شیخ محمد نهاوندی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | «آیت الله شیخ محمد نهاوندى» ( | + | «آیت الله شیخ محمد نهاوندى» (۱۲۹۱-۱۳۷۱ ق) فرزند [[شیخ عبدالرحیم نهاوندی|شیخ عبدالرحیم نهاوندى]]، فقیه، مفسر و شاعر بزرگوار [[شیعه]] و از شاگردان [[آخوند خراسانى]] و [[سید اسماعیل صدر]] بود. تفسیر «[[نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن (کتاب)|نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن]]» از مشهورترین آثار اوست. |
| + | {{خوب}} | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام کامل = شیخ محمد نهاوندى | ||
| + | |تصویر=[[پرونده:محمد نهاوندی.jpg|۲۵۰px|center]] | ||
| + | |زادروز = ۱۲۹۱ قمری | ||
| + | |زادگاه = [[نجف]] | ||
| + | |وفات = ۱۳۷۱ قمری | ||
| + | |مدفن = [[مشهد]]، [[حرم امام رضا علیه السلام|حرم امام رضا علیه‌السلام]] | ||
| + | |اساتید = [[آخوند خراسانى]]، [[سید اسماعیل صدر]]، [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدى]]،... | ||
| + | |شاگردان = سید جواد خامنه ای، شیخ محمد کاظم دامغانی، [[حسین وحید خراسانی]]، شیخ حسینعلی راشد،... | ||
| + | |آثار = [[نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن (کتاب)|نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن]]، ضیاء الأبصار فى مباحث الخیار، سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج، خلل الصّلاة، زبدة المصائب،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==ولادت و خاندان== | ||
| + | محمّد نهاوندى، فرزند [[شیخ عبدالرحیم نهاوندی|شیخ عبدالرحیم نهاوندى]] در پانزدهم [[ماه رجب|رجب]] سال ۱۲۹۱ ق. در [[نجف اشرف]] متولّد شد. کودکى و نوجوانى اش در سایه تربیت پدرى عالم، ادیب و با تقوى گذشت. چهار ساله بود که به همراه پدر به قصد زیارت [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا]] (علیه السلام) به [[مشهد]] آمد. پدر وى به هنگام بازگشت از مشهد، به تقاضاى روحانیون و علماى [[تهران]] در این شهر ساکن شد. | ||
| − | + | محمّد نهاوندى در سال ۱۳۰۴ ق. در سیزده سالگى، پدرش را از دست داد و سرپرستى او به عهده برادر بزرگوارش، شیخ محمدحسن قرار گرفت. | |
| − | محمّد | ||
| − | محمّد | + | ==تحصیل و استادان== |
| + | شیخ محمّد نهاوندى، [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و [[حکمت]] را نزد برادرش محمدحسن و علماى [[تهران]] به پایان رساند و با اشتیاق تمام به ادامه تحصیل همّت گماشت. وى در سال ۱۳۱۷ ق. به اتّفاق برادرش تهران را به قصد [[مشهد]] ترک نمود و در حوزه درس برادرش و دیگر عالمان و بزرگان آن دیار حاضر شد و بهره ها برد و در همان تاریخ، بعضى از مراجع و استادان بزرگوارش، [[اجتهاد]] وى را تصدیق نمودند. | ||
