سید دلدار علی نقوی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}}
+
'''«سید دلدار علی نقوی»''' (۱۲۳۵-۱۱۶۶ ق)، فقیه و اصولی بزرگ [[شیعه]] اهل هند در قرن ۱۳ قمری و از شاگردان [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]] بود. سید دلدار در ترویج مذهب تشیع در هند و برگزاری اولین [[نماز جمعه]] و تأسیس [[حوزه علمیه]] شیعه در آن، نقش مؤثری داشت.  
 
 
'''«سید دلدار علی نقوی»''' (۱۲۳۵-۱۱۶۶ ق)، یکی از اعلام بزرگ [[شیعه]] در کشور هندوستان بود. وی عالمی فاضل و فقیهی مجتهد و مفسری حکیم بود که در تمام فنون عقلی و نقلی مهارت یافت. سید دلدار در ترویج مذهب تشیع، ایجاد آثار و ابنیه، [[مسجد|مساجد]] و [[حسینیه|حسینیه]]، تهیه کتاب و کتابخانه، گامهای مؤثری برداشت.  
 
 
{{شناسنامه عالم
 
{{شناسنامه عالم
 
||نام کامل = سید دلدار علی نقوی
 
||نام کامل = سید دلدار علی نقوی
||تصویر=
+
||تصویر= [[پرونده:سید دلدار.jpg|240px]]
 
||زادروز = ۱۱۶۶ قمری
 
||زادروز = ۱۱۶۶ قمری
 
|زادگاه = نصیرآباد، هند
 
|زادگاه = نصیرآباد، هند
سطر ۱۱: سطر ۹:
 
|اساتید =  [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]]، [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید بحرالعلوم]]، [[سید علی طباطبایی]]،...
 
|اساتید =  [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]]، [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید بحرالعلوم]]، [[سید علی طباطبایی]]،...
 
|شاگردان =
 
|شاگردان =
|آثار = منتهی الافکار، مسکّن القلوب، حسام الاسلام،...
+
|آثار = احیاء السنة و اماتة البدعة، اساس الاصول، منتهی الافکار، مسکّن القلوب، حسام الاسلام، اثارة الاحزان،...
 
}}
 
}}
 
==ولادت و خاندان==
 
==ولادت و خاندان==
سطر ۱۹: سطر ۱۷:
 
سید دلدار در هندوستان نزد پدر عالم خویش مقدمات علوم را به پایان برد و در [[نجف]] در زمره شاگردان [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]]، [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید مهدی بحرالعلوم]]، [[سید علی طباطبایی|سید علی طباطبایی]] (صاحب [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض]])، سید مهدی شهرستانی و دیگر اساتید آنجا قرار گرفت.
 
سید دلدار در هندوستان نزد پدر عالم خویش مقدمات علوم را به پایان برد و در [[نجف]] در زمره شاگردان [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]]، [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید مهدی بحرالعلوم]]، [[سید علی طباطبایی|سید علی طباطبایی]] (صاحب [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض]])، سید مهدی شهرستانی و دیگر اساتید آنجا قرار گرفت.
  
دلدار علي بعد از گرفتن اجازه هاي از استادان نجف، [[كربلا]] و [[سامره]]، به [[ایران|ايران]] سفر كرد و به زيارت [[قم]] و [[مشهد]] مشرف شد و در [[مشهد]] از درس شيخ الفقه و الاصول شهيد ميرزا مهدي بن هبةالله اصفهاني (م، 1218 ق) استفاده كرد و اجازه گرفت.
+
دلدار علی بعد از گرفتن اجازه های از استادان نجف، [[کربلا]] و [[سامره]]، به [[ایران|ایران]] سفر کرد و به زیارت [[قم]] و [[مشهد]] مشرف شد و در [[مشهد]] از درس شیخ الفقه و الاصول شهید میرزا مهدی بن هبةالله اصفهانی (م، ۱۲۱۸ ق) استفاده کرد و اجازه گرفت.
 
