ابن ابی الثلج (محمد بن احمد): تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{خوب}}{{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]}} |
| + | '''«محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله»''' (۲۳۸-۳۲۲ ق) مشهور به «ابن ابى الثلج» و «کاتب بغدادی»، از محدثان [[شیعه]] در قرن چهارم هجری است. ابن ابى الثلج کثیرالحدیث بوده و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] وی را توثیق نموده و کتابى به نام «تاریخ الائمة» به او نسبت مى‌دهد. | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام کامل = محمد بن احمد بن ابى الثلج | ||
| + | |تصویر= | ||
| + | |زادروز = ۲۳۸ قمری | ||
| + | |زادگاه = | ||
| + | |وفات = ۳۲۲ قمری | ||
| + | |مدفن = | ||
| + | |اساتید = ابوزید عمر ابن شبة، قاسم بن محمد مروزی، جعفر بن محمد حسنى،... | ||
| + | |شاگردان = قاضى ابوالفرج معافى بن زکریا، ابوالحسن دارقطنى، ابوحفص بن شاهین، ابوبکر دوری، ابوالمفضل شیبانى،... | ||
| + | |آثار = تاریخ الائمة، مانزل من القرآن فى امیرالمؤمنین، البشری والزلفى فى فضائل الشیعة، اخبار النساء الممدوحات،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==ولادت و وفات== | ||
| + | ابوبکر محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله بن اسماعیل بن ابى الثلج، در سال ۲۳۸ قمری به دنیا آمد. او نواده [[ابن ابی الثلج (محمد بن عبدالله)|ابن ابى الثلج محمد بن عبدالله]] است. | ||
| − | + | وی در نوجوانى روزگار امامت [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]] علیه السلام (۲۲۰-۲۵۴ق) و [[امام حسن عسکری]] علیه السلام (۲۵۴-۲۶۰ق) را درک کرده است. | |
| − | + | تاریخ وفات محمد ابن ابى الثلج را ۳۲۲ قمری یا ۳۲۳ قمری دانسته‌اند. | |
| − | + | ==مذهب== | |
| + | محمد بن احمد بر مذهب [[امامیه|امامیه]] بود. [[ابن ندیم|ابن ندیم]] او را «خاصى عامى» معرفى کرده و افزوده است که [[تشیع|تشیع]] او بر [[سنی|تسنن]] غالب است. در عین حال او را در شمار فقهای اصحاب حدیث (از اهل سنت) دانسته است. | ||
| − | | | + | در جای دیگر وی را پیرو مکتب فقهى [[محمد بن جریر طبری|محمد بن جریر طبری]] و از اصحاب او شمرده است، اما [[شیخ طوسى|شیخ طوسى]] به صراحت و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] تلویحاً او را امامى دانسته‌اند. کتاب «تاریخ الائمة» وی نیز دلالت تام بر این معنى دارد. |
| − | | | + | به هر حال با توجه به [[مشایخ|مشایخ]] و آثار ابن ابى الثلج، وی در معارف اهل سنت و تشیع هر دو مطلع بوده و در عین اعتقاد به مبانى تشیع و تألیف آثاری در اثبات این مذهب، به [[حدیث]] و [[فقه]] اخباری اهل سنت نیز علاقه‌مند بود و در این باب به تحصیل و تألیف پرداخت. این مسأله با عنایت به وضع [[شیعه]] در [[بغداد]] آن روزگار کاملاً موجه است. با توجه بدانچه گفته شد، ابن ابى الثلج را مى‌توان از پیشگامان مکتب شیعى اخباری بغداد به شمار آورد. |
| − | + | ==مشایخ و راویان== | |
| − | | | + | از میان مشایخ ابن ابى الثلج مى‌توان از نیایش، محمد بن عبدالله، ابوزید عمر ابن شبة، قاسم بن محمد مروزی و ابوعبدالله جعفر بن محمد حسنى نام برد. وی از [[محمد بن همام اسکافی|محمد بن همام اسکافى]] نیز بهره‌هایى گرفته است. |
| − | + | همچنین راویان و شاگردان بنام وی عبارتند از: قاضى ابوالفرج معافى بن زکریا، ابوالحسن دارقطنى، یوسف قوّاس، ابوحفص بن شاهین، ابوبکر دوری و ابوالمفضل شیبانى. | |