| − | + | شیخ محمّد، در سال ۱۲۴۴ ش. به قصد تکمیل تحصیلات دینى و استفاده از محضر بزرگان، از مشهد آهنگ مهاجرت به [[کربلا]] و [[نجف]] کرد. وى ابتدا مدتى در کربلا در جوار مرقد مطهّر [[سیدالشهداء]] (علیه السلام) اقامت نمود و از درس آیت الله [[سید اسماعیل صدر|سید اسماعیل صدر اصفهانى]] استفاده کرد، سپس به نجف اشرف هجرت نمود و از استادان فقه و اصول این حوزه بهره ها برد و توشه ها اندوخت تا آنجا که از شاگردان به نام [[آخوند خراسانى]] (۱۳۲۹ ق) - صاحب [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]] - گردید. برخی دیگر از اساتید او در نجف عبارتند از: آیت الله [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدى]] (۱۲۴۸-۱۳۳۷ ق)، آیت الله [[شیخ حسنعلی تهرانی|شیخ حسنعلى تهرانی]] (م، ۱۳۲۵ ق)، [[میرزا حسین خلیلی تهرانی|شیخ حسین بن خلیل خلیلى]] (۱۳۲۶-۱۲۳۰ ق) و [[شیخ عبدالله مازندرانی|شیخ عبدالله مازندرانى]] (۱۳۳۰-۱۲۵۶ ق). | |
| − | |||
| − | + | او در [[اخلاق]]، از شاگردان مرحوم آخوند [[ملا حسینقلی همدانی|ملا حسینقلى همدانى]] به شمار مى‌رود و مدتى نیز در [[سامرا]] از درس آیت الله [[میرزا محمد تقی شیرازی|میرزا محمدتقى شیرازى]] استفاده نمود و پس از طى مراحل عالى و کمالات اجتهادى در علوم عقلى و نقلى، در اواخر سال ۱۳۳۰ ق. به علت کسالت و سکته قلبى برادرش، به مشهد بازگشت و در همان شهر ساکن شد. | |
| − | + | == آثار و تألیفات == | |
| + | برخی از تألیفات آیت الله نهاوندى عبارت است از: | ||
| − | + | ۱. تفسیر «[[نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن (کتاب)|نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن]]». | |
| − | + | ۲. ضیاء الأبصار فى مباحث الخیار. | |
| − | + | ۳. سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج. | |
| − | + | ۴. [[حاشیه]] بر کتاب الصلاة آیت الله [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائرى]]. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ۵. خلل الصّلاة. | |
| − | + | ۶. زبدة المصائب، که [[دیوان (شعر)|دیوان شعرى]] است در مصیبت هایى که بر [[اهل بیت]] (علیهم السلام) وارد شده است. | |
| − | + | ==فعالیت‌های علمی و اجتماعی== | |
| + | آیت الله نهاوندى ایّامى را نیز به تدریس در مدرسه علمیه میرزا جعفر و تألیف کتاب اختصاص داد. حضرات آیات و حجج اسلام: حاج [[سید جواد خامنه ای]]، شیخ محمد کاظم دامغانی، [[حسین وحید خراسانی]]، شیخ حسینعلی راشد تربتی، شیخ فاضل قفقازی، شیخ محمد واعظ زاده خراسانی، سید صدر الدین جزایری و استاد علی اکبر غفاری، از شاگردان برجسته این عالم ربانی می باشند. | ||
| − | + | ایشان به رفع نیازهای مردم و پاسخ به مسایل و مشکلات دینى آنان توجه تام داشت، و چنان که گفته اند، آیت الله حاج آقا حسین قمی حل برخی مشکلات افراد را به ایشان ارجاع می داد. | |
| − | + | آیت الله نهاوندى از شاهدان عینى به توپ بستن [[حرم امام رضا علیه السلام|حرم مطهّر رضوى]] در سال ۱۳۳۰ ق. بود و در آخرین صفحات کتاب «زبدة المصایب» خود، ضمن مدح [[امام رضا]] (علیه السلام)، به این رویداد ناگوار اشاره کرده است. | |
| − | + | آیت الله نهاوندى با مسایل سیاسى بیگانه نبود؛ وی با آیت الله [[سید ابوالقاسم کاشانی|سید ابوالقاسم کاشانى]] (۱۳۸۱ ق) روابط نزدیکى داشت و هرگاه به تهران مى رفت، به منزل ایشان وارد مى شد. | |