 
== فعالیت‌های اجتماعی ==
 
او پس از آن که جامع علوم مختلف گردید و به فضائل و مکارم اخلاقی زیور یافت، به دیار خویش بازگشت و از خود آثاری گرانبها در همه شئون به جا گذاشت. او نخستین شخصیتی است که توانست مذهب [[شیعه]] جعفری را در هندوستان استوار سازد.
 
 
 
با آمدن آقا دلدار علي به نصيرآباد، شهره آفاق شد و آنجا به درس و تدريس پرداخت و چون شاگرد [[وحيد بهبهاني]] بود، درس [[اصول فقه]] را توسعه داد؛ تشنگان علم و معرفت از دور به طرف او مي آمدند. تا اين كه محمدعلي بادشاه رساله اي به نام فضيلت نماز جماعت براي آصف الدوله نوشت و در آن نامه از دلدار علي بخوبي ياد كرد.
 
 
 
اولين نماز جمعه و جماعت در هند
 
 
 
آصف الدوله نواب حسن رضا خان بعد از دريافت رساله محمد علي بادشاه بعنوان فضيلت نماز جماعت، آقا دلدار علي را از نصيرآباد به لكهنؤ دعوت كرد و با عزت و احترام او را پذيرا شد و از آن [[نماز جمعه]] و [[نماز جماعت|جماعت]] را خواستار شد. بدين طريق اولين نماز جمعه شيعه در هند 27 [[رجب]] 1200 قمري به امامت سید دلدار علي نقوي برگذار شد.
 
 
 
صاحب اعيان الشيعه آقاي محسن امين عاملي مي نويسد كه او اولين كسي است كه در ديار هند بعنوان مجتهد معروف شد و مذهب [[امامیه|اماميه]] اصوليه را منتشر كرد.
 
 
 
اولين مؤسس حوزه علميه شيعه در هند
 
 
 
آقاي دلدار علي بعد از آمدن به لكهنؤ به درس و تدريس و تاليف پرداخت اصول فقه و اجتهاد را توسعه داد و مذهب [[اخباریان|اخباريت]] را باطل ساخت و شاگردان زيادي به جامعه تحويل داد و روابطش با مراجع نجف و كربلا را ادامه داد.
 
 
 
اولين مرجع تشيع در هند
 
 
 
از بركات مقام شامخ علمي ايشان و توسعه باب [[اجتهاد]] و [[تقليد]] و با رد اخباريت، شيعيان گرويده اصول شده و با تاييد و اجازات مراجع عظام از نجف و كربلا، مردم شيعه هند در [[احکام شرعی|احكام]] دين از دلدار علي نقوي تقليد نمودند و بين شيعيان [[مرجعيت]] مرسوم گرديد.
 
  
محمد شريف رازي صاحب گنجينه دانشمندان مي نويسد: سيد دلدار علي نقوي از بزرگان علماء شيعه بشمار مي رود و در جلالت قدرش كافي است كه صاحب جواهر [[شیخ محمدحسن نجفی]] هر گاه برايش نامه مي نوشت عنوان نامه اش چنين بود: «علامه فائق و كتاب الله الناطق خاتم المجتهدين حجت الله في العالمين آيت الله العظمي في الاولين و الآخرين السيد دلدار علي نقوي هندي مدظله و دامت بركاته».
+
==فعالیت‌های علمی و اجتماعی==
 +
سید دلدار علی نقوی پس از آن که جامع علوم مختلف گردید و به فضائل و مکارم اخلاقی زیور یافت، به دیار خویش بازگشت و از خود آثاری گرانبها در همه شئون به جا گذاشت. او نخستین شخصیتی است که توانست مذهب [[شیعه]] جعفری را در هندوستان استوار سازد.
  