| − | == | + | ==آثار و تألیفات== |
| − | از | + | [[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] کتابى به نام «تاریخ الائمة» به ابن ابى الثلج نسبت مى‌دهد. این کتاب در مجموعه‌ای با عنوان «مجموعه نفیسه فی تاریخ الائمة» در [[قم]]، ۱۳۹۶ ق به چاپ رسیده است. [[سند حدیث|سند]] روایت آن در اجازات به تصریح [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله مرعشى]] در مقدمه همین مجموعه سندی متصل است. اما شواهدی در متن این اثر وجود دارد که نشان می‌دهد شخص دیگری نکاتی بر آن افزوده است (این شخص شاید ابوعلی عمادی راوی کتاب بوده است)، از جمله در صفحه ۳۴ آن از نیابت [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختى|حسین بن روح]] و [[علی بن محمد سمری|ابوالحسن سمری]] و آغاز [[غیبت کبری]] سخن به میان آمده است و حال آنکه حتی اگر درگذشت ابن ابی الثلج را در ۳۲۵ق بدانیم، وی نیابت سمری (۳۲۶-۳۲۸ق) و غیبت کبری (۳۲۸ق) را نمی‌توانسته است درک بکند. |
| − | + | آثار زیر نیز منسوب به ابن ابى الثلج است: | |
| − | + | #ما نزل من القرآن فى امیرالمؤمنین علیه السلام، یا التنزیل فى امیرالمؤمنین علیه السلام. این کتاب تا سدۀ ۷ قمری باقی بود و مورد استفادۀ [[سید بن طاووس|ابن طاووس]] در کتاب [[الیقین باختصاص مولانا علی بامرة المؤمنین (کتاب)|الیقین]] واقع شده است. | |
| − | + | #البشری و الزلفى فى فضائل الشیعة، یا البشری و الزلفى و صفة الشیعة و فضلهم. | |
| − | == منابع == | + | #اخبار النساء الممدوحات. |
| − | + | #اخبار فاطمة و الحسن و الحسین. | |
| − | * | + | #من قال بالتفضیل من الصحابة و غیرهم. |
| + | #اسماء امیرالمؤمنین علیه السلام فى کتاب‌الله. | ||
| + | #السنن والاداب على مذاهب العامّة. | ||
| + | #فضائل الصحابة. | ||
| + | #الاختیار من الاسانید. | ||
| + | #تفسیر ابن ابی الثلج. | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | *دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۲، مدخل "ابن ابی الثلج" از احمد پاکتچى. | ||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= متوسط | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده=دارد | ||
| + | }} | ||
| + | [[رده:علمای قرن چهارم]] | ||
| + | [[رده:محدثان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۲
«محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله» (۲۳۸-۳۲۲ ق) مشهور به «ابن ابى الثلج» و «کاتب بغدادی»، از محدثان شیعه در قرن چهارم هجری است. ابن ابى الثلج کثیرالحدیث بوده و نجاشى وی را توثیق نموده و کتابى به نام «تاریخ الائمة» به او نسبت مى‌دهد.
| نام کامل | محمد بن احمد بن ابى الثلج |
| زادروز | ۲۳۸ قمری |
| وفات | ۳۲۲ قمری |
|
| |
| اساتید |
ابوزید عمر ابن شبة، قاسم بن محمد مروزی، جعفر بن محمد حسنى،... |
| شاگردان |
قاضى ابوالفرج معافى بن زکریا، ابوالحسن دارقطنى، ابوحفص بن شاهین، ابوبکر دوری، ابوالمفضل شیبانى،... |
| آثار |
تاریخ الائمة، مانزل من القرآن فى امیرالمؤمنین، البشری والزلفى فى فضائل الشیعة، اخبار النساء الممدوحات،... |
ولادت و وفات
ابوبکر محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله بن اسماعیل بن ابى الثلج، در سال ۲۳۸ قمری به دنیا آمد. او نواده ابن ابى الثلج محمد بن عبدالله است.
