آیه اعتصام
آیه 103 سوره آل عمران را «آیه اعتصام» نامیدهاند. «اعتصام» در معنای منع کردن، دوری کردن، پناه بردن به چیزی و چنگ زدن به کار میرود.[۱]
در شأن نزول آیه فوق گفته اند: اين آيه درباره دو طايفه اوس و خزرج نازل شده كه صد سال در ميان آنها نزاع و كشمكش بوده و نسل بعد نسل در اوقات شب و روز ميان آنها جدال و نزاع برقرار بود تا اين كه خداوند پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله را به ظهور رسانيد و آنان، به دين اسلام گرويدند و از بركت آن، کینه و دشمنى از ميان آنان رخت بربست و با هم برادر شدند.[۲]
مصادیق حبل الله
با توجه به روایاتی که در منابع مختلف شیعه و اهل سنت وجود دارد، منظور از «حبل الله» در این آیه شریفه، قرآن و اهل بیت علیهم السلام می باشد:
- پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند: «إنَّ هذَا القُرآنَ حَبلُ اللّهِ، والنّورُ المُبينُ، والشِّفاءُ النّافِعُ»[۳] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اين قرآن ريسمان خدا و نور روشن گر و درمانى سودبخش است.
- امام علی علیه السلام می فرماید: «فَإِنَّهُ حَبْلُ اللهِ الْمَتِینُ و سَبَبُهُ الْأَمِین». [۴]
- پیامبر (ص) در وصف امیرالمؤمنین علی (ع) فرمودند: «هُوَ حَبلُ اللّهِ المَتينُ ...».[۵]
- امام باقر علیه السلام می فرماید: «آل محمد هم حبل الله الذی اُمرنا بالاعتصام به».[۶] منظور از حبل الله که خدا امر کرده به چنگ زدن به آن آل محمد هستند.
- امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند: «نحنُ الحَبل». [۷]
روشن است که بین این دو دسته روایت هیچ تعارضی وجود ندارد، زیرا با توجه به حدیث ثقلین، حقیقت قرآن و اهل بیت یک حقیقت جدایی ناپذیر هستند. پیامبر (ص) در این حدیث معروف می فرمایند: «:إنّي تارِكٌ فيكُمُ الثِّقلَينِ، كِتابَ اللّهِ وأهلَ بَيتي، وإنَّهُما لَن يَتَفَرَّقا حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ ».[۸] من در ميان شما دو چيز گرانبها بر جاى مى گذارم: كتاب خدا و اهل بيتم. اين دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا آن كه در كنار حوض [كوثر] بر من وارد شوند.
پانویس
- ↑ فراهیدی، العین، ۱/ ۳۱۳؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۲/ ۴۰۴ـ۴۰۷؛ طریحی، مجمع البحرین، ۶/ ۱۱۶
- ↑ تفسير قمی؛ تفسیر برهان.
- ↑ المستدرك على الصحيحين: 1 / 741 / 2040؛ مجمع البيان: 1 / 85؛ جامع الأخبار: 114 / 200 .
- ↑ نهج البلاغة: الخطبة 176.
- ↑ الأمالي للصدوق: ص 264 ح 282 عن حذيفة بن اُسيد الغفاري
- ↑ تفسيرالعيّاشي: ج 1 ص 194 ح 123 و ص 102 ح 298، بحارالأنوار: ج 24 ص 85 ح 9؛
- ↑ أمالي الطوسيّ: 272 / 510 عن عمر بن راشد، وراجع مجمع البيان: 2 / 805، ينابيع المودّة: 1 / 356 / 10
- ↑ المستدرك على الصحيحين: ج 3 ص 161 ح 4711 عن زيد بن أرقم.