آیه 151 سوره آل عمران

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا ۖ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۚ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<150 آیه 151 سوره آل عمران 152>>
سوره : سوره آل عمران (3)
جزء : 4
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

به زودی در دل کافران بیم و هراس افکنیم، زیرا که آنان برای خدا چیزی را شریک قرار دادند که خدا اصلاً بر آن دلیلی فرو نفرستاده است. و منزلگاه آنان آتش است و سرای ستمکاران بد منزلگاهی است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

We shall cast terror into the hearts of the faithless because of their ascribing partners to Allah, for which He has not sent down any authority, and their refuge shall be the Fire, and evil is the [final] abode of the wrongdoers.

معانی کلمات آیه

رعب: ترس. دستپاچگى.

سلطان: دليل، تسلّط، بمعناى معجزه نيز آمده كه دليل بخصوصى است.

ماوى: جايگاه. اسم مكان است از «اوى» كه به معنى نازل شدن و منضم شدن مى باشد.

مثوى: ثواء: اقامت. مثوى: اقامتگاه. مصدر ميمى نيز آيد، به معنى اقامت.[۱]

نزول

محل نزول:

اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲]

شأن نزول:

ابوسفيان و مشركين بعد از غزوه احد به طرف مكه مراجعت مي‌كردند. ابوسفيان در بين راه مى گفت: بد كرديم از اين كه همه مسلمين را نكشتيم. اكنون بازمي‌گرديم و همه آن‌ها را مى كشيم. هنگامى كه عزم مراجعت به سوى مدينه را نمودند رعب و ترسى در دل‌هاى آن‌ها مستولى شد. دوباره منصرف شده و مراجعت كردند و اين آيه نازل گرديد[۳].[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«151» سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ‌

بزودى در دلهاى كسانى كه كفر ورزيدند، بيم خواهيم افكند، زيرا چيزى را با خدا شريك كرده‌اند كه بر (حقّانيّت) آن (خداوند) دليلى نازل نكرده است و جايگاه آنان آتش دوزخ است و چه بد است جايگاه ستمگران.

نکته ها

پس از شكست مسلمانان در احد، ابوسفيان و لشكريانش كه هنوز از اطراف مدينه خيلى دور نشده بودند، گفتند: مسلمان‌ها نابود شدند وباقيمانده آنان گريختند، خوب است بازگرديم و آنها را ريشه‌كن كنيم. ولى خداوند آنچنان ترس و وحشتى در دل آنان افكند كه مانند شكست‌خوردگان به مكّه بازگشتند، چون نگران حمله مسلمانان بودند. «3»

«1». بقره، 165.

«2». يونس، 65.

«3». مناقب، ج 1، ص 126.

جلد 1 - صفحه 626

پیام ها

1- خداوند، مسلمانان را با القاى ترس بر قلب دشمن يارى مى‌كند. «سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ»

2- تكيه به غير خدا، شرك و عامل ترس است. همان گونه كه ايمان و ياد خدا عامل اطمينان مى‌باشد. «الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا»

3- مشرك، بر ادّعاى شرك برهان ندارد. «ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً»

4- اصول عقايد بايد بر اساس منطق و استدلال باشد. «لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً»

5- برهان، نورى الهى است كه بر دلها نازل مى‌شود و مشركان اين نور را ندارند.

«لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً»

6- شرك، نوعى ظلم است. «بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌2، ص 693.
  3. پرش به بالا تفاسير كشف الاسرار و مجمع البيان.
  4. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 156.

منابع