وی در نوجوانى روزگار امامت امام هادی علیه السلام (۲۲۰-۲۵۴ق) و امام حسن عسکری علیه السلام (۲۵۴-۲۶۰ق) را درک کرده است.
تاریخ وفات محمد ابن ابى الثلج را ۳۲۲ قمری یا ۳۲۳ قمری دانسته‌اند.
مذهب
محمد بن احمد بر مذهب امامیه بود. ابن ندیم او را «خاصى عامى» معرفى کرده و افزوده است که تشیع او بر تسنن غالب است. در عین حال او را در شمار فقهای اصحاب حدیث (از اهل سنت) دانسته است.
در جای دیگر وی را پیرو مکتب فقهى محمد بن جریر طبری و از اصحاب او شمرده است، اما شیخ طوسى به صراحت و نجاشى تلویحاً او را امامى دانسته‌اند. کتاب «تاریخ الائمة» وی نیز دلالت تام بر این معنى دارد.
به هر حال با توجه به مشایخ و آثار ابن ابى الثلج، وی در معارف اهل سنت و تشیع هر دو مطلع بوده و در عین اعتقاد به مبانى تشیع و تألیف آثاری در اثبات این مذهب، به حدیث و فقه اخباری اهل سنت نیز علاقه‌مند بود و در این باب به تحصیل و تألیف پرداخت. این مسأله با عنایت به وضع شیعه در بغداد آن روزگار کاملاً موجه است. با توجه بدانچه گفته شد، ابن ابى الثلج را مى‌توان از پیشگامان مکتب شیعى اخباری بغداد به شمار آورد.
مشایخ و راویان
از میان مشایخ ابن ابى الثلج مى‌توان از نیایش، محمد بن عبدالله، ابوزید عمر ابن شبة، قاسم بن محمد مروزی و ابوعبدالله جعفر بن محمد حسنى نام برد. وی از محمد بن همام اسکافى نیز بهره‌هایى گرفته است.
همچنین راویان و شاگردان بنام وی عبارتند از: قاضى ابوالفرج معافى بن زکریا، ابوالحسن دارقطنى، یوسف قوّاس، ابوحفص بن شاهین، ابوبکر دوری و ابوالمفضل شیبانى.
آثار و تألیفات
نجاشى کتابى به نام «تاریخ الائمة» به ابن ابى الثلج نسبت مى‌دهد. این کتاب در مجموعه‌ای با عنوان «مجموعه نفیسه فی تاریخ الائمة» در قم، ۱۳۹۶ ق به چاپ رسیده است. سند روایت آن در اجازات به تصریح آیت‌الله مرعشى در مقدمه همین مجموعه سندی متصل است. اما شواهدی در متن این اثر وجود دارد که نشان می‌دهد شخص دیگری نکاتی بر آن افزوده است (این شخص شاید ابوعلی عمادی راوی کتاب بوده است)، از جمله در صفحه ۳۴ آن از نیابت حسین بن روح و ابوالحسن سمری و آغاز غیبت کبری سخن به میان آمده است و حال آنکه حتی اگر درگذشت ابن ابی الثلج را در ۳۲۵ق بدانیم، وی نیابت سمری (۳۲۶-۳۲۸ق) و غیبت کبری (۳۲۸ق) را نمی‌توانسته است درک بکند.
آثار زیر نیز منسوب به ابن ابى الثلج است:
- ما نزل من القرآن فى امیرالمؤمنین علیه السلام، یا التنزیل فى امیرالمؤمنین علیه السلام. این کتاب تا سدۀ ۷ قمری باقی بود و مورد استفادۀ ابن طاووس در کتاب الیقین واقع شده است.
- البشری و الزلفى فى فضائل الشیعة، یا البشری و الزلفى و صفة الشیعة و فضلهم.
- اخبار النساء الممدوحات.
- اخبار فاطمة و الحسن و الحسین.
- من قال بالتفضیل من الصحابة و غیرهم.
- اسماء امیرالمؤمنین علیه السلام فى کتاب‌الله.
- السنن والاداب على مذاهب العامّة.
- فضائل الصحابة.
- الاختیار من الاسانید.
- تفسیر ابن ابی الثلج.
منابع
- دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۲، مدخل "ابن ابی الثلج" از احمد پاکتچى.
