حرم حضرت عباس علیه السلام
مرقد مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام در فاصله سیصد مترى سمت شرقى حرم مطهر امام حسین (ع) قرار دارد. حضرت ابوالفضل العباس (ع) چهارمین فرزند امیرالمومنین (ع) و بزرگترین پسر ام البنین که در واقعه عاشورا پرچم‌دار امام حسین (ع) بود. قبیله بنى اسد پس از دفن امام حسین (ع) اقدام به دفن سایر شهدا و پس از آن اقدام به دفن حضرت ابوالفضل (ع) نمودند و جسم آن حضرت را در همان مکانى دفن نمودند کردند که آن حضرت به شهادت رسیده بود.
تاریخچه حرم مطهر
مرقد مطهر حضرت ابوالفضل (ع) همیشه مورد احترام و تقدیر شیعیان بود و بنظر مى‌رسد که ساختمان فعلى حرم را (محمد حسین صدر اعظم اصفهانى) در سال ۱۲۴۶ ه ق بنا کرده باشد.
در دوره‌هاى گذشته، اغلب کسانى که به ساخت مرقد امام حسین (ع) همت گماشته‌اند، به ساخت مرقد حضرت ابوالفضل (ع) نیز اهتمام نموده‌اند. در سال ۲۷۱ ه ق و در روزگار عضد الدوله بویه ساختمان مرقد بنا شد و در سال ۱۰۳۲ ه ق شاه طهماسب صفوى دستور داد که گنبد حرم او را کاشیکارى کنند و پنجره‌اى بر روى صندوق آن نصب کنند و رواق و صحن آن حضرت را سروسامانى داد و آن را با فرشهاى گرانبها آراست. پس از او شاه صفى دستور داد که چهار گلدسته در چهار طرف صحن بسازند. در سال ۱۰۴۷ ه ق عثمانى‌ها به کربلا حمله کردند واهالى به حرم مطهر ابوالفضل (ع) پناهنده و جنگ سختى بین آنان و سربازان عثمانى رخ داد و عاقبت عثمانى‌ها پیروز شدند و حرم را غارت کردند. در سال ۱۱۵۵ ه ق نادر شاه هدایاى گرانبهائى به حرم مطهر ابوالفضل (ع) هدیه کرد و در سال ۱۱۷۲ ه ق وزیر نادرشاه صندوق قبر شریف را تعویض‌کرد و رواق‌ها را بازسازى کرده چلچراغى براى روشنایى حرم مطهر اهدا کرد.
در سال ۱۲۱۶ ه ق پس از غارت حرم مطهر بوسیله وهابى‌ها، فتحعلى شاه قاجار دستور بازسازى حرم و کاشیکارى گنبد آن را صادر کرد و پس از او محمد شاه قاجار پنجره‌اى نقره‌اى بر روى ضریح آن حضرت قرار داد.
در سال ۱۲۵۹ ه ق سلطان أود هندوستان که نامش محمدعلى شاه بن سلطان ماجد على شاه بود اقدام به تعمیر و بازسازى حرم مطهر ابوالفضل (ع) نمود.
در سال ۱۲۶۳ ه ق سلطان عبدالمجید خان عثمانى دو شمعدان بزرگ که با ورق‌هایى از طلا مزین شده بود به حرم مطهر هدیه کرد و این دو شمعدان تا کنون باقى مانده است.
در سال ۱۲۶۶ ه ق سلطان عبدالمجید عثمانى اقدام به بازسازى و تعمیر حرم مطهر نمود و در همان سال مادر سلطان عبدالمجید مذکور پرده‌هاى بسیار گرانبهایى هدیه حرم مطهر نمود و همچنین نواب بهراء از حکمرانان هندوستان اقدام به تجدید بناى سقف ضریح با چوبهاى گران قیمت نمود و شخصى به نام میرزا محمد باقر راجه مسؤول این کار گردید.
در قرن سیزدهم هجرى محمد شاه قاجار اقدام به نصب ضریح نقره‌اى در حرم مطهر ابوالفضل (ع) کرد و حاج عبدالهادى استرآبادى را مسؤول این کار نمود.
