آیه 39 سوره سبأ
<<38 | آیه 39 سوره سبأ | 40>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
بگو: خدای من هر که از بندگان خود را خواهد وسیع روزی یا تنگ روزی میگرداند، و شما هر چه (در راه رضای حق) انفاق کنید به شما عوض میبخشد و او بهترین روزی دهندگان است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- يقدر: قدر در آيه به معنى تنگ گرفتن است «قدر اللَّه عليه الرزق: ضيّقه».
- يخلفه: اخلاف: جانشين قرار دادن. منظور از آن در آيه عوض دادن است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ «39»
بگو: بدون شك، پروردگارم براى هر كس از بندگانش كه بخواهد روزى را گشايش مىدهد، و يا براى او تنگ (و محدود) مىگرداند و هر چه را (در راه او) انفاق كرديد پس او (عوضش را) جايگزين مىكند و او بهترين روزىدهندگان است.
نکته ها
شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد: اگر خداوند جاى آنچه را انفاق شده پر مىكند، پس چرا من هر چه انفاق مىكنم جايگزينش نمىرسد؟! حضرت فرمود: «اگر مال حلال باشد و براى مصرف حلال انفاق شود حتماً جبران مىشود». «1»
علاوه بر اين ممكن است جبران آن در آخرت باشد يا از طريق دفع بلا يا رسيدن عوض آن به نسل بعدى در همين دنيا و يا از طريق غير مال جبران شود.
كلمه «يَقْدِرُ» از «قدر» هم به معناى اندازهگيرى است و هم به معناى سختگيرى. «2» ولى در اينجا به قرينه كلمه «يَبْسُطُ» به معناى سختگيرى است.
در آيه 36 نيز مسألهى گشايش و تنگى رزق مطرح شد ليكن مخاطب آن كفّار و مخاطب اين آيه مؤمنان هستند.
تاجرى كه مىبيند سرمايهاش در معرض تلف شدن است، حاضر است جنس خود را ارزان يا نسيه بفروشد و اگر مشترى خوبى برايش پيدا شد و نفروخت، كم عقل است. عمر ما هم سرمايهاى است كه در معرض تلف شدن است و خداوند آن را به بهاى گران مىخرد، معامله
«1». تفسير نورالثقلين و كافى، ج 2، ص 486.
«2». مفردات راغب.
جلد 7 - صفحه 454
نكردن با خدا كم عقلى است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «هر شب منادى ندا مىدهد: «هب للمنفق خلفاً و هب للمسك تلفا» (خدايا!) به انفاق كننده عوض وپاداش بده و ثروت خسيس و بخيل را تلف كن». «1»
خداوند بهترين رازق است. «خَيْرُ الرَّازِقِينَ» چون:
الف: همه چيز به دست اوست و مىتواند ببخشد.
ب: بخل ندارد.
ج: به همه مىبخشد.
د: بخشش او، بى منّت و بى توقّع است.
ه: دائمى است.
و: نيازها را مىداند.
ز: چيزهايى مىبخشد كه ديگران توان بخشيدن آن را ندارند.
پیام ها
1- تفاوت رزق بدست او و سبب تربيت و تكامل انسان است. (مقتضاى ربوبيّت خداوند قبض و بسط رزقها است.) رَبِّي يَبْسُطُ ... وَ يَقْدِرُ
2- انفاق مهم است نه مقدار آن. «ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ»
3- انفاق، تنها با مال نيست بلكه از هر نعمتى كه خدا به انسان داده مىتوان انفاق كرد. «ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ»
4- يقين به پرداخت عوض، عامل سخاوت است. ما أَنْفَقْتُمْ ... فَهُوَ يُخْلِفُهُ
5- يكى از دلايل اختلاف رزق، امتحان افراد است. «يَبْسُطُ، يَقْدِرُ، ما أَنْفَقْتُمْ»
6- انفاقها جبران مىشود. «فَهُوَ يُخْلِفُهُ» و خداوند ضامن جبران است. «فَهُوَ يُخْلِفُهُ»
7- انفاقها به بهترين صورت جبران مىشود. «خَيْرُ الرَّازِقِينَ»
«1». تفسير مجمع البيان.
تفسير نور(10جلدى)، ج7، ص: 455
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 442
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم