حدیث غریب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(الگوی {{اصطلاحات حدیثی}})
(ویرایش)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''''از اقسام [[خبر واحد]].'''''
+
{{خوب}}
 +
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 +
'''حدیث غریب''' به [[حدیث|حدیثی]] گفته می شود که حداقل در یکی از طبقات سلسله [[سند حدیث|سند]] تنها یک راوى داشته باشد. به عبارت دیگر، حدیثى را غریب خوانند که تنها یک راوى - هر چند در یکى از طبقات سلسله سند - داشته باشد. همچنین از جمله مصادیق آن، حدیثى است که فراز اضافى در متن یا سند آن را تنها یک راوى نقل کند.
  
این عنوان از اصطلاحات [[علم درایه]] است.
+
غرابت حدیث یا در متن و سند آن است، مانند حدیثى که متن آن را تنها یک نفر نقل کرده باشد؛ و یا تنها در سند آن، مانند حدیثى که متن آن را گروهى از [[محمد بن ابی عمیر|ابن ابى عمیر]] نقل کرده باشند و تنها یک نفر آن را از دیگرى همچون [[حسین بن سعید اهوازی|حسین بن سعید]] نقل کرده باشد. حدیثى که غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن که حدیثى یافت شود که یک نفر آن را روایت کرده باشد و جمع زیادى آن را از وى نقل کرده باشند. چنین حدیثى هم به لحاظ اسناد غریب است و هم مشهور؛ زیرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف دیگر [[شهرت (اصول فقه)|شهرت]].
  
حدیثى را غریب خوانند كه تنها یك راوى - هر چند در یكى از مراتب و طبقات سلسله سند - داشته باشد. از جمله مصادیق آن، حدیثى است كه فراز اضافى در متن یا سند آن را تنها یك راوى نقل كند.
+
همچنین از اقسام دیگر «حدیث غریب»، وجود '''غرابت''' به لحاظ لفظ یا [[فقه الحدیث]] است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غریب نباشد، مانند حدیثى که متن آن داراى الفاظ مشکل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.
  
غرابت [[حدیث]] یا در متن و سند آن است، مانند حدیثى كه متن آن را تنها یك نفر نقل كرده باشد و یا تنها در سند آن مانند حدیثى كه متن آن را گروهى از ابن ابى عمیر نقل كرده باشند و تنها یك نفر آن را از دیگرى همچون حسین بن سعید نقل كرده باشد.
+
«حدیث غریب» بین اقسام چهارگانه حدیث ([[حدیث صحیح|صحیح]]، [[حدیث حسن|حسن]]، [[حدیث موثق|موثّق]] و [[حدیث ضعیف|ضعیف]]) مشترک است.<ref> نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/ ۱۶۰-۱۶۲.</ref>
  
حدیثى كه غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن كه حدیثى یافت شود كه یك نفر آن را روایت كرده باشد و جمع زیادى آن را از وى نقل كرده باشند. چنین حدیثى هم به لحاظ اسناد غریب است و هم مشهور؛ زیرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف دیگر شهرت.
+
==پانویس==
 +
<references />
  
از اقسام حدیث غریب، وجود غرابت به لحاظ لفظ یا فقه الحدیث است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غریب نباشد مانند حدیثى كه متن آن داراى الفاظ مشكل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.
 
 
حدیث غریب به اقسام چهار گانه حدیث (صحیح، حسن، موثّق و ضعیف) تقسیم مى‌شود.<ref> نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/ 160-162.</ref>‌
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 3، صفحه 267‌.
 
  
 +
* [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۶۷‌.
 
{{اصطلاحات حدیثی}}
 
{{اصطلاحات حدیثی}}
 
 
[[رده:اقسام خبر واحد]]
 
[[رده:اقسام خبر واحد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حدیث غریب به حدیثی گفته می شود که حداقل در یکی از طبقات سلسله سند تنها یک راوى داشته باشد. به عبارت دیگر، حدیثى را غریب خوانند که تنها یک راوى - هر چند در یکى از طبقات سلسله سند - داشته باشد. همچنین از جمله مصادیق آن، حدیثى است که فراز اضافى در متن یا سند آن را تنها یک راوى نقل کند.

غرابت حدیث یا در متن و سند آن است، مانند حدیثى که متن آن را تنها یک نفر نقل کرده باشد؛ و یا تنها در سند آن، مانند حدیثى که متن آن را گروهى از ابن ابى عمیر نقل کرده باشند و تنها یک نفر آن را از دیگرى همچون حسین بن سعید نقل کرده باشد. حدیثى که غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن که حدیثى یافت شود که یک نفر آن را روایت کرده باشد و جمع زیادى آن را از وى نقل کرده باشند. چنین حدیثى هم به لحاظ اسناد غریب است و هم مشهور؛ زیرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف دیگر شهرت.

همچنین از اقسام دیگر «حدیث غریب»، وجود غرابت به لحاظ لفظ یا فقه الحدیث است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غریب نباشد، مانند حدیثى که متن آن داراى الفاظ مشکل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.

«حدیث غریب» بین اقسام چهارگانه حدیث (صحیح، حسن، موثّق و ضعیف) مشترک است.[۱]

پانویس

  1. نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/ ۱۶۰-۱۶۲.

منابع