[[شیخ آقا بزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهراني]] در كتاب شريف [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذريعه]] هر كجا كتاب آقاي دلدار علي نقوي را ذكر مي كند جمله المجاز من آيت الله بحر العلوم هم مي آورد. نيز بر كتاب اساس الاصول و كتاب المواعظ الحسينيه تاليف آقاي دلدار علي نقوي [[تقریظ]] آيت الله سيد مهدي بحرالعلوم و آيت الله سيد علي طباطبائي صاحب رياض عظمت آن بزرگوار را نشان مي دهد.
+
با آمدن آقا دلدار علی به نصیرآباد، شهره آفاق شد و آنجا به درس و تدریس پرداخت و چون شاگرد [[وحید بهبهانی]] بود، درس [[اصول فقه]] و [[اجتهاد]] را توسعه داد و مذهب [[اخباریان|اخباریت]] را باطل ساخت؛ تشنگان علم و معرفت از دور به طرف او می آمدند. از برکات مقام شامخ علمی ایشان و توسعه باب [[اجتهاد]] و [[تقلید]]، شیعیان گرویده اصول شده و با تایید و اجازات مراجع عظام از [[نجف]] و [[کربلا|کربلا]]، مردم شیعه هند در [[احکام شرعی|احکام]] دین از دلدار علی نقوی تقلید نمودند و بین شیعیان [[مرجعیت]] مرسوم گردید. [[سید محسن امین|سید محسن امین عاملی]] صاحب [[اعیان الشیعه]] می نویسد که او اولین کسی است که در دیار هند بعنوان مجتهد معروف شد و مذهب [[امامیه|امامیه]] اصولیه را منتشر کرد.
  
 +
تا این که محمدعلی بادشاه رساله ای به نام فضیلت [[نماز جماعت]] برای آصف الدوله نوشت و در آن نامه از دلدار علی بخوبی یاد کرد. آصف الدوله نواب حسن رضا خان بعد از دریافت رساله محمدعلی بادشاه بعنوان فضیلت نماز جماعت، آقا دلدار علی را از نصیرآباد به لکهنؤ دعوت کرد و با عزت و احترام او را پذیرا شد و [[نماز جمعه]] و [[نماز جماعت|جماعت]] را خواستار شد. بدین طریق اولین نماز جمعه شیعه در هند در ۲۷ [[رجب]] ۱۲۰۰ قمری به امامت سید دلدار علی نقوی برگزار شد.
  
اغلب صاحب تراجم علما و مراجع بزرگ در شأن و مقام و اوصاف این بزرگوار و خاندان معظم او سخنها دارند. [[شیخ محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] در آثارش با ذکر عناوینی از قبیل: علامه فائق، کتاب الله ناطق، خاتم المجتهدین، حجت الله علی العالمین، آیت الله العظمی فی الاولین والآخرین... او را معرفی می کند.
+
اغلب صاحب تراجم علما و مراجع بزرگ در شأن و مقام و اوصاف این بزرگوار و خاندان معظم او سخنها دارند. محمد شریف رازی صاحب گنجینه دانشمندان می نویسد: سید دلدار علی نقوی از بزرگان علماء شیعه بشمار می رود و در جلالت قدرش کافی است که [[شیخ محمدحسن نجفی]] (صاحب جواهر) هر گاه برایش نامه می نوشت عنوان نامه اش چنین بود: «علامه فائق و کتاب الله الناطق خاتم المجتهدین حجت الله فی العالمین آیت الله العظمی فی الاولین و الآخرین السید دلدار علی نقوی هندی مدظله و دامت برکاته».
  
 +
[[شیخ آقا بزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] در کتاب شریف [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]] هر کجا کتاب آقای دلدار علی نقوی را ذکر می کند جمله المجاز من آیت الله بحرالعلوم هم می آورد. نیز بر کتاب اساس الاصول و کتاب المواعظ الحسینیه تالیف آقای دلدار علی نقوی [[تقریظ]] آیت الله [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید مهدی بحرالعلوم]] و آیت الله [[سید علی طباطبایی|سید علی طباطبائی]] (صاحب ریاض) عظمت آن بزرگوار را نشان می دهد.
 