| − | == سجایاى اخلاقى == | + | ==سجایاى اخلاقى== |
آیت الله نهاوندى، انسانى [[متواضع]]، زنده دل و با نشاط بود و زندگى خود را با سادگى سپرى مى کرد و از تبذیر و [[اسراف]] پرهیز داشت و هیچ قیدى نسبت به نوع غذا یا چگونگى استراحت خویش نداشت. از ایشان، داستان ها و وقایع به یاد ماندنى بسیارى به یادگار مانده است که به گوشه هایى از آن ها اشاره مى گردد: | آیت الله نهاوندى، انسانى [[متواضع]]، زنده دل و با نشاط بود و زندگى خود را با سادگى سپرى مى کرد و از تبذیر و [[اسراف]] پرهیز داشت و هیچ قیدى نسبت به نوع غذا یا چگونگى استراحت خویش نداشت. از ایشان، داستان ها و وقایع به یاد ماندنى بسیارى به یادگار مانده است که به گوشه هایى از آن ها اشاره مى گردد: | ||
| − | الف) توجه به قرآن کریم | + | الف) توجه به قرآن کریم: |
یکى از خصوصیات بارز آیت الله نهاوندى توجه و عنایت خاص به کتاب هدایت گر و انسان ساز [[قرآن]] بود. او حافظ کل قرآن بود و هنگام استراحت، قرآن را در ذهن خود یاد مى کرد. وى هفت سال از عمر پربرکت خود را صرف نگارش [[تفسیر قرآن]] نمود. | یکى از خصوصیات بارز آیت الله نهاوندى توجه و عنایت خاص به کتاب هدایت گر و انسان ساز [[قرآن]] بود. او حافظ کل قرآن بود و هنگام استراحت، قرآن را در ذهن خود یاد مى کرد. وى هفت سال از عمر پربرکت خود را صرف نگارش [[تفسیر قرآن]] نمود. | ||
| − | ب) ارادت به اهل بیت (علیهم السلام) | + | ب) ارادت به اهل بیت (علیهم السلام): |
| − | تقید شیخ محمّد نهاوندى نسبت به [[ | + | تقید شیخ محمّد نهاوندى نسبت به [[زیارت|زیارت]] ائمه اطهار (علیهم السلام) و برگزارى مجالس عزادارى و [[روضه خوانی|روضه خوانى]] و اعیاد مذهبى مثال زدنى بود. ایشان که در تمام عمر شریفش به اهل بیت علیهم السلام محبت مى ورزید، در رثاى [[ائمه]] (علیهم السلام) به سرودن مصیبت نامه اى به نام «زبدة المصائب» پرداخت و در لابلاى اشعار وى، عشق و علاقه تابناک او به ساحت مقدّس ائمه هویدا مى باشد. آیت الله نهاوندى در [[شعر]]، «تجلّى» [[تخلص]] مى نمود و اشعار فارسى و عربى وى، داراى سبکى روان و ساده، همراه با مضامینى پر محتوا و قافیه اى موزون مى باشند. [[مرثیه]] اى که معمولا به مناسبت شهادت [[حضرت فاطمه]] (علیها السلام) در مجالس سوگوارى خوانده مى شود از این عارف عاشق مى باشد و مطلع آن چنین است: «على چون جسم زهرا را کفن کرد *** شقایق را نهان در یاسمن کرد». |
| − | ج) عشق به علم و عالم | + | ج) عشق به علم و عالم: |
| − | شیخ محمّد نهاوندى تا اواخر عمر، به قدرى تشنه علوم و معارف الهى بود که اگر مطالب تازه اى مى شنید، فورى آن را یادداشت کرده استفاده مى نمود. وى در میدان بحث مردى صبور و مبارز و در مصاحبت، فردى بسیار ملایم و آرام بود. در زندگى، عاشق مطالعه و تحقیق | + | شیخ محمّد نهاوندى تا اواخر عمر، به قدرى تشنه علوم و معارف الهى بود که اگر مطالب تازه اى مى شنید، فورى آن را یادداشت کرده استفاده مى نمود. وى در میدان بحث مردى صبور و مبارز و در مصاحبت، فردى بسیار ملایم و آرام بود. در زندگى، عاشق مطالعه و تحقیق بود و اکثر اوقات خود را به مطالعه و تکمیل تألیفات خود مى گذراند. او نسبت به اهل علم، ارادت خاصى داشت و به [[سادات]] اهل علم فوق العاده احترام مى گذاشت. |
| − | د) روابط اجتماعى و زندگانى داخلى | + | د) روابط اجتماعى و زندگانى داخلى: |
یکى دیگر از سجایاى اخلاقى وى که از آیت الله [[حسنعلی مروارید|حسنعلى مروارید]] نقل شده، این است که وى فردى بسیار متواضع و از حیث زندگانى داخلى، بى نهایت ساده و بى آلایش بود و با وجود آن که مردم همواره به او مراجعه مى کردند، در تمام عمر خویش، با کمال [[قناعت]] زندگى کرد. | یکى دیگر از سجایاى اخلاقى وى که از آیت الله [[حسنعلی مروارید|حسنعلى مروارید]] نقل شده، این است که وى فردى بسیار متواضع و از حیث زندگانى داخلى، بى نهایت ساده و بى آلایش بود و با وجود آن که مردم همواره به او مراجعه مى کردند، در تمام عمر خویش، با کمال [[قناعت]] زندگى کرد. | ||
| − | ه) مواظبت در تصرف سهم امام | + | ه) مواظبت در تصرف سهم امام: |
| − | شهید محراب آیت الله [[سید عبدالحسین دستغیب]]، از ایشان چنین نقل مى کند: «مرحوم حاج شیخ محمّد نهاوندى، شبى در عالم رؤیا مى بیند در [[مشهد]] رضوى (علیه السلام) مى باشد و به زیارت آن حضرت نائل شده، در سمت بالاى سر حضرت، چهره نورانى [[امام زمان]] (علیه السلام) را مشاهده کرده و به خاطر خود مى گذراند حال که از آقایان مراجع اجازه تصرف در سهم امام زمان (علیه السلام) را دارد، از خود ایشان نیز اجازه بگیرد. خدمت آن حضرت مشرف شده، پس از بوسیدن دست مبارک، حضرت مبلغى را جهت تصرف به ایشان اجازه مى دهند. پس از گذشت سالیان متمادى، آیت الله نهاوندى به مشهد مشرف شده و در سمت بالا سر، همان جایى که در خواب به حضور حضرت مشرف شدند، [[آیت الله بروجردی|آیت الله بروجردى]] (م، | + | شهید محراب آیت الله [[سید عبدالحسین دستغیب]]، از ایشان چنین نقل مى کند: «مرحوم حاج شیخ محمّد نهاوندى، شبى در عالم رؤیا مى بیند در [[مشهد]] رضوى (علیه السلام) مى باشد و به زیارت آن حضرت نائل شده، در سمت بالاى سر حضرت، چهره نورانى [[امام زمان]] (علیه السلام) را مشاهده کرده و به خاطر خود مى گذراند حال که از آقایان مراجع اجازه تصرف در سهم امام زمان (علیه السلام) را دارد، از خود ایشان نیز اجازه بگیرد. خدمت آن حضرت مشرف شده، پس از بوسیدن دست مبارک، حضرت مبلغى را جهت تصرف به ایشان اجازه مى دهند. پس از گذشت سالیان متمادى، آیت الله نهاوندى به مشهد مشرف شده و در سمت بالا سر، همان جایى که در خواب به حضور حضرت مشرف شدند، [[آیت الله بروجردی|آیت الله بروجردى]] (م، ۱۳۸۰ ق) را مشاهده کرده و به یاد خواب خویش مى افتد و همان پرسش را از ایشان مى نماید و در کمال شگفتى مى بیند، مبلغى که اجازه داده مى شود، همان مبلغى بوده که امام زمان در خواب اجازه داده بودند و بدین گونه خوابش تعبیر مى شود. |
و) مقام آیت الله نهاوندى در کلام مقام معظم رهبرى: | و) مقام آیت الله نهاوندى در کلام مقام معظم رهبرى: | ||
| سطر ۶۳: | سطر ۷۵: | ||
