براى قوم سبأ در محل سكونتشان نشانهاى (از قدرت و رحمت الهى) بود: دو باغ و بوستان از راست و چپ. از روزى پروردگارتان بخوريد و براى او شكرگزار باشيد (كه) شهرى پاك و پروردگارى آمرزنده (داريد).
نکته ها
«سبأ» نام سرزمين حاصلخيز يمن است. سبأ نام شخصيّت بزرگ منطقه بوده كه روى آن سرزمين گذاشتهاند.
مردم در رسيدن به تمدّن و بهرهگيرى از نعمتهاى الهى دو نوع برخورد دارند:
برخى مانند سليمان عليه السلام با داشتن آن همه قدرت، از خداوند توفيق شكرگزارى مىخواهد.
«أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ»*
گروهى مانند قوم سبأ كه با داشتن شهرى پاكيزه و دلنشين كفران ورزيدند.
در قرآن هر كجا فرمان خوردن آمده، در كنارش مسئوليّتى آمده است:
كُلُوا ... وَ اشْكُرُوا «4» فَكُلُوا ... أَطْعِمُوا «5»
«1». مائده، 94.
«2». اعراف، 73.
«3». اعراف، 133.
«4». بقره، 172.
«5». حج، 28.
جلد 7 - صفحه 433
كُلُوا ... وَ اعْمَلُوا صالِحاً «1»
كُلُوا ... لا تُسْرِفُوا «2»
پیام ها
1- سر گذشت كشور سبأ عبرتانگيز است. لَقَدْ كانَ لِسَبَإٍ ... آيَةٌ
2- سرسبزى باغهاى منطقهى سبأ، استثنايى بوده است. «آيَةٌ»
3- يكى از آيات الهى، زيبايىهاى طبيعى است. آيَةٌ جَنَّتانِ ...
4- منطقهى سبأ از هر گونه كمبود، آفات، نا امنى، فحشا و قحطى پاك بود. «بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ»
5- در برابر نعمتهاى الهى بايد شاكر بود، ولى انسان هرگز حقّ شكر را ادا نمىكند و خداوند او را مىبخشد. وَ اشْكُرُوا لَهُ ... رَبٌّ غَفُورٌ
6- در انتخاب مسكن، به عنصر آبادانى، پاكى و پاكيزگى شهر توجّه كنيد.
مَسْكَنِهِمْ ... بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ
7- روزى دادن و آمرزيدن از شئون ربوبيّت است. رِزْقِ رَبِّكُمْ ... رَبٌّ غَفُورٌ
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 424
- پرش به بالا ↑ تفسیر ابن ابى حاتم.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.