انتظار ظهور امام زمان (عج)

«انتظار» در لغت به معنی چشم به راه بودن است و در اصطلاح به حالت آمادگی قلبی و روحی اطلاق می‌شود که شیعیان بایستی برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه داشته باشند. اصطلاح انتظار برگرفته از روایات است و اهمیت آن تا اندازه‌ای است که یکی از شرط‌های پذیرفته‌شدن اعمال شیعیان، انتظار فرج امام زمان است.

ویژگی‌های فرهنگ انتظار

براى بیان کردن فرهنگ انتظار، باید مؤلفه ها و ویژگى هاى انتظار بیان گردد؛ زیرا در پرتو بیان مؤلفه هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى برد. از این رو نکات اصولى که فرهنگ انتظار بر آن استوار است، بیان می گردد:

۱. در تفکر شیعى، انتظار موعود به عنوان یک اصل مسلم اعتقادى مطرح است و در بسیارى از روایات، بر ضرورت انتظار حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف تصریح شده است، از جمله:

امام صادق علیه السلام به اصحاب خود فرمودند: آیا شما را خبر ندهم به آنچه خداى عز و جل، هیچ عملى را جز به آنها از بندگان نمى پذیرد؟ گفتم: چرا. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این که محمد صلى الله علیه وآله بنده و فرستاده اوست و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولایت ما و بیزارى از دشمنانمان و پرهیزگارى و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف.

شیخ صدوق نیز از حضرت عبدالعظیم حسنى روایت مى کند که: «روزى بر آقایم محمد بن على علیه السلام وارد شدم و مى خواستم که درباره قائم عجل الله تعالی فرجه از آن حضرت سؤال کنم که آیا همان مهدى، است؟ حضرت خود سخن را آغاز کرد و فرمود: اى ابوالقاسم! به درستى که قائم از ماست و اوست مهدى که واجب است در (زمان) غیبتش انتظار کشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد و او سومین امام از فرزندان من است».

۲. از اصول فرهنگ انتظار، اعتقاد قلبى به ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه است و منتظر مؤمن باید یقین داشته باشد به این که حضرت قائم که امام دوازدهم و فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است. از روزى که متولد شده است تاکنون به همین بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از عدل مى کند و ظهور آن حضرت روز معینى ندارد که مردم بدانند، بلکه احتمال دارد همین امسال اتفاق بیفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسیار تأخیر بیفتد.

۳. در این فرهنگ، همان طور که ایمان به مفهوم واقعى خود عبارت از علم و عمل، عقیده و تلاش و اعتراف مى باشد، انتظار نیز مفهومى است با اصالت و سازنده و از عالى ترین مکتب هایى است که مى تواند جامعه اسلامى را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد و به کلیه تلاش ها ارزش و اصالت بخشد.

۴. در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و یا جامعه و یا امت، در حال عبادت و پرستش بسر مى برند که روحش عمل بلکه برترین عمل است و به بیان امام على علیه السلام، منتظر همانند مجاهد تلاشگرى است که در راه خدا و احیاى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد. انتظار در اعتقاد تشیع، داراى محتوائى اصلاحگر، تحرک آفرین و تعهدآورى است که عالى ترین و ارجمندترین نوع بندگى حق تعالى و در نتیجه برترین عمل و نیکوترین تلاش و جنبش مى باشد.

۵. در فرهنگ انتظار، کسى که در وادی تکلیف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود، در عمل هم به بایدها و نبایدهای شرع مقدس احترام مى گذارد؛ صفات بد را از خود دور مى کند و خود را به صفات خوب آراسته مى کند و دلیل بر این مطلب، فرموده امام صادق علیه السلام است که مى فرماید: «هر کس خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد، باید در عصر انتظار، مظهر اخلاق نیک اسلامى باشد. چنین کسى اگر پیش از قیام قائم درگذرد، پاداش او همانند کسانى باشد که قائم را درک کنند و به حضور او برسند، پس (در دیندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بکوشید...». از این رو امام خمینى مى فرماید: «ما منتظرانِ مقدم مبارکش هستیم تا با تمام توان کوشش کنیم تا قانون عدل الهى را در این کشور ولى عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف حاکم کنیم و از تفرقه و نفاق و دغلبازى بپرهیزیم و رضاى خداى متعال را در نظر بگیریم».

۶. در امر انتظار، اصل اعتقادى بسیار مهم «معاد» همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است:

جهت اول: این که مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف به هنگام ظهور، ستمگران را کیفر مى دهد و ظالمان را بسزاى اعمال خود مى رساند و مؤمنان را عزیز مى دارد و رحمت الهى را به سزاواران مى چشاند و این خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخیز.

جهت دوم: این که به هنگام ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، گروهى از پاکان و پلیدان به جهان بازمى گردند و به تعبیر قرآن کریم «و یوم نَحشُر مِن کلّ أمة فوجاً...»(سوره نمل، آیه ۸۳) و این خود قیامت صغرایى است و نشانه اى است براى قیامت کبرى.

جهت سوم: این که ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف از «اشراط الساعة»، یعنى علائم قیامت است. یکى از علائم و نشانه هاى حتمى قیامت و فرارسیدن رستاخیز، ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف است. حضرت مهدى پیش از قیامت مى آید و تا او نیاید و حکومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان بسر نمى رسد و قیامت برپا نمى گردد.

۷. کسب آمادگى نظامى براى ظهور حضرت: یکى از فرهنگ هاى انتظار که به تصریح روایات در دوران غیبت بر عهده شیعیان و منتظران فرج قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف است، کسب آمادگى هاى نظامى و مهیاکردن تسلیحات مناسب هر عصر براى یارى و نصرت امام غائب است. چنانکه در روایتى که نعمانى از امام صادق علیه السلام نقل کرده، آمده است: «باید هر یک از شما براى خروج قائم اسلحه تهیه کند، اگرچه یک نیزه؛ چون وقتى خداوند ببیند کسى به نیّت یارى مهدى اسلحه تهیه کرده است، امید است عمر او را دراز کند تا ظهور را درک نماید و از یاوران مهدى باشد».

منابع

• "انتظار"، دانشنامه کلام اسلامی، ناصر فروهى، در دسترس در: کتابخانه فقاهت.
• "فرهنگ انتظار"، سيد محمدصادق محمدى، مركز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه علميه، سایت اندیشه قم.

منابع برای مطالعه بیشتر

• سایت یاران انتظار