[[سید علی حسینی خامنه ای|حضرت آیت الله خامنه اى]] رهبر معظم انقلاب اسلامى در بیان سابقه علمى ایشان مى فرمایند: «... ما در مشهد از اوان کودکى با دو چهره ى علمى معروف نهاوندى آشنا شدیم، یکى مرحوم شیخ محمّد نهاوندى بود، پسر [[شیخ عبدالرحیم نهاوندی|شیخ عبدالرحیم نهاوندى]]، که او هم از ملاّهاى بزرگ تهران بود. مرحوم شیخ محمّد نهاوندى از اعلام و اساتید مشهد بود، که پدر من پیش ایشان درس خوانده بود، صاحب «[[نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر نهاوندى]]» که چهار جلد است. ایشان شاعر خوبى هم بوده است. بنده ایشان را دیده بودم و با پدرم به منزل ایشان رفته بودیم، بسیار مرد فاضل، عالم، روشنفکر، مجتهد و متفننى بود. دیگرى، مرحوم [[شیخ علی اکبر نهاوندی|شیخ على اکبر نهاوندى]] که در بین عامه مردم مشهد تقریباً شخص اوّل روحانى محسوب مى شد، الان هم شبستان نهاوندى [[مسجد گوهرشاد]] به اسم ایشان است...». | [[سید علی حسینی خامنه ای|حضرت آیت الله خامنه اى]] رهبر معظم انقلاب اسلامى در بیان سابقه علمى ایشان مى فرمایند: «... ما در مشهد از اوان کودکى با دو چهره ى علمى معروف نهاوندى آشنا شدیم، یکى مرحوم شیخ محمّد نهاوندى بود، پسر [[شیخ عبدالرحیم نهاوندی|شیخ عبدالرحیم نهاوندى]]، که او هم از ملاّهاى بزرگ تهران بود. مرحوم شیخ محمّد نهاوندى از اعلام و اساتید مشهد بود، که پدر من پیش ایشان درس خوانده بود، صاحب «[[نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر نهاوندى]]» که چهار جلد است. ایشان شاعر خوبى هم بوده است. بنده ایشان را دیده بودم و با پدرم به منزل ایشان رفته بودیم، بسیار مرد فاضل، عالم، روشنفکر، مجتهد و متفننى بود. دیگرى، مرحوم [[شیخ علی اکبر نهاوندی|شیخ على اکبر نهاوندى]] که در بین عامه مردم مشهد تقریباً شخص اوّل روحانى محسوب مى شد، الان هم شبستان نهاوندى [[مسجد گوهرشاد]] به اسم ایشان است...». | ||
| − | == وفات == | + | ==وفات== |
| − | مرحوم حاج شیخ محمد نهاوندى، پس از پنجاه سال تلاش در راه نشر فرهنگ و معارف اسلامى، در سن | + | مرحوم حاج شیخ محمد نهاوندى، پس از پنجاه سال تلاش در راه نشر فرهنگ و معارف اسلامى، در سن ۷۹ سالگى در ۲۵ [[ماه ربیع الثانی|ربیع الثانى]] سال ۱۳۷۱ قمرى (۱۳۳۱ ش) دیده از جهان فروبست و در دارالضیافه رضوى واقع در [[حرم امام رضا علیه السلام|حرم مطهر امام رضا]] (علیه السلام) مدفون گردید. |
==منابع== | ==منابع== | ||
*"شیخ محمد نهاوندی"، پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام، نوشته على مصباح. | *"شیخ محمد نهاوندی"، پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام، نوشته على مصباح. | ||
| + | *"محمد نهاوندی"، پایگاه شورای عالی حوزه علمیه خراسان. | ||
| + | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
| + | [[رده:مدفونین در حرم امام رضا علیه السلام]] | ||
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲
«آیت الله شیخ محمد نهاوندى» (۱۲۹۱-۱۳۷۱ ق) فرزند شیخ عبدالرحیم نهاوندى، فقیه، مفسر و شاعر بزرگوار شیعه و از شاگردان آخوند خراسانى و سید اسماعیل صدر بود. تفسیر «نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن» از مشهورترین آثار اوست.