در سال ۱۳۵۵ ه ق سید مرتضى تولیت آستانه حرم ابوالفضل (ع) اقدام به نصب در نقره‌اى در ایوان طلا نمود و در دو سوى لنگه‌هاى در دو بیت از شیخ یعقوبى را نوشت. در سال ۱۳۷۵ ه ق گنبد مرقد مطهر طلاکارى شد و درآن هنگام سید محسن حکیم دستور ساخت ضریحى طلایى را داد تا در اصفهان ساخته شود، ضریح مذکور پس از ساخته شدن، طى مراسم با شکوهى از شهرهاى مرزى ایران و عراق عبور کرده وارد شهر کربلا شد و روى قبر مطهر نصب شد.
ساختمان حرم مطهر
روضه شریف:
مساحت روضه مطهر بطورکلى بالغ بر ۴۳۷۰ متر مربع است و زمین آن سنگ‌کارى شده و دیوارهاى آن آیینه‌کارى شده است و بر روى قبر مطهر پنجره‌اى نصب شده که از طلا و نقره ساخته شده است و بر روى گنبد طلایى آیات قرآن نقش بسته و در کنار آن دو گلدسته و یک ساعت بزرگ نصب شده است.
رواق‌ها:
اطراف روضه مطهر چهار رواق بزرگ کاشیکارى و آیینه‌کارى شده قرار دارند که عبارتند از:
رواق شمالى: این رواق قبلًا با دیوارى از دو رواق شرقى و غربى جدا مى‌شد که درحال حاضر این دیوار برداشته شده است. در گوشه شمالى این رواق اتاقى قرار دارد که در آن نقره‌اى است و منتهى به راهروى زیر زمینى مى‌گردد که به قبر مطهر ابوالفضل (ع) مى‌رسد و گویند که این مکان بر رودخانه علقمى مشرف بوده است. اتاق دیگرى کنار این اتاق قرار دارد که مقبره خاندان (آل النواب) است و در کنار آن کتابخانه حرم مطهر ابوالفضل (ع) واقع شده است. و همچنین در این رواق قبور بسیارى از بزرگان و علما قرار دارد که از آنجمله است مقبره علامه سید کاظم بهبهانى که در زاویه شمال شرقى روضه قرار دارد. در گوشه غربى این رواق درگذشته چاهى قرار داشت که از آن آب کشیده و مخازن موجود را پر مى‌کرده‌اند و با همت شخصى به نام (حاج رئیس) که وزیر شیخ خزعل حکمران خوزستان بود، موتورى با قدرت پنج اسب بخار خریدارى و بر روى رودخانه حسینیه نصب شد و با لوله کشى توانست آب را به دو حرم مطهر برساند و بدینگونه بود که چاه مذکور و حوض آن پر شد و اکنون اثرى از آنها برجاى نمانده است. در سال ۱۳۶۷ ه ق دیوار حد فاصل رواق شمالى و حرم برداشته شد.
رواق غربى: دو در دارد که یکى از درها (باب الرواق) نام دارد و به صحن شریف باز مى‌شود و در کنار آن کفشدارى شیخ محمود کشوان قرار دارد و در دوم معروف به (باب المراد) است که درگوشه شمال غربى قرار دارد و در سال ۱۹۴۲ م افتتاح شد.
رواق شرقى: در این رواق قبر تعدادى از خادمان حرم از خاندان آل طعمه و آل ضیاء الدین قرار دارد.
رواق جنوبى: این رواق از طریق سه در به ایوان طلا متصل مى‌گردد، در اول از جهت شرق به کشیک خانه مشرف است و در دوم که در ایوان طلا است و در سوم نیز مشرف بر کشیک خانه است و در سال ۱۳۶۷ ه ق حاج حسین حجار باشى تقبل کرد که از سنگهاى باقیمانده از تعمیر کاخ گلستان در ایران، زمین روضه حرم مطهر ابوالفضل (ع) را سنگ فرش نماید و هزینه این کار در آن روزگار بیش از پانزده هزار تومان و در حدود ۱۱۰۰ دینار عراقى بود.
