آیه بَعث
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
آيه 115 سوره مؤمنون را «آيه عَبَث» و نيز «آيه بَعث» مى گويند؛ وجه نامگذارى آن، به کار رفتن کلمه «عبَث» و دلالت اين آيه بر «بَعث» و قيامت است.
آيه شريفه دالّ بر هدفدار بودن خلقت انسان است و بر اين دلالت دارد که افعال الهى معلّل به غرض است؛ يعنى افعال الهى از روى حکمت و مصلحتى که به بندگان بازمى گردد، صورت مى گيرد؛ زيرا ذات خداوند سبحان غنى بالذات است، به اين ترتيب که: يکى از افعال الهي، خلقت اين عالم است و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پيش مى آمد و اين عمل قبيح و صدور قبيح از حق تعالى محال است.
و نيز بر قيامت و معاد دلالت دارد؛ زيرا اگر معاد و بعثى در کار نباشد، زندگى دنيا عبث و بيهوده خواهد بود؛ چون زندگى اين جهان با تمام مشکلاتى که دارد و با اين همه تشکيلات و مقدماتى که خدا براى آن چيده، اگر صرفاً براى همين چند روز باشد، پوچ و بى معنا خواهد بود.
اين آيه همچنين بر عدل الهی و تنزيه خداوند از فعل قبيح دلالت دارد.
منابع
- پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
