Say, ‘Our Lord will bring us together, then He will judge between us with justice, and He is the All-knowing Judge.’
Say: Our Lord will gather us together, then will He judge between us with the truth; and He is the greatest Judge, the All-knowing.
Say: Our Lord will bring us all together, then He will judge between us with truth. He is the All-knowing Judge.
Say: "Our Lord will gather us together and will in the end decide the matter between us (and you) in truth and justice: and He is the one to decide, the One Who knows all."
معانی کلمات آیه
فتاح: فتح: گشودن. باز كردن، خواه حسّى باشد يا معنوى. فتّاح: بسيار گشاينده، آن از اسماء حسنى است، مراد از آن فيصله دادن و حكومت ميان حق و باطل است.[۱]
بگو: پروردگار ما، ما و شما را (در قيامت) گرد مى‌آورد، سپس بين ما و شما به حقّ داورى خواهد كرد و اوست داور دانا.
نکته ها
كلمه‌ى «فتح» به معناى برطرف كردن پيچيدگى است، خواه در ظاهر باشد مثل باز كردن قفل و خواه در باطن مثل خاتمه دادن به نزاع. «1»
«فتاح» يكى از اسماى حسناى خداوند است. «2»
پیام ها
1- اصرار انبيا بر هدايت مردم، از روى دلسوزى است نه به خاطر آن كه جبران گناه مردم بر عهده‌ى انبيا باشد و يا بالعكس. «قُلْ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنا»
2- تواضع و ادب وسيله‌ى موفقيّت است. (كار خود را «جرم» و كار ديگران را «عمل» معرّفى مى‌كند.) «أَجْرَمْنا- تَعْمَلُونَ»
3- اگر ارشاد شما در دنيا مؤثّر واقع نشد، نگران نباشيد زيرا در قيامت به حساب همه رسيدگى خواهد شد. «قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنا رَبُّنا»
4- روز قيامت، هم يوم الجمع است، (روز گرد آمدن همه‌ى مردم) «يَجْمَعُ بَيْنَنا» و هم يوم الفصل. (روز جدايى مجرمان از نيكان) «ثُمَّ يَفْتَحُ»
5- داورى در قيامت بر اساس حقّ است. «يَفْتَحُ بَيْنَنا بِالْحَقِّ»
6- توجّه به معاد، انسان را در موضع‌گيرى‌ها و عملكردها حفظ مى‌كند. «يَفْتَحُ بَيْنَنا
«1». تفسير نمونه.
«2». تفسير الميزان.
جلد 7 - صفحه 443
بِالْحَقِّ» (پرونده‌ى همه‌ى حيله‌ها و نفاق‌ها و زدوبندها و پيچيدگى‌هاى سياسى و اجتماعى و ...، روزى باز مى‌شود و مورد باز خواست قرار مى‌گيرد.)
كسى جز خداوند، نه توان باز كردن پيچيدگى‌ها را دارد و نه از همه‌ى آنها آگاه است. «هُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ»
و چون با وجود ايضاح حجّت بر ايشان قبول ايمان نكردند، حق تعالى حبيب خود را امر فرمود كه از ايشان اعراض نمود:
قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنا رَبُّنا: بگو جمع فرمايد ميان ما پروردگار ما روز قيامت، ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنا بِالْحَقِ: پس حكم فرمايد ميان ما به حق كه طريق عدل است به اين وجه كه محق را به جنت نعيم رساند و مبطل را به عذاب جحيم داخل نمايد. وَ هُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ: و او است حكم كننده در قضاياى مشكله، دانا به كيفيت
بگو جمع ميكند ميانه ما پروردگار ما پس حكم ميكند ميان ما بحق و او است حكم كننده دانا
بگو ارائه دهيد بمن آنها را كه بستيد باو كه باشند شريكان نه چنين است بلكه او است خداى غالب درست كردار
و نفرستاديم تو را مگر براى تمامى مردمان با آنكه مژده دهنده و بيم دهنده باشى ولى بيشتر مردمان نميدانند
و ميگويند چه زمانى باشد اين وعده اگر هستيد راستگويان
بگو براى شما است وعدگاه روزى كه باز پس نميمانيد از آن زمانى و پيشى نميگيريد بر آن.