 | |
| نام کامل | شیخ محمد نهاوندى |
| زادروز | ۱۲۹۱ قمری |
| زادگاه | نجف |
| وفات | ۱۳۷۱ قمری |
| مدفن | مشهد، حرم امام رضا علیه‌السلام |
|
| |
| اساتید | |
| شاگردان |
سید جواد خامنه ای، شیخ محمد کاظم دامغانی، حسین وحید خراسانی، شیخ حسینعلی راشد،... |
| آثار |
نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن، ضیاء الأبصار فى مباحث الخیار، سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج، خلل الصّلاة، زبدة المصائب،... |
محتویات
ولادت و خاندان
محمّد نهاوندى، فرزند شیخ عبدالرحیم نهاوندى در پانزدهم رجب سال ۱۲۹۱ ق. در نجف اشرف متولّد شد. کودکى و نوجوانى اش در سایه تربیت پدرى عالم، ادیب و با تقوى گذشت. چهار ساله بود که به همراه پدر به قصد زیارت حضرت رضا (علیه السلام) به مشهد آمد. پدر وى به هنگام بازگشت از مشهد، به تقاضاى روحانیون و علماى تهران در این شهر ساکن شد.
محمّد نهاوندى در سال ۱۳۰۴ ق. در سیزده سالگى، پدرش را از دست داد و سرپرستى او به عهده برادر بزرگوارش، شیخ محمدحسن قرار گرفت.
تحصیل و استادان
شیخ محمّد نهاوندى، فقه و اصول و حکمت را نزد برادرش محمدحسن و علماى تهران به پایان رساند و با اشتیاق تمام به ادامه تحصیل همّت گماشت. وى در سال ۱۳۱۷ ق. به اتّفاق برادرش تهران را به قصد مشهد ترک نمود و در حوزه درس برادرش و دیگر عالمان و بزرگان آن دیار حاضر شد و بهره ها برد و در همان تاریخ، بعضى از مراجع و استادان بزرگوارش، اجتهاد وى را تصدیق نمودند.
شیخ محمّد، در سال ۱۲۴۴ ش. به قصد تکمیل تحصیلات دینى و استفاده از محضر بزرگان، از مشهد آهنگ مهاجرت به کربلا و نجف کرد. وى ابتدا مدتى در کربلا در جوار مرقد مطهّر سیدالشهداء (علیه السلام) اقامت نمود و از درس آیت الله سید اسماعیل صدر اصفهانى استفاده کرد، سپس به نجف اشرف هجرت نمود و از استادان فقه و اصول این حوزه بهره ها برد و توشه ها اندوخت تا آنجا که از شاگردان به نام آخوند خراسانى (۱۳۲۹ ق) - صاحب کفایة الاصول - گردید. برخی دیگر از اساتید او در نجف عبارتند از: آیت الله سید محمدکاظم یزدى (۱۲۴۸-۱۳۳۷ ق)، آیت الله شیخ حسنعلى تهرانی (م، ۱۳۲۵ ق)، شیخ حسین بن خلیل خلیلى (۱۳۲۶-۱۲۳۰ ق) و شیخ عبدالله مازندرانى (۱۳۳۰-۱۲۵۶ ق).
او در اخلاق، از شاگردان مرحوم آخوند ملا حسینقلى همدانى به شمار مى‌رود و مدتى نیز در سامرا از درس آیت الله میرزا محمدتقى شیرازى استفاده نمود و پس از طى مراحل عالى و کمالات اجتهادى در علوم عقلى و نقلى، در اواخر سال ۱۳۳۰ ق. به علت کسالت و سکته قلبى برادرش، به مشهد بازگشت و در همان شهر ساکن شد.
آثار و تألیفات
برخی از تألیفات آیت الله نهاوندى عبارت است از:
۱. تفسیر «نفحات الرحمان فى تفسیر القرآن».
۲. ضیاء الأبصار فى مباحث الخیار.
۳. سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج.
۴. حاشیه بر کتاب الصلاة آیت الله شیخ عبدالکریم حائرى.
