ادهم بن امیه العبدی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 +
'''«اَدهَم بن امیة بن عبدى بصرى»''' از [[شهدای کربلا]] است. پدرش ابوعبدالله از اصحاب [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله بود و از آن حضرت نقل [[حديث|حدیث]] کرد. وى در [[بصره]] سُکنى گزید و در آن شهر چند پسر از خود به جاى گذاشت.
  
 +
از [[امام باقر]] علیه السلام نقل شده است که ادهم از [[شیعه|شیعیان]] بصره بود و در جلسات منزل بانوى شیعى، [[ماریه بنت سعد]] که خانه وى محل تجمع و تبادل نظر بزرگان [[شيعه|شیعه]] بود، شرکت مى جست.
  
 +
آن گاه که [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]] از مکاتبه اهل [[عراق]] با [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام و حرکت آن حضرت به سوى [[كوفه|کوفه]] آگاه شد، فرمان مراقبت از راه هاى بصره را به کارگزار خود صادر کرد که مبادا کسى براى یارى امام حسین علیه السلام از بصره خارج شود. در این هنگام [[یزید بن ثبیط العبدی|یزید بن ثبیط]] تصمیم بر خروج از بصره و پیوستن به کاروان حسینى را گرفت. وى که ده پسر داشت از آن‌ها خواست تا او را همراهى کنند. دو تن از آن‌ها به نام هاى [[عبدالله بن یزید العبدی|عبدالله]] و [[عبیدالله بن یزید العبدی|عبیدالله]] دعوت پدر را اجابت کردند.
  
 +
ادهم بن امیه نیز به اتفاق آن‌ها از [[بصره]] خارج شد و در جایى به نام «[[ابطح|ابطَح]]»، در نزدیکى [[مكه|مکه]]، به کاروان حسینى رسید و پس از اندکى استراحت به آن حضرت پیوست و همراه آن امام هُمام به [[كربلا|کربلا]] آمد و سرانجام در روز [[عاشورا]] به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید. بنا به قولى شهادت وى در شدت درگیرى حمله نخست همراه شمارى از یاران امام حسین علیه السلام اتفاق افتاده است.
  
ادْهَم بن اميّة بن (عبدى بصرى) پدرش ابوعبدالله از اصحاب [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله و سلم بود و از آن حضرت صلى الله عليه و آله و سلم نقل [[حديث]] كرد. وى در بصره سُكنى گزيد و در آن شهر چند پسر از خود به جاى گذاشت.
+
==منابع==
  
از [[امام باقر]] عليه السلام نقل شده است كه وى از شيعيان بصره بود و در جلسات منزل بانوى شيعى، ماريه دختر منقذ (سعيد) كه خانه وى محل تجمع و تبادل نظر بزرگان [[شيعه]] بود، شركت مى جست.
+
*[[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
 
 
آن گاه كه ابن  زياد از مكاتبه اهل [[عراق]] با [[امام حسين]] عليه السلام و حركت آن حضرت عليه السلام به سوى [[كوفه]] آگاه شد، فرمان مراقبت راه هاى بصره را به كارگزار خود صادر كرد؛ مبادا كسى براى يارى امام حسين عليه السلام از بصره خارج شود. در اين هنگام يزيد بن ثَبِيطْ (ثُبيط) تصميم بر خروج از بصره و پيوستن به كاروان حسينى را گرفت. وى كه ده پسر داشت از آن‌ها خواست تا او را همراهى كنند. دو تن از آن‌ها به نام هاى عبدالله و عبيدالله دعوت پدر را اجابت كردند.
 
 
 
ادهم بن اميه نيز به اتفاق آن‌ها از [[بصره]] خارج شد و در جايى به نام «ابْطَحْ»، در نزديكى [[مكه]]، به كاروان حسينى رسيد پس از اندكى استراحت به آن حضرت پيوست و همراه آن امام هُمام به [[كربلا]] آمد؛ و به شهادت رسيد. بنا به قولى شهادت وى در شدت درگيرى حمله نخست همراه شمارى از ياران امام عليه السلام اتفاق افتاده است.
 
 
 
==منابع==
 
* پژوهشکده تحقیقات اسلامی, پژوهشی پیرامون شهدای کربلا.
 
  
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
[[رده:شهدای کربلا]]
+
[[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]][[رده:شهدای کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۰

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«اَدهَم بن امیة بن عبدى بصرى» از شهدای کربلا است. پدرش ابوعبدالله از اصحاب رسول خدا صلى الله علیه و آله بود و از آن حضرت نقل حدیث کرد. وى در بصره سُکنى گزید و در آن شهر چند پسر از خود به جاى گذاشت.

از امام باقر علیه السلام نقل شده است که ادهم از شیعیان بصره بود و در جلسات منزل بانوى شیعى، ماریه بنت سعد که خانه وى محل تجمع و تبادل نظر بزرگان شیعه بود، شرکت مى جست.

آن گاه که ابن زیاد از مکاتبه اهل عراق با امام حسین علیه السلام و حرکت آن حضرت به سوى کوفه آگاه شد، فرمان مراقبت از راه هاى بصره را به کارگزار خود صادر کرد که مبادا کسى براى یارى امام حسین علیه السلام از بصره خارج شود. در این هنگام یزید بن ثبیط تصمیم بر خروج از بصره و پیوستن به کاروان حسینى را گرفت. وى که ده پسر داشت از آن‌ها خواست تا او را همراهى کنند. دو تن از آن‌ها به نام هاى عبدالله و عبیدالله دعوت پدر را اجابت کردند.

ادهم بن امیه نیز به اتفاق آن‌ها از بصره خارج شد و در جایى به نام «ابطَح»، در نزدیکى مکه، به کاروان حسینى رسید و پس از اندکى استراحت به آن حضرت پیوست و همراه آن امام هُمام به کربلا آمد و سرانجام در روز عاشورا به شهادت رسید. بنا به قولى شهادت وى در شدت درگیرى حمله نخست همراه شمارى از یاران امام حسین علیه السلام اتفاق افتاده است.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها