آیه 21 سوره طور
| <<20 | آیه 21 سوره طور | 22>> | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و آنان که ایمان آوردند و فرزندانشان هم در ایمان پیرو ایشان شدند ما آن فرزندان را به آنها برسانیم و از پاداش عمل آنان هیچ نکاهیم. هر نفسی در گرو عملی است که اندوخته است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- التناهم: آلت: نقصان و ناقص كردن «آلت ماله: نقصه و آلت الشيء: نقص».
- رهين: به معنى مفعول است (مرهون) الميزان در معنى آن فرموده: هر شخصى نزد خدا در مقابل عمل خود مقبوض و محفوظ است تا به جزاى عملش از لحاظ ثواب و عقاب برسد.[۱]
نزول
محمد بن العباس بعد از چهار واسطه از سدى او از ابومالک و او از ابن عباس روایت کند که این آیه درباره رسول خدا صلى الله علیه و آله و على مرتضى علیه‌السلام و فاطمه علیهاالسلام و حسن و حسین علیهماالسلام نازل شده است.[۲]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ «21»
و كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان، در ايمان از آنان پيروى كردند ما ذريّه آنان را به ايشان ملحق نموده و از پاداش عملشان هيچ نكاهيم. (آرى) هر كس در گرو كارى است كه كسب كرده است.
وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ «22»
و پى‌درپى آنان را ميوه و گوشت از هر نوع كه بخواهند مى‌دهيم.
نکته ها
«ألتنا» از ريشه «لوت» به معناى نقص است. «ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ» يعنى به خاطر الحاق فرزندان به پدران، چيزى از اجر پدران كم نمى‌كنيم.
كلمه «رَهِينٌ» به دو معناى گرو و همراه آمده است و اينكه مى‌فرمايد: انسان رهين كار خود است، يعنى ملازم و همراه كار خود است.
جلد 9 - صفحه 285
امام صادق عليه السلام در باره‌ى آيه وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ... فرمود: مراد فرزندانى هستند كه عمل آنها از پدران كمتر است ولى خداوند آنان را به پدران ملحق مى‌كند تا موجب چشم‌روشنى آنان گردند. «1»
خداوند ابتدا ذرّيه‌ى مؤمنِ افراد با ايمان را به آنان ملحق مى‌سازد، الَّذِينَ آمَنُوا ... أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ سپس نعمت‌ها و امكانات آنجا را افزايش مى‌دهد. «أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ»
ويژگى‌هاى ميوه‌هاى بهشتى:
1. فراوانى. «فاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ»* «2»
2. بى ضرر بودن. «فاكِهَةٍ آمِنِينَ» «3»
3. زوجيّت. «مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ» «4»
4. دائمى بودن. «أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ» «5»
5. مجاز بودن. «وَ لا مَمْنُوعَةٍ» «6»
6. پذيرايى كريمانه. «فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ» «7»
7. تنوّع. «فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ» «8»
8. همراه با غير ميوه. «بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ» «9»
9. انتخابى بودن. «وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ» «10»
10. دسترسى آسان. «قُطُوفُها دانِيَةٌ» «11»، «وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلًا» «12»
بگذريم كه ميوه‌هاى بهشتى؛ تفاله، تخليه، تغيير طعم و زحمت چيدن ندارد.
پیام ها
1- در اسلام محور ايمان است، نه خانواده و خويشان. «وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ»
2- نتيجه ملحق شدن به راه حق نياكان در دنيا، ملحق شدن به آنان در بهشت
«1». كافى، ج 3، ص 250.
«2». زخرف، 73.
«3». دخان، 55.
«4». الرّحمن، 52.
«5». طور، 22.
«6». واقعه، 33.
«7». صافّات، 42.
«8». مرسلات، 42.
«9». طور، 42.
«10». واقعه، 20.
«11». حاقّه، 23.
«12». انسان، 14.
جلد 9 - صفحه 286
است. وَ اتَّبَعَتْهُمْ ... أَلْحَقْنا بِهِمْ
3- همراه بودن با نسل و فرزند، يكى از لذّات بهشتى است. «أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ»
4- علاقه به فرزند حتّى در آخرت نيز وجود دارد. «أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ»
5- الحاق فرزندان در دنيا، سبب تنگ شدن مسكن و يا از دست دادن رفاه است ولى الحاق در بهشت هيچ كاستى ندارد. وَ ما أَلَتْناهُمْ ... مِنْ شَيْءٍ
6- ملحق شدن نسل انسان به او، از آثار عمل نيك است. أَلْحَقْنا ... بِما كَسَبَ رَهِينٌ
7- مصرف ميوه بر گوشت مقدّم است. «بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ»
8- در بهشت نيز سليقه‌ها و تمايلات مختلف وجود دارد و به هر كس مطابق خواسته‌اش نعمت داده مى‌شود. «مِمَّا يَشْتَهُونَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص371
- پرش به بالا ↑ البرهان فی تفسیر القرآن.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