۵. خلل الصّلاة.
۶. زبدة المصائب، که دیوان شعرى است در مصیبت هایى که بر اهل بیت (علیهم السلام) وارد شده است.
فعالیت‌های علمی و اجتماعی
آیت الله نهاوندى ایّامى را نیز به تدریس در مدرسه علمیه میرزا جعفر و تألیف کتاب اختصاص داد. حضرات آیات و حجج اسلام: حاج سید جواد خامنه ای، شیخ محمد کاظم دامغانی، حسین وحید خراسانی، شیخ حسینعلی راشد تربتی، شیخ فاضل قفقازی، شیخ محمد واعظ زاده خراسانی، سید صدر الدین جزایری و استاد علی اکبر غفاری، از شاگردان برجسته این عالم ربانی می باشند.
ایشان به رفع نیازهای مردم و پاسخ به مسایل و مشکلات دینى آنان توجه تام داشت، و چنان که گفته اند، آیت الله حاج آقا حسین قمی حل برخی مشکلات افراد را به ایشان ارجاع می داد.
آیت الله نهاوندى از شاهدان عینى به توپ بستن حرم مطهّر رضوى در سال ۱۳۳۰ ق. بود و در آخرین صفحات کتاب «زبدة المصایب» خود، ضمن مدح امام رضا (علیه السلام)، به این رویداد ناگوار اشاره کرده است.
آیت الله نهاوندى با مسایل سیاسى بیگانه نبود؛ وی با آیت الله سید ابوالقاسم کاشانى (۱۳۸۱ ق) روابط نزدیکى داشت و هرگاه به تهران مى رفت، به منزل ایشان وارد مى شد.
سجایاى اخلاقى
آیت الله نهاوندى، انسانى متواضع، زنده دل و با نشاط بود و زندگى خود را با سادگى سپرى مى کرد و از تبذیر و اسراف پرهیز داشت و هیچ قیدى نسبت به نوع غذا یا چگونگى استراحت خویش نداشت. از ایشان، داستان ها و وقایع به یاد ماندنى بسیارى به یادگار مانده است که به گوشه هایى از آن ها اشاره مى گردد:
الف) توجه به قرآن کریم:
یکى از خصوصیات بارز آیت الله نهاوندى توجه و عنایت خاص به کتاب هدایت گر و انسان ساز قرآن بود. او حافظ کل قرآن بود و هنگام استراحت، قرآن را در ذهن خود یاد مى کرد. وى هفت سال از عمر پربرکت خود را صرف نگارش تفسیر قرآن نمود.
ب) ارادت به اهل بیت (علیهم السلام):
تقید شیخ محمّد نهاوندى نسبت به زیارت ائمه اطهار (علیهم السلام) و برگزارى مجالس عزادارى و روضه خوانى و اعیاد مذهبى مثال زدنى بود. ایشان که در تمام عمر شریفش به اهل بیت علیهم السلام محبت مى ورزید، در رثاى ائمه (علیهم السلام) به سرودن مصیبت نامه اى به نام «زبدة المصائب» پرداخت و در لابلاى اشعار وى، عشق و علاقه تابناک او به ساحت مقدّس ائمه هویدا مى باشد. آیت الله نهاوندى در شعر، «تجلّى» تخلص مى نمود و اشعار فارسى و عربى وى، داراى سبکى روان و ساده، همراه با مضامینى پر محتوا و قافیه اى موزون مى باشند. مرثیه اى که معمولا به مناسبت شهادت حضرت فاطمه (علیها السلام) در مجالس سوگوارى خوانده مى شود از این عارف عاشق مى باشد و مطلع آن چنین است: «على چون جسم زهرا را کفن کرد *** شقایق را نهان در یاسمن کرد».
