آیه 2 سوره تحریم
<<1 | آیه 2 سوره تحریم | 3>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
خدا مقرر کرد برای شما که سوگندهای خود را (به کفّاره) بگشایید، و خدا مولای شما بندگان (و حکمش نافذ) است و هم او (به هر چیز عالم) دانا و به حکمت (تمام امور خلق) آگاه است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- تحله: تحليل و تحلّه مصدر است به معنى باز كردن، منظور در اينجا كفاره دادن و باز كردن عقد قسم است.[۱]
نزول
عائشه گوید: وقتى که ابوبکر سوگند یاد کرده بود که به مسطح انفاق نکند، این آیه نازل گردید سپس انفاق خود را بر مسطح از سر گرفت.[۲] اگر چه این شأن و نزول دور از واقع و حقیقت به نظر مى آید.[۳]
عبدالله بن عمر از پدرش نقل نماید که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله به حفصه فرمود: من امابراهیم (ماریه قبطیه) را بر خویش حرام کرده ام، این موضوع را به کسى اطلاع نده حفصه آن را به عائشه خبر داده بود.[۴]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
سیمای سوره تحريم
اين سوره دوازده آيه دارد و در مدينه نازل شده است.
نام آن برگرفته از آيه اول است كه خداوند، تحريم آنچه را بر انسان حلال شمرده، نكوهش مىكند، گرچه اين تحريم، نوعى محروم كردن خود از لذّات حلال، به دلايل مختلف فردى و اجتماعى باشد.
آيات نخست سوره درباره رفتار ناشايست برخى همسران پيامبر با آن حضرت است و آيات بعدى، مؤمنان را مخاطب قرار مىدهد كه نسبت به خانواده خود و تربيت آنها مراقب باشيد تا گرفتار دوزخ نشويد. آنگاه در ادامه به الگوهاى مثبت و منفى زنان اشاره نموده و در هر بُعد، دو زن را معرّفى مىفرمايد. همسر نوح و لوط را به عنوان الگوى منفى و همسر فرعون و حضرت مريم را الگوى مثبت معرّفى مىكند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ «1» قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ «2»
اى پيامبر! چرا چيزى را كه خداوند براى تو حلال كرده، به خاطر جلب رضاى همسرانت، بر خود حرام مىكنى. خداوند آمرزنده و مهربان است. همانا خداوند، (راه) رهايى (از تعهّد) سوگندهايتان را (با پرداخت كفّاره) براى شما مقرّر كرده است و خداوند سرپرست شماست و او دانا و حكيم است.
جلد 10 - صفحه 121
نکته ها
براى اين آيه، شأن نزولهاى متفاوتى بيان شده است، امّا آنچه مسلّم است پيامبر كه همسران متعدّد داشت، گاهى گرفتار رفتارهاى حسادتآميز آنان مىشد و به خاطر جلب رضايت عمومى آنان، از حقوق مشروع خود مىگذشت. با آنكه اين تحريمها، امرى شخصى بود، امّا چون پيامبر به عنوان الگوى جامعه معرّفى شده است، ممكن بود ديگران احساس كنند حكم شرعى است و از آن پيروى كنند، لذا خداوند پيامبرش را از آن برحذر مىدارد و در واقع به مردم مىفهماند كه اينگونه رفتارهاى پيامبر، شخصى بوده و نبايد براى ديگران ملاك عمل قرار گيرد.
يكى از دلايلِ اينكه قرآن از طرف خداوند نازل شده است، لحن توبيخى قرآن نسبت به پيامبر در برخى آيات است، زيرا هيچ كس در كتاب رسمى و هميشگىاش، خودش را توبيخ نمىكند و همين عتابها نشانه آن است كه وحى الهى تحريف نشده است. نمونه ديگر آن را در آيه 43 سوره توبه مىخوانيم كه درباره مرخّصى دادن پيامبر براى ترك جبهه به بعضى از راحتطلبان مىفرمايد: «عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ»
رعايت اهم و مهمّ را فراموش نكنيم. سوگند اهميّت دارد، ولى حفظ احكام دين مهمتر است و لذا كسى كه سوگند خورده، حلالى را بر خود حرام كند، سوگندش از طريق پرداخت كفّاره شكسته مىشود و ميزان اين كفّاره در آيه 89 سوره مائده آمده است: «فَكَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكِينَ مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ ذلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ»
تحريم پيامبر، يك محروم كردن شخصى، از طريق سوگند بود كه در اين آيه، راه نجات از آن مطرح شده است.
پیام ها
1- انبيا، تحت تربيت الهى هستند. «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ»
2- حتّى پيامبر، حق ندارد بىدليل حلال خدا را بر خود حرام كند. «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ»
3- خشنودى خدا بر خشنودى ديگران مقدّم است. لِمَ تُحَرِّمُ ... تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ
جلد 10 - صفحه 122
4- خواسته زن اگر فراتر از احكام الهى وحقوق همسرى باشد، نبايد عملى شود.
لِمَ تُحَرِّمُ ... تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ (راضى كردن همسر به هر قيمت، لازم نيست.)
5- يكى از امورى كه انسان را گرفتار مىكند، علاقه به كسب رضايت ديگران به هر قيمتى است. «تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ»
6- توبيخ افراد بزرگوار بايد همراه مغفرت و رحمت باشد. يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ... وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
7- خداوند، هم گذشته را جبران مىكند، «غَفُورٌ رَحِيمٌ» و هم راه را براى آينده باز مىكند. «فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ»
8- توبيخ وانتقاد بايد همراه با بيان راه حلّ و راه گشايى باشد. لِمَ تُحَرِّمُ ... تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ
9- در اسلام بن بست وجود ندارد. (هيچ حكمى حتّى سوگند نمىتواند تمام راهها را بر انسان ببندد.) «قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ»
10- ما عبديم و بايد مطيع مولى باشيم، حلال را حلال شمريم، گرچه به قيمت شكستن سوگند باشد. «هُوَ مَوْلاكُمْ»
11- دستورات خداوند عالمانه و حكيمانه است، او مشكلات را حلّ و گرهها را باز مىكند. فَرَضَ اللَّهُ ... وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج11، ص228
- پرش به بالا ↑ مسند حرث بن اسامة.
- پرش به بالا ↑ لباب النقول فی اسباب النزول.
- پرش به بالا ↑ کتاب المختارة از ضیاء.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.