ایوان طلا:
ایوانى است که در مقدمه حرم مطهر قرار دارد و بر صحن مشرف است و مساحت آن حدود ۳۲۰ مترمربع است و با آجرهاى مسى آبکارى و با طلا مزین شده است. ایوان مذکور در دوران پادشاهى سلطان عبدالحمید عثمانى تا ارتفاع دو متر طلاکارى شد و سپس در سال ۱۳۰۹ ه ق (احترام الدوله) همسر ناصرالدین شاه قاجار دو طرف در موجود در ایوان طلا را طلاکارى کرد و سپس یکى از پادشاهان هندى به نام أکمل آصف محمد على شاه لکنهورى بخشهاى باقیمانده را طلاکارى کرد. در وسط این ایوان درى نقره‌اى به طول ۳ متر وعرض ۲ متر قرار گرفته است که آن را رجب على طلافروش فرزند فتح الله شوشترى در سال ۱۳۵۵ ه ق ساخته است. ایوان طلا شش کفشدارى دارد.
صحن شریف:
مساحت کلى صحن شریف ۹۳۰۰ متر مربع است و چهار ایوان وسیع دارد که از همه طرف حرم مطهر را در برگرفته است و در آنها مقرنس‌کاریها و طاقهاى هندسى زیبایى وجود دارد و ایوانهاى مذکور عبارتند از:
ایوان بالاسر: در غرب صحن شریف قرار دارد و بر بالاى آن کتبیه‌اى وجود دارد که سوره نصر بر آن نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتحُ وَ رَأَیتَ النَّاسَ یدْخُلُونَ فِى دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّک وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوَّاباً». و در وسط ایوان کتیبه‌اى است که مطالبى به فارسى بر روى آن نوشته شده است و قابل ذکر است که دراویش صوفیه در دهه اول محرم هر سال این ایوان را سیاه پوش کرده و شمشیرها وکشکول‌هاى خود را در داخل آن آویزان کرده به عزادارى مى‌پرداختند به این دراویش، دراویش صحن عباس (ع) مى‌گفتند تا بتوانند آنها را از دراویش صحن امام حسین (ع) متمایز کنند.
ایوان شرقى: این ایوان در سمت شرقى صحن شریف قرار دارد و باب الرضا (العلقمى) درآن قرار دارد و در بالاى آن کتیبه‌اى قرار دارد که در سال ۱۳۰۴ ه ق نصب شده و روى آن سوره حمد نوشته شده است و کتیبه‌اى نیز در زیر آن قرار دارد که درآن سوره قدر نوشته شده است. کاشیکارى این ایوان را حاج محمد جعفر نادر توکلى در همان سال بازسازى نموده است
ایوان شمالى: که در بالاى آن کتیبه‌اى است که تاریخ ۱۳۰۴ ه ق را بر خود دارد.
ایوان قبله: این ایوان در مدخل باب القبله قرار دارد و کتیبه‌اى که بر روى آن نصب شده تاریخ ۱۳۰۴ ه ق را نشان مى‌دهد و بر بالاى ایوان ساعت بزرگى نصب شده است. در اطراف صحن حجره‌ها و ایوانهاى متعددى قرار دارد که بسیارى از شخصیت‌هاى اسلامى از علما و سلاطین و وزراء درآن به خاک سپرده شده‌اند. صحن مطهر نیز به طرز زیبایى کاشیکارى شده است.
درب هاى صحن شریف:
صحن ده در دارد که عبارتند از: باب الامام الحسن (ع)، باب الامام الحسین (ع) باب صاحب الزمان (ع)، باب موسى بن جعفر (ع)، باب امیرالمؤمنین (ع)، باب على الهادى (ع)، باب الامام الجواد (ع)، باب الرضا (ع) و باب الفرات و باب الرسول (ص) که به باب القبله نیز معروف است.
۱. باب الحسن (ع): در مذکور در سمت غربى صحن قرار دارد و زوار از طریق این در به حرم مطهر امام حسین (ع) مشرف مى‌شوند. طول این در ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و بر بالاترین نقطه در از بیرون صحن این آیه کریمه نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یا أیها الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیوتَ النَّبِىِّ إِلَّا أَنْ یؤْذَنَ لَکمْ».
۲. باب الحسین (ع): این درکنار باب الامام الحسن (ع) قرار دارد، طول آن ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و روى آن این آیات نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِى جَنَّاتٍ وَ عُیونٍ ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ آمِنِین» و بالاى آن لوحه‌اى قرار دارد که بر روى آن نوشته شده است: (السَلامُ عَلیک یا ساقى عُطاشى کربلا).
۳. باب صاحب الزمان (ع): علت تسمیه آن، تبرک به نام امام زمان (ع) است. طول در ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است، بالاى آن این آیات نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِى لَیلَهِ الْقَدْرِ وَ مَا أَدْرَاک مَا لَیلَهُ الْقَدْرِ لَیلَهُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلائِکهُ وَالرُّوح».
