آیه 57 سوره احزاب

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا

مشاهده آیه در سوره


<<56 آیه 57 سوره احزاب 58>>
سوره : سوره احزاب (33)
جزء : 22
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آنان که خدا و رسول را (به عصیان و مخالفت) آزار و اذیّت می‌کنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده (و از رحمت خود دور گرداند) و بر آنان عذابی با ذلّت و خواری مهیّا ساخته است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed those who offend Allah and His Apostle are cursed by Allah in the world and the Hereafter, and He has prepared a humiliating punishment for them.

معانی کلمات آیه

«یُؤْذُونَ اللهَ»: مراد از آزار رساندن به خدا، بر سر خشم آوردن خدا به سبب کفر و الحاد است. یا این که اذیّت و آزار رساندن به پیغمبر و مؤمنان مراد است و ذکر خدا برای نشان دادن اهمّیّت و تأکید مطلب است.

نزول

از طریق عوفى از ابن عباس نقل شده که این آیه درباره کسانى نازل گردیده که پیامبر را به خاطر ازدواج با صفیه دختر حى بن اخطب مورد سرزنش و شماتت قرار داده بودند و نیز جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که درباره عبدالله بن ابى و عده اى نازل شده که در افک عائشه شرکت داشته اند.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً «57»

همانا كسانى كه خدا و رسولش را آزار مى‌دهند، خداوند در دنيا و آخرت آنان را لعنت مى‌كند، و براى آنان عذاب خوار كننده‌اى آماده كرده است.

نکته ها

آزار خداوند، يعنى انجام كارى بر خلاف خواست و رضاى او كه به جاى جلب رحمت الهى، غضب و لعنت خداوند را به دنبال دارد.

شايد مراد از اذيّت خدا، اذيّت بندگان خدا باشد، نظير قرض دادن به بنده كه قرض دادن به خداست، و مراد از اذيّت كردن پيامبر صلى الله عليه و آله تكذيب و تهمت و برخورد بى‌ادبانه با آن حضرت و اذيّت كردن اهل بيت اوست، همان گونه كه در چند روايت آمده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «فاطمة بضعة منى فمن اغضبها اغضبنى» «1» فاطمه پاره‌ى تن من است، هر كه او را خشمگين سازد مرا به خشم آورده است.

«1». صحيح بخارى، ج 5، ص 26 و صحيح مسلم، ج 4، ص 1903.

جلد 7 - صفحه 397

پیام ها

1- بنده‌ى مخلص به جايى مى‌رسد كه رنجاندن او، رنجاندن خدا مى‌شود.

«يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»

2- بخشى از كيفر توهين و تحقير و آزار و اذيّتِ اهل ايمان، در همين دنيا ظاهر مى‌شود. «لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا»

3- چون هدف ايذا كننده اهانت است، كيفر او نيز اهانت در آخرت است. «عَذاباً مُهِيناً»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر ابن ابى حاتم.

منابع