ج) عشق به علم و عالم:
شیخ محمّد نهاوندى تا اواخر عمر، به قدرى تشنه علوم و معارف الهى بود که اگر مطالب تازه اى مى شنید، فورى آن را یادداشت کرده استفاده مى نمود. وى در میدان بحث مردى صبور و مبارز و در مصاحبت، فردى بسیار ملایم و آرام بود. در زندگى، عاشق مطالعه و تحقیق بود و اکثر اوقات خود را به مطالعه و تکمیل تألیفات خود مى گذراند. او نسبت به اهل علم، ارادت خاصى داشت و به سادات اهل علم فوق العاده احترام مى گذاشت.
د) روابط اجتماعى و زندگانى داخلى:
یکى دیگر از سجایاى اخلاقى وى که از آیت الله حسنعلى مروارید نقل شده، این است که وى فردى بسیار متواضع و از حیث زندگانى داخلى، بى نهایت ساده و بى آلایش بود و با وجود آن که مردم همواره به او مراجعه مى کردند، در تمام عمر خویش، با کمال قناعت زندگى کرد.
ه) مواظبت در تصرف سهم امام:
شهید محراب آیت الله سید عبدالحسین دستغیب، از ایشان چنین نقل مى کند: «مرحوم حاج شیخ محمّد نهاوندى، شبى در عالم رؤیا مى بیند در مشهد رضوى (علیه السلام) مى باشد و به زیارت آن حضرت نائل شده، در سمت بالاى سر حضرت، چهره نورانى امام زمان (علیه السلام) را مشاهده کرده و به خاطر خود مى گذراند حال که از آقایان مراجع اجازه تصرف در سهم امام زمان (علیه السلام) را دارد، از خود ایشان نیز اجازه بگیرد. خدمت آن حضرت مشرف شده، پس از بوسیدن دست مبارک، حضرت مبلغى را جهت تصرف به ایشان اجازه مى دهند. پس از گذشت سالیان متمادى، آیت الله نهاوندى به مشهد مشرف شده و در سمت بالا سر، همان جایى که در خواب به حضور حضرت مشرف شدند، آیت الله بروجردى (م، ۱۳۸۰ ق) را مشاهده کرده و به یاد خواب خویش مى افتد و همان پرسش را از ایشان مى نماید و در کمال شگفتى مى بیند، مبلغى که اجازه داده مى شود، همان مبلغى بوده که امام زمان در خواب اجازه داده بودند و بدین گونه خوابش تعبیر مى شود.
و) مقام آیت الله نهاوندى در کلام مقام معظم رهبرى:
حضرت آیت الله خامنه اى رهبر معظم انقلاب اسلامى در بیان سابقه علمى ایشان مى فرمایند: «... ما در مشهد از اوان کودکى با دو چهره ى علمى معروف نهاوندى آشنا شدیم، یکى مرحوم شیخ محمّد نهاوندى بود، پسر شیخ عبدالرحیم نهاوندى، که او هم از ملاّهاى بزرگ تهران بود. مرحوم شیخ محمّد نهاوندى از اعلام و اساتید مشهد بود، که پدر من پیش ایشان درس خوانده بود، صاحب «تفسیر نهاوندى» که چهار جلد است. ایشان شاعر خوبى هم بوده است. بنده ایشان را دیده بودم و با پدرم به منزل ایشان رفته بودیم، بسیار مرد فاضل، عالم، روشنفکر، مجتهد و متفننى بود. دیگرى، مرحوم شیخ على اکبر نهاوندى که در بین عامه مردم مشهد تقریباً شخص اوّل روحانى محسوب مى شد، الان هم شبستان نهاوندى مسجد گوهرشاد به اسم ایشان است...».
وفات
مرحوم حاج شیخ محمد نهاوندى، پس از پنجاه سال تلاش در راه نشر فرهنگ و معارف اسلامى، در سن ۷۹ سالگى در ۲۵ ربیع الثانى سال ۱۳۷۱ قمرى (۱۳۳۱ ش) دیده از جهان فروبست و در دارالضیافه رضوى واقع در حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) مدفون گردید.
منابع
- "شیخ محمد نهاوندی"، پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام، نوشته على مصباح.
- "محمد نهاوندی"، پایگاه شورای عالی حوزه علمیه خراسان.