۴. باب موسى بن جعفر (ع): این درگوشه غربى صحن قرار دارد و طول آن بالغ بر ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و بر بالاى آن این آیه نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سَلامٌ عَلَیکمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّار».
۵. باب امیر المومنین (ع): در سمت شرقى صحن قرار دارد و طول آن ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است.
۶. باب على الهادى (ع): درگوشه شمال شرقى صحن قرار دارد و طول آن ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است، این در به تازگى باز شده است.
۷. باب الجواد (ع): در سمت شمال صحن قرار دارد و طول آن ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و سقفى هلالى شکل و مزین به کاشیکارى دارد که بالاى آن این آیه نقش بسته است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کمِشْکاة فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَهٍ الزُّجَاجَهُ کأنها کوْکبٌ دُرِّىٌّ یوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبَارَکهٍ زَیتُونَهٍ لا شَرْقِیهٍ وَلا غَرْبِیهٍ یکادُ زَیتُهَا یضِى‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ یهدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یشَاءُ ویضرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکلِّ شَىْ‌ءٍ عَلِیمٌ».
۸. باب الرسول (ص) یا باب القبله: در سمت جنوبى صحن قرار دارد و بعلت اینکه رو به قبله است به باب القبله مشهور است، طول این در ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و بالاى آن ساعت بزرگى نصب شده که زیر این ساعت نوشته شده است: (السلام علیک یا أبا الفضل العباس). در سال ۱۳۸۲ کلیدار حرم مطهر ابوالفضل سید بدرالدین آل ضیاء کتابخانه‌اى به نام کتابخانه ابوالفضل العباس را در مدخل این در بنا کرد و بنا به کوشش تعدادى از علماى فاضل کربلا در این کتابخانه جلسات فرهنگى در خلال ماه رمضان بر پا مى گردید.
۹. باب العلقم یا باب الرضا (ع): در سمت شرقى صحن قرار دارد و در مقابل خیابان معروف العلقمى واقع شده است. در مذکور در سال ۱۳۷۵ ه ق (۱۹۵۶ م) باز شد و بعدها به باب الرضا (ع) معروف شد.
۱۰. باب الفرات: در سمت شرقى صحن قرار دارد و طول آن ۴ متر و عرض آن ۳/ ۵ متر است و بالاى آن کتیبه‌اى به خط کوفى وجود دارد که در آن این سوره نوشته شده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ألَمْ نَشْرَحْ لَک صَدْرَک وَ وَضَعْنَا عَنْک وِزْرَک الَّذِى أَنقَضَ ظَهْرَک وَ رَفَعنَا لَک ذِکرَک فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ وَإِلَى رَبِّک فَارغَبْ».
سقاخانه‌ها:
درگذشته دو سقاخانه در حرم مطهر ابوالفضل (ع) وجود داشته است که اولى در زاویه شرقى صحن و در مقابل مقبره (راجه) قرار داشته و توسط جمعیت (بهره) (فرقه اسماعیلیه) بنا شده بود و کنار آن دو نخل خرما و یک درخت سدر قرار داشت، و دومى در گوشه غربى صحن نزدیک باب السوق بنا شده بود و در کنار آن دو نخل خرما قرار داشت، متأسفانه هر دوى این سقاخانه‌ها ویران شده و درحال حاضر هیچ اثرى از آنها و درختان نخل کنار آنها وجود ندارد.
گنبد مطهر:
گنبد حرم مطهر ابوالفضل (ع) ۱۲ متر قطر دارد و شکل آن نیمه‌کروى و نوک‌تیز است و گردنى نسبتاً بلند دارد که پنجره‌هایى درآن تعبیه شده است و در نماى داخلى گنبد آیاتى از قرآن کریم نوشته شده است. تاریخ بناى گنبد طوریکه در کناره آن نوشته شده است سال ۱۳۰۵ ه ق است و در سال ۱۳۷۵ ه ق (۱۹۵۵ م) علامه شیخ محمد خطیب در تلگرافى از نخست وزیر عراق (دکتر محمد فاضل جمالى) خواست تا دولت عراق اقدام به طلاکارى گنبد مطهر نماید و دولت نیز این درخواست را پذیرفت و آن را طلاکارى کرد و برحسب مدارک موجود در اداره اوقاف کربلا تعداد آجرهاى طلاى بکار رفته در این گنبد بالغ بر ۶۴۱۸ آجر بوده است. ارتفاع گنبد از سطح زمین ۳۹ متر است.