==آثار و تألیفات==
 
==آثار و تألیفات==
 
برخی تألیفات سودمند سید دلدار نقوی عبارتند از:  
 
برخی تألیفات سودمند سید دلدار نقوی عبارتند از:  
  
#احیاء السنة و اماتة البدعة،  
+
#احیاء السنة و اماتة البدعة،
#اساس الاصول،  
+
#اساس الاصول،
 
#منتهی الافکار،
 
#منتهی الافکار،
 
#مسکّن القلوب،
 
#مسکّن القلوب،
سطر ۵۸: سطر ۴۰:
 
#اثارة الاحزان،
 
#اثارة الاحزان،
 
#شهاب ثاقب،
 
#شهاب ثاقب،
#المواعظ الحسينيه.
+
#المواعظ الحسینیه.
  
 
==وفات==
 
==وفات==
مرحوم سید دلدار بعد از عمری خدمات گوناگون علمی و اجتماعی، در ۱۹ رجب سال ۱۲۳۵ قمری در سن ۶۹ سالگی وفات نمود و در [[حسینیه]] معروف هند (لکهنو) به خاک سپرده شد.
+
مرحوم سید دلدار بعد از عمری خدمات گوناگون علمی و اجتماعی، در ۱۹ رجب سال ۱۲۳۵ قمری در سن ۶۹ سالگی وفات نمود و در [[حسینیه]] معروف هند (لکهنو) به خاک سپرده شد. از آن تاريخ، آقا دلدار علی به «غفران مآب» موسوم گشت.
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 
 
*"سید دلدار علی نقوی"، مجله سفیر نور، زمستان ۱۳۸۵؛ [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63776/%D9%86%D9%82%D9%88%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D9%84%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%84%DB%8C پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه].
 
*"سید دلدار علی نقوی"، مجله سفیر نور، زمستان ۱۳۸۵؛ [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63776/%D9%86%D9%82%D9%88%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D9%84%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%84%DB%8C پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه].
 
*سایت شعائر.
 
*سایت شعائر.
  
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 +
[[رده:علماء شیعه]]

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۳

«سید دلدار علی نقوی» (۱۲۳۵-۱۱۶۶ ق)، فقیه و اصولی بزرگ شیعه اهل هند در قرن ۱۳ قمری و از شاگردان وحید بهبهانی بود. سید دلدار در ترویج مذهب تشیع در هند و برگزاری اولین نماز جمعه و تأسیس حوزه علمیه شیعه در آن، نقش مؤثری داشت.

سید دلدار.jpg
نام کامل سید دلدار علی نقوی
زادروز ۱۱۶۶ قمری
زادگاه نصیرآباد، هند
وفات ۱۲۳۵ قمری
مدفن لکهنو، هند

Line.png

اساتید

وحید بهبهانی، سید بحرالعلوم، سید علی طباطبایی،...


آثار

احیاء السنة و اماتة البدعة، اساس الاصول، منتهی الافکار، مسکّن القلوب، حسام الاسلام، اثارة الاحزان،...

ولادت و خاندان

سید دلدار علی نقوی فرزند محمدمعین نقوی هندوستانی، در سال ۱۱۶۶ قمری در قصبه نصیرآباد هندوستان متولد شد. خاندان دلدار علی نقوی از سادات جلیل و از اکابر علمای مکتب تشیع در کشور پهناور هند بودند. نسبش با بیست و دو واسطه به امام هادی علیه السلام منتهی می شود. پدرش سید محمد نقوی از اجله سادات و اعلام معروف هند بود.

تحصیل و استادان

سید دلدار در هندوستان نزد پدر عالم خویش مقدمات علوم را به پایان برد و در نجف در زمره شاگردان وحید بهبهانی، سید مهدی بحرالعلوم، سید علی طباطبایی (صاحب ریاض)، سید مهدی شهرستانی و دیگر اساتید آنجا قرار گرفت.

دلدار علی بعد از گرفتن اجازه های از استادان نجف، کربلا و سامره، به ایران سفر کرد و به زیارت قم و مشهد مشرف شد و در مشهد از درس شیخ الفقه و الاصول شهید میرزا مهدی بن هبةالله اصفهانی (م، ۱۲۱۸ ق) استفاده کرد و اجازه گرفت.