تفسير
خداوند متعال پس از آنكه دستور فرمود به پيغمبر خود در آيات سابقه كه بمشركين بفرمايد كه يكى از ما و شما بر هدايت و ديگرى در ضلالت است و هيچ يك مسئوليّت عمل ديگرى را نداريم ميفرمايد بگو ولى خداوند روز قيامت جمع ميكند ميان ما موحّدين و شما مشركين پس حكم ميفرمايد بحق ميان ما و شما و محقّ را ببهشت ميبرد و مبطل را بجهنّم و فصل خصومت ميكند ميان ما دو فرقه و او است فاصل خصومات و حاكم در امور و عالم بحقّ و باطل و اهل آن دو و استحقاقشان براى چه جزائى از نيك و بد و نيز براى وضوح بطلان دعوى آنها و بروز حال خدايانشان كه قابليّت پرستش و ستايش ندارند بگو بمن بنمايانيد ببينم اين مجسّمه‌هائى را كه ملحق نموديد شما آنها را بخدا در استحقاق ستايش و پرستش كه شريكهائى براى او باشند بگمان شما كه آنها چه صفت كمالى دارند تا معلوم و واضح شود كه ندارند مانند كسيكه بكسيكه صنعت و كار بدى كرده ميگويد بده به بينم چه كار كردى تا معلوم شود كار خوبى نكرده و بعدا خداوند صريحا نفى فرموده شركت و استحقاق آنها را براى عبادت و بندگى و اثبات فرموده دو صفت موجب استحقاق را براى خود كه عزّت و توانائى و حكمت و درستكارى است با اشاره بآنكه نقطه مقابل آندو كه پستى و عجز و عدم قابليّت براى علم و حكمت است در آنها موجود است و نيز تصريح فرموده بعموم رسالت حضرت ختمى مرتبت يا رسالت آنحضرت براى عموم مردم بنابر آنكه كافّه صفت مفعول مطلق محذوف باشد يا حال از براى ناس يعنى نفرستاديم تو را مگر فرستادنى عام براى مردم يا مگر براى مردم عموما و در هر حال مراد واضح است و جاى ترديد نيست
جلد 4 صفحه 363
در حاليكه بشارت دهنده است ببهشت در صورت اطاعت و ترساننده است از جهنّم در صورت مخالفت ولى بيشتر مردم نميدانند رسالت عامّه تامّه آنحضرت را براى تأمّل ننمودن در آيات صدق و معجزات گذشته و باقيه او در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عطا فرمود بمحمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم شرائع نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام را و مبعوث فرمود او را عموما بر سفيد و سياه و جنّ و انس و به اين معنى روايات متعدّده از ائمه اطهار و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله وارد شده است و آنكه آنحضرت هم اداء رسالت خود را بهمه فرموده است و اخيرا نقل فرموده قول منكرين معاد را كه بطور استهزاء ميگفتند به پيغمبر صلى اللّه عليه و اله و اهل ايمان كه آنروز موعود كه خدا جمع ميكند ميان ما و شما چه وقت خواهد بود اگر راست ميگوئيد و فرموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم بآنها بفرمايد از براى شما ميعاد و وقت موعود آنروز معيّنى است در علم الهى كه هيچ مقدارى از زمان جلو و عقب براى شما نمى‌افتد و آنروز قيامت كبرى است كه بايد منتظر چنين روزى باشيد و استهزاء نكنيد كه در آنروز بجزاء اعمال و اقوالتان خواهيد رسيد و ساعت بمعناى پاره‌ئى از زمان است نه يك بيست و چهارم شبانه روز كه در فارسى معمول شده است بآن ساعت ميگويند.
قُل يَجمَع‌ُ بَينَنا رَبُّنا روز قيامت که يكي از اسامي او يوم الجمع است که ميفرمايد:
يَوم‌َ يَجمَعُكُم لِيَوم‌ِ الجَمع‌ِ ذلِك‌َ يَوم‌ُ التَّغابُن‌ِ (تغابن آيه 9). و نيز ميفرمايد: وَ تُنذِرَ يَوم‌َ، الجَمع‌ِ لا رَيب‌َ فِيه‌ِ (شوري آيه 7). و نيز ميفرمايد: فَكَيف‌َ إِذا جَمَعناهُم لِيَوم‌ٍ لا رَيب‌َ فِيه‌ِ
جلد 14 - صفحه 562
ثُمَّ يَفتَح‌ُ بَينَنا بِالحَق‌ِّ فتح بمعني باز كردن است بعد از اينکه که مسدود شده باشد مثل فتح باب و در دنيا بر بسياري حق و باطل مخفي است و باطن هر كسي مستور است، ولي در قيامت باطن‌ها ظاهر مي‌شود و حق و باطل مكشوف مي‌گردد لذا خداوند بحق و واقع فتح ميفرمايد.
وَ هُوَ الفَتّاح‌ُ العَلِيم‌ُ او است که عالم به بواطن است و ظاهر ميفرمايد و حق و باطل هويدا مي‌شود.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 26)- این آیه در حقیقت بیان نتیجه دو آیه قبل است، زیرا هنگامی که به آنها اخطار کرد که یکی از ما دو گروه بر حق و دیگری بر باطلیم، و نیز اخطار کرد که هر کدام از ما مسؤول اعمال خویشتن هستیم، به بیان این حقیقت می‌پردازد که چگونه به وضع همگی رسیدگی می‌شود.
می‌فرماید: «به آنها بگو: پروردگار ما همه ما را در روز رستاخیز جمع می‌کند، سپس در میان ما به حق داوری می‌کند» و ما را از یکدیگر جدا می‌سازد، تا هدایت شدگان از گمراهان بازشناخته شوند، و هر کدام به نتیجه اعمالشان برسند
اگر می‌بینید امروز همه با هم آمیخته‌اند و هر کسی ادعا می‌کند من بر حقم و اهل نجاتم، این وضع برای همیشه ادامه پیدا نخواهد کرد، و روز جدایی صفوف سر انجام فراخواهد رسید، چرا که «ربوبیت» پروردگار چنین اقتضا می‌کند که «سره» از «ناسره» و «خالص» از «ناخالص» و «حق» از «باطل» سر انجام جدا شوند، و هر کدام در بستر خویش قرار گیرند.
اکنون بیندیشید در آن روز چه خواهید کرد؟ و در کدامین صف قرار خواهید گرفت؟ و آیا پاسخی برای سؤالات پروردگار در آن روز آماده کرده‌اید؟
در پایان آیه برای این که روشن سازد این کار قطعا شدنی است می‌افزاید:
«اوست داور و جدا کننده آگاه» (وَ هُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ).
این دو نام که از اسماء الحسنی الهی است، یکی اشاره به قدرت او بر مسأله جداسازی صفوف می‌کند، و دیگری به علم بی‌پایان او، چرا که جدا ساختن صفوف حق و باطل از یکدیگر بدون این دو ممکن نیست.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