گلدسته‌ها:
در انتهاى ایوان طلا و چسبیده به دیوار روضه شریف دوگلدسته قرار دارند که قسمت بالایى آنها طلاکارى شده است و تعداد آجرهاى طلایى بکار رفته در آنها ۲۰۱۶ آجر است و نصف باقیمانده گلدسته‌ها کاشیکارى شده است. در زیر کاشیکارى‌ها با خط کوفى زیبایى کلمه‌هاى: الله، محمد، رسول و عباس نقش بسته است. ارتفاع گلدسته‌ها تا سطح زمین ۴۴ متر است. این دوگلدسته را محمد حسین صدر اعظم ایرانی در سال ۱۲۲۱ ه ق بنا کرد و آن را کاشیکارى نمود.
موزه و گنجینه حرم مطهر
گنجینه حرم مطهر قبلًا در اتاقى در گوشه‌اى از رواق جنوبى قرار داشت و درحال حاضر به مقبره آل خیرالدین در صحن شریف منتقل شده است. در این گنجینه آثار گرانبهاى بسیارى وجود دارد که برآورد ارزش مادى آنها مقدور نیست. از جمله اشیاء موجود در آن فرشى بسیار نفیس است که با نخهاى طلا بافته شده و درآن سنگهاى گرانبها بکار رفته است و در کنار آن فرشهاى مختلف دیگر و لوسترهاى بزرگ و شمشیرهاى منبت‌کارى شده با سنگهاى گرانبها و طلاکارى شده و ساعتهاى دیوارى طلاکارى شده و ساعتهایى ساخته شده از چوب آبنوس وجود دارد و ناوگانى از کشتى‌هاى کوچک زرین و لوح نقاشى سر مطهر امام حسین (ع) که از ایتالیا آورده شده است و برخى دیگر از آثار موجود در این گنجینه عبارتند از:
۱. دو شمعدان طلایى که یکى از آنها بزرگ بوده و وزن آن ۴۱۷ مثقال است و دیگرى متوسط بوده و وزن آن ۴۰ مثقال است.
۲. دو شمعدان از جنس طلا و نقره که وزن هرکدام از آنها ۱۵ مثقال است.
۳. دو شمعدان نقره‌اى بزرگ که وزن هرکدام از آنها ۱۸۰۰ مثقال است.
۴. نود و هفت شمعدان نقره با حجم‌هاى مختلف که وزن هرکدام بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مثقال است.
۵. سه کف دست طلایى که یکى ۲۹ مثقال و دوتاى دیگر هر کدام ۶ مثقال وزن دارد.
۶. سه کف دست نقره‌اى که یکى ۱۳۴ مثقال و دوتاى دیگر هر کدام ۱۱۰ مثقال است.
۷. هفتاد و چهار پرده از حریر و مخمل وگلابتون.
۸. دوازده پرچم قدیمى.
۹. شش قبضه شمشیر و سپرى قدیمى.
۱۰ کمربندى نقره‌اى و طلاکارى شده
۱۱. آینه‌اى از نقره.
۱۲. گردنبندى از نقره به وزن ۲۵ مثقال
۱۳. بازوبندهاى طلسم از جنس نقره که وزن هرکدام ازآنها ۱۱۷ مثقال است.
۱۴. کلاه‌خودهاى نقره‌اى متعدد که وزن هر کدام ۷۰ مثقال است.
کتابخانه حرم مطهر
این کتابخانه شامل قرآن‌هاى خطى بسیار نفیسى است که تعداد آنها به ۱۰۹ قرآن خطى بالغ مى‌گردد و یکى از آنها قرآنى منسوب به امام على (ع) مى‌باشد. محتویات این کتابخانه در لیستى ثبت شده است که در کتابخانه موزه بغداد قرار دارد. استاد ناصر نقشبندى ذکر مى‌کند که بین این آثار خطى سه قرآن بسیار نفیس به خط کوفى وجود دارد. کتابخانه حرم و گنجینه آن در یکجا نگهدارى مى‌شوند.
منبع
راهنماى اماکن زیارتى و سیاحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص ۲۲۶