فعالیت‌های علمی و اجتماعی

سید دلدار علی نقوی پس از آن که جامع علوم مختلف گردید و به فضائل و مکارم اخلاقی زیور یافت، به دیار خویش بازگشت و از خود آثاری گرانبها در همه شئون به جا گذاشت. او نخستین شخصیتی است که توانست مذهب شیعه جعفری را در هندوستان استوار سازد.

با آمدن آقا دلدار علی به نصیرآباد، شهره آفاق شد و آنجا به درس و تدریس پرداخت و چون شاگرد وحید بهبهانی بود، درس اصول فقه و اجتهاد را توسعه داد و مذهب اخباریت را باطل ساخت؛ تشنگان علم و معرفت از دور به طرف او می آمدند. از برکات مقام شامخ علمی ایشان و توسعه باب اجتهاد و تقلید، شیعیان گرویده اصول شده و با تایید و اجازات مراجع عظام از نجف و کربلا، مردم شیعه هند در احکام دین از دلدار علی نقوی تقلید نمودند و بین شیعیان مرجعیت مرسوم گردید. سید محسن امین عاملی صاحب اعیان الشیعه می نویسد که او اولین کسی است که در دیار هند بعنوان مجتهد معروف شد و مذهب امامیه اصولیه را منتشر کرد.

تا این که محمدعلی بادشاه رساله ای به نام فضیلت نماز جماعت برای آصف الدوله نوشت و در آن نامه از دلدار علی بخوبی یاد کرد. آصف الدوله نواب حسن رضا خان بعد از دریافت رساله محمدعلی بادشاه بعنوان فضیلت نماز جماعت، آقا دلدار علی را از نصیرآباد به لکهنؤ دعوت کرد و با عزت و احترام او را پذیرا شد و نماز جمعه و جماعت را خواستار شد. بدین طریق اولین نماز جمعه شیعه در هند در ۲۷ رجب ۱۲۰۰ قمری به امامت سید دلدار علی نقوی برگزار شد.

اغلب صاحب تراجم علما و مراجع بزرگ در شأن و مقام و اوصاف این بزرگوار و خاندان معظم او سخنها دارند. محمد شریف رازی صاحب گنجینه دانشمندان می نویسد: سید دلدار علی نقوی از بزرگان علماء شیعه بشمار می رود و در جلالت قدرش کافی است که شیخ محمدحسن نجفی (صاحب جواهر) هر گاه برایش نامه می نوشت عنوان نامه اش چنین بود: «علامه فائق و کتاب الله الناطق خاتم المجتهدین حجت الله فی العالمین آیت الله العظمی فی الاولین و الآخرین السید دلدار علی نقوی هندی مدظله و دامت برکاته».

آقا بزرگ تهرانی در کتاب شریف الذریعه هر کجا کتاب آقای دلدار علی نقوی را ذکر می کند جمله المجاز من آیت الله بحرالعلوم هم می آورد. نیز بر کتاب اساس الاصول و کتاب المواعظ الحسینیه تالیف آقای دلدار علی نقوی تقریظ آیت الله سید مهدی بحرالعلوم و آیت الله سید علی طباطبائی (صاحب ریاض) عظمت آن بزرگوار را نشان می دهد.

آثار و تألیفات

برخی تألیفات سودمند سید دلدار نقوی عبارتند از:

  1. احیاء السنة و اماتة البدعة،
  2. اساس الاصول،
  3. منتهی الافکار،
  4. مسکّن القلوب،
  5. حسام الاسلام،
  6. دعائم الاسلام،
  7. اثارة الاحزان،
  8. شهاب ثاقب،
  9. المواعظ الحسینیه.

وفات

مرحوم سید دلدار بعد از عمری خدمات گوناگون علمی و اجتماعی، در ۱۹ رجب سال ۱۲۳۵ قمری در سن ۶۹ سالگی وفات نمود و در حسینیه معروف هند (لکهنو) به خاک سپرده شد. از آن تاريخ، آقا دلدار علی به «غفران مآب» موسوم گشت